Interpretacja indywidualna z dnia 19 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4016.9.2023.1.MBD

W zakresie ustalenia, czy dla celów ustalenia podstawy opodatkowania w podatku od niektórych instytucji finansowych, papiery wartościowe Unii Europejskiej powinny być zrównane ze skarbowymi papierami wartościowymi, a w konsekwencji powinny pomniejszać po stronie Wnioskodawcy podstawę opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych, stosownie do treści art. 5 ust. 9 pkt 1 oraz art. 5 ust. 9 pkt 3 upnif.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od niektórych instytucji finansowych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 października 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 27 października 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od niektórych instytucji finansowych w zakresie ustalenia, czy dla celów ustalenia podstawy opodatkowania w podatku od niektórych instytucji finansowych, papiery wartościowe Unii Europejskiej powinny być zrównane ze skarbowymi papierami wartościowymi, a w konsekwencji powinny pomniejszać po stronie Wnioskodawcy podstawę opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych, stosownie do treści art. 5 ust. 9 pkt 1 oraz art. 5 ust. 9 pkt 3 upnif.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Bank S.A. (dalej: „Bank”, „Wnioskodawca”) jest bankiem krajowym, który na podstawie regulacji ustawy z dnia 15 stycznia 2016 r. o podatku od niektórych instytucji finansowych (Dz.U. z 2023 r., poz. ze 623 zm., dalej: „upnif”) jest podatnikiem tego podatku. Wnioskodawca w ramach swojej działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz.U. z 2022 r., poz. 2324 ze zm.), nabywa dłużne papiery wartościowe emitowane zarówno przez Skarb Państwa, jak i inne podmioty dokonujące pozyskiwania finansowania w formie emisji papierów wartościowych.

Bank nabywa oraz zamierza w przyszłości nabywać papiery wartościowe, których emitentem jest Unia Europejska (dalej: „Unia Europejska”, „UE”) i Europejska Wspólnota Energii Atomowej Euratom. Tego rodzaju papiery wartościowe mogą być również przedmiotem zawieranych przez Bank transakcji odkupu, o których mowa w art. 5 ust. 9 pkt 3 upnif.

Unia Europejska zdecydowała się na emisję obligacji w ramach realizacji programu przyjętego w odpowiedzi na kryzys spowodowany wybuchem pandemii COVID-19 w 2020 r. W następstwie poważnych skutków gospodarczych wynikających z niezbędnych środków izolacji w tym czasie, organy Unii Europejskiej przyjęły szereg aktów przewidujących ramy programów odbudowy po pandemii i pozyskania środków na ten cel.

Kluczowym funduszem odbudowy po pandemii COVID-19 jest Instrument Unii Europejskiej na rzecz Odbudowy Next Generation EU ustanowiony przez rozporządzenie (UE) 2020/2094.

Ramy prawne sfinansowania powyższego instrumentu zostały przewidziane w decyzji (UE, Euratom) 2020/2053 w sprawie systemu zasobów własnych Unii Europejskiej, na mocy której Komisja Europejska zyskała uprawnienie do zaciągania zobowiązań na rynkach kapitałowych w imieniu Unii Europejskiej. Wskazana decyzja przewiduje możliwość zaciągania przez Komisję Europejską pożyczek do wysokości 750 000 mln EUR z ostatecznym terminem ich spłaty do 31 grudnia 2058 r.

Środki pozyskane przez Komisję Europejską w ramach funduszu Next Generation EU mają zasilić przede wszystkim specjalny Instrument na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności, w ramach którego pomiędzy państwa członkowskie będą alokowane uzyskane środki finansowe - w formie dotacji i pożyczek na potrzeby wsparcia reform i inwestycji po pandemii.

Zatem, w celu pozyskania środków na wzmocnienie państw członkowskich po pandemii COVID-19, Komisja Europejska - w imieniu Unii Europejskiej - zaciąga pożyczki na rynkach kapitałowych w formie emisji papierów wartościowych (obligacji). Pozyskane środki są następnie dystrybuowane pomiędzy państwa członkowskie z celowym przeznaczeniem na obudowę gospodarki po pandemii COVID-19.

Bank nabywa obligacje wyemitowane na powyższych warunkach przez Komisję Europejską, (dalej: „papiery wartościowe Unii Europejskiej”). Emisje dotyczą długoterminowych obligacji o stałym oprocentowaniu w skali roku.

Pytanie

Czy dla celów ustalenia podstawy opodatkowania w podatku od niektórych instytucji finansowych, papiery wartościowe Unii Europejskiej powinny być zrównane ze skarbowymi papierami wartościowymi, a w konsekwencji powinny pomniejszać po stronie Wnioskodawcy podstawę opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych, stosownie do treści art. 5 ust. 9 pkt 1 oraz art. 5 ust. 9 pkt 3 upnif?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, dla celów ustalenia podstawy opodatkowania w podatku od niektórych instytucji finansowych, papiery wartościowe Unii Europejskiej powinny być zrównane ze skarbowymi papierami wartościowymi, a w konsekwencji powinny pomniejszać po stronie Wnioskodawcy podstawę opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych, stosownie do treści art. 5 ust. 9 pkt 1 oraz art. 5 ust. 9 pkt 3 upnif.

Podstawa opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych została określona w art. 5 upnif i kształtuje się w różny sposób w zależności od rodzaju podatnika. W przypadku banków podstawą opodatkowania jest nadwyżka sumy wartości aktywów podatnika, wynikająca z zestawienia obrotów i sald, ustalonego na ostatni dzień miesiąca na podstawie zapisów na kontach księgi głównej, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości lub standardami rachunkowości stosowanymi przez podatnika na podstawie art. 2 ust. 3 tej ustawy - ponad kwotę 4 mld zł.

Jednocześnie, zgodnie z art. 5 ust. 9 pkt 1 i 3 upnif w przypadku podatników, o których mowa w art. 4 pkt 1-4, podstawę opodatkowania obniża się o wartość aktywów:

1) w postaci skarbowych papierów wartościowych w rozumieniu art. 95 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 1634, z późn. zm., dalej: „ufp”);

3) wynikających z transakcji odkupu, o której mowa w art. 3 pkt 9 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2365 z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie przejrzystości transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych i ponownego wykorzystania oraz zmiany rozporządzenia (UE) nr 648/2012 (Dz. Urz. UE L 337 z 23.12.2015, str. 1, z późn. zm.), której przedmiotem są skarbowe papiery wartościowe w rozumieniu art. 95 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, przy czym jeżeli drugą stroną tej transakcji jest podmiot inny niż Skarb Państwa, Narodowy Bank Polski lub Bankowy Fundusz Gwarancyjny, podstawę opodatkowania obniża się, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

a)transakcja została zawarta na rynku regulowanym albo w alternatywnym systemie obrotu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 1500, 1488, 1933, 2185 i 2640 oraz z 2023 r. poz. 180),

b)transakcja podlega rozliczeniu przez CCP w rozumieniu art. 3 pkt 49 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.

Stosownie do art. 95 ust. 1 ufp, skarbowy papier wartościowy jest papierem wartościowym, w którym Skarb Państwa stwierdza, że jest dłużnikiem właściciela takiego papieru, i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia, które może mieć charakter pieniężny lub niepieniężny.

Aby stwierdzić, czy nabycie danego rodzaju papierów wartościowych, takich jak papiery wartościowe Unii Europejskiej, uprawnia podatnika do wyłączenia z podstawy opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych wartości tych aktywów, należy sprawdzić, czy te papiery wartościowe są obiektywnie porównywalne do skarbowych papierów wartościowych.

W prawie polskim nie ma definicji normatywnej papieru wartościowego. Ogólną regulację w tym zakresie stanowią przepisy Kodeksu cywilnego (ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, Dz.U. z 2023 r., poz. 1610, dalej: „Kodeks cywilny”), a ponadto w odniesieniu do papierów będących przedmiotem obrotu na rynku regulowanym - ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi oraz ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych, które jednak nie znajdują zastosowania do skarbowych papierów wartościowych jako podlegających szczególnym zasadom określonym w przepisach rozdziału 5 ustawy o finansach publicznych. Przepisy ustawy o finansach publicznych stanowią lex specialis, a zatem należy im przyznać pierwszeństwo przed regulacją Kodeksu cywilnego, a jedynie w zakresie nieunormowanym możliwe jest odpowiednie zastosowanie ogólnych zasad wynikających z Kodeksu cywilnego.

Polski ustawodawca zrezygnował zatem z definiowania pojęcia papierów wartościowych, chcąc pozostawić „otwarty system” celem ułatwienia procesów tworzenia - zgodnie z potrzebami praktyki - nowych typów (postaci) papierów wartościowych. W doktrynie przyjmuje się ogólną definicję, zgodnie z którą papier wartościowy jest rozumiany jako szczególny dokument stwierdzający istnienie określonego prawa majątkowego (np. wierzytelności) w taki sposób, że posiadanie tego dokumentu staje się niezbędną przesłanką realizacji prawa.

Istotą skarbowych papierów wartościowych jest zobowiązanie się szczególnego podmiotu, czyli Skarbu Państwa, do wykonania określonego świadczenia. Zobowiązanie Skarbu Państwa do spełnienia określonego świadczenia powstaje w chwili nabycia skarbowego papieru wartościowego przez wierzyciela (nabywcę papieru) i wygasa z chwilą spełnienia tego świadczenia w terminie wykupu określonym w liście emisyjnym bądź wcześniej, w razie przedterminowego wykupu.

W myśl art. 95 ust. 1 ufp, treścią prawa inkorporowanego w papierze wartościowym jest zobowiązanie emitenta (Skarbu Państwa) do spełnienia oznaczonego świadczenia mającego charakter pieniężny lub niepieniężny. Ponadto, zgodnie z ust. 6 tego przepisu, Skarb Państwa odpowiada całym majątkiem za zobowiązania wynikające z wyemitowanych lub wystawionych skarbowych papierów wartościowych.

Rozstrzygając kwestię, czy papiery wartościowe Unii Europejskiej powinny być traktowane na równi ze skarbowymi papierami wartościowymi należy przeanalizować charakter prawny papierów wartościowych emitowanych przez Unię Europejską.

Prawny obowiązek Unii Europejskiej dotyczący obsługi swojego zadłużenia zapisany jest w Traktacie o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności w art. 323, który nakłada na instytucje UE obowiązek zapewnienia dostępności środków finansowych umożliwiających Unii wypełnianie jej zobowiązań prawnych wobec stron trzecich.

W tym szczególnym przypadku, emisji obligacji w ramach realizacji programu przyjętego w odpowiedzi na kryzys spowodowany wybuchem pandemii COVID-19, został przewidziany mechanizm nakładający odpowiedzialność za wykup papierów również na państwa członkowskie.

Zgodnie z art. 9 ust. 4 powołanej wyżej decyzji (UE, Euratom) 2020/2053 w przypadku, gdy zatwierdzone środki zapisane w budżecie Unii nie są wystarczające do wywiązania się przez Unię ze zobowiązań z tytułu zaciągniętych pożyczek, o których mowa w art. 5 niniejszej decyzji (tj. pożyczek Komisji na rynkach kapitałowych zaciągniętych w celu zaradzenia skutkom COVID-19), a Komisja nie jest w stanie zapewnić koniecznej płynności poprzez uruchomienie innych środków przewidzianych w ustaleniach finansowych mających zastosowanie do takich pożyczek odpowiednio szybko, by zapewnić wywiązanie się z zobowiązań Unii, państwa członkowskie udostępniają Komisji - jako rozwiązanie ostateczne - zasoby niezbędne na ten cel.

Wskazana regulacja przewiduje, że Komisja może wezwać państwa członkowskie, by tymczasowo zapewniły kwotę stanowiącą różnicę między ogółem aktywów a potrzebami gotówkowymi, proporcjonalnie do szacowanych dochodów budżetu uzyskanych od każdego z nich.

