Interpretacja indywidualna z dnia 18 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.636.2023.2.DK

Ustalenie czy w związku z uiszczaniem wynagrodzenia na rzecz Dostawcy za kody aktywacyjne Wnioskodawca jest zobowiązany do poboru podatku u źródła od wypłaconych należności.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 listopada 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 13 listopada 2023 r. dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy w związku z uiszczaniem wynagrodzenia na rzecz Dostawcy za kody aktywacyjne Wnioskodawca jest zobowiązany do poboru podatku u źródła od wypłaconych należności.

Uzupełnili go Państwo w odpowiedzi na wezwanie pismem z 08.01.2024 r. (data wpływu 11.01.2024 r.)

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Spółka komandytowo-akcyjna (dalej: Wnioskodawca) prowadzi działalność gospodarczą pod numerem NIP(…), REGON: (…) oraz KRS (…). Działalność zarejestrowana jest w miejscowości (…).

Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym Rzeczypospolitej Polskiej.

Wnioskodawca zajmuje się sprzedażą maszyn, w których zamontowane są narzędzia obsługiwane za pomocą programu, który nabywany jest od podmiotu zagranicznego. Sprzedawca pochodzi z Holandii, gdzie posiada swoją rezydencję podatkową.

Wnioskodawca wybiera ze specjalnej strony internetowej producenta odpowiedni rodzaj oprogramowania oraz wpisuje numer seryjny maszyny lub komputera sterującego maszyną, do którego zamawiane jest oprogramowanie. Następnie na skrzynkę pocztową otrzymuje kod aktywacyjny, który pozwala uruchomić odpowiednie funkcję w maszynie. Jest to jednorazowy kod, który aktywuje funkcje i nie możliwe jest jego wielokrotnie wykorzystanie. Wnioskodawca otrzymuje fakturę VAT.

Wnioskodawca nie ma możliwości modyfikacji oprogramowania. Jest ono jedynie elementem wchodzącym w zakres produktu, który jest następnie sprzedawany.

Wnioskodawca posiada certyfikat rezydencji kontrahenta.

Wnioskodawca w ramach powyższej transakcji zawiera umowę z Kontrahentem. Znajduje ona się na jego stronie internetowej (Wnioskodawca zakłada, iż jest to wzorzec umowny zgodnie z przepisami Kodeksu Cywilnego). Według jednego z zapisów Licencjodawca udziela Licencjobiorcy na okres obowiązywania prawa do użytkowania ograniczonej czasowo, niewyłącznej i niepodlegającej sublicencji licencji do instalowania, kopiowania i używania licencjonowanego oprogramowania, a także dokumentacji dla jednego konkretnego urządzenia wskazanego w formularzu na własny użytek osobisty lub biznesowy, z wyłączeniem jakiejkolwiek dystrybucji licencjonowanego oprogramowania osobom trzecim.

W umowie zostało także wskazane, iż Licencja nie obejmuje żadnych praw do kodu źródłowego licencjonowanego oprogramowania. Z wyjątkiem przypadków dozwolonych przez obowiązujące prawo, Licencjobiorca nie będzie dokonywał inżynierii wstecznej, demontował, dekompilował i/lub podejmował jakichkolwiek prób odkrycia kodu źródłowego licencjonowanego oprogramowania.

Na stronie internetowej umowa została nazwana End User License Agreement (umowa licencyjna użytkownika końcowego).

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego/ zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca pragnie wskazać, iż w ramach umowy Licencjodawca udzielił prawa do użytkowania ograniczonej czasowo, niewyłącznej i niepodlegającej sublicencjonowaniu licencji do instalowania, kopiowania i używania oprogramowania, a także dokumentacji dla jednego konkretnego urządzenia wskazanego w formularzu zamówienia, na własny użytek osobisty lub biznesowy, z wyłączeniem jakiejkolwiek dystrybucji osobom trzecim.

