Interpretacja indywidualna z dnia 8 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.611.2023.1.RK

Możliwość obniżenia dochodu uzyskanego z danego źródła przychodów o wysokość strat z tego samego źródła poniesionych przez PGK, nierozliczonych na moment utraty statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych przez PGK lub rozpadu PGK, proporcjonalnie do stopnia przyczynienia się każdej ze Spółek do poniesienia tej straty.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 listopada 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości rozliczenia strat poniesionych przez PGK, nierozliczonych na moment utraty statusu PGK/rozpadu PGK, proporcjonalnie do stopnia przyczynienia się każdej ze spółek do poniesienia tej straty.

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem wspólnym:

1.Zainteresowany będący stroną postępowania:

X S.A.

(…)

2.Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

Y Sp. z o.o.

(…)

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

X S.A. (dalej jako: „X”) jako spółka dominująca w rozumieniu przepisu art. 1a ust. 2 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze. zm.; dalej jako: „ustawa o CIT”) oraz Y Sp. z o.o. (dalej jako: „Y”) jako spółka zależna (dalej łącznie jako: „Spółki” lub „Wnioskodawcy”) wchodzą w skład Podatkowej Grupy Kapitałowej Z (dalej jako: „PGK”) będącej podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych zgodnie z przepisem art. 1a ustawy o CIT. PGK została utworzona z dniem (...) 2018 r., na podstawie decyzji właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego o dokonaniu rejestracji umowy o utworzeniu Podatkowej Grupy Kapitałowej.

W dniu 13 maja 2021 r. pomiędzy X, a Y została zawarta umowa przedłużająca funkcjonowanie PGK do dnia (...) 2024 r. W dniu (...) 2021 r. właściwy Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał decyzję o przedłużeniu funkcjonowania PGK.

PGK posiada nierozliczone straty podatkowe, które zostały poniesione w poprzednich latach podatkowych.

Pytanie

Czy w przypadku upływu okresu obowiązywania umowy o PGK lub utraty statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych przez PGK, Spółki wchodzące uprzednio w skład PGK będą uprawnione do obniżenia dochodu uzyskanego z danego źródła przychodów o wysokość strat z tego samego źródła poniesionych przez PGK, nierozliczonych na moment utraty statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych przez PGK lub rozpadu PGK, proporcjonalnie do stopnia przyczynienia się każdej ze Spółek do poniesienia tej straty i zgodnie z zasadami ogólnymi określonymi w art. 7 ust. 5 ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

W przypadku upływu okresu obowiązywania umowy o PGK lub utraty statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych przez PGK, Spółki wchodzące uprzednio w jej skład, będą uprawnione do obniżenia dochodu uzyskanego z danego źródła przychodów o wysokość strat z tego samego źródła poniesionych przez PGK, nierozliczonych na moment upływu okresu obowiązywania umowy o PGK/rozpadu PGK, proporcjonalnie do stopnia przyczynienia się każdej ze Spółek do poniesienia tej straty i zgodnie z zasadami ogólnymi określonymi w art. 7 ust. 5 ustawy o CIT.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o CIT dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Jak wskazano w art. 7 ust. 5 ustawy o CIT, o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, podatnik może:

• obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym, że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty, albo
• obniżyć jednorazowo dochód uzyskany z tego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu lat podatkowych o kwotę nieprzekraczającą 5 000 000 zł, nieodliczona kwota podlega rozliczeniu w pozostałych latach tego pięcioletniego okresu, z tym, że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty.

Zdaniem Wnioskodawców z powyższych przepisów wynika ogólna zasada możliwości obniżenia uzyskanego dochodu stratą. Ustawodawca wprowadza jednak w tym zakresie pewne ograniczenia, tj.:

• ograniczenie czasowe - strata powinna być rozliczona w ciągu kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych;
• ograniczenie wysokości jednego odliczenia - obniżenie nie może w danym roku przekroczyć 50% wysokości tej straty, jednakże podatnik może jednorazowo obniżyć dochód o kwotę nieprzekraczającą 5 000 000 zł;
• ograniczenie co do źródła przychodów - wysokość straty z danego źródła przychodów może obniżać dochód uzyskany tylko z tego źródła.

