Interpretacja indywidualna z dnia 18 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-1.4012.667.2023.1.WK

Prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez dostawców.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 grudnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 8 grudnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z zakupami dokonanymi od dostawców towarów przez Spółkę. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (zwany dalej także Spółką) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, wpisanym na listę prowadzoną na podstawie artykułu 96b uptu. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy o charakterze przeważającym jest sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet. W toku prowadzonej działalności Spółka nabywa towary (obuwie, zwane dalej towarami) w celu ich dalszej odprzedaży.

Niektórzy dostawcy towarów, zwani dalej dostawcami, od których Spółka nabywa je celem dalszej odprzedaży, narzucają regulaminy i warunki ogólne umów, zawierające następujące zapisy:

·zakaz dalszej odprzedaży towarów,

·informacja o przeznaczeniu sprzedawanego towaru wyłącznie na cele niezwiązane z działalnością gospodarczą,

·zamieszczanie na dokumentach księgowych (fakturach) potwierdzających nabycie, informacji, że dokument nie stanowi podstawy obniżenia podatku VAT należnego o podatek naliczony.

Wymienieni wyżej dostawcy są zarejestrowani jako podatnicy czynni podatku od towarów i usług.

Spółka nabywa towary w celu ich dalszej odprzedaży. Nabycie towarów jest w całości związane z działalnością Spółki opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. W związku z transakcjami nabycia towarów Spółka:

·podaje dostawcom wszelkie dane wskazujące jednoznacznie, że przy nabyciu towarów występuje jako czynny podatnik podatku od towarów i usług,

·podaje dostawcom nadany jej numer identyfikacji podatkowej (numer NIP), pod którym jest zarejestrowana jako podatnik podatku od towarów i usług czynny.

Spółka otrzymuje od dostawców dokumenty księgowe (faktury) spełniające wszystkie wymogi, o których mowa w artykule 106e ustawy oVAT, w szczególności w treści faktur wystawionych Wnioskodawcy przez dostawców zamieszczany jest numer identyfikacji podatkowej NIP Wnioskodawcy.

Faktury wystawiane Wnioskodawcy przez dostawców z tytułu zakupów towarów zawierają podatek od towarów i usług, zastanawiający dla Wnioskodawcy podatek naliczony.

Spółka prawidłowo prowadzi ewidencję VAT nabycia oraz zamieszcza informacje o dokonywanych zakupach towaru w jednolitym pliku kontrolnym.

W deklaracjach podatkowych składanych na potrzeby podatku VAT Spółka wykazuje podatek VAT naliczony wynikający z nabycia towarów.

Spółka powzięła informacje, że niektórzy z dostawców, stosujący wyżej opisane praktyki, nie wykazują sprzedaży towarów dokonanej na jej rzecz w rejestrze VAT sprzedaży przesyłanym do właściwych organów podatkowych w formie jednolitego pliku kontrolnego.

Jako element opisu stanu faktycznego Wnioskodawca podaje także następujące fakty:

·umowy sprzedaży towarów zawarte przez Wnioskodawcę z dostawcami są faktycznie dokonane,

·umowy sprzedaży towarów zawarte przez Wnioskodawcę z dostawcami są umowami skutecznymi w świetle przepisów kodeksu cywilnego,

·umowy sprzedaży towarów zawarte przez Wnioskodawcę z dostawcami są umowami ważnymi w świetle przepisów kodeksu cywilnego.

Wnioskodawca podkreśla, że podane w powyższym punkcie fakty stanowią jego opis stanu faktycznego stanowiącego podstawę wydania interpretacji indywidualnej. Ocena ważności bądź skuteczności umów sprzedaży zawieranych przez Wnioskodawcę z dostawcami towarów nie jest przedmiotem rozpatrywanego wniosku i Wnioskodawca nie domaga się wydania interpretacji w zakresie innym niż obejmującym ściśle treść zadanego poniżej pytania.

Pytanie

Czy w przedstawionym wyżej stanie faktycznym Wnioskodawcy przysługuje prawo obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z zakupami dokonanymi od dostawców towarów?

