Interpretacja indywidualna z dnia 29 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.674.2023.2.KM

Dotyczy ustalenia, w jaki sposób Wnioskodawca powinien obliczać oraz wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne na podatek dochodowy od osób prawnych; czy obliczanie oraz wpłacanie zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych na rachunek urzędu skarbowego w ten sposób, że zaliczka na podatek płacona jest od dochodu osiągniętego tylko w danym miesiącu jest prawidłowe; czy w przypadku spełnienia przesłanek określonych w art. 25 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskodawca może wpłacać zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych w uproszczonej formie.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 listopada 2023 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

- w jaki sposób Wnioskodawca powinien obliczać oraz wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne na podatek dochodowy od osób prawnych (dalej jako: „CIT”);

- czy obliczanie oraz wpłacanie zaliczek na CIT na rachunek urzędu skarbowego w ten sposób, że zaliczka na CIT płacona jest od dochodu osiągniętego tylko w danym miesiącu jest prawidłowe;

- czy w przypadku spełnienia przesłanek określonych w art. 25 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskodawca może wpłacać zaliczki na CIT w uproszczonej formie.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 15 stycznia 2023 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest spółką komandytową podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Polski („Wnioskodawca”, „Spółka”). Spółka zarówno w rozliczeniu za rok podatkowy 2022 jak i 2021 wykazała podatek CIT do zapłaty.

Spółka stanowi część grupy kapitałowej X. X jest międzynarodową grupą, której głównym przedmiotem działalności gospodarczej jest produkcja (…). Spółka jest producentem maszyn i narzędzi („Maszyny”) do produkcji (…)

Wnioskodawca zawiera umowy sprzedaży Maszyn z Klientami na podstawie ofert, zgodnie z którymi Klient jest zobowiązany do wpłaty zaliczki na rzecz Wnioskodawcy. Oferta nie zawiera żadnych postanowień związanych z zaliczkami poza określeniem ich wysokości. Jest to więc zaliczka wpłacana zgodnie z art. 743 Ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm. „Kc”), która w rozumieniu właściwych przepisów Kc, co do zasady, mogłaby być zwrotna. Z uwagi jednakże na specyfikę procesu produkcji Maszyn, w praktyce obrotu zaliczka traktowana jest przez Wnioskodawcę jako częściowe uregulowanie należności, a tym samym jako świadczenie niepodlegające zwrotowi (z uwagi na indywidualizację procesu zamówienia pod konkretnego Klienta) („Zaliczka”).

Gdy zamówiona Maszyna lub jej elementy są gotowe do dostarczenia, Wnioskodawca dostarcza ją do Klienta, co dokumentuje fakturą końcową. Na podstawie faktury końcowej, klient płaci pozostałą część uzgodnionej ceny („Pozostała Cena”).

Wnioskodawca otrzymał interpretację indywidualną potwierdzającą stanowisko, że Zaliczka stanowi definitywny przychód i podlega opodatkowaniu CIT w momencie jej otrzymania („Interpretacja”).

W związku ze stanowiskiem przedstawionym w Interpretacji, Wnioskodawca rozpoznaje Zaliczki jako przychód w miesiącu ich otrzymania. Pozostała Cena jest natomiast rozpoznawana jako przychód w miesiącu jej otrzymania.

Powyższy mechanizm działa zarówno w sytuacji, w której Zaliczka jest otrzymywana w tym samym roku, co Pozostała Cena, jak również w sytuacji, w której Zaliczka została zapłacona w innym roku podatkowym niż rok podatkowy otrzymania Pozostałej Ceny.

Pytania

1.W jaki sposób Wnioskodawca powinien obliczać oraz wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne na podatek dochodowy od osób prawnych?

2.Czy obliczanie oraz wpłacanie zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych na rachunek urzędu skarbowego w ten sposób, że zaliczka na podatek płacona jest od dochodu osiągniętego tylko w danym miesiącu jest prawidłowe?

3.Czy w przypadku spełnienia przesłanek określonych w art. 25 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskodawca może wpłacać zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych w uproszczonej formie?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Stanowisko Wnioskodawcy w sprawie pytania nr 1:

W ocenie Wnioskodawcy, jest on zobowiązany obliczać i wpłacać miesięczne zaliczki na CIT w wysokości różnicy między podatkiem CIT należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego (tj. obliczanego narastająco), a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące (z zastrzeżeniem wyjątku określonego w art. 25 ust. 18 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „Ustawa o CIT”).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w sprawie pytania nr 1:

Zgodnie z art. 25 ust. 1 Ustawy o CIT, podatnicy (z zastrzeżeniem wyjątków niemających zastosowania w niniejszym stanie faktycznym) są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.