Ponadto, stosownie do art. 7a ust. 1 ustawy o CIT, w PGK dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy dochodów wszystkich spółek tworzących grupę uzyskanych z danego źródła przychodów nad sumą ich strat poniesionych z tego źródła przychodów. Jeżeli za rok podatkowy suma strat poniesionych z danego źródła przychodów przez spółki wchodzące w skład PGK przekracza sumę ich dochodów uzyskanych z tego źródła, różnica stanowi stratę PGK poniesioną ze źródła przychodów. Dochody i straty spółek oblicza się zgodnie z art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o CIT.

Natomiast, zgodnie z art. 7a ust. 2 ustawy o CIT, straty, o której mowa w ust. 1, poniesionej przez PGK nie pokrywa się z dochodu poszczególnych spółek w razie upływu okresu obowiązywania umowy lub po utracie statusu PGK.

Zdaniem Wnioskodawców, z uwagi na odmienne brzmienie art. 7a ust. 2 ustawy o CIT, który mówi o „stracie pokrywanej z dochodu" od brzmienia art. 7 ust. 5 ustawy o CIT, który mówi o „obniżeniu dochodu stratą", ustawodawca nie wykluczył możliwości rozliczenia poniesionej przez PGK straty przez podmioty wchodzące w jej skład, po upływie okresu obowiązywania umowy o PGK lub utracie statusu PGK.

W opinii Wnioskodawców, art. 7a ust. 2 ustawy o CIT należy rozumieć w ten sposób, że podmioty wchodzące w skład PGK mogą rozliczyć poniesione przez nią straty po rozpadzie PGK/upływie terminu obowiązywania umowy o PGK, jednakże nie w sposób dowolny, ale w takiej proporcji w jakiej dana spółka wchodząca w skład PGK przyczyniła się do jej poniesienia.

Przykładowo, jeżeli w danym roku podatkowym PGK poniosło stratę w wysokości 10 mln złotych w źródle przychodów, a na tę stratę składała się strata jednej spółki w wysokości 2 mln zł i drugiej spółki w wysokości 8 mln zł, a następnie doszło do rozpadu PGK/upływu terminu obowiązywania umowy o PGK, pierwsza spółka będzie uprawniona do rozliczenia straty w wysokości 2 mln zł, druga natomiast w wysokości 8 mln zł, z zastrzeżeniem zasad ogólnych rozliczania strat, o których mowa w art. 7 ust. 5 ustawy o CIT.

Jeżeli natomiast w powyższym przykładzie, do poniesienia 10 mln złotych straty w PGK przyczyni się tylko pierwsza spółka, gdyż osiągnęła 12 mln złotych straty w źródle przychodów, a druga osiągnęła 2 mln złotych dochodu, to tylko pierwszej spółce będzie przysługiwało prawo do rozliczenia powstałej straty po rozpadzie PGK/upływie terminu obowiązywania umowy o PGK, z zastrzeżeniem zasad ogólnych rozliczania strat, o których mowa w art. 7 ust. 5 ustawy o CIT.

Zdaniem Wnioskodawców, gdyby ustawodawca chciał wyłączyć możliwość rozliczenia straty PGK po jej ustaniu przez członków tworzących uprzednio PGK to wprost wskazałby to w ustawie o CIT, tj. wprost w normie art. 7 ust. 5 ustawy o CIT wyłączyłby stosowanie tego przepisu (przez stwierdzenie „nie stosuje się") do strat poniesionych przez PGK po upływie okresu obowiązywania umowy o PGK lub po utracie statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych przez PGK.

