Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 13 stycznia 2022 r., sygn. III SAB/Gd 72/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janina Guść Sędziowie Sędzia WSA Alina Dominiak (spr.) Sędzia WSA Paweł Mierzejewski po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 13 stycznia 2022 r. sprawy ze skargi S. D. na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę w sprawie świadczenia wychowawczego na okres 2017/2018 1. stwierdza, że Wojewoda dopuścił się bezczynności i przewlekłego prowadzenia postępowania, 2. stwierdza, że bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa, 3. przyznaje od Wojewody na rzecz skarżącej S. D. sumę pieniężną w wysokości 600 ( sześćset ) złotych.

Uzasadnienie

S. D. wniosła w dniu 30 czerwca 2021 r. skargę na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę w przedmiocie rozpoznania wniosku o ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego za okres świadczeniowy 2017/2018.

Skarżąca zarzuciła organowi naruszenie przepisów art. 8, art. 12 oraz art. 35 § 1 i 3, a także art. 36 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2021 r. poz. 735 ze zm.) - zwanej dalej w skrócie "k.p.a.".

Mając na względzie podniesione zarzuty strona wniosła o:

1) zobowiązanie organu do załatwienia sprawy poprzez wydanie decyzji w przedmiocie ustalenia prawa do świadczenia wychowawczego na rzecz dzieci N. D. i O. D. na okres 2017/2018,

2) stwierdzenie, że bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa,

3) wymierzenie organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ,

4) przyznanie od organu na rzecz skarżącej sumy pieniężnej w wysokości połowy kwoty określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a.

W uzasadnieniu skargi wskazała, że w dniu 23 listopada 2017 r. złożyła w Gminnym Ośrodku Pomocy Społecznej wniosek o ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego za okres zasiłkowy 2017/2018 na dzieci N. D. i O. D.. Z uwagi na brak wydanej decyzji wnosiła ponaglenia, jednak do dnia złożenia skargi nie została wydana przez organ decyzja w ww. przedmiocie. Podkreśliła, że od czasu przejęcia sprawy przez Wojewodę, tj. od stycznia 2018 r. do dnia wniesienia skargi minęło ponad trzy lata, a organ nadal nie zakończył postępowania. Uzasadniając wniosek o przyznanie od organu sumy pieniężnej wyjaśniła, że pozostaje od ponad trzech lat bez świadczeń na dzieci, pomimo że prawidłowo złożyła wniosek oraz uzupełniającą dokumentację. Ma na utrzymaniu troje dzieci, a z uwagi na sprawowanie opieki nad najmłodszym dzieckiem nie może podjąć zatrudnienia. Niemożność skorzystania ze świadczenia wychowawczego powoduje, że dzieci skarżącej nie mogą na równi z rówieśnikami korzystać z dodatkowych zajęć edukacyjnych czy sportowych.