Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 8 lutego 2022 r., sygn. II SA/Ol 4/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Sędzia WSA Tadeusz Lipiński po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 8 lutego 2022 r. sprawy ze skargi H. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego specjalnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji. WSA/wyr.1a – sentencja wyroku (tryb uproszczony)

Uzasadnienie

Decyzją z (...) wydaną z upoważnienia Burmistrz O. (dalej jako: organ I instancji) przez Zastępcę Dyrektora Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w O., na podstawie art. 2, art. 3, art. 4, art. 8 ust. 1 - 4 i 9, art. 14, art. 17 ust. 2 pkt 1, art. 36 pkt 1 lit. c, art. 41, art. 101 ust. 1, art. 106 ust. 1 i 3, art. 110 ust. 1, 3 i 7 ustawy z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jednolity na dzień wydania decyzji Dz.U. z 2020 r. poz. 1876 ze zm., dalej jako: u.p.s.), odmówiono H. C. (dalej jako: strona lub skarżąca) prawa do świadczenia pieniężnego z pomocy społecznej w postaci zasiłku celowego specjalnego w wysokości 1400 zł. W uzasadnieniu podano, że specjalny zasiłek celowy należy do fakultatywnych form pomocy społecznej, co oznacza, że w odróżnieniu od form obowiązkowych właściwy organ może, lecz nie musi go przyznać, nawet w przypadku ustalenia, że występują przesłanki określone w art. 41 u.p.s. Wskazano, że za "szczególnie uzasadniony przypadek" należy rozumieć sytuację życiową osoby lub rodziny, która ponad wszelką wątpliwość, bez konieczności wnikliwych zabiegów interpretacyjnych istniejącego stanu rzeczy, pozwala stwierdzić, że aż tak drastyczne, tak dotkliwe w skutkach i tak daleko ingerujące w plany życiowe zdarzenia, nie należą do zdarzeń codziennych, ani nawet do zdarzeń nadzwyczajnych. Podkreślono, że organ dysponuje ograniczonymi środkami finansowymi, a posiadane fundusze muszą być rozdzielane pomiędzy znaczną liczbę osób wymagających wsparcia i nie można zabezpieczyć wszystkich potrzeb osób ubiegających się o pomoc, jak również nie można zawsze udzielać świadczeń w oczekiwanej przez te osoby wysokości. Wskazano, że strona złożyła wniosek o udzielenie pomocy na dofinansowanie kosztów związanych z pochowkiem syna w kwocie 1.400 zł. Ustalono, że strona prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe i w sierpniu 2021 r. osiągnęła dochód w łącznej kwocie 1.292,62 zł, na który złożyły się: rodzicielskie świadczenie uzupełniające z ZUS (1.066,30 zł) oraz dodatek mieszkaniowy (226,32 zł). Osiągnięty przez stronę dochód przekracza zatem kwotę 701 zł, stanowiącą określone w przepisach u.p.s. kryterium dochodowe osoby samotnie gospodarującej. Podniesiono, że przedłożone rachunki i faktury potwierdzają, że koszty związane z pochówkiem syna strony zostały poniesione przez rodzeństwo zmarłego, które ma możliwość rekompensaty poniesionych kosztów poprzez uzyskanie zasiłku pogrzebowego. Organ I instancji uznał, że kwestia możliwości dofinansowania kosztów pochówku syna strony wykracza poza możliwości finansowe organu I instancji. Wskazano, że w sierpniu 2021 r. z pomocy organu skorzystało 31 osób/rodzin, a średnia kwota zasiłku celowego wyniosła 228,13 zł. Podano, że dofinansowanie kosztów pochówku syna nie stanowi podstawowej potrzeby bytowej strony, która powinna być niezwłocznie zaspokojona. Podniesiono także, że zmarły syn strony przez okres około dwóch lat był objęty wsparciem w formie zasiłku stałego oraz comiesięcznych specjalnych zasiłków celowych.