Skoro zaś takie postanowienie nie zostało wprost wprowadzone do ustawy o CIT należy przyjąć, że ustawodawca dopuszcza, że w przypadku upływu okresu obowiązywania umowy o PGK lub utraty statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych przez PGK, spółki wchodzące uprzednio w jej skład są uprawnione do obniżenia dochodu uzyskanego z danego źródła przychodów o wysokość strat z tego samego źródła poniesionych przez PGK, nierozliczonych na moment upływu okresu obowiązywania umowy o PGK/rozpadu PGK, proporcjonalnie do stopnia przyczynienia się każdej ze spółek do poniesienia tej straty i zgodnie z zasadami ogólnymi określonymi w art. 7 ust. 5 ustawy o CIT.

Dodatkowo, zdaniem Wnioskodawców należy podkreślić, że skoro spółki, które tworzyły PGK są na podstawie art. 75 § 2a pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2022 r., poz. 2651; dalej jako: „Ordynacja podatkowa") uprawnione do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty, w momencie utraty przez tę grupę statusu podatnika w zakresie zobowiązań tej grupy, to analogicznie, spółki te powinny być uprawnione po upływie okresu obowiązywania umowy o PGK lub po utracie statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych przez PGK do rozliczenia straty podatkowej poniesionej przez PGK proporcjonalnie do stopnia przyczynienia się każdej ze spółek do poniesienia tej straty, z zastrzeżeniem zasad ogólnych rozliczania strat, o których mowa w art. 7 ust. 5 ustawy o CIT.

W tym kontekście należy bowiem podkreślić, że pomimo, iż ww. przepis art. 75 § 2a pkt 1 Ordynacji podatkowej obowiązuje od 1 stycznia 2016 r., już wcześniej w orzecznictwie sądów administracyjnych potwierdzane było podejście, zgodnie z którym spółki wchodzące w skład PGK po jej rozpadzie/rozwiązaniu, są uprawnione do złożenia wniosków o stwierdzenie nadpłaty w zakresie zobowiązań PGK.

Takie podejście zostało potwierdzone np. w:

• wyroku WSA z dnia 21 grudnia 2010 r., sygn. VIII SA/Wa 774/10 (wyrok prawomocny),
• postanowieniu NSA z dnia 21 września 2016 r., sygn. II FSK 1261/16.

W wydawanych orzeczeniach sądy administracyjne podkreślały, że spółki tworzące PGK w okresie jej istnienia jako podatnika nie utraciły podmiotowości prawnopodatkowej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, gdyż każda z nich osobno obliczała dochód lub stratę, zatem każdej z nich powinno przysługiwać prawo do zwrotu nadpłaty obliczonej dla całej PGK w takiej proporcji, w jakiej dochody poszczególnych spółek tworzyły nadwyżkę sumy dochodów wszystkich spółek tworzących grupę nad sumą ich strat.

W ocenie Wnioskodawców, analogiczne podejście powinno mieć zastosowanie w zakresie rozliczania strat podatkowych PGK przez spółki uprzednio ją tworzące, po upływie okresu obowiązywania umowy o PGK lub utracie statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych.

Z perspektywy ekonomicznej bowiem, zarówno nadpłata, jak i rozliczana strata stanowi aktywo podatkowe. Nie ma zatem żadnego uzasadnienia wyłączenie prawa do uwzględniania strat PGK w wyniku podatkowym spółek uprzednio ją tworzących, jeżeli jednocześnie wprost w obecnym stanie prawnym (art. 75 § 2a pkt 1 Ordynacji podatkowej), przewidziana jest możliwość rozliczania nadpłaty przez te spółki.

Przyjęcie innego podejścia oznaczałoby brak uwzględnienia gospodarczych realiów funkcjonowania podmiotów wchodzących w skład PGK, w szczególności, że wynik podatkowy PGK jest wprost uzależniony od wyników podatkowych spółek ją tworzących. Należy bowiem zauważyć, że celem wprowadzenia przepisów o PGK było wprowadzenie rozwiązania pozwalającego na uproszczenie i zwiększenie efektywności rozliczeń podatkowych podatników działających w ramach grup kapitałowych poprzez konsolidację ich wyników podatkowych. Pozbawienie spółek tworzących uprzednio PGK prawa do rozliczenia strat podatkowych poniesionych przez PGK po upływie okresu obowiązywania umowy o PGK lub po utracie statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych przez PGK stawiałoby te spółki w gorszej sytuacji niż gdyby te straty zostały poniesione poza PGK, co jest niezgodne z konstytucyjną zasadą równości podatkowej.