Zgodnie z art. 25 ust. 1a Ustawy o CIT, zaliczki miesięczne, o których mowa powyżej, podatnik wpłaca, co do zasady, w terminie do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. Zaliczkę za ostatni miesiąc roku podatkowego podatnik wpłaca w terminie do 20 dnia pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego. Podatnik nie ma obowiązku wpłaty zaliczki za ostatni miesiąc, jeżeli przed upływem terminu do jej wpłaty złoży zeznanie i dokona zapłaty podatku.

Jednocześnie, zgodnie z art. 28 ust. 18 Ustawy o CIT (winno być: art. 25 ust. 18 ustawy o CIT), podatnicy mogą nie wpłacać zaliczki obliczonej według zasad opisanych powyżej, jeżeli podatek należny od dochodu osiągniętego od początku roku pomniejszony o sumę zaliczek wpłaconych od początku roku nie przekracza 1000 zł. Jeżeli podatek należny od dochodu osiągniętego od początku roku pomniejszony o sumę zaliczek wpłaconych od początku roku przekracza 1000 zł, wpłacie podlega różnica pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą zaliczek wpłaconych od początku roku.

Zgodnie z powyższymi przepisami, zasadą jest zatem (zgodnie z art. 25 ust. 1), że zaliczką podlegającą wpłacie jest różnica między podatkiem należnym od początku roku i zaliczkami należnymi za poprzednie okresy tego roku (memoriałowo). Zasadę tę modyfikuje jednak przepis szczególny (art. 25 ust. 18), zgodnie z którym, podatnicy mogą nie wpłacać zaliczki obliczonej według przyjętych zasad w okresie rozliczeniowym, jeżeli podatek należny od dochodu osiągniętego od początku roku, pomniejszony o sumę zaliczek wpłaconych od początku roku, nie przekracza 1000 zł. Jeżeli podatek należny od dochodu osiągniętego od początku roku pomniejszony o sumę zaliczek wpłaconych od początku roku przekracza 1000 zł, wpłacie podlega różnica pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą zaliczek wpłaconych od początku roku. Zgodnie z tym rozwiązaniem, podatnicy nie mają obowiązku wpłacania zaliczki w ściśle określonym przypadku i w tym zakresie mają wybór (tzn., że podatnik ma też prawo do jej wpłacenia, jeżeli kwota jest mniejsza niż 1000 zł).

W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, zasady opisane powyżej mają zastosowanie również w przypadku obliczania jego zaliczek na CIT. Oznacza to, że Wnioskodawca powinien stosować następujące zasady:

- obliczać dochód narastająco i obliczać zaliczkę miesięczną w ten sposób, że od zaliczki obliczonej od całego dochodu od początku roku odejmuje zaliczki, które były należne dotychczas (nawet jak nie zostały zapłacone); tak obliczoną kwotę Wnioskodawca powinien wpłacić na rachunek urzędu skarbowego;

- jednocześnie Wnioskodawca może (nie musi) zastosować wyjątek, zgodnie z którym, jeżeli w danym miesiącu, podatek należny obliczony od dochodu osiągniętego od początku (tj. narastająco) roku pomniejszony o zaliczki faktycznie zapłacone jest mniejszy niż 1000 zł, Spółka może nie wpłacać takiej kwoty na rachunek urzędu skarbowego.

Ad. 2

Stanowisko Wnioskodawcy w sprawie pytania nr 2:

W ocenie Wnioskodawcy, obliczanie oraz wpłacanie zaliczek na CIT na rachunek urzędu skarbowego w ten sposób, że zaliczka na CIT płacona jest od dochodu osiągniętego tylko w danym miesiącu jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w sprawie pytania nr 2:

Jak wskazano w uzasadnieniu stanowiska w sprawie pytania nr 1, zgodnie z Ustawą o CIT, zasadą jest, że zaliczką na CIT podlegającą wpłacie jest różnica między podatkiem należnym od początku roku i zaliczkami należnymi za poprzednie okresy tego roku (z wyjątkami określonymi w art. 25 ust. 18 Ustawy o CIT).

W ocenie Wnioskodawcy oznacza to, że nieprawidłowym jest obliczanie i wpłacanie zaliczek na CIT w ten sposób, że Spółka oblicza dochód za dany miesiąc (nie narastająco) i oblicza zaliczkę na CIT tylko w odniesieniu do tego miesiąca, tj. nie w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego (narastająco) a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.