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca jest na stanowisku, że w przedstawionym wyżej stanie faktycznym, w związku z zakupami towarów dokonanymi od dostawców, przysługuje mu prawo obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 uptu, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 uptu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a)nabycia towarów i usług,

b)dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAToraz niepodlegających temu podatkowi.

Zgodnie z art. 2 pkt 31 uptu, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o fakturze – rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Niezbędne elementy faktury wskazuje przepis art. 106e ust. 1 uptu. Faktura powinna m.in. jednoznacznie określać imiona i nazwiska lub nazwy podatnika (sprzedawcy) i nabywcy oraz ich adresy. Faktura winna zawierać dane nabywcy towaru lub usługi i tym samym dokumentować rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a jako wystawca i nabywca powinni widnieć faktyczni uczestnicy transakcji. Każdorazowo należy ustalić więc nabywcę towaru lub usługi, który winien wynikać z zawartej umowy. Faktura musi dokumentować faktyczny przebieg zdarzeń gospodarczych, zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział.

Zatem, co do zasady, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Oznacza to, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy sprzecznie z jej treścią wskazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami.

Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 uptu mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku.

Z powyższego wynika, że o prawidłowości faktur wystawianych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe.

Przewidziane w art. 86 uptu prawo obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przysługuje podatnikowi, jeżeli spełnione są wymienione w tym przepisie przesłanki oraz nie zachodzi jeden z wyjątków przewidzianych w treści art. 88 uptu. Jedno z takich wyjątków jest art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Podatnikowi nie przysługuje prawo obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z kolei zgodnie z art. 88 ust. 4 uptu, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7 uptu.

Ponadto, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 3) litera c) uptu, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego - w części dotyczącej tych czynności.

Norma prawna wyrażona w tym przepisie odwołuje się do kategorii nieważności czynności prawnej uregulowanej w artykule 58 KC oraz nieważności czynności prawnej dokonanej dla pozoru w celu ukrycia innej czynności, uregulowanej w artykule 83 KC:

·Art. 58. kc

·§ 1. Czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, iż na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy.

·§ 2. Nieważna jest czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.

·§ 3. Jeżeli nieważnością jest dotknięta tylko część czynności prawnej, czynność pozostaje w mocy co do pozostałych części, chyba że z okoliczności wynika, iż bez postanowień dotkniętych nieważnością czynność nie zostałaby dokonana.

·Art. 83. kc

·§ 1. Nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Jeżeli oświadczenie takie zostało złożone dla ukrycia innej czynności prawnej, ważność oświadczenia ocenia się według właściwości tej czynności.

·§ 2. Pozorność oświadczenia woli nie ma wpływu na skuteczność odpłatnej czynności prawnej, dokonanej na podstawie pozornego oświadczenia, jeżeli wskutek tej czynności osoba trzecia nabywa prawo lub zostaje zwolniona od obowiązku, chyba że działała w złej wierze.

Ustawa podatkowa wprost odwołuje się zatem wprost do kategorii prawa cywilnego. Ewentualne zastosowanie przepisu pozbawiającego prawa odliczenia wymaga uprzedniej kwalifikacji czynności jako nieważnej zgodnie z jednym z przytoczonych wyżej przepisów kodeksu cywilnego.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że z przedstawionego przez Spółkę opisu stanu faktycznego wynika, że zawierane przez nią z dostawcami towarów umowy sprzedaży są ważne w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego. Nieważność przewidziana w artykule 58 kc wynika ze sprzeczności z ustawą albo z obejścia przepisów ustawy, które jest celem dokonania czynności. Żadna z tych okoliczności nie zachodzi tymczasem w stanie faktycznym przedstawionym przez Spółkę. Przewidziane przez dostawców towarów ograniczenia wskazujące na korzystanie z nich w celach innych niż związane z działalnością gospodarczą nie są skuteczne wobec nabywcy, w tym przypadku Spółki. Nabywcy rzeczy, w tym przypadku Spółce jako właścicielowi towaru, przysługuje prawo dysponowania nimi bez ograniczeń innych niż przewidziane w ustawie. Sprzedawca rzeczy nie może skutecznie ograniczyć prawa nabywcy do rozporządzania nimi, w tym do dalszej odprzedaży towarów. Korzystanie przez Spółkę z nabytych towarów w celach związanych z działalnością gospodarczą i dalsze ich zbywanie wbrew treści regulaminów, ogólnych warunków umów czy też ograniczeń wskazanych przez dostawcę towaru w treści wystawionej faktury, nie świadczy o nieważności czynności, którą było nabycie przez Spółkę towaru. Nie zachodzi zatem przesłanka nieważności przewidziana w artykule 58 kc, która mogłaby skutkować pozbawieniem Spółki prawa odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia towarów.

Również zastosowanie artykułu 83 kc jest w podanym przez Spółkę stanie faktycznym wyłączone. Z treści podanego stanu faktycznego wynika bowiem, że obie strony dokonują umowy sprzedaży i zamiar zawarcia takiej właśnie umowy towarzyszy obu stronom. Nie istnieje żadna inna czynność, którą obie strony zamierzają ukryć pod pozorem umowy sprzedaży.

W orzecznictwie podkreśla się, że przepis art. ma na celu zapobieganie nadużyciom podatkowym polegającym na wyłudzaniu podatku (nienależnego podatku naliczonego): „Przepis art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. c u.p.t.u. ma zapobiegać nadużyciom prawa podatkowego, związanym z wyłudzaniem podatku od towarów i usług. Wyłączenie prawa podatnika do odliczenia podatku naliczonego z faktury spełniającej wprawdzie warunki formalne, lecz dokumentującej transakcję stanowiącą nadużycie jest uzasadnione, gdy zostanie wykazane, że zasadniczym celem danej czynności jest uzyskanie korzyści podatkowej”. (Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 28 grudnia 2017 r. I SA/Bk 1281/17). Z uwagi na spełnienie wszystkich przesłanek prawa odliczenia przewidzianych w art. 86 ustawy o VAT, nie sposób dopatrzeć się w zakupach dokonywanych przez Spółkę jakiegokolwiek nadużycia.

W tym miejscu należy także wskazać, że pozbawienie Spółki prawa odliczenia nie byłoby dopuszczalne również w oparciu o treść art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Spółka nabywa towary w celu ich dalszej odprzedaży, będącej czynnością opodatkowana podatkiem VAT. Nabywane towary są zatem w całości wykorzystywane do działalności opodatkowanej. Spełniona jest zatem ogólna przesłanka zachowania prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Nie jest zatem dopuszczalne wyłączenie prawa odliczenia z uwagi na brak wykorzystywania nabytych towarów w działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Wnioskodawca wskazuje, że na tle identycznego opisu stanu faktycznego, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał interpretację 0112-KDIL3.4012.592.2023.1.MC. Wnioskodawca ma świadomość, że interpretacje wydane w sprawach innych podatników nie wiążą organu w niniejszej sprawie. Jednakże uzasadnienie Dyrektora KIS przedstawione w interpretacji 0112-KDIL3.4012.592.2023.1.MC Wnioskodawca podziela i czyni elementem swojej argumentacji w niniejszej sprawie.

Podsumowując, w przedstawionym wyżej stanie faktycznym, w związku z zakupami towarów dokonanymi od dostawców, Wnioskodawcy przysługuje prawo obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”. Zgodnie z tym przepisem:

Stosowanie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 3a ustawy:

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia m.in. w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Na mocy art. 88 ust. 4 ustawy:

Zgodnie z ww. regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 58 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeksu cywilnego (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.):

Zgodnie z art. 83 Kodeksu cywilnego:

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 31 ustawy:

Zakres informacji, jakie powinna zawierać faktura wskazany został w art. 106e ust. 1 ustawy.

Zgodnie z treścią art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy:

Z ww. uregulowań wynika, że faktura powinna m.in. jednoznacznie określać imiona i nazwiska lub nazwy podatnika (sprzedawcy) i nabywcy oraz ich adresy. Faktura powinna zawierać dane nabywcy towaru lub usługi i tym samym dokumentować rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a jako wystawca i nabywca powinni widnieć faktyczni uczestnicy transakcji.

