Interpretacja indywidualna z dnia 16 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.931.2023.1.DJ

Obowiązki płatnika w związku z wypłatą ekwiwalentu za używanie telefonu prywatnego do celów służbowych.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 grudnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 19 grudnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 12 stycznia 2024 r. (wpływ 12 stycznia 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego (wynikający z wniosku, jak i jego uzupełnienia)

X Spółka Akcyjna (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca” lub „X”) jest spółką kapitałową z siedzibą w Polsce, podlegającą w kraju siedziby opodatkowaniu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Wnioskodawca jest spółką dominującą w grupie kapitałowej X, zajmującej się głównie (…). Grupa zajmuje się również (…). Wnioskodawca jest podmiotem o szerokim profilu działalności. Z jednej strony jest podmiotem holdingowym, dominującym udziałowcem pozostałych podmiotów w grupie. Ponadto, Spółka prowadzi równolegle również działalność operacyjną, przede wszystkim w zakresie: (…). Spółka w ramach swojej działalności (…).

W związku z tym, w celu prowadzenia wyżej wymienionych działań Spółka musi posiadać szeroką infrastrukturę personalną, informatyczną, biurową oraz utrzymywać płynność finansową na odpowiednim poziomie. Między innymi Spółka zatrudnia - w celu wykonywania założonych zadań - pracowników na podstawie umowy o pracę. Zadania wykonywane przez niektórych z tych pracowników wymagają korzystania z telefonów komórkowych w celu m.in. kontaktu z klientami, kontrahentami Spółki, urzędami czy w celu dwuetapowego uwierzytelniania tożsamości pracownika przy logowaniu do wewnętrznych systemów informatycznych Spółki. W związku z tym, telefon komórkowy jest niezbędnym narzędziem do realizacji obowiązków zawodowych dla szerokiego grona pracowników X.

Aktualnie pracownicy mogą korzystać dla celów zawodowych wyłącznie z telefonów udostępnionych przez Spółkę i będących jej własnością. W niedalekiej przyszłości Spółka - uwzględniając postulaty pracowników - umożliwi również wykonywanie zadań służbowych za pomocą telefonów będących własnością pracowników.

Zgoda na użytkowanie prywatnego telefonu do celów służbowych będzie wydawana na podstawie uprzednio złożonego wniosku w wewnętrznym systemie. Wniosek ten byłby możliwy do złożenia tylko po akceptacji regulaminu oraz zaakceptowaniu przez przełożonego danego pracownika. Pomimo użytkowania prywatnego sprzętu pracownik będzie miał obowiązek korzystać z służbowej karty SIM. Lista modeli telefonów podzielona zostanie na kilka kategorii wraz z wymaganiami technicznymi, która umożliwiałaby użytkowanie telefonu prywatnego do celów służbowych. Lista zostałaby przedstawiona na wewnętrznej platformie służącej do komunikacji między pracownikami oraz byłaby dołączona we wniosku.

Pracownik w zamian za korzystanie z osobistego sprzętu otrzymywałby ekwiwalent pieniężny, naliczany do wynagrodzenia miesięcznego. Opłata byłaby stała, a jej wysokość będzie ustalana w zależności od kategorii sprzętu, kosztu jego zakupu, oraz spodziewanej częstotliwości użytkowania sprzętu do celów służbowych (decyzję o tym zakresie podejmować będzie przełożony). Przyczynami ustanowienia przez Spółkę rozliczenia polegającego na wypłacie ryczałtu w stałej kwocie są przede wszystkim dwie kwestie:

1.Zwrot środków pieniężnych wydatkowanych przez pracownika na zakup telefonu – w części proporcjonalnej do skali użycia telefonu do celów służbowych.

2.Uproszczenie rozliczenia, polegającego na wypłacie stałej kwoty miesięcznej. Przy czym skala użytkowania telefonu prywatnego dla celów służbowych może podlegać wahaniom w poszczególnych miesiącach, jednak wyliczanie i rozliczanie co miesiąc innej kwoty ekwiwalentu prowadziłoby do niewspółmiernego obciążenia pracą administracyjną i księgową (różnica pomiędzy stałą opłatą ryczałtową a opłatą wyliczaną na podstawie rzeczywistej skali użycia telefonu dla celów służbowych wyliczaną w danym miesiącu ex post - byłaby zasadniczo niematerialna).