W świetle powyższego, w przypadku upływu okresu obowiązywania umowy o PGK lub utraty statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych przez PGK, Spółki wchodzące uprzednio w jej skład, na podstawie art. 7 ust. 5 ustawy o CIT, będą uprawnione do obniżenia dochodu uzyskanego z danego źródła przychodów o wysokość strat z tego samego źródła poniesionych przez PGK, nierozliczonych na moment jej upływu okresu obowiązywania umowy o PGK/rozpadu PGK, proporcjonalnie do stopnia przyczynienia się każdej ze Spółek do poniesienia tej straty i zgodnie z zasadami ogólnymi określonymi w art. 7 ust. 5 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805, dalej: „ustawa o CIT”):

Powyższe uzależnione jest od spełnienia warunków określonych w art. 1a ust. 2 ustawy o CIT. Jednym z nich jest zawarcie w formie aktu notarialnego umowy o utworzeniu Podatkowej Grupy Kapitałowej (dalej PGK) na okres co najmniej trzech lat podatkowych. Następnie umowa musi zostać zgłoszona przez spółkę dominującą do naczelnika urzędu skarbowego właściwego według jej siedziby na co najmniej 45 dni przed rozpoczęciem roku podatkowego przyjętego przez PGK. Po wydaniu decyzji o rejestracji niniejszej umowy przez naczelnika urzędu skarbowego, PGK staje się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Na podstawie art. 1a ust. 9 ustawy o CIT,

W związku z powyższym upływ ostatniego roku podatkowego w okresie na jaki została zawarta umowa o PGK przy jednoczesnym braku zgłoszenia oraz rejestracji nowej umowy o PGK na następne lata podatkowe, skutkuje utratą statusu podatnika przez PGK na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 1a ust. 10 ustawy o CIT,

W związku z powyższym PGK traci status podatnika na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych na skutek:

1) upływu terminu obowiązywania umowy o PGK; lub

2) wystąpienia w okresie obowiązywania umowy zmian w stanie faktycznym lub w stanie prawnym skutkujących naruszeniem warunków uznania podatkowej grupy kapitałowej za podatnika podatku dochodowego.

Natomiast, w myśl z art. 8 ust. 7 ustawy o CIT,

Na podstawie art. 7 ust. 5 ustawy o CIT,

Zgodnie z art. 7a ust. 1-3 ustawy o CIT,

Państwa wątpliwości sprowadzają się do odpowiedzi, czy w przypadku upływu okresu obowiązywania umowy o PGK lub utraty statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych przez PGK, Spółki wchodzące uprzednio w jej skład, będą uprawnione do obniżenia dochodu uzyskanego z danego źródła przychodów o wysokość strat z tego samego źródła poniesionych przez PGK, nierozliczonych na moment upływu okresu obowiązywania umowy o PGK/rozpadu PGK, proporcjonalnie do stopnia przyczynienia się każdej ze Spółek do poniesienia tej straty i zgodnie z zasadami ogólnymi określonymi w art. 7 ust. 5 ustawy o CIT.

Jak wynika z powyższych przepisów, w przypadku podatkowej grupy kapitałowej obowiązują szczególne regulacje, co do sposobu ustalania dochodu do opodatkowania oraz rozliczania straty podatkowej.

Ustawodawca nie wskazał przepisów, na podstawie których nierozliczone straty powstałe w ramach działalności podatkowej grupy kapitałowej mogłyby zostać rozliczone przez spółki wchodzące w skład PGK w momencie upływu okresu obowiązywania umowy/rozpadu PGK, proporcjonalnie do stopnia przyczynienia się każdej ze spółek do poniesienia tej straty.

