Postanowienie NSA z dnia 16 lutego 2022 r., sygn. I OW 164/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maciej Dybowski, Sędziowie Sędzia NSA Zygmunt Zgierski, Sędzia del. WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska (spr.), , po rozpoznaniu w dniu 16 lutego 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Prezydenta Miasta L. z dnia [...] października 2021 r., znak: [...] o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Prezydentem Miasta L. a Prezydentem Miasta C. przez wskazanie organu właściwego do rozpoznania wniosku L. J. o skierowanie do domu pomocy społecznej postanawia: wskazać Prezydenta Miasta L. jako organ właściwy w sprawie.

Uzasadnienie

Pismem z [...] października 2021 r., znak: [...], Prezydent Miasta L. (Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie w L.) wniósł o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy tym organem a Prezydentem Miasta C. (Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie w C.) w sprawie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku L. J. w przedmiocie skierowania do domu pomocy społecznej.

W uzasadnieniu wniosku Prezydent Miasta L. stwierdził, że dla rozpoznania zaistniałego sporu o właściwość istotne znaczenie ma art. 101 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej (Dz. U. z 2020 r. poz. 1876 z późn. zm., dalej jako "u.p.s."), który stanowi, że właściwość miejscową gminy ustala się według miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie. Ponieważ ustawa o pomocy społecznej nie definiuje pojęcia "miejsce zamieszkania" należy w tej kwestii odnieść się do przepisów ogólnych Kodeksu cywilnego. Zamieszkanie jest prawną kwalifikacją określonego stosunku danej osoby do miejsca. Jest ono ustalane według kryteriów przewidzianych w art. 25 Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), zgodnie z którym miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Zgodnie z poglądami doktryny prawa, na konstrukcję miejsca zamieszkania osoby fizycznej składają się dwa elementy: przebywanie w sensie fizycznym w określonej miejscowości (corpus) oraz wola, zamiar stałego pobytu (animus). Oba te elementy muszą występować łącznie. O stałości pobytu osoby fizycznej na danym terytorium decyduje przede wszystkim takie jej przebywanie, które ma cechy założenia tam ośrodka swoich osobistych i majątkowych interesów. Zamiaru pobytu w danej miejscowości nie ustała się jedynie w oparciu o oświadczenia zainteresowanej osoby. Nie ma być to więc tylko wola wewnętrzna, lecz także wola dająca się określić na podstawie obiektywnych, możliwych do stwierdzenia okoliczności. W świetle niniejszej sprawy, w ocenie organu, takie przesłanki nie zaszły.