Interpretacja indywidualna z dnia 23 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2.4011.531.2023.2.ENB

Ustalenie rezydencji podatkowej i opodatkowanie świadczenia superannuation wypłacanego z Australii w 2023 r.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w zakresie ustalenia rezydencji podatkowej oraz zakwalifikowania na tle umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania świadczeń uzyskiwanych z Australiijest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 listopada 2023 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia rezydencji podatkowej oraz zakwalifikowania na tle umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania świadczeń uzyskiwanych z Australii. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie w dniu 17 stycznia 2024 r. Treść wniosku jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem:

1)Zainteresowany będący stroną postępowania:

A.A

ul. B 1

2)Zainteresowana niebędąca stroną postępowania:

B.A

ul. B 1

Opis stanu faktycznego

Zainteresowani są obywatelami Rzeczypospolitej Polskiej, pozostają w związku małżeńskim i w odniesieniu do większości majątku pozostają w ustroju wspólności majątkowej. Zainteresowani do końca 2022 r. zamieszkiwali na terytorium Australii. Zamieszkiwali tam przez około (...) lat. Zainteresowany będący stroną postępowania pracował na stanowisku (...), natomiast Zainteresowana niebędąca stroną postępowania wykonywała pracę (...).

W związku z pogorszeniem się stanu zdrowia Zainteresowanej niebędącej stroną postępowania, Zainteresowani podjęli decyzję o powrocie do Polski. Zainteresowana niebędącą stroną postępowania wróciła do Polski (...) listopada  2022 r., a Zainteresowany będący stroną postępowania (...) grudnia  2022 r.

Powrót do Polski ma charakter stały i był podyktowany gwałtownym pogorszeniem się stanu zdrowia Zainteresowanej niebędącej stroną postępowania. W związku z tym Zainteresowani mają zamiar – z uwagi na sytuację wiekową i zdrowotną – pozostać na terenie Rzeczypospolitej Polskiej na stałe.

Zainteresowani nie mają rodziny w Australii. Zainteresowana niebędąca stroną postępowania spośród krewnych w Polsce ma brata i siostrę, a Zainteresowany będący stroną postępowania jedynie dalszych krewnych.

Zainteresowani uzyskują dochody z następujących źródeł:

a)emerytura rządowa - w Australii wypłacana przez australijskie organy zabezpieczenia społecznego;

b)emerytura rządowa - w Polsce wypłacana przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych;

c)tzw. superannuation (lub super) - przy czym środki z tego źródła wypłacane są przez prywatne fundusze emerytalne (o czym w dalszej części stanu faktycznego);

d)dywidendy - uzyskiwane od spółek zagranicznych, w szczególności spółek mających swoją siedzibę na terytorium Australii;

e)odsetki - uzyskiwane z oszczędności zgromadzonych na rachunkach bankowych zarówno w Polsce, jak i w Australii.

Zainteresowani oprócz wyżej wymienionych dochodów w Australii nie posiadają żadnego majątku nieruchomego, jak i ruchomego. W Polsce nie posiadają majątku nieruchomego, a jedynie samochód osobowy (nie licząc środków zgromadzonych na rachunkach bankowych).

Z uwagi na brak majątku nieruchomego Zainteresowani zamieszkują obecnie w C , aczkolwiek w związku z planowanym pobytem na stałe w Polsce, ze zgromadzonych oszczędności - na rachunkach bankowych w bankach polskich lub australijskich rozważają nabycie lokalu mieszkalnego. Zainteresowani nie zamierzają wracać do Australii.

Zainteresowani otrzymują dochód z tytułu tzw. superannuation. Pojęcie to nie ma odpowiednika w polskim systemie prawnym. Co istotne, jest to jeden z filarów ubezpieczeń społecznych w Australii. Jest to system oszczędnościowy w Australii. Niemniej są to oszczędności, które zostały utworzone z regularnego wpłacania kwot do wybranego funduszu - a w ramach tych funduszy lokowane w różnego rodzaju produktach finansowych dostępnych na rynku (w tym w szczególności funduszach inwestycyjnych).

Część wpłat była pobierana przed opodatkowaniem dochodu z tytułu pracy (przymusowo) w ramach swego rodzaju składek na ubezpieczenia społeczne (przeznaczone na superannuation) objęte w kwocie brutto wynagrodzenia, a pozostała była wpłacana przez Zainteresowanych z oszczędności/wynagrodzenia za pracę lub innych środków pieniężnych dobrowolnie.

Zatem system superannuation składa się z dwóch elementów - przymusowego, jak również dobrowolnego. Z tytułu dodatkowych dobrowolnych wpłat na swoje superannuation ubezpieczeni mogą otrzymywać z tego tytułu korzyści podatkowe, z zastrzeżeniem limitów określonych przepisami prawa.

Superannuation jest obowiązkowe dla wszystkich zatrudnionych osób pracujących i mieszkających w Australii - tym samym nie ma możliwości rezygnacji z superannuation.

Prawo określa minimalne kwoty, które pracodawcy muszą wpłacać na konta superannuation swoich pracowników, oprócz standardowych wynagrodzeń. Kwoty te pobierane są z wynagrodzenia brutto pracowników. Co istotne, wybrana opcja wypłaty środków zebranych w ramach superannuation może mieć wpływ na płacony podatek (w tym podatek od zysków z inwestycji / zysków kapitałowych). Ubezpieczony ma prawo wybrać czy wypłaca całość zryczałtowanych środków w ramach superannuation (super lump sum), przy czym taka forma wypłaty powoduje, że środki będą opodatkowane wówczas jako zyski kapitałowe (earnings on investments/capital gains) i ubezpieczony nie będzie mógł skorzystać z dobrodziejstw podatkowych przewidzianych dla superannuation.

W przypadku drugim - wyboru tzw. „super income stream”, który polega na regularnych wypłatach środków z superannuation (strumieni dochodów), podatnik może skorzystać z dobrodziejstwa filaru obejmującego superannuation. Pracownika uważa się za emeryta z chwilą osiągnięcia odpowiedniego wieku lub na skutek niezdolności do pracy. Pracownik może wówczas pobierać świadczenia z funduszu.

Uzupełniając wniosek wyjaśniono, że drugie pytanie dotyczy świadczeń otrzymywanych od początku roku 2023 – bowiem wcześniej (przed grudniem 2022 r.) Zainteresowani nie mieszkali na terytorium Polski i nie posiadali statusu polskich rezydentów podatkowych. Zainteresowani w 2023 r. przebywali na terytorium Polski dłużej niż 183 dni.

Za rok podatkowy 2022 i wcześniej, Australia traktowała Zainteresowanych jako osoby mające miejsce zamieszkania w Australii dla celów podatkowych. W okresie 2021 – 2022 Zainteresowani składali właściwe deklaracje podatkowe, zgodnie z przepisami obowiązującymi w Australii.

Zainteresowani jednakże wskazują, że w Australii rok podatkowy kończy się z dniem 30 czerwca, tj. w 2022 r. Zainteresowani od 1 lipca 2022 r. do momentu przeprowadzki do Polski (grudzień), przebywali na terytorium Australii (tj. część australijskiego roku podatkowego 2022 – 2023, który obejmuje okres od 1 lipca 2022 r. do 30 czerwca 2023 r.).

W roku 2023 r. Zainteresowani nie mieli stałego miejsca zamieszkania na terytorium Australii. W związku z przeprowadzką do Polski z końcem 2022 r. stale zamieszkiwali na terytorium Polski.

Jednocześnie Zainteresowani nie mają wiedzy, w jaki sposób Australia traktuje ich dla celów podatkowych, w związku z permanentną wyprowadzką do Polski. Do czasu wyprowadzki do Polski Zainteresowani byli australijskimi rezydentami jednakże w przypadku gdy Australia nadal będzie traktować Zainteresowanych jako australijskich rezydentów podatkowych, znaczenie będą miały postanowienia UPO.

Zainteresowani cały rok 2023 spędzili w Polsce. W roku 2023 Zainteresowani nie odbywali jakichkolwiek wizyt/podróży na terytorium Australii, a ich przeprowadzka do Polski ma charakter stały i permanentny.

