Wyrok NSA z dnia 28 stycznia 2022 r., sygn. I OSK 925/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Jakimowicz Sędziowie: Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska (spr.) Sędzia del WSA Anna Wesołowska po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 16 lutego 2021 r. sygn. akt II SA/Rz 1352/20 w sprawie ze skargi S. U. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia [...] października 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z dnia 16 lutego 2021 r., po rozpoznaniu sprawy ze skargi S. U. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia [...] października 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego - I. uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję Prezydenta Miasta M. z dnia [...] lipca 2020 r. nr [...]; II. zasądził od organu na rzecz skarżącej kwotę 480 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji przyjął następujące okoliczności faktyczne i prawne:

29 czerwca 2020 r. S. U. złożyła w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej w M. wniosek o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad niepełnosprawną matką, W. L., która orzeczeniem Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w M. z dnia [...] lutego 2015 r. została zaliczona do osób o znacznym stopniu niepełnosprawności na stałe.

Prezydent Miasta M. decyzją z [...] lipca 2020 r., działając m.in. na podstawie art. 17, art. 24 ust. 2a i ust. 4 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t. j. Dz. U. z 2020 r., poz. 111 z późn. zm. – dalej w skrócie: "u.ś.r."), odmówił skarżącej prawa do wnioskowanego świadczenia w okresie od 1 czerwca 2020 r. W uzasadnieniu decyzji organ podał, że skarżąca jest zarejestrowana w Powiatowym Urzędzie Pracy w M. jako osoba bezrobotna, bez prawa do zasiłku. Z przeprowadzonych wywiadów środowiskowych wynika, że skarżąca sprawuje opiekę nad matką W. L., zamieszkałą w miejscowości oddalonej o ok. 20 km od miejsca zamieszkania skarżącej. W. L. liczy 87 lat, jest wdową, mieszka sama w domu jednorodzinnym. Z powodu niepełnosprawności oraz wieku wymaga opieki i pielęgnacji ze strony osób drugich. Porusza się przy pomocy balkoniku. Pozostaje w stałym leczeniu z powodu niewydolności serca, nadciśnienia tętniczego, cukrzycy, schorzenia słuchu, oraz schorzeń narządu ruchu. Z wniosków pracownika socjalnego wynika, że skarżąca zabezpiecza wszelkie niezbędne potrzeby W. L., tj. przygotowuje i podaje posiłki, podaje lekarstwa, udziela pomocy w higienie osobistej, mierzy ciśnienie, umawia wizyty lekarskie, realizuje recepty, robi zakupy, dokonuje opłat oraz wszelkie inne niezbędne czynności, które są konieczne do prawidłowego funkcjonowania.