Należy podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział.

Faktury są dokumentem o charakterze sformalizowanym. Zatem, co do zasady, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Oznacza to, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy sprzecznie z jej treścią wskazuje zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku.

Z powyższego wynika, że o prawidłowości faktur wystawianych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy wskazać, że prawo do odliczenia podatku naliczonego jest podstawowym i fundamentalnym prawem podatnika, wynikającym z konstrukcji podatku od towarów i usług jako podatku od wartości dodanej. Unormowanie to jest implementacją wcześniej obowiązującego art. 17 ust. 2 lit. a VI Dyrektywy Rady z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej. To samo wynika z art. 168 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L Nr 347 str. 1 ze zm.). Przepis ten jednoznacznie wskazuje, że odliczenie przysługuje jedynie w odniesieniu do podatku powstałego w wyniku czynności wykonanej przez innego podatnika, a dla realizacji tego prawa – stosownie do art. 178 lit. a tej Dyrektywy – konieczne jest posiadanie faktury wystawionej zgodnie z art. 220, art. 236, art. 238, art. 239 i art. 240 Dyrektywy. Sama faktura nie tworzy prawa do odliczenia podatku w niej wykazanego. Prawo do odliczenia przysługuje zatem wówczas, gdy podatek naliczony związany jest z faktycznie dokonanymi czynnościami opodatkowanymi. Potwierdzeniem tego może być wyrok Trybunału Sprawiedliwości z 13 grudnia 1989 r. w sprawie Genius Holding BV v. Staatssecretaris van Financiën, C-342/87, w którym stwierdzono, że zgodnie z artykułem 17 (2) podatnik może korzystać z prawa do odliczenia podatku VAT przewidzianego w VI Dyrektywie z tytułu dostaw towarów lub świadczenia usług przez innego podatnika wyłącznie w odniesieniu do podatków faktycznie należnych, tj. podatków przypadających do zapłaty z tytułu działalności podlegającej opodatkowaniu lub zapłaconych, o ile były one należne. Zasada ta nie dotyczy podatku, który jest należny tylko z tego powodu, że został wykazany na fakturze. Dysponowanie przez nabywcę fakturą wystawioną przez zbywcę stanowi jedynie formalny warunek skorzystania z tego uprawnienia. Prawo do odliczenia podatku jest następstwem powstania obowiązku podatkowego powstałego na poprzednim etapie obrotu.

Zatem sam fakt otrzymania faktury z wykazanym podatkiem VAT nie jest wystarczającą przesłanką do realizacji prawa do dokonania obniżenia podatku należnego.

Aby powstało prawo do odliczenia, u wystawcy faktury podatek VAT musi być wymagalny, co oznacza, że powstał obowiązek podatkowy z tytułu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem oraz powstała także podstawa opodatkowania z tytułu zrealizowania jednej z czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Państwa wątpliwości dotyczą prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z zakupami dokonanymi od dostawców towarów.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy należy podkreślić, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Jak wskazano powyżej, najistotniejszym warunkiem umożliwiającym czynnemu podatnikowi VAT realizację prawa do odliczenia jest związek dokonanych zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Jednocześnie oceny, czy związek ten istnieje lub będzie istniał w przyszłości, należy dokonać w momencie realizowania zakupów, zgodnie z zasadą niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik – aby mógł skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego – nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Przy czym należy podkreślić, że faktura stanowi podstawę dla nabywcy towaru lub usługi do odliczenia podatku naliczonego, bowiem z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy wynika, że podatkiem naliczonym jest kwota podatku wynikająca z faktury.

W analizowanej sprawie, wskazali Państwo, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, wpisanym na listę prowadzoną na podstawie artykułu 96b uptu. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy o charakterze przeważającym jest sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet. W toku prowadzonej działalności Spółka nabywa towary (obuwie, zwane dalej towarami) w celu ich dalszej odprzedaży. Dostawcy są zarejestrowani jako podatnicy czynni podatku od towarów i usług. Nabycie towarów jest w całości związane z działalnością Spółki opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. W związku z transakcjami nabycia towarów Spółka:

·podaje dostawcom wszelkie dane wskazujące jednoznacznie, że przy nabyciu towarów występuje jako czynny podatnik podatku od towarów i usług,

·podaje dostawcom nadany jej numer identyfikacji podatkowej (numer NIP), pod którym jest zarejestrowana jako podatnik podatku od towarów i usług czynny.

