Wyrok NSA z dnia 9 lutego 2022 r., sygn. III FSK 5013/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Paweł Borszowski, Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia WSA (del.) Paweł Dąbek (sprawozdawca), , po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Burmistrza S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 22 września 2021 r. sygn. akt I SAB/Bk 3/21 w sprawie ze skargi R. sp. z o.o. z siedzibą w P. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Burmistrza S. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2012 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Burmistrza S. na rzecz R. sp. z o.o. w P. kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 22 września 2021 r., sygn. akt I SA/Bk 3/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku, po rozpoznaniu skargi R.Sp. z o.o. w P. (dalej: Spółka) na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Burmistrza Miasta S. (dalej: Burmistrz) w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2012 r., umorzył postępowanie w zakresie zobowiązania Burmistrza do wydania decyzji w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2012 r.; stwierdził, że Burmistrz dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania; stwierdził, że przewlekłe prowadzenie postępowania miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa; wymierzył Burmistrzowi grzywnę w wysokości 500 zł oraz oddalił skargę w pozostałym zakresie (wyrok ten oraz pozostałe powoływane orzeczenia dostępne są na stronie: orzeczenia.nsa.gov.pl).

Burmistrz w złożonej skardze kasacyjnej na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm. – dalej: p.p.s.a.) zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

1/ art. 153 w zw. z art. 149 § 1a p.p.s.a. poprzez błędne uznanie, że w rozpoznawanej sprawie Burmistrz dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania z rażącym naruszeniem prawa, a przewidziane ustawą terminy zostały przez organ przekroczone i nastąpiło to w sposób całkowicie nieuzasadniony okolicznościami sprawy z uwagi na związanie przez organ oceną prawną wyrażoną przez Naczelny Sąd Administracyjny, a odmienna ocena materiału dowodowego dokonana przez organ stanowi prawnie niedopuszczalną polemikę z prawomocnym wyrokiem sądu administracyjnego, a w konsekwencji błędne uznanie za niedopuszczalne w przedmiotowej sprawie prowadzenie postępowania dowodowego celem ustalenia czy sporna wiata powinna być kwalifikowana jako budynek czy budowla, podczas gdy: