Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 20 stycznia 2022 r., sygn. II SA/Sz 906/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Patrycja Joanna Suwaj Sędziowie Sędzia WSA Renata Bukowiecka-Kleczaj (spr.) Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 20 stycznia 2022 r. sprawy ze skargi D. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] czerwca 2021 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] kwietnia 2021 r. nr [...] Wójt Gminy B., działając na podstawie art. 3, art. 11 ust. 2, art. 38 ust. 1 i 2, art. 106 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 2020 r., poz. 1876 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku D. S. z dnia [...] kwietnia 2021 r., odmówił wnioskodawcy przyznania pomocy w formie zasiłku okresowego.

Uzasadniając decyzję organ I instancji wskazał na naruszenie przez wnioskodawcę obowiązku współdziałania z pracownikiem socjalnym GOPS w B. wynikającego z art. 11 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej.

Skarżący odwołał się od powyższej decyzji do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K., wnosząc o jej zmianę. W odwołaniu podniósł, że prac społecznie użytecznych nie podjął, gdyż w drodze do PUP po skierowanie doznał kontuzji stopy w wyniku czego do dnia 27 kwietnia 2021 r., a potem do dnia 21 maja 2021 r. był niezdolny do pracy, o czym organ został poinformowany. Dodał, że do tej pory otrzymywał zasiłek okresowy, a w sytuacji, gdy jest niezdolny do pracy, zasiłek mu odebrano.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. decyzją z dnia [...] czerwca 2021 r. nr [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 38 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, po rozpoznaniu odwołania skarżącego, utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

Kolegium wskazało, że wśród zasad i celów pomocy społecznej zostały również wskazane możliwości odmowy udzielenia pomocy, jej wstrzymania i zmodyfikowania, będące następstwem negatywnych zachowań świadczeniobiorcy. Do tych zachowań ustawa zalicza brak współdziałania z pracownikiem socjalnym w rozwiązywaniu trudnej sytuacji życiowej, w tym nieuzasadniona odmowa podjęcia zatrudnienia, innej pracy zarobkowej przez osobę bezrobotną lub wykonywania prac społecznie użytecznych (art.11 ust. 2).