Postanowienie SN z dnia 11 stycznia 2024 r., sygn. I NWW 469/23

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Marek Dobrowolski

w sprawie z powództwa S. W. i R. W.

przeciwko M. S.A. w W.

o zapłatę

na skutek skargi kasacyjnej pozwanego od wyroku Sądu Okręgowego w L. z 9 czerwca 2021 r. w sprawie o sygn. II Ca 402/21,

w przedmiocie wniosku sędziego Sądu Najwyższego X. Y. o wyłączenie go od orzekania w sprawie toczącej się przed Sądem Najwyższym, sygn. I CSK 433/23,

na posiedzeniu niejawnym w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych w dniu 11 stycznia 2024 r.,

pozostawia wniosek bez rozpoznania.

s.h.

UZASADNIENIE

Zarządzeniem Prezesa Sądu Najwyższego kierującego pracą Izby Cywilnej z 28 września 2023 r., na podstawie art. 26 § 2 ustawy z 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym (tekst jedn. Dz.U. z 2021 r., poz. 1904 ze zm., dalej: u.SN), przekazano Prezesowi Izby Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych wniosek SSN X. Y. (dalej także: „wnioskodawca”) z 28 września 2023 r., wraz z aktami sprawy toczącej się przed Izbą Cywilną, I CSK 433/23, celem nadania mu dalszego biegu.

We wskazanym wniosku SSN X. Y., na podstawie art. 51 k.p.c., stosując odpowiednio art. 48-49 k.p.c., wniósł o wyłączenie go od orzekania w sprawie oznaczonej sygn. akt I CSK 433/23.

Jak podkreślił wnioskodawca: „Wniosek złożono z uwagi na treść wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu z 8 listopada 2021, (Dolińska-Ficek, Ozimek, 49868/19 i 57511/19) z którego wynika, że orzeczenie wydane przez Sąd, w składzie którego uczestniczy sędzia powołany na urząd sędziego na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa ukształtowanej w trybie określonym przepisami ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 3), narusza standard z art. 6 Konwencji (sądu ustanowionego ustawą). Powoduje to poważne ryzyko traktowania orzeczenia wydanego w takiej sytuacji jak w warunkach nieważności postępowania oraz ryzyko powstania roszczeń odszkodowawczych”.