W przypadku, gdy państwo członkowskie w określonym terminie nie zastosuje się do wezwania, w całości lub w części, lub poinformuje Komisję, że nie będzie w stanie się do niego zastosować, aby pokryć część przypadającą na to państwo członkowskie, Komisja jest uprawniona, na zasadzie tymczasowej, do wystąpienia do pozostałych państw członkowskich z dodatkowymi wezwaniami. Takie wezwania muszą być proporcjonalne do szacowanych dochodów budżetu uzyskanych od każdego z tych pozostałych państw członkowskich. Państwo członkowskie, które nie zastosowało się do wezwania, nadal pozostaje zobowiązane do zastosowania się do niego.

Zdaniem Banku, zasady przewidziane w decyzji (UE, Euratom) 2020/2053 jednoznacznie potwierdzają, że papiery wartościowe emitowane przez Unię Europejską na podstawie powyższej decyzji, są obiektywnie porównywalne do skarbowych papierów wartościowych, skoro wiążą się z powstaniem zobowiązania Rzeczypospolitej Polskiej jako państwa członkowskiego do spełnienia oznaczonego świadczenia mającego charakter pieniężny.

Zgodnie z opisanym wyżej mechanizmem, jeśli Komisja Europejska, a zatem - Unia Europejska, nie będzie w stanie wywiązać się z zaciągniętych zobowiązań, może wezwać państwa członkowskie, aby udostępniły środki finansowe niezbędne do zrealizowania zobowiązań, tj. wykupu obligacji. Co więcej, jeśli dane państwo członkowskie nie zastosuje się do wezwania, Komisja może wystosować dodatkowe wezwania do pozostałych państw członkowskich.

Powyższy mechanizm w polskich warunkach prawnych stanowi w istocie o solidarnej odpowiedzialności Skarbu Państwa za zobowiązania Unii Europejskiej z emisji papierów wartościowych. W opisanych powyżej przypadkach za zastosowanie się do wezwań Komisji Europejskiej będzie bowiem odpowiedzialny Skarb Państwa. W polskim systemie prawa krajowego brakuje jednoznacznej definicji Skarbu Państwa, niemniej jednak w świetle prawa cywilnego Skarb Państwa jest osobą prawną, podmiotem praw i obowiązków w stosunkach cywilnoprawnych. Dlatego właśnie zgodnie z powołaną decyzją (UE, Euratom) 2020/2053 Skarb Państwa jest współodpowiedzialny, innymi słowy - jest gwarantem realizacji zobowiązania przez Unię Europejską.

Opisany mechanizm można porównać do art. 95 ust. 6 ustawy o finansach publicznych, zgodnie z którym Skarb Państwa odpowiada całym majątkiem za zobowiązania wynikające z wyemitowanych lub wystawionych skarbowych papierów wartościowych.

Zarówno w przypadku skarbowych papierów wartościowych, jak i papierów wartościowych Unii Europejskiej, Skarb Państwa odpowiada całym swoim majątkiem za realizację zobowiązań z nich wynikających.

Podsumowując, zdaniem Banku papiery wartościowe Unii Europejskiej są obiektywnie porównywalne do skarbowych papierów wartościowych ze względu na formę prawną, jak i charakter odpowiedzialności za wykup, gdyż w obu przypadkach Skarb Państwa jest odpowiedzialny za realizację tego zobowiązania.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Banku, wartość aktywów Wnioskodawcy w postaci papierów wartościowych Unii Europejskiej, dla celów ustalenia podstawy opodatkowania w podatku od niektórych instytucji finansowych, powinna być zrównana z obligacjami skarbowymi, a w konsekwencji powinna pomniejszać po stronie Wnioskodawcy podstawę opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych, stosownie do treści art. 5 ust. 9 pkt 1 oraz art. 5 ust. 9 pkt 3upnif.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 15 stycznia 2016 r. o podatku od niektórych instytucji finansowych (t. j. Dz.U. z 2023 r., poz. 623, dalej „upnif”):