Zainteresowani otrzymują dochody w postaci superannuation w formie regularnych wypłat z właściwych funduszy emerytalnych. Są one wypłacane co do zasady co dwa tygodnie, na australijskie rachunki bankowe Zainteresowanych. Jednakże, wybrany przez Zainteresowanych fundusz pozwala im wypłacać więcej niż ustalone minimum dla różnych wieków – jednak dalej, wypłacane są one cyklicznie.

Superannuation jest częścią systemu emerytalnego Australii, i gromadzenie środków w ramach tego instrumentu ma na celu zabezpieczenie źródła utrzymania po przejściu na emeryturę. Jest to system oszczędnościowy w Australii stanowiący dodatkowy filar ubezpieczeń społecznych.

Superannuation jest obowiązkowe dla wszystkich zatrudnionych (pracujących) i mieszkających w Australii, tym samym nie ma możliwości rezygnacji z tego systemu. Co więcej, superannuation dzieli się na dwie części, tj. przymusową jak również dobrowolną – gdzie w części dobrowolnej możliwe jest wpłacanie nadwyżek nad częścią przymusową.

Niemniej jednak fundusz ten po wypłatach sukcesywnie się zmniejsza, przy czym założenie jest takie, że po osiągnięciu statystycznego wieku zgonu Zainteresowani powinni zużyć / wypłacić całość oszczędności zgromadzonych w ramach tzw. superannuation.

Uprawnienie do wypłaty z tytułu superannuation było związane z osiągnięciem wieku 55 lat określonego przez właściwy fundusz emerytalny.

Jednocześnie wiek ten nie jest tożsamy z tzw. wiekiem emerytalnym – tzw. „age pension” (emerytura państwowa), który jest określony na poziomie 65 lat.

Wobec tego osiągnięcie wieku związanego z prawem do wypłat z tytułu superannuation nie jest jednoznaczne z tzw. wiekiem emerytalnym, jednakże zależy od osiągnięcia określonego wieku – w tym wypadku 55 lat.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1)Czy Zainteresowani posiadają status polskich rezydentów podatkowych na gruncie ustawy o PIT i UPO od początku 2023 r.?

2)Czy dochody z tzw. superannuation wypłacanych w Australii będą kwalifikowane jako dochody z tytułu emerytury, czy zysków kapitałowych w rozumieniu UPO?

Stanowisko Zainteresowanych w sprawie

Zdaniem Zainteresowanych – w zakresie pytania nr 1 – posiadają oni status polskiego rezydenta podatkowego na gruncie ustawy o PIT, jak również na gruncie UPO.

Zdaniem Zainteresowanych – w zakresie pytania nr 2 – dochody z tytułu tzw. superannuation powinny być klasyfikowane w ramach UPO pomiędzy Polską a Australią jako dochody z tytułu emerytury, wobec czego będą opodatkowane wyłącznie w Polsce.

Jak stanowi art. 3 ust. 1 ustawy o PIT osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Dalej, zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy o PIT, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Jak natomiast stanowi art. 4a ustawy o PIT przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Zgodnie z art. 4 ust. 1 UPO w rozumieniu niniejszej umowy osoba ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, jeżeli dana osoba ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie w rozumieniu jego przepisów podatkowych.

Mając na uwadze powyższe, po pierwsze Zainteresowani spełniają warunek przebywania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z art. 3 ust. 1a pkt 2 ustawy o PIT, a co więcej, z końcem roku 2022 dokonali przeniesienia ośrodka interesów życiowych w związku z przeprowadzką z Australii do Polski na stałe, bez zamiaru powrotu do Australii.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Natomiast „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Co istotne, większość inwestycji co prawda zlokalizowana jest w Australii, niemniej dotyczą one przede wszystkim udziału kapitałowego w spółkach kapitałowych - a nie majątku nieruchomego czy ruchomego sensu stricte. Tym samym, przeprowadzka do Polski nie powoduje jakkolwiek ograniczenia dostępu do tych inwestycji oraz możliwości czerpania korzyści z tych inwestycji na terenie Polski.