Wnioskodawca pragnie wskazać, iż jego zdaniem umowa ta stanowi umowę licencyjną end-user, czyli taką w ramach której nie są przenoszone jakiekolwiek prawa autorskie. Art. 74 i art. 75 ustawy o prawach autorskich wyraźnie wskazują, że niektóre uprawnienia nie muszą wynikać z umowy, aby przysługiwały użytkownikowi. Zdaniem Wnioskodawcy z taką sytuacją mamy do czynienia w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym przez co umowa ta jedynie daje prawo użytkowania dla użytkownika końcowego. Tym samym jego zdaniem w związku z zakupem opisanych we wniosku kodów aktywacyjnych na Wnioskodawcę nie są przenoszone jakiekolwiek prawa autorskie do wymienionych systemów/programów, bądź też prawa pokrewne lub inne prawa.

Ponadto w piśmie z 08.01.2024 r. Wnioskodawca wskazał dane podmiotu, od którego nabywa kody aktywacyjne:

Pełna nazwa: (…)

Adres: (…)

VAT-UE : (…) Numer ten został wydany w Holandii.

Pytanie

Czy w przypadku nabycia od podmiotu zagranicznego kodu aktywacyjnego, który następnie uruchamia funkcje w danej maszynie Wnioskodawca w momencie wypłaty wynagrodzenia jest zobowiązany do pobrania, a następnie wpłacenia do urzędu skarbowego podatku u źródła zgodnie z art. 12 ust. 2 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz zapobiegania uchylaniu się i unikaniu opodatkowania?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku nabycia od podmiotu zagranicznego kodu aktywacyjnego, który uruchamia funkcje w danej maszynie w momencie wypłaty wynagrodzenia nie jest zobowiązany do pobrania, a następnie wpłacenia do urzędu skarbowego podatku u źródła zgodnie z art. 12 ust. 2 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz zapobiegania uchylaniu się i unikaniu opodatkowania (dalej: UPO z Holandią) Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o CIT) podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 przychodów:

1.z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2.z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a)z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

- ustala się w wysokości 20% przychodu;

3.z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,

4.uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera

- ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Dodatkowo według art. 21 ust. 2 ustawy o CIT przepis ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Powyższe przepisy wyznaczają stawkę jaka zgodnie z przepisami polskimi powinna zostać zastosowana w stosunku do transakcji dotyczących należności licencyjnych oraz pozwalają na zastosowanie przepisów z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania w celu zmniejszenia ww. stawek.

Według art. 26 ust. 1 ustawy o CIT Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Możliwość zmiany stawki podatku na tę wynikającą z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania uaktualnia się dopiero w sytuacji, gdy płatnik posiada certyfikat rezydencji podatkowej swojego kontrahenta. Taka sytuacja zachodzi właśnie w przedstawionym przez Wnioskodawcę przypadku co pozwala na zastosowanie przepisów z UPO z Holandią.

Odwołując się do umów bilateralnych według art. 12 ust. 1 UPO z Holandią Należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. 

Dodatkowo zgodnie z art. 12 ust. 2 UPO z Holandią Jednakże należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 tego artykułu, mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z jego ustawodawstwem, ale jeżeli odbiorca jest osobą uprawnioną do należności licencyjnych, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto należności licencyjnych.

Odwołanie się w powyższym przypadku do przepisów dotyczących należności licencyjnej zależy od spełnienia jej definicji.

Według art. 12 ust. 4 UPO z Holandią Określenie "należności licencyjne" użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

W tym miejscu Wnioskodawca pragnie wskazać, że spełnienie definicji należności licencyjnej jest najważniejszym elementem powyższego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Zdaniem Wnioskodawcy powyższa transakcja nie mieści się w kategorii tych transakcji. Kluczowe znaczenie ma w tym kontekście art. 74 ust. 4 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych. Przepis ten wskazuje, iż autorskie prawa majątkowe do programu, z zastrzeżeniem przepisów art. 75 ust. 2 i 3 obejmują prawo do:

1.trwałego lub czasowego zwielokrotniania programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego;

2.tłumaczenia, przystosowania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;

3.rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu programu komputerowego lub jego kopii. Przepis ten nie ma jednak charakteru wyczerpującego. W umowie mogą być także wskazane inne pola eksploatacyjne związane z daną umową. Powyższy przepis należy porównać, także z art. 75 ust. 1 i 2 ww. ustawy.