Spółka otrzymuje od dostawców dokumenty księgowe (faktury) spełniające wszystkie wymogi, o których mowa w artykule 106e ustawy, w szczególności w treści faktur wystawionych Wnioskodawcy przez dostawców zamieszczany jest numer identyfikacji podatkowej NIP Wnioskodawcy. Ponadto, Spółka powzięła informacje, że niektórzy z dostawców, stosujący wyżej opisane praktyki, nie wykazują sprzedaży towarów dokonanej na jej rzecz w rejestrze VAT sprzedaży przesyłanym do właściwych organów podatkowych w formie jednolitego pliku kontrolnego. Jak również, wskazali Państwo, że:

·umowy sprzedaży towarów zawarte przez Wnioskodawcę z dostawcami są faktycznie dokonane,

·umowy sprzedaży towarów zawarte przez Wnioskodawcę z dostawcami są umowa mi skutecznymi w świetle przepisów kodeksu cywilnego,

·umowy sprzedaży towarów zawarte przez Wnioskodawcę z dostawcami są umowami ważnymi w świetle przepisów kodeksu cywilnego.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami.

W opisie sprawy, wskazali Państwo również, że niektórzy dostawcy towarów, od których Spółka nabywa je w celu dalszej odprzedaży, narzucają regulaminy i warunki ogólne umów, zawierające następujące zapisy:

-zakaz dalszej odprzedaży towarów,

-informacja o przeznaczeniu sprzedawanego towaru wyłącznie na cele niezwiązane z działalnością gospodarczą,

-zamieszczanie na dokumentach księgowych (fakturach) potwierdzających nabycie, informacji, że dokument nie stanowi podstawy obniżenia podatku VAT należnego o podatek naliczony.

Zatem, należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie uzależniają prawa podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od umieszczania „dopisków” na fakturach. Ustawodawca bowiem przewidział sytuacje, których wystąpienie wyłącza możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, które zostały wskazane w art. 88 ustawy. Jednocześnie należy wskazać, że uzgodnienia pomiędzy stronami transakcji co do przebiegu i dokumentowania transakcji nie powinny naruszać obowiązujących przepisów prawa.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy i powołane regulacje prawne stwierdzić należy, że skoro w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka– będąca czynnym, zarejestrowany podatnikiem VAT – nabywa od dostawców – którzy również są zarejestrowani jako podatnicy czynni podatku od towarów i usług – towary, które wykorzystuje do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, to przysługuje Spółce prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego zawartego na otrzymanych fakturach, gdyż spełniony jest warunek niezbędny do dokonania takiego obniżenia, określony w art. 86 ust. 1 ustawy, tj. związek zakupionego towaru z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT wykonywanymi przez Spółkę w ramach działalności gospodarczej.

W konsekwencji, przy braku zaistnienia negatywnych przesłanek wymienionych w art. 88 ustawy, przysługuje Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, z faktur wystawionych przez dostawców.

Podsumowując, w przedstawionym stanie faktycznym, Spółce (czynny podatnik VAT) przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z zakupami towarów dokonanymi od dostawców będących czynnymi podatnikami podatku VAT.

Tym samym Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Podkreślić należy, iż Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach przedstawionego przez Państwa opisu sprawy. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy. Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź kontroli celno-skarbowej, prowadzonej przez uprawnione do tego organy, będących poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej.

W rozpatrywanej sprawie powyższa interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie Państwa skutków prawnopodatkowych, a zatem nie wywiera skutku prawnego dla dostawcy. Ponadto należy wskazać, że Organ nie ocenia prawidłowości dokonywanych przez dostawcę rozliczeń oraz prowadzonych przez niego ewidencji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).