Jednocześnie, Zainteresowana będąca stroną postępowania posiada rodzinę w Polsce, a co więcej potwierdzeniem faktu, że Zainteresowani chcą pozostać w Polsce są m.in. plany na nabycie lokalu mieszkalnego oraz w szczególności stan zdrowia Zainteresowanej niebędącej stroną postępowania, jak i wiek obydwojga Zainteresowanych. Dodatkowo, Zainteresowani aktualnie nie mają zamiaru powrotu do Australii, a z końcem roku 2022 podjęli działania mające na celu permanentną wyprowadzkę z terytorium Australii.

Powyższe powoduje, że Zainteresowani powinni zostać uznani za polskich rezydentów podatkowych - zarówno z uwagi na spełnienie przesłanki posiadania centrum życiowego w Polsce, jak również z tytułu przebywania przez okres co najmniej 183 dni w Polsce.

Superannuation jest zbliżone do tzw. Indywidualnego Konta Emerytalnego w Polsce, niemniej nie jest jednoznaczne z tą formą oszczędzania - bowiem wypłata z superannuation może następować w ramach swoistej pensji.

Co istotne, jak wskazano w ramach stanu faktycznego - superannuation, w szczególności w przypadku wyboru tzw. „super income stream”, polegającego na regularnych wypłatach środków z superannuation (strumienia dochodów), podatnik może skorzystać z dobrodziejstwa podatkowego tego filaru ubezpieczeń społecznych.

Po osiągnięciu określonego wieku wynikającego z przepisów prawa australijskiego (oraz w związku z osiągnięciem tego wieku przez Zainteresowanych), wypłaty z superannuation mogą korzystać z preferencyjnych warunków opodatkowania w Australii - niemniej Zainteresowani, w związku z przeprowadzką, w przypadku potwierdzenia ich statusu polskich rezydentów podatkowych, nie będą mogli skorzystać z tych preferencji.

Zgodnie natomiast z art. 18 ust. 1 UPO Emerytury (w tym emerytury rządowe) i renty, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w jednym z Umawiających się Państw, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Tym samym w przypadku uznania superannuation za emeryturę oraz w przypadku stwierdzenia, że Zainteresowani są polskimi rezydentami podatkowymi, superannuation powinna być opodatkowana wyłącznie w Polsce - a co za tym idzie metoda unikania podwójnego opodatkowania nie będzie miała zastosowania, bowiem opodatkowanie tego dochodu będzie miało miejsce wyłącznie w Polsce.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 4a ww. ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z opisu zdarzenia wynika, że Zainteresowani są obywatelami Rzeczypospolitej Polskiej. Przez około (...) lat, do końca 2022 r. zamieszkiwali na terytorium Australii. W związku z pogorszeniem się stanu zdrowia Zainteresowanej niebędącej stroną postępowania, Zainteresowani podjęli decyzję o powrocie do Polski. Zainteresowana niebędącą stroną postępowania wróciła do Polski (...) listopada  2022 r., a Zainteresowany będący stroną postępowania (...) grudnia  2022 r.

Powrót do Polski ma charakter stały i był podyktowany gwałtownym pogorszeniem się stanu zdrowia Zainteresowanej niebędącej stroną postępowania. W związku z tym Zainteresowani mają zamiar – z uwagi na sytuację wiekową i zdrowotną – pozostać na terenie Rzeczypospolitej Polskiej na stałe.

Zainteresowani nie mają rodziny w Australii. Zainteresowana niebędąca stroną postępowania spośród krewnych w Polsce ma brata i siostrę, a Zainteresowany będący stroną postępowania jedynie dalszych krewnych.

Zainteresowani uzyskują dochody z następujących źródeł:

a)emerytura rządowa - w Australii wypłacana przez australijskie organy zabezpieczenia społecznego;

b)emerytura rządowa - w Polsce wypłacana przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych;

c)tzw. superannuation (lub super) - przy czym środki z tego źródła wypłacane są przez prywatne fundusze emerytalne (o czym w dalszej części stanu faktycznego);

d)dywidendy - uzyskiwane od spółek zagranicznych, w szczególności spółek mających swoją siedzibę na terytorium Australii;

e)odsetki - uzyskiwane z oszczędności zgromadzonych na rachunkach bankowych zarówno w Polsce, jak i w Australii.