Według art. 75 ust. 1 ww. ustawy jeżeli umowa nie stanowi inaczej, czynności wymienione w art. 74 ust. 4 pkt 1 i 2 nie wymagają zgody uprawnionego, jeżeli są niezbędne do korzystania z programu komputerowego zgodnie z jego przeznaczeniem, w tym do poprawiania błędów przez osobę, która legalnie weszła w jego posiadanie.

Dodatkowo zgodnie z art. 75 ust. 2 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych nie wymaga zezwolenia uprawnionego:

1.sporządzenie kopii zapasowej, jeżeli jest to niezbędne do korzystania z programu komputerowego. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, kopia ta nie może być używana równocześnie z programem komputerowym;

2.obserwowanie, badanie i testowanie funkcjonowania programu komputerowego w celu poznania jego idei i zasad przez osobę posiadającą prawo korzystania z egzemplarza programu komputerowego, jeżeli, będąc do tych czynności upoważniona, dokonuje ona tego w trakcie wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania lub przechowywania programu komputerowego;

3.zwielokrotnianie kodu lub tłumaczenie jego formy w rozumieniu art. 74 ust. 4 pkt 1 i 2, jeżeli jest to niezbędne do uzyskania informacji koniecznych do osiągnięcia współdziałania niezależnie stworzonego programu komputerowego z innymi programami komputerowymi, o ile zostaną spełnione następujące warunki:

a)czynności te dokonywane są przez licencjobiorcę lub inną osobę uprawnioną do korzystania z egzemplarza programu komputerowego bądź przez inną osobę działającą na ich rzecz,

b)informacje niezbędne do osiągnięcia współdziałania nie były uprzednio łatwo dostępne dla osób, o których mowa pod lit. a,

c)czynności te odnoszą się do tych części oryginalnego programu komputerowego, które są niezbędne do osiągnięcia współdziałania.

Powyższe przepisy statuują uprawnienia posiadacza danego utworu. Chodzi tutaj przede wszystkim o sytuację, gdy dany podmiot stał się właścicielem danego przedmiotu, który posiada w sobie prawa autorskie. Brak licencji czy jakiejkolwiek umowy nie ogranicza możliwości korzystania z takiego narzędzia. Powyższe stwierdzenie zostało potwierdzone w komentarzu pod redakcją dr. Arkadiusza Michalaka do ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych, gdzie wskazane zostało, iż Rolą przepisów art. 75 Pr Aut jest ponadto uzupełnianie postanowień umów takich jak umowa sprzedaży, w sytuacji gdy strony nie zamieściły w nich postanowień dotyczących licencji, a program komputerowy jest drugorzędnym składnikiem przedmiotu transakcji np. sprzedaży sprzętu AGD. Z kolei w razie legalnego wejścia w posiadanie programu, lecz bez zawarcia umowy z uprawnionymi, art. 75 ust. 1 Pr Aut może służyć jako podstawa korzystania z tego programu.

W takiej sytuacji należy więc zaznaczyć, że umowa end-user nie jest typową umową licencyjną. Ogranicza się ona jedynie do określonego zakresu, z którego dany podmiot może skorzystać. W tym kontekście należy zauważyć, także sferę cywilnoprawną, czyli art. 51 ust. 3 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych, gdzie wskazane zostało, iż Wprowadzenie do obrotu oryginału albo egzemplarza utworu na terytorium Europejskiego Obszaru Gospodarczego wyczerpuje prawo do zezwalania na dalszy obrót takim egzemplarzem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z wyjątkiem jego najmu lub użyczenia.