Ad. 3

Stanowisko Wnioskodawcy w sprawie pytania nr 3:

W ocenie Wnioskodawcy, Wnioskodawca będzie miał prawo wybrać metodę uproszczoną wpłacania zaliczek, gdyż zostaną spełnione przesłanki pozytywne oraz nie zostaną spełnione przesłanki negatywne określone w Ustawie o CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w sprawie pytania nr 3:

Zgodnie z art. 25 ust. 6 Ustawy o CIT, podatnicy mogą wpłacać zaliczki miesięczne w danym roku podatkowym w uproszczonej formie w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu rocznym, złożonym w roku poprzedzającym dany rok podatkowy. Jeżeli w tym zeznaniu podatnicy nie wykazali podatku należnego, mogą wpłacać zaliczki miesięczne w wysokości 1/12 podatku należnego wynikającego z zeznania złożonego w roku poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata. Jeżeli również w tym roku podatnicy nie wykazali podatku należnego, nie są możliwe wpłaty zaliczek w uproszczonej formie.

Zgodnie z art. 25 ust. 7 Ustawy o CIT, podatnicy, którzy wybrali uproszczoną formę wpłacania zaliczek, są zobowiązani stosować tę formę wpłacania zaliczek w całym roku podatkowym, wpłacać zaliczki w ustawowym terminie (tj. co do zasady do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni) oraz dokonać rozliczenia rocznego podatku wg zasad ogólnych (tj. zgodnie z art. 27 Ustawy o CIT). Jednocześnie, zgodnie z art. 25 ust. 7a Ustawy o CIT, o wyborze formy wpłacania zaliczek według zasad uproszczonych, podatnicy informują w zeznaniu rocznym składanym za rok podatkowy, w którym wpłacali zaliczki w uproszczonej formie.

Zastosowanie uproszczonej metody wpłaty zaliczek nie dotyczy, zgodnie z art. 25 ust. 8 Ustawy o CIT, podatników, którzy po raz pierwszy podjęli działalność w roku poprzedzającym rok podatkowy lub w roku podatkowym.

W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, nie ma przeszkód, aby Wnioskodawca zastosował uproszczoną metodę wpłacania zaliczek, gdyż:

- wykazał on podatek należny za poprzedni rok podatkowy, oraz

- nie rozpoczął prowadzenia działalności gospodarczej w roku podatkowym lub w roku poprzedzającym rok podatkowy.

Wybór tej formy będzie skuteczny, jeżeli Wnioskodawca poinformuje o tym właściwy urząd skarbowy w zeznaniu rocznym składanym a rok podatkowy, w którym stosował metodę uproszczoną (tj. Wnioskodawca nie ma obowiązku informowania właściwego urzędu skarbowego o stosowaniu metody uproszczonej przed rokiem, w którym metoda ta będzie stosowana).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

W myśl art. 25 ust. 1a ww. ustawy:

Stosownie do art. 25 ust. 18 ustawy o CIT:

Wątpliwości Wnioskodawcy przedstawione w pytaniu Nr 1, dotyczą kwestii ustalenia, w jaki sposób Wnioskodawca powinien obliczać oraz wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne na podatek dochodowy od osób prawnych.

Mając na względzie przywołane powyżej przepisy, zgodzić się należy ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że przy obliczaniu i wpłacaniu na rachunek urzędu skarbowego zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy od osób prawnych, Wnioskodawca powinien stosować zasady określone w ww. art. 25 ust. 1, z zastrzeżeniem wyjątku określonego w art. 25 ust. 18 ustawy o CIT.

Z tego też względu, w przypadku ustalania zaliczki według zasad (ogólnych) określonych w ww. przepisach, wysokość zaliczki miesięcznej stanowić będzie różnica między podatkiem należnym od początku roku i zaliczkami wpłaconymi za poprzedni okres rozliczeniowy.

Zatem Wnioskodawca w pierwszej kolejności winien obliczyć dochód narastająco od początku roku i obliczyć zaliczkę miesięczną w ten sposób, że od zaliczki obliczonej od całego dochodu od początku roku odejmuje zaliczki, które były należne dotychczas (nawet jeśli nie zostały zapłacone). Tak obliczoną kwotę, co do zasady, Wnioskodawca powinien wpłacić na rachunek urzędu skarbowego do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni.

Wnioskodawca może przy tym (ale nie musi) skorzystać z wyjątku określonego w art. 25 ust. 18 ustawy o CIT, tj. nie wpłacać zaliczek, jeżeli w wyniku dokonanego uprzednio wyliczenia podatek należny obliczony od dochodu osiągniętego od początku roku (tj. narastająco) pomniejszony o zaliczki faktycznie zapłacone jest mniejszy niż 1000 zł. Natomiast, jeżeli wyliczona kwota zaliczki na podatek dochodowy będzie wyższa niż 1000 zł, do urzędu skarbowego Wnioskodawca winien wpłacić kwotę ustaloną jako różnica pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą zaliczek wpłaconych od początku roku.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, za prawidłowe należy również uznać stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 2, zgodnie z którym nieprawidłowe jest obliczenie i wpłacanie zaliczek na CIT w ten sposób, że Spółka oblicza dochód za dany miesiąc (nie narastająco) i oblicza zaliczkę na CIT tylko w odniesieniu do tego miesiąca, tj. nie w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego (narastająco) a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.