W myśl z art. 4 pkt 1 upnif:

Jak stanowi art. 5 ust. 1 upnif:

Stosownie do art. 5 ust. 9 upnif:

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy należy stwierdzić, że aby podatnikowi podatku od niektórych instytucji finansowych, przysługiwało prawo do obniżania podstawy opodatkowania o wartość aktywów powinny być spełnione następujące warunki:

-skarbowe papiery wartościowe winny stanowić element aktywów,

-stanowić skarbowe papiery wartościowe w rozumieniu art. 95 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t. j. z 2023 r. poz. 1270).

Zgodnie z definicją zawartą w art. 95 ust. 1 ustawy o finansach publicznych:

Tak więc wyłączenie z podstawy opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych dotyczy papierów wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa RP.

Z brzmienia art. 5 ust. 9 pkt 1 i 3 upnif, nie można natomiast wywodzić, że przewidziane w nim wyłączenie ma także zastosowanie w odniesieniu do papierów wartościowych emitowanych przez rządy innych państw czy międzynarodowe organizacje, których członkiem jest RP, bowiem wykładnia funkcjonalna (oparta o cele i wartości) nie powinna tu mieć zastosowania nie tylko z uwagi na powszechny w nauce prawa pogląd, że uzasadnieniem użycia tej metody jest brak możliwości ustalenia normy prawnej w oparciu o metodę wykładni językowej, ale także na dyrektywę znaczeniową powszechnie akceptowaną w odniesieniu do wyjątków (a za taki należy uznać normę prawną zawartą w art. 5 ust. 9 pkt 1 i 3 upnif), tj. że wyjątków nie należy interpretować rozszerzająco (exceptiones non sunt extendendae). Istotne jest też ograniczone znaczenie metody funkcjonalnej w przypadku przepisów prawa podatkowego dla zapewnienia pewności prawa w tym zakresie na co wskazuje pośrednio dyrektywa wynikająca z art. 217 Konstytucji RP mówiąca, że nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy, czy z art. 4 ustawy Ordynacja podatkowa, dot. obowiązku podatkowego, którym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w zw. z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach. Stąd takie czynniki, jak podobieństwa papierów wartościowych emitowanych prze Komisję Europejską do papierów wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa, nie powinny służyć rozszerzającej wykładni art. 5 ust. 9  pkt 1 i 3 upnif.

Przedmiotowy wniosek dotyczy decyzji (UE, Euratom) 2020/2053, która przewiduje zastosowanie rozwiązania (stosowane w ostateczności), zgodnie z którym Komisja – w przypadku, gdy nie będzie w stanie wywiązać się z zaciągniętych zobowiązań - ma możliwość wezwania państw członkowskich do udostępnienia zasobów pieniężnych.

Zdaniem tutejszego Organu, powyższa, ewentualna, możliwość partycypowania przez RP w koszcie wykupu wyemitowanych przez KE papierów wartościowych nie czyni z RP dłużnika wobec właściciela takiego papieru wartościowego, a przedmiotowych papierów wartościowych, skarbowymi papierami wartościowymi w rozumieniu art. 95 ust. 1 ustawy o finansach publicznych.

Uwzględniając powyższe, należy stwierdzić, że w świetle art. 5 ust. 9 pkt 1 i 3 upnif, papiery wartościowe wyemitowane przez Komisję Europejską (obligacje) nie są skarbowymi papierami wartościowymi w rozumieniu art. 95 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, zatem nie będą pomniejszać po stronie Wnioskodawcy podstawy opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy dla celów ustalenia podstawy opodatkowania w podatku od niektórych instytucji finansowych, papiery wartościowe Unii Europejskiej powinny być zrównane ze skarbowymi papierami wartościowymi, a w konsekwencji powinny pomniejszać po stronie Wnioskodawcy podstawę opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych, stosownie do treści art. 5 ust. 9 pkt 1 oraz art. 5 ust. 9 pkt 3 upnif, należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze. zm.).