Wnioskodawca zatem pragnie sfinansować wartość telefonu w adekwatnej części uzależnionej od skali jego użytkowania dla celów zawodowych (przy uwzględnieniu tego, aby sposób rozliczenia nie generował comiesięcznie nadmiernych trudności z wyliczaniem kwoty ekwiwalentu). W żadnej mierze intencją Spółki nie jest to, aby ryczałt był wypłacony w zbyt wysokiej kwocie (nie jest intencją Wnioskodawcy, aby w kwocie opłaty ryczałtowej zawierała się również część wynagrodzenia za wykonane przez pracownika obowiązki zawodowe).

Wnioskodawca wskazuje, iż będzie zachodził racjonalny związek pomiędzy kwotą wypłaconą pracownikowi a wartością używanego dla celów pracodawcy telefonu oraz stopniem zużycia ww. telefonu w trakcie tego używania.

Pytanie (ostatecznie przeformułowane w uzupełnieniu podania)

Czy wartość opłaty ryczałtowej, która będzie wypłacana przez Spółkę pracownikowi w zamian za użytkowanie osobistego telefonu będzie wolna od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji Wnioskodawca działający jako płatnik podatku wskazany w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, nie będzie zobowiązany zgodnie z art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do obliczenia, pobrania oraz wpłaty podatku (zaliczek na podatek) od przekazywanej pracownikowi opłaty ryczałtowej?

Państwa stanowisko w sprawie (wynikające z wniosku, jak i jego uzupełnienia)

Według Wnioskodawcy, opłata ryczałtowa będzie wolna od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a Wnioskodawca działający jako płatnik nie będzie zobowiązany do obliczenia, pobrania oraz wpłaty podatku (zaliczek na podatek) od przekazywanych pracownikom opłat ryczałtowych.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Treść art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f ustawy o PIT wskazuje, że przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 12 ust. 1 ustawy o PIT stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty przez ustawodawcę zwrot "w szczególności" wskazuje na katalog otwarty przychodów ze stosunku pracy, ograniczony jedynie zwolnieniami przedmiotowymi.

Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy o PIT, wolne od podatku dochodowego są ekwiwalenty pieniężne za używane przez pracowników przy wykonywaniu pracy narzędzia, materiały lub sprzęt, stanowiące ich własność.

Przy czym ustawa o PIT nie zawiera definicji pojęcia "ekwiwalentu", stąd też z punktu widzenia językowego, ekwiwalent to "równowartość czegoś w naturze lub pieniądzu, rzecz zawierająca w sobie wartość innej rzeczy, równoważnik, odpowiednik, substytut". Powyższe wskazuje także, że podstawę określenia wysokości przysługującego pracownikom ekwiwalentu za używane przy wykonywaniu pracy narzędzia, materiały lub sprzęt stanowi ich równowartość. Zgodnie z zasadami logiki i doświadczenia towarzyszącego prowadzeniu działalności gospodarczej uznać należy, że równowartość używanych narzędzi, materiałów i sprzętu odnieść należy do ceny jednostkowej, odpowiadającej ich cenie nabycia, jako kategorii obiektywnej.

Biorąc to pod uwagę oraz opis zdarzenia przyszłego, zdaniem Wnioskodawcy istnieje racjonalny związek pomiędzy kwotą wypłacaną pracownikowi a wartością używanych telefonów. Wobec czego uznać należy, że w tym przypadku spełniony zostanie warunek ekwiwalentności wypłacanej kwoty do ponoszonych w trakcie pracy kosztów.

Warto także zauważyć, iż wedle stanowiska przedstawianego w wydawanych interpretacjach indywidualnych (np. pismo Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 1 czerwca 2023 r. o sygn. 0112-KDIL2-1.4011.309.2023.1.TR) uważa się, iż z treści art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy o PIT wynika, że kwota wypłaconego ekwiwalentu korzysta ze zwolnienia od podatku po spełnieniu łącznie następujących warunków:

-ekwiwalent musi być wypłacony w pieniądzu,

-kwota ekwiwalentu powinna odpowiadać poniesionym przez pracownika wydatkom, to znaczy musi zachodzić racjonalny związek pomiędzy kwotą wypłaconą pracownikowi a wartością używanych dla celów pracodawcy narzędzi, materiałów lub sprzętu należących do pracownika oraz stopniem zużycia rzeczy dokonanego w trakcie tego używania,

-narzędzia, materiały lub sprzęt muszą stanowić własność pracownika,

-narzędzia, materiały lub sprzęt należące do pracownika muszą być wykorzystywane przy wykonywaniu pracy na rzecz pracodawcy.

