Wyrok NSA z dnia 16 lutego 2022 r., sygn. III FSK 4698/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący – Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Sędzia NSA Wojciech Stachurski (sprawozdawca), Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, po rozpoznaniu w dniu 16 lutego 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J.R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 5 sierpnia 2020 r., sygn. akt I SA/Kr 1377/19 w sprawie ze skargi J.R. przy uczestnictwie J.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 11 września 2019 r., nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości i podatku rolnego za 2018 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie, 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie na rzecz J.R. kwotę 440 (słownie: czterysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok sądu pierwszej instancji.

Wyrokiem z 5 sierpnia 2020 r., I SA/Kr 1377/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę J.R. (dalej jako: "skarżący") na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z 11 września 2019 r., nr [...], wydaną w przedmiocie podatku od nieruchomości i podatku rolnego za 2018 r.

Z uzasadnienia wyroku wynika, że kwestią sporną w niniejszej sprawie było ustalenie kręgu podatników. Skarżący dowodził, że jest jedynym podatnikiem, natomiast organy stwierdziły, że podatnikiem jest również J.S., jako samoistny posiadacz opodatkowanej nieruchomości.

Sąd podzielił stanowisko organów, że J.S. sprawował władztwo (corpus) nad spornymi gruntami, przez co może być podatnikiem podatku rolnego i od nieruchomości jako posiadacz. Miał on wolę wykonywania władztwa względem spornego terenu dla siebie (animus), a zatem obydwa te elementy wystąpiły łącznie, co pozwala na uznanie go za współposiadacza nieruchomości. J.S. (który jako spadkobierca swoich poprzedników prawnych jest przekonany o swoim prawie do spornej nieruchomości) ma możliwość korzystania z przedmiotowych gruntów, co czynił poprzez odbywanie regularnych spacerów dla celów rekreacyjnych. Zdaniem sądu, nie ma przy tym znaczenia, że jak próbuje wykazać skarżący, to on w sposób bardziej przekonujący manifestował swoje posiadanie np. poprzez budowę fundamentów pod dom letniskowy, wykonanie ujęcia wody, posadowienie tzw. domku holenderskiego. Brak jest bowiem jakichkolwiek podstaw prawnych, aby nie uznać za posiadacza J.S., który spacerując po terenie działek również w sposób samodzielny i niezależny uzewnętrzniał swoje posiadanie.