Zainteresowani oprócz wyżej wymienionych w Australii nie posiadają żadnego majątku nieruchomego, jak i ruchomego. W Polsce nie posiadają majątku nieruchomego, a jedynie samochód osobowy (nie licząc środków zgromadzonych na rachunkach bankowych).

Z uwagi na brak majątku nieruchomego Zainteresowani zamieszkują obecnie w C, aczkolwiek w związku z planowanym pobytem na stałe w Polsce, ze zgromadzonych oszczędności - na rachunkach bankowych w bankach polskich lub australijskich rozważają nabycie lokalu mieszkalnego. Zainteresowani nie zamierzają wracać do Australii.

Za rok podatkowy 2022 i wcześniej, Australia traktowała Zainteresowanych jako osoby mające miejsce zamieszkania w Australii dla celów podatkowych. W okresie 2021 – 2022 Zainteresowani składali właściwe deklaracje podatkowe, zgodnie z przepisami obowiązującymi w Australii. W Australii rok podatkowy kończy się z dniem 30 czerwca, tj. w 2022 r. Zainteresowani od 1 lipca 2022 r. do momentu przeprowadzki do Polski (grudzień), przebywali na terytorium Australii (tj. część australijskiego roku podatkowego 2022 – 2023, który obejmuje okres od 1 lipca 2022 r. do 30 czerwca 2023 r.).

W roku 2023 r. Zainteresowani nie mieli stałego miejsca zamieszkania na terytorium Australii. W związku z przeprowadzką do Polski z końcem 2022 r. stale zamieszkiwali na terytorium Polski. Zainteresowani nie mają wiedzy, w jaki sposób Australia traktuje ich dla celów podatkowych, w związku z permanentną wyprowadzką do Polski. Do czasu wyprowadzki do Polski Zainteresowani byli australijskimi jednakże w przypadku gdy Australia nadal będzie traktować Zainteresowanych jako australijskich rezydentów podatkowych, znaczenie będą miały postanowienia UPO.

Zainteresowani cały rok 2023 r. spędzili w Polsce. W roku 2023 Zainteresowani nie odbywali jakichkolwiek wizyt/podróży na terytorium Australii, a ich przeprowadzka do Polski ma charakter stały i permanentny.

Mając zatem na uwadze, że Zainteresowani będący małżeństwem, pod koniec 2022 r. przeprowadzili się do Polski, gdzie zamierzają zostać na stałe, rozważają zakup nieruchomości, oraz gdzie w 2023 r. roku spędzili ponad 183 dni w roku podatkowym, zgodzić się należy, że w świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych spełniają warunki do uznania ich za osoby mające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce.

Powyższe znajduje potwierdzenie w treści Objaśnień podatkowych z 29 kwietnia 2021 r. wydanych przez Ministerstwo Finansów, które dotyczą zasad ustalania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych (rezydencji podatkowej) osób fizycznych w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa PIT) oraz zakresu obowiązku podatkowego osób fizycznych, o którym mowa w art. 3 ust. 1 i 2a ustawy PIT. Celem objaśnień jest przedstawienie sposobu prawidłowego wypełnienia obowiązków podatkowych przez osoby fizyczne w Polsce, bowiem rezydencja podatkowa nie ma charakteru deklaratywnego, lecz związana jest z oceną całokształtu faktów i okoliczności.

Zgodnie z Objaśnieniami istnienie w Polsce ośrodka interesów życiowych oznacza posiadanie ścisłych powiazań osobistych lub gospodarczych z Polską. Każda z tych przesłanek podlega samodzielnej ocenie, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że podatnik posiada ośrodek interesów życiowych w Polsce. Natomiast Centrum, czyli „skoncentrowanie” interesów osobistych, należy rozumieć jako miejsce, z którym podatnik posiada ścisłe powiązania osobiste. Powiązania osobiste to występowanie więzi rodzinnych, towarzyskich, podejmowanie aktywności społecznej, kulturalnej, sportowej, politycznej, itp. W praktyce, czynnikiem branym najczęściej pod uwagę jest obecność w Polsce współmałżonka, partnera lub małoletnich dzieci.

