Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 25 stycznia 2024 r. Komisja Europejska przeciwko Irlandii., sygn. C-481/22

1)Irlandianie przyjąwszy niezbędnych środków w celu zapewnienia, aby woda przeznaczona do spożycia przez ludzi spełniała minimalne wymogi dotyczące występujących w niej stężeń trihalometanów, zgodnie z wartościami parametrycznymi określonymi w części B załącznika I do dyrektywy Rady 98/83/WE z dnia 3 listopada 1998 r. w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi w21 publicznych strefach zaopatrzenia w wodę, a mianowicie w: Schull, Drimoleague, GlentiesArdara, Roundwood, Caragh Lake PWS 022A, Kilkenny City (Radestown) WS, Granard, Gowna, Staleen, Drumcondrath, Grangemore, Lough Talt Regional Water Supply, Ring/Helvick, Aughrim/Annacurra, Bray Direct, Greystones, Kilmacanogue, Newtown Newcastle, Enniskerry Public Supply, Wicklow Regional Public Supply i Ballymagroarty (Irlandia), a także w dziewięciu prywatnych grupach zaopatrzenia w wodę, mianowicie w: Crossdowney, Townawilly, Cloonluane (Renvyle), Lettergesh/Mullaghgloss, Bonane, Parke, Nephin Valley GWS, Curramore (Ballinrobe) i Keash (Irlandia), oraznie zapewniwszy jak najszybszego podjęcia niezbędnych środków zaradczych w celu przywrócenia jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi w wyżej wymienionych publicznych strefach zaopatrzenia w wodę i w prywatnych grupach zaopatrzenia w wodę oraz nie przyznawszy pierwszeństwa stosowaniu tych środków, uwzględniając między innymi zakres, w jakim odpowiednie wartości parametryczne zostały przekroczone, i potencjalne zagrożenie dla zdrowia ludzkiego,uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na podstawie art. 4 ust. 1 dyrektywy 98/83 w związku z częścią B załącznika I do tej dyrektywy i z art. 8 ust. 2 tej dyrektywy.2)Irlandia zostaje obciążona kosztami postępowania.