Powyższy przepis zgodnie z wyrokiem TSUE C-128/11 odnosi się zarówno do formy egzemplarza fizycznego jak i internetowego. Świadczy o tym następujące stwierdzenie wynikające z wyroku Wykładni art. 4 ust. 2 oraz art. 5 ust. 1 dyrektywy 2009/24 w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych należy dokonywać w ten sposób, iż w przypadku odsprzedaży licencji na korzystanie obejmującej odsprzedaż kopii programu komputerowego pobranej ze strony internetowej podmiotu praw autorskich, która to licencja została początkowo przyznana pierwszemu nabywcy przez ten podmiot praw autorskich na czas nieograniczony i w zamian za zapłatę ceny mającej mu umożliwić uzyskanie wynagrodzenia odpowiadającego wartości gospodarczej kopii jego dzieła, drugi nabywca tej licencji, podobnie jak każdy następny, mogą się powołać na przewidziane w art. 4 ust. 2 tej dyrektywy wyczerpanie prawa do rozpowszechniania i co za tym idzie, mogą zostać uznani za uprawnionych nabywców kopii programu komputerowego w rozumieniu art. 5 ust. 1 tej dyrektywy i korzystać z przewidzianego w tym przepisie prawa do zwielokrotniania.

Patrząc na to z tej perspektywy należy stwierdzić, że licencja end-user nie wyłącza możliwości odsprzedaży pod warunkiem braku zwielokrotniania oprogramowania tj. zakupu jednego programu, który następnie będzie wykorzystywany zarówno przez pierwotnego kupującego jak i kolejnego nabywcę.

Licencja end-user zgodnie już z wypracowaną linią interpretacyjną nie podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła. Świadczy o tym m.in.

• interpretacja indywidualna DKIS z 28 lipca 2017 r. (Znak: 0111-KDIB2-1.4010.84.2017.1.BKD) - Interpretując przepisy zawarte w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych pomiędzy Polską, a innymi państwami należy także zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku, stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w niej postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państw ach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem. I tak pkt 13.1 Komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji OECD (należności licencyjne), wyraźnie stwierdza, że program komputerowy może być traktowany jako utwór literacki, artystyczny lub naukowy, przy czym, o ile ustawodawstwo krajowe nie stanowi inaczej, najbardziej uzasadnione jest traktowanie programów komputerowych jako dzieła naukowego. Zatem, w przypadku braku wymienienia dochodów z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania programów komputerowych w definicji "należności licencyjnych", należy uznać program komputerowy za utwór literacki, artystyczny lub naukowy i dochód uzyskiwany z tytułu użytkowania takich programów traktować dla celów podatkowych jak "należność licencyjną". Natomiast w pkt 14 do art. 12 Komentarza Modelowej Konwencji wskazano, że prawa umożliwiające jedynie faktyczne korzystanie z programu, nie stanowią tytułu do naliczania opłat licencyjnych. Zatem płatności dokonywane przez Spółkę na rzecz podmiotu będącego rezydentem państwa, z którym Polska posiada podpisaną umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania nie będą stanowić należności licencyjnych objętych dyspozycją art. 21 u.p.d.o.p.
• interpretacja indywidualna DKIS z 26 września 2022 r. (Znak: 0111-KDIB2-1.4010.431.2022.1.ES) - Odnosząc powyższe do przedmiotowego stanu faktycznego należy zauważyć, że w ramach nabywania oprogramowania end user na własne potrzeby, Spółka nabywa prawa, które są ograniczone do instalacji, uruchamiania, przechowywania i korzystania z oprogramowania oraz jego konfiguracji w ramach infrastruktury techniczno- systemowej na określonej liczbie urządzeń. W szczególności, Spółka nie nabywa praw do rozpowszechniania, w tym użyczania lub najmu oprogramowania ani jego kopii, ani praw do wprowadzania jakichkolwiek zmian w kodzie programu.