Z Objaśnień tych wynika również, że kryterium długości pobytu należy uznać za spełnione po przekroczeniu 183 dni pobytu na terytorium Polski w danym roku kalendarzowym (rok kalendarzowy jest podstawowym okresem podatkowym branym pod uwagę przy dokonywaniu rozliczeń podatkowych osób fizycznych).

Odpowiadając zatem wprost na pierwsze z zadanych przez Zainteresowanych pytań, stwierdzić należy, że – zarówno z uwagi na posiadanie w Polsce centrum interesów osobistych, jak i przebywanie w 2023 r. w Polsce ponad 183 dni – Zainteresowani od początku 2023 r. spełniają kryteria uznania ich za polskich rezydentów podatkowych w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto – wobec stwierdzenia, że Zainteresowani nie mają wiedzy, w jaki sposób Australia traktuje ich dla celów podatkowych w związku z permanentną wyprowadzką – wyjaśnić należy, że zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Australią w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Canberze dnia 7 maja 1991 r. (Dz. U. z 1992 r. nr 41 poz. 177 ze zm.), zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Rzeczpospolitą Polską oraz Australię dnia 7 czerwca 2017 r.:

W rozumieniu niniejszej umowy osoba ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, jeżeli dana osoba ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie w rozumieniu jego przepisów podatkowych.

W rozumieniu niniejszej umowy osoba nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w Umawiającym się Państwie, jeżeli podlega ona opodatkowaniu w tym Państwie tylko w zakresie dochodu ze źródeł w tym Państwie.

Jeśli zatem w oparciu o przepisy podatkowe obowiązujące w Australii, w 2023 r. kraj ten nadal traktował Zainteresowanych jako osoby mające miejsce zamieszkania w Australii, to w celu ustalenia rezydencji podatkowej należy zastosować normy kolizyjne wynikające z art. 4 ust. 3 ww. umowy polsko-australijskiej.

Podkreślenia jednak wymaga, że postanowienia art. 4 ust. 3 umowy, mają zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy w myśl postanowień ust. 1 ww. umowy, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, tzn. gdy zachodzi kolizja ustawodawstw wewnętrznych obu państw w kwestii dotyczącej ustalenia miejsca zamieszkania. W konsekwencji reguły kolizyjne mają zastosowanie wyłącznie w sytuacji gdy podatnik w tym samym czasie ma miejsce zamieszkania w obu umawiających się państwach.

Zgodnie z art. 4 ust. 3 ww. umowy polsko-australijskiej.:

Jeżeli stosownie do powyższych postanowień niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to status tej osoby będzie określony według następujących zasad:

a)osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania;

b)jeżeli osoba ma stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach lub nie ma w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym zazwyczaj przebywa;

c)jeżeli osoba zazwyczaj przebywa w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa w żadnym z nich, będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania gospodarcze i osobiste.

Jeśli więc w oparciu o przepisy podatkowe obowiązujące w Australii, w 2023 r. kraj ten nadal traktował Zainteresowanych jako osoby mające miejsce zamieszkania w Australii – to mając na uwadze, że w 2023 r. Zainteresowani nie mieli stałego miejsca zamieszkania na terytorium Australii, lecz stale zamieszkiwali na terytorium Polski również na gruncie Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Australią w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu od początku 2023 r. spełniają kryteria uznania ich za polskich rezydentów podatkowych.

Wątpliwości Zainteresowanych budzi również kwalifikacja na gruncie umowy polsko-australijskiej świadczenia z tytułu tzw. superannuation otrzymywanego z Australii w okresie od początku 2023 r.

Na podstawie wskazanego przez Zainteresowanych art. 18 ust. 1 umowy polsko-australijskiej:

Emerytury (w tym emerytury rządowe) i renty, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w jednym z Umawiających się Państw, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

W pierwszej kolejności w celu zakwalifikowania świadczeń otrzymywanych z tytułu tzw. superannuation na tle umowy polsko-australijskiej należy odnieść się do wskazówek zawartych w Komentarzu do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD. Zawierane przez Polskę umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania są bowiem wzorowane na Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD, zatem interpretacja ich postanowień powinna uwzględniać ustalenia przyjęte na szczeblu OECD, znajdujące wyraz w wypracowanym przez państwa członkowskie tej organizacji, w tym również Polskę, Komentarzu do Modelowej Konwencji (MK).

