Wyrok NSA z dnia 25 stycznia 2022 r., sygn. III FSK 4660/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący – Sędzia NSA Wojciech Stachurski, Sędzia NSA Paweł Borszowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Jolanta Sokołowska, po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe Nadleśnictwo M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 28 kwietnia 2021 r., sygn. akt I SA/Ol 39/21 w sprawie ze skargi Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe Nadleśnictwo M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Elblągu z dnia 26 października 2020 r., nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2015 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 28 kwietnia 2021 r., sygn. akt I SA/Ol 39/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę Państwowego Gospodarstwa Leśnego – Lasy Państwowe – Nadleśnictwo M., zwane dalej "Nadleśnictwo", na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Elblągu z 26 października 2020 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2015 r. Wymieniony wyrok, jak również inne przytoczone w niniejszym uzasadnieniu orzeczenia sądów administracyjnych, publikowane są na stronach internetowych Naczelnego Sądu Administracyjnego (www.nsa.orzeczenia.gov.pl).

Nadleśnictwo działając za pośrednictwem pełnomocnika – radcy prawnego - w skardze kasacyjnej zaskarżyło powyższy wyrok w całości zarzucając Sądowi pierwszej instancji naruszenie:

1. na podstawie art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:

1.1. art. 2, art. 84 w zw. z art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 1997 r., Nr 78, poz. 483), zwana dalej ,,Konstytucja’’ poprzez nieuzasadnione niezastosowanie tych przepisów wskutek czego naruszono: a) zasadę państwa prawa w ten sposób, iż w sytuacji, w której na tym samym gruncie, który jest lasem, co wynika z ewidencji gruntów i budynków, prowadzona jest działalność leśna (gospodarka leśna) przez właściciela tegoż gruntu i działalność gospodarcza przez przedsiębiorcę przesyłowego, przy czym ta druga jest ograniczona wyłącznie do czynności ustalonych pomiędzy stronami umowy o ustanowienie służebności przesyłu, należny jest podatek od nieruchomości, a nie podatek leśny, a więc podatek znacznie wyższy niż ten drugi i w dodatku powinien być on płacony przez skarżącego, który nie prowadzi działalności gospodarczej na tym gruncie (przepis art. 2 Konstytucji), b) zasadę nullum tributum sine lege w ten sposób, iż w sytuacji, w której ustawodawca w stanie prawnym do 31 grudnia 2018 r. nie sprecyzował, jaki podatek powinien być płacony wówczas, gdy na tym samym gruncie, który jest lasem, co wynika z ewidencji gruntów i budynków, prowadzona jest działalność leśna (gospodarka leśna) przez właściciela tegoż gruntu i działalność gospodarcza przez przedsiębiorcę przesyłowego, przy czym ta druga jest ograniczona wyłącznie do czynności ustalonych pomiędzy stronami umowy o ustanowienie służebności przesyłu, przyjęto interpretację niekorzystną dla skarżącego, iż powinien być płacony podatek od nieruchomości, a więc podatek znacznie wyższy niż podatek leśny (art. 84 w zw. z art. 217 Konstytucji),