Konsekwentnie, prawa nabywane przez Spółkę wraz z oprogramowaniem end user nie mieszczą się w zakresie praw autorskich wymienionych w art. 74 ust. 4 UPAiPP, Tym samym, w wyniku nabycia tego oprogramowania nie dochodzi do przeniesienia autorskich praw majątkowych, ani do uprawnienia do korzystania z tego oprogramowania na którymkolwiek z pól eksploatacji określonych w UPAiPP. Zatem, przychody z tytułu nabycia przedmiotowego oprogramowania nie stanowią przychodów z praw autorskich, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Tym samym zdaniem Wnioskodawcy nie będzie on zobowiązany do pobrania podatku u źródła, gdyż transakcja nabycia kodu aktywacyjnego, który uruchamia funkcje w maszynie, będąca umową licencyjną end-user nie mieści się w definicji należności licencyjnych, a w konsekwencji nie podlega pod ten podatek zgodnie z art. 12 ust. 2 UPO z Holandią.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „updop”):

W myśl art. 3 ust. 3 updop:

Zgodnie z art. 3 ust. 5 updop:

W przepisie tym, wyrażona została zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jego rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

Tytuły należności których wypłata rodzi po stronie wypłacającego (polskiego rezydenta podatkowego) obowiązek poboru podatku (art. 26 ust. 1 updop) zostały wymienione w art. 21 ust. 1 updop, zgodnie z którym:

W myśl natomiast art. 26 ust. 1 updop:

Z treści ww. przepisów wynika, że od niektórych przychodów osiąganych na terytorium Polski przez podatników podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu pobierany jest podatek dochodowy w sposób zryczałtowany. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez podmiot polski wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 updop.

 Stosownie do art. 21 ust. 2 updop:

Powyższe regulacje prawne wskazują na fakt, że w przypadku podmiotu, który nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, a uzyskuje przychody na tym terytorium, w kwestii sposobu opodatkowania pierwszeństwo mają postanowienia właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Przy czym, zastosowanie stawki podatku wynikającej z takiej umowy lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikatem rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej oraz spełnienia dodatkowych warunków, o których mowa w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak wynika z powołanego powyżej art. 21 ust. 1 pkt 1 updop, podatek dochodowy w wysokości 20% ustala się m.in. od przychodów z praw autorskich uzyskanych na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Zatem analizując obowiązek pobrania podatku u źródła od licencji użytkownika końcowego, należy odnieść się do przepisów określających zakres praw autorskich.

 W celu określenia zakresu praw autorskich wg polskich przepisów, należy odnieść się do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2509 ze zm., dalej: „ustawa o prawie autorskim”), który stwierdza, że:

Ponadto w art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o prawie autorskim stwierdza się, że:

W art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim, zawarto ogólną normę, opisującą utwór, będący przedmiotem prawa autorskiego, natomiast ust. 2 tego artykułu ma charakter pomocniczy. Dla uznania danego dzieła za przedmiot prawa autorskiego nie wystarcza ustalenie, że mieści się ono w jednej z nazwanych ustawowo kategorii, podanych jako katalog otwarty.

Ustawodawca, wyszczególniając przykładowe kategorie utworów, posłużył się porządkującym kryterium przedmiotu twórczości i użytych w niej środków wyrazu. Oznacza to, że niektóre dzieła chronione mogą być przyporządkowane do więcej niż jednego przedziału klasyfikacyjnego. Utwory wyrażone w sposób określony w art. 1 ust. 2 pkt 1 stanowią niejednorodną grupę utworów będących przedmiotem prawa autorskiego. Grupa ta została wyodrębniona ze względu na stosowane przez twórcę techniczne środki wyrazu, czyli utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi. W grupie tej wyodrębniono podkategorie wg przedmiotu twórczości, czyli literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe.