Zgodnie z Komentarzem do art. 18 Konwencji Modelowej OECD, rodzaje wypłat objętych tym artykułem obejmują nie tylko emerytury wypłacane bezpośrednio byłym pracownikom najemnym, lecz również innym beneficjentom (na przykład żyjącym współmałżonkom lub dzieciom pracowników) oraz inne podobne świadczenia, na przykład renty starcze z tytułu dawnego zatrudnienia. Kwestię, czy takie wypłaty są objęte art. 18 można ocenić w zależności od ich istoty, z uwzględnieniem faktów i okoliczności, w których są dokonywane.

Uznaje się, że emerytura jest płacona z tytułu wcześniejszego zatrudnienia, jeśli zatrudnienie to jest warunkiem otrzymania takiej emerytury. Na przykład: wysokość emerytury jest ustalana w oparciu o okres zatrudnienia i/lub wysokość wynagrodzenia, i/lub wysokość składek zapłaconych do systemu emerytalnego z tytułu wynagrodzenia itp.

Czy konkretną wypłatę należy uważać za inne świadczenie podobne do emerytury, jest uzależnione od faktów. Ważnym czynnikiem jest źródło wypłat. Inne czynniki, które mogą pomóc w ustaleniu, czy wypłata lub seria wypłat jest objęta artykułem 18, są zwłaszcza następujące: czy wypłata jest dokonana w czasie, czy po ustaniu zatrudnienia uprawniającego do wypłaty, czy odbiorca w dalszym ciągu pracuje, czy odbiorca osiągnął normalny wiek emerytalny właściwy dla danego zawodu; jaka jest sytuacja innych osób mających prawo do takiego samego rodzaju wypłaty ryczałtowej i czy odbiorca może korzystać jednocześnie z innych świadczeń emerytalnych. Termin „emerytury i podobne świadczenia” oznacza wynagrodzenie, które jest wypłacane po przejściu na emeryturę i które w pierwszej kolejności, aczkolwiek nie wyłącznie, ma na celu zabezpieczenie źródła utrzymania osobie je otrzymującej (Klaus Vogel on Double Taxation Convention A commentary to the OECD -, UN-, US Model Conventions for the Avoidance of Double Taxation on Income and Capital With Particular Reference to German Treaty Practice, Third Edition, Kluwer Law International, str. 1006, Nb 11 oraz str. 1008, Nb 14).

Mając zatem na uwadze okoliczności przedstawione przez Zainteresowanych, w szczególności fakt, iż:

•świadczenia superannuation są związane z uprzednią pracą wykonywaną w Australii;

•oprócz tego świadczenia Zainteresowani otrzymują również emeryturę rządową w Australii oraz emeryturę rządową w Polsce;

•świadczenie to jest wypłacane przez fundusze emerytalne;

•część wpłat była pobierana przed opodatkowaniem dochodu z tytułu pracy (przymusowo) w ramach swego rodzaju składek na ubezpieczenia społeczne (przeznaczonych na superannuation);

•superannuation jest obowiązkowe dla wszystkich zatrudnionych osób pracujących i mieszkających w Australii i stanowi część systemu emerytalnego;

•uprawnienie do otrzymania świadczenia jest warunkowane osiągnięciem wymaganego wieku;

•pracownika uważa się za emeryta z chwilą osiągnięcia odpowiedniego wieku lub na skutek niezdolności do pracy, pracownik może wówczas pobierać świadczenia z funduszu;

•gromadzenie środków w ramach tego instrumentu ma na celu zabezpieczenie źródła utrzymania po przejściu na emeryturę

zgodzić się należy, że otrzymywane przez Zainteresowanych świadczenie w postaci superannuation mieści się w zakresie art. 18 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Australią w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu.

Skoro zatem – jak przesądziliśmy powyżej – Zainteresowani mają miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce, to świadczenia z tyt. superannuation otrzymane od początku 2023 r. podlegały opodatkowaniu stosownie do art. 18 ust. 1 umowy polsko-australijskiej tylko w Polsce. W takiej sytuacji nie ma do nich zastosowania metoda unikania podwójnego opodatkowania.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej, ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.