Podkreślić jednakże należy, że wskazane powyższe zasady obliczania i wpłacania zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy od osób prawnych nie znajdą zastosowania w sytuacji, w której Wnioskodawca wybierze wpłacanie zaliczek na podatek dochodowy w uproszczonej formie. W przypadku wyboru wpłacania zaliczek w uproszczonej formie Wnioskodawca zobowiązany jest bowiem przy ustalaniu wysokości zaliczek stosować art. 25 ust. 6 ustawy o CIT, a nie art. 25 ust. 1 cyt. ustawy.

Jak wynika bowiem z art. 25 ust. 6 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 25 ust. 6a ustawy o CIT:

Z powyższego wynika zatem, że zaliczka ustalona w sposób uproszczony jest pochodną uprzednio wykazanego przychodu należnego za poprzedni rok podatkowy (ew. dwa lata wstecz). Wysokość ta jest stała i stanowi 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu podatkowym złożonym za poprzedni rok podatkowy i nie zależy od wysokości dochodu ustalonego (narastająco) od początku roku podatkowego, którego uproszczona forma wpłacania zaliczek ma dotyczyć i nie zależy od wysokości zaliczki na podatek dochodowy obliczonej za dany miesiąc.

W konsekwencji np. w 2023 r. podstawą do wyliczenia zaliczek uproszczonych jest podatek należny odpowiednio za 2021 r. (zeznanie złożone w 2022 r.), natomiast w 2024 r. podstawą do wyliczenia zaliczek uproszczonych będzie podatek należny za 2022 r. (zeznanie złożone w 2023 r.).

Na podstawie art. 25 ust. 7 pkt 2, 3 i 5 ustawy o CIT:

Przy czym, jak wynika z art. 25 ust. 7a ustawy o CIT:

Jednakże, zgodnie z art. 25 ust. 8 ustawy o CIT:

W myśl natomiast  art. 27 ust. 1 ww. ustawy:

Z powyższych przepisów wynika zatem, że z uproszczonej formy wpłacania zaliczek na podatek dochodowy nie mogą skorzystać podatnicy, którzy:

- nie wykazali podatku należnego w żadnym z zeznań złożonych w ciągu 2 lat podatkowych, poprzedzających dany rok podatkowy, albo

- rozpoczęli działalność w danym lub poprzednim roku podatkowym.

Z treści powołanego wcześniej art. 25 ust. 6 ustawy o CIT wynika zatem, że wysokość uproszczonych zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych podatnik powinien ustalić wyłącznie na podstawie złożonego zeznania CIT-8 za rok podatkowy poprzedzający rok podatkowy, w których chce skorzystać z uproszczonej formy, bądź za rok poprzedzający dany rok podatkowy o dwa lata (jeżeli w zeznaniu za rok podatkowy poprzedzający rok podatkowy w którym podatnik zamierza skorzystać z uproszczonej formy wpłacania zaliczek, podatnik nie wykazał podatku należnego).

Z informacji zawartych we wniosku wynika w szczególności, że Spółka zarówno w rozliczeniu za rok podatkowy 2022 jak i 2021 wykazała podatek CIT do zapłaty. Oznacza to, że Wnioskodawca nie jest ani podmiotem rozpoczynającym działalność w danym lub poprzednim roku podatkowym ani podmiotem, który nie wykazał podatku należnego w żadnym z zeznań złożonych w ciągu poprzednich 2 lat.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, że Wnioskodawcy przysługuje prawo wyboru uproszczonej metody wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych odpowiednio za lata podatkowe 2023 i 2024 ponieważ zostały spełnione przesłanki, o których mowa w art. 25 ust. 6 ustawy o CIT. Przy czym, wystarczającym jest w świetle art. 25 ust. 7a ustawy o CIT, aby informację o wyborze tej metody ustalania zaliczek na podatek dochodowy Wnioskodawca zawarł w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy do końca trzeciego miesiąca roku następnego.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 3, sprowadzające się do twierdzenia, że Wnioskodawca będzie miał prawo wybrać metodę uproszczoną wpłacania zaliczek, gdyż zostaną spełnione przesłanki pozytywne oraz nie zostaną wypełnione przesłanki negatywne określone w ustawie o CIT, należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).