W myśl art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim:

Ponadto, zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim:

Jak wskazuje powołany przepis, program komputerowy podlega ochronie niezależnie od formy (sposobu) wyrażenia, a więc w postaci „programu źródłowego” i „programu maszynowego”, „programu wpisanego do pamięci stałej komputera”, itd. Podlega on ochronie również wówczas, gdy jest utrwalony w odręcznie sporządzonych notatkach, w dokumentacji projektowej, wytwórczej i użytkowej.

Stosownie do treści art. 74 ust. 4 tej ustawy:

Reasumując, należy stwierdzić, że w rozumieniu polskich przepisów o prawie autorskim, przedmiotem tego prawa są wszelkie przejawy działalności twórczej o indywidualnym charakterze bez względu na to, czy są to dzieła artystyczne, utwory naukowe lub literackie. Program komputerowy został wymieniony przez ustawodawcę jako przedmiot prawa autorskiego.

Łączna subsumcja art. 21 ust. 1 pkt 1 updop oraz powołanych przepisów prawa autorskiego nie pozostawia wątpliwości, że opłaty z tytułu licencji na oprogramowanie komputerowe co do zasady podlegają w Polsce opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym u źródła.

W tym stanie rzeczy, w myśl art. 21 ust. 2 updop należy przeanalizować, czy postanowienia umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, nie wyłączają lub nie ograniczają prawa Polski do opodatkowania przedmiotowych dochodów.

W związku z powyższym, w niniejszej sprawie zastosowanie będą miały postanowienia Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodów, podpisanej w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r. (Dz. U. z 2003 r. nr 216, poz. 2120, dalej: „UPO”).

Zgodnie z art. 12 ust.1 UPO:

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 2 UPO:

Z kolei w myśl art. 12 ust. 3 UPO:

Zgodnie z art. 12 ust. 4 UPO:

Mając powyższe na uwadze oraz odnosząc się do definicji należności licencyjnych zawartej w ww. umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania, należy podkreślić, że Państwa - Strony tej umowy posłużyły się sformułowaniami obejmującymi całość chronionych praw autorskich na gruncie polskiej ustawy. Fakt, że program komputerowy jest utworem stanowiącym przedmiot prawa autorskiego jest czynnikiem wystarczającym do włączenia oprogramowania do definicji należności licencyjnych odnoszących się do wszelkich praw autorskich dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego. Intencją Państw-Stron Umowy było objęcie zakresem dyspozycji artykułów odnoszących się do pojęcia „należności licencyjnych”, wszelkich dochodów uzyskiwanych w związku z korzystaniem z jakiegokolwiek dzieła czy utworu chronionego prawem autorskim na gruncie prawa krajowego. Dochód z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania programów komputerowych należy traktować jako należności licencyjne, albowiem program komputerowy stanowi utwór będący przedmiotem prawa autorskiego.

Interpretując przepisy zawarte w ww. UPO należy zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku, stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienia Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zatem obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem. I tak, pkt 13.1 Komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji OECD (należności licencyjne), wyraźnie stwierdza, że program komputerowy może być traktowany jako utwór literacki, artystyczny lub naukowy, przy czym, o ile ustawodawstwo krajowe nie stanowi inaczej, najbardziej uzasadnione jest traktowanie programów komputerowych jako dzieła naukowego. Zatem, w przypadku braku wymienienia dochodów z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania programów komputerowych w definicji „należności licencyjnych”, należy uznać program komputerowy za utwór literacki, artystyczny lub naukowy i dochód uzyskiwany z tytułu użytkowania takich programów traktować dla celów podatkowych jak „należność licencyjną”, której opodatkowanie powinno być rozpatrywane na gruncie międzynarodowego prawa podatkowego. Natomiast w pkt 14 do art. 12 Komentarza Modelowej Konwencji wskazano, że prawa umożliwiające jedynie faktyczne korzystanie z programu, nie stanowią tytułu do naliczania opłat licencyjnych.