Wprost przeciwnie, stosownie do art. 7a ust. 2 ustawy o CIT, straty poniesione przez PGK nie pokrywa się z dochodu poszczególnych spółek w razie upływu okresu obowiązywania umowy lub po utracie statusu PGK. Zatem, wygenerowana strata w ramach PGK nie może zostać odliczona od dochodu poszczególnych spółek w kolejnych latach podatkowych z tytułu indywidualnej działalności tych spółek.

Zgodnie z art. 7a ust. 1 ustawy o CIT spółki tworzące PGK dokonują wspólnego rozliczenia w okresie funkcjonowania PGK, na potrzeby zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych. Normy prawne zawarte w art. 7a ust. 2–3 ustawy o CIT rozgraniczają dochód oraz stratę generowaną przez PGK i spółki, przed oraz po zakończeniu funkcjonowania PGK. Art. 7a ust. 2 ustawy CIT wskazuje, że straty poniesionej przez podatkową grupę kapitałową nie pokrywa się z dochodu poszczególnych spółek w razie upływu okresu obowiązywania umowy lub po utracie statusu podatkowej grupy kapitałowej.

Zgodnie z treścią artykułu 1a ust. 1 ustawy o CIT PGK jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Oznacza to, że PGK oraz spółki tworzące PGK są odrębnymi podmiotami podatku dochodowego od osób prawnych. Odrębność PGK i spółek ją tworzących potwierdzają ponadto art. 1a ust. 3a w zw. z art. 27 ust. 2 ustawy o CIT, który stanowi że spółka dominująca jest obowiązana do złożenia zeznania podatkowego PGK oraz art. 1a ust. 7 ustawy o CIT, który nakłada na spółkę dominującą obowiązek poboru i wpłaty podatku oraz zaliczek na ten podatek. Nie można zatem utożsamiać PGK ze spółkami tworzącymi PGK. Obowiązki i uprawnienia PGK nie dotyczą spółek tworzących PGK a uprawnienia i obowiązki spółek tworzących PGK nie dotyczą PGK.

W związku z powyższym należy uznać, że brak jest tożsamości podmiotowej pomiędzy PGK a spółkami tworzącymi PGK. Po pierwsze PGK oraz spółki ją tworzące są odrębnymi podmiotami podatku dochodowego od osób prawnych. Nie występuje zatem tożsamość dochodów oraz strat, czego skutkiem jest brak możliwości ich kompensacji. Po drugie rok podatkowy spółki kończy się wraz z rozpoczęciem roku podatkowego PGK a następny zaczyna się w momencie zakończenia funkcjonowania PGK. Przepisy ustawy o CIT wyraźnie odróżniają rok podatkowy spółki od roku podatkowego PGK. Nie można zatem utożsamiać roku podatkowego PGK z rokiem podatkowym spółki.

Tym samym, nie można zgodzić się z Państwa stanowiskiem stwierdzającym, że w przypadku upływu okresu obowiązywania umowy PGK lub utraty statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych przez PGK, Spółki wchodzące uprzednio w jej skład, na podstawie art. 7 ust. 5 ustawy o CIT, będą uprawnione do obniżenia dochodu uzyskanego z danego źródła przychodów o wysokość strat z tego samego źródła poniesionych przez PGK, nierozliczonych na moment jej upływu okresu obowiązywania umowy o PGK/rozpadu PGK, proporcjonalnie do stopnia przyczynienia się każdej ze Spółek do poniesienia tej straty i zgodnie z zasadami ogólnymi określonymi w art. 7 ust. 5 ustawy o CIT.

Skoro w art. 7a ust. 2 ustawy o CIT ustawodawca wprost wyłączył możliwość rozliczania strat poniesionych przez PGK po upływie okresu obowiązywania umowy PGK lub po utracie statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych przez PGK to nie można utożsamiać tej kwestii do prawa do zwrotu nadpłaty obliczonej dla całej PGK w proporcji, w jakiej dochody poszczególnych spółek tworzyły nadwyżkę sumy dochodów wszystkich spółek tworzących grupę nad sumą ich strat.

W konsekwencji, Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Zainteresowany będący stroną postępowania ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 w zw. z art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).