Ponadto wskazuje się, iż „ekwiwalent nie zawsze będzie oznaczał zwrot faktycznie poniesionych wydatków przez pracownika. Jako kwotę ekwiwalentu można przyjąć z góry określoną sumę, która spełni przesłanki warunkujące uznanie jej za ekwiwalent (pismo Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 1 czerwca 2023 r. o sygn. 0112-KDIL2-1.4011.309.2023.1.TR).

W tym miejscu warto zwrócić uwagę, iż wszystkie ww. warunki są spełnione w okolicznościach będących przedmiotem opisu zdarzenia przyszłego: czyli ryczałt będzie wypłacony w pieniądzu, dotyczy telefonu będącego własnością pracownika gdzie narzędzie to jest wykorzystywane przy wykonywaniu pracy na rzecz pracodawcy. Ponadto zachodzi ścisły związek pomiędzy kwotą ryczałtu a wartością używanego telefonu.

Wnioskodawca pragnie zauważyć, iż w publikacjach specjalistycznych dotyczących tematyki podatkowej prezentowany jest pogląd zbieżny ze stanowiskiem przedstawionym w niniejszym wniosku przez Spółkę. Przykładowo w opracowaniu opublikowanym w serwisie LEX (QA 28483, autor odpowiedzi: doradca podatkowy Adam Bartosiewicz), dotyczącym skutków podatkowych zwrotu kosztów dokonanego przez pracodawcę tytułem pokrycia kosztów rozmów służbowych prowadzonych z telefonu prywatnego pracownika (w stałej, ryczałtowej kwocie) - wskazuje się, iż ryczałt tego rodzaju podlega zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych. Wynika to z tego, iż „zgodnie bowiem z przepisem art. 21 ust. 1 pkt 13 u.p.d.o.f. wolne od podatku dochodowego są ekwiwalenty pieniężne za używane przez pracowników przy wykonywaniu pracy narzędzia, materiały lub sprzęt, stanowiące ich własność. Ryczałt, o którym mowa, ma właśnie charakteru ekwiwalentu. Ustawodawca nie wprowadza żadnych limitów kwotowych zwolnienia. Należy jednak pamiętać, że wysokość ekwiwalentów powinna być ustalona w realnej wysokości, bowiem w innym przypadku można narazić się na zarzut ukrywania pod pozorem ekwiwalentu innych świadczeń”.

Podobne stanowisko (iż comiesięczna kwota ryczałtu jest formą ekwiwalentu) zajął Naczelny Sąd Administracyjny w Gdańsku (I SA/Gd 784/96) w wyroku z dnia 10 stycznia 1997 roku, w którym stwierdził, iż wypłaty dokonywane z dołu jako zryczałtowana miesięczna równowartość wartości zużytych w toku świadczenia pracy materiałów, należy uznać za ekwiwalenty pieniężne, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy PIT. W konsekwencji Sąd konkludował, iż brak było po stronie płatnika zobowiązania do naliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od tego typu wypłat.

Podsumowując:

Zdaniem Wnioskodawcy w świetle powyżej przedstawionych argumentów, w przypadku wypłaty ryczałtu na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich telefonów prywatnych, należy uznać, iż przedmiotowa opłata ryczałtowa będzie stanowiła dla pracowników przychód ze stosunku pracy, korzystający ze zwolnienia z opodatkowania. W omawianej sytuacji bowiem uznać należy, że spełnione pozostaną wszystkie wymienione powyżej warunki do skorzystania ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy o PIT.

W konsekwencji Wnioskodawca działający jako płatnik, nie będzie zobowiązany do obliczenia, pobrania oraz wpłaty podatku (zaliczek na podatek) od przekazywanych pracownikom opłat ryczałtowych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.):

W myśl art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Ustawa przewiduje przy tym dwa „tryby” zapłaty/poboru podatku dochodowego od osób fizycznych:

-tzw. samoobliczenie (samowymiar) i zapłatę podatku przez podatnika;

-obliczenie i pobór podatku przez płatnika.