Według Komentarza do transakcji dotyczących wytworów cyfrowych, takich jak obrazy, dźwięki lub teksty, należy stosować odpowiednio konstrukcje przewidziane dla programów komputerowych. Zgodnie z punktem 14.2 Komentarza wykorzystywanie programów komputerowych wyłącznie dla własnych potrzeb, w tym powielanie w celu zapewnienia możliwości korzystania z programu, nie stanowi należności licencyjnej.

Jak wynika z wniosku zajmują się Państwo sprzedażą maszyn, w których zamontowane są narzędzia obsługiwane za pomocą programu, który nabywany jest od podmiotu zagranicznego. Sprzedawca pochodzi z Holandii, gdzie posiada swoją rezydencję podatkową. Spółka wybiera ze specjalnej strony internetowej producenta odpowiedni rodzaj oprogramowania oraz wpisuje numer seryjny maszyny lub komputera sterującego maszyną, do którego zamawiane jest oprogramowanie. Następnie na skrzynkę pocztową otrzymuje kod aktywacyjny, który pozwala uruchomić odpowiednie funkcję w maszynie. Jest to jednorazowy kod, który aktywuje funkcje i nie możliwe jest jego wielokrotnie wykorzystanie. Spółka otrzymuje fakturę VAT. Nie mają Państwo możliwości modyfikacji oprogramowania. Jest ono jedynie elementem wchodzącym w zakres produktu, który jest następnie sprzedawany. W ramach powyższej transakcji zawieracie Państwo umowę z Kontrahentem. Znajduje ona się na jego stronie internetowej. Według jednego z zapisów Licencjodawca udziela Licencjobiorcy na okres obowiązywania prawa do użytkowania ograniczonej czasowo, niewyłącznej i niepodlegającej sublicencji licencji do instalowania, kopiowania i używania licencjonowanego oprogramowania, a także dokumentacji dla jednego konkretnego urządzenia wskazanego w formularzu na własny użytek osobisty lub biznesowy, z wyłączeniem jakiejkolwiek dystrybucji licencjonowanego oprogramowania osobom trzecim. W umowie zostało także wskazane, iż Licencja nie obejmuje żadnych praw do kodu źródłowego licencjonowanego oprogramowania. Z wyjątkiem przypadków dozwolonych przez obowiązujące prawo, Licencjobiorca nie będzie dokonywał inżynierii wstecznej, demontował, dekompilował i/lub podejmował jakichkolwiek prób odkrycia kodu źródłowego licencjonowanego oprogramowania. Na stronie internetowej umowa została nazwana End User License Agreement (umowa licencyjna użytkownika końcowego).

Według art. 75 ust. 1 ww. ustawy :

Zgodnie z art. 75 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Powyższe przepisy statuują uprawnienia posiadacza danego utworu. Chodzi tutaj przede wszystkim o sytuację, gdy dany podmiot stał się właścicielem danego przedmiotu, który posiada w sobie prawa autorskie.

Według art. 52 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Zatem jak wcześniej wskazano zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji, zawartym w pkt 14 do art. 12, prawa umożliwiające jedynie faktyczne korzystanie z programu, nie stanowią tytułu do naliczania opłat licencyjnych.

Wobec powyższego płatności dokonywane przez Państwa na rzecz Dostawcy z siedzibą w Holandii za kody aktywacyjne nie stanowią należności licencyjnych. Oznacza to, że dokonując wypłaty takich należności nie są Państwo zobowiązani do potrącenia od nich zryczałtowanego podatku dochodowego.

Obowiązek pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, zgodnie z art. 26 ust. 1 updop, dotyczy wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 tej ustawy. W przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym nie obejmuje on Państwa, gdyż wypłacane przez Państwa należności z tytułu nabycia kodów aktywacyjnych dla własnych potrzeb nie stanowią należności licencyjnych, na podstawie ww. art. 21 updop w zw. z art. 13 ust. 3 UPO. Nie są zatem Państwo zobowiązani do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od tych płatności.

Zatem, Państwa stanowisko w powyższym zakresie jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

• Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
• Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacja podatkowa. Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i/lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).