Zasadą jest, że obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, obliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych ciąży na podatnikach. Niemniej, w odniesieniu do licznych sytuacji zasada ta została wyłączona przez ustawodawcę przez nałożenie obowiązków płatnika na podmioty wypłacające podatnikowi (stawiające do dyspozycji podatnika) należności stanowiące jego dochody (przychody).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, wprowadza system poboru podatku przez płatnika w przypadkach wskazanych w Rozdziale 7: „Pobór podatku lub zaliczek na podatek przez płatników”.

Ustawodawca ustanowił obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych przez:

-określenie rodzaju podmiotu dokonującego wypłaty (realizacji) świadczeń na rzecz podatników, przy czym rodzaj podmiotu jest określany poprzez wskazanie jego formy organizacyjnej, jego statusu bądź roli, jaką podmiot ten pełni w relacji z podatnikiem oraz

-określenie kategorii przychodów (dochodów) w odniesieniu do których na ww. podmiotach ciążą obowiązki płatnika podatku.

Podstawowym warunkiem dla rozważań o obowiązkach płatnika jest jednak istnienie relacji, udzielający świadczenia (płatnik) - uzyskujący świadczenie (podatnik). Udzieleniem świadczenia jest przy tym zarówno sytuacja, gdy świadczenie jest przekazywane bezpośrednio przez płatnika, jak również sytuacja, gdy świadczenie jest realizowane przez podmiot trzeci, ale jest „zlecane”, „organizowane” przez płatnika (czyli w istocie pochodzi od płatnika).

W szczególności, w odniesieniu do art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nadającego status płatnika podatku „zakładom pracy”, należy podkreślić, że przepis ten dotyczy:

-przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy uzyskiwanych od zakładów pracy oraz

-zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.

Zgodnie bowiem z art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią:

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Natomiast zgodnie art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy:

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 13 cytowanej ustawy:

Z powyższego przepisu wynika, że kwota wypłaconego ekwiwalentu korzysta ze zwolnienia od podatku po spełnieniu łącznie następujących warunków:

-ekwiwalent musi być wypłacony w pieniądzu,

-kwota ekwiwalentu powinna odpowiadać poniesionym przez pracownika wydatkom, to znaczy musi zachodzić racjonalny związek pomiędzy kwotą wypłaconą pracownikowi a wartością używanych dla celów pracodawcy narzędzi, materiałów lub sprzętu należących do pracownika oraz stopniem zużycia rzeczy dokonanego w trakcie tego używania,

-narzędzia, materiały lub sprzęt muszą stanowić własność pracownika,

-narzędzia, materiały lub sprzęt należące do pracownika muszą być wykorzystywane przy wykonywaniu pracy na rzecz pracodawcy.

Ekwiwalent, zgodnie z definicją słownikową oznacza rzecz zastępującą inną rzecz o równej wartości, odpowiednik, równoważnik. Ekwiwalent nie zawsze będzie oznaczał zwrot faktycznie poniesionych wydatków przez pracownika. Jako kwotę ekwiwalentu można przyjąć z góry określoną sumę, która spełni przesłanki warunkujące uznanie jej za ekwiwalent.

Odnosząc przedstawione uregulowania prawne na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że w przypadku gdy opisane powyżej warunki w stosunku do ww. ekwiwalentu pieniężnego (opłaty ryczałtowej) zostaną spełnione, a więc ekwiwalent będzie wypłacony w pieniądzu i będzie odpowiadał poniesionym przez pracowników wydatkom w związku z używaniem telefonów, które stanowić będą ich własność oraz rzeczy te będą wykorzystywane przez pracowników do wykonywania pracy na rzecz pracodawcy, to ekwiwalent pieniężny (opłata ryczałtowa) wypłacony pracownikowi w zamian za użytkowanie osobistego telefonu na warunkach określonych w opisie zdarzenia przyszłego będzie zwolniony od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, z tytułu przekazywanych pracownikom ekwiwalentów (opłat ryczałtowych) na Państwunie będzie ciążył obowiązek obliczenia, pobrania oraz wpłacenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).