Interpretacja indywidualna z dnia 5 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.582.2023.1.AK

Czy realizacja inwestycji obejmująca prace projektowe i prace budowlane, prowadzi do powstania zakładu zagranicznego w świetle art. 4a pkt 11 ustawy o CIT i art. 5 ust. 3 UPO z Niemcami?

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 listopada 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 25 października 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy realizacja inwestycji obejmująca prace projektowe i prace budowlane, prowadzi do powstania zakładu zagranicznego w świetle art. 4a pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i art. 5 ust. 3 umowy między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu.

Treść wniosku jest następująca.

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawcą jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca” bądź „Spółka”), której podstawowym przedmiotem działalności jest projektowanie, budowanie, integracja i uruchamianie obiektów energetycznych oraz przemysłowych, tj. m.in. farm fotowoltaicznych. Spółka kładzie szczególny nacisk na kompleksową obsługę klienta realizując projekty w formule „pod klucz” - począwszy od etapu dewelopersko-projektowego, poprzez zapewnienie niezbędnych zasobów i materiałów do realizacji przedsięwzięcia, po jego realizację i przekazanie obiektu klientowi, z opcją wsparcia w okresie eksploatacji obiektu.

W dniu 3 lipca 2023 r. Spółka zawarła z niemiecką spółką komandytową - GmbH & Co. KG (dalej: „Klientem”) umowę na wykonanie prac inżynieryjnych i budowę stacji elektroenergetycznej (…) dla farmy fotowoltaicznej (dalej: „Stacja”) na terytorium Niemiec. Na mocy zawartej umowy, Klient zlecił Spółce wszystkie prace inżynieryjne, zaopatrzeniowe i budowlane oraz usługi wymagane do realizacji „pod klucz” i gotowej do użytku Stacji, w tym usługi projektowe, dostawę materiałów, prace budowlane, prace elektromechaniczne, testy, uruchomienie, dokumentację powykonawczą i dokumentację kontroli jakości, wszelki środki wymagane zgodnie z pozwoleniem środowiskowym oraz wszelkie inne prace lub usługi, które są niezbędne lub związane z projektowaniem, budową, instalacją i uruchomieniem zakresu prac, za które Spółka jest odpowiedzialna na mocy zawartej umowy.

Powyższe prace można podzielić na:

1) prace projektowe, obejmujące m.in. opracowanie dokumentacji technicznej,

2) prace budowlane, obejmujące m.in. dostawę materiałów i prace budowlane.

Prace projektowe, zgodnie z założeniami mają potrwać ok. 6 miesięcy, natomiast prace budowlane - 10 miesięcy.

Podczas prac projektowych nie będą podejmowane żadne aktywności na terenie, na którym ma być zbudowana Stacja. Prace projektowe będą prowadzone z miejsca siedziby Spółki oraz przez lokalnych niemieckich konsultantów/współpracowników z miejsc gdzie mają oni swoje siedziby. Dopiero w momencie zakończenia prac projektowych i zatwierdzeniu dokumentacji projektowej (wykonawczej) będzie możliwe rozpoczęcie faktycznych prac budowlanych na terytorium Niemiec.

Pytanie

Czy w świetle przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, realizacja ww. inwestycji obejmująca prace projektowe i prace budowlane, prowadzi do powstania zakładu zagranicznego w świetle art. 4a pkt 11 ustawy o CIT i art. 5 ust. 3 umowy między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (dalej: „UPO z Niemcami”)?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, w świetle przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, realizacja ww. inwestycji obejmująca prace projektowe i prace budowlane, nie prowadzi do powstania zakładu zagranicznego w świetle art. 4a pkt 11 ustawy o CIT i art. 5 ust. 3 UPO z Niemcami.

W myśl art. 4a pkt 11 ustawy o CIT przez zakład zagraniczny rozumie się:

 a) stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,

 b) plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,

 c) osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje

-chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.

Z kolei jak wskazuje UPO z Niemcami, plac budowy lub prace budowlane albo instalacyjne stanowią zakład tylko wtedy, jeżeli trwają dłużej niż dwanaście miesięcy (art. 5 ust. 3 UPO). W taki też sposób został zdefiniowany zakład w Modelowej Konwencji OECD. Został tym samym ustalony minimalny próg obecności i aktywności przedsiębiorcy będącym rezydentem podatkowym w innym państwie, dający temu państwu prawo do opodatkowania dochodu wygenerowanego podczas wyżej wspomnianej obecności i aktywności przedsiębiorcy. Zdaniem Spółki, w świetle powyższych regulacji, początku biegu tego okresu należy upatrywać w faktycznym rozpoczęciu prac, czynności budowlanych sensu stricto.

Komentarz do art. 5 Konwencji Modelowej OECD wskazuje, że do powstania zakładu typu budowlanego wymagane jest istnienie obiektu w postaci placu budowy, połączone z prowadzeniem w jego ramach prac budowlanych, instalacyjnych lub montażowych.

Wskazać należy, że prowadzone prace projektowe nie wiążą się z powstaniem żadnego placu budowy, na którym w ich trakcie prowadzone są jakiekolwiek prace budowlane, instalacyjne czy montażowe. Prace projektowe polegają na przygotowywaniu jedynie dokumentacji projektowej (wykonawczej) i będą wykonywane w miejscu siedziby Spółki, tj. w Polsce oraz przez lokalnych niemieckich konsultantów/współpracowników z miejsc gdzie mają oni swoje siedziby. Dopiero po opracowaniu dokumentacji projektowej możliwe będzie rozpoczęcie prac w oparciu o wytyczne w niej wskazane i dopiero wtedy nastąpi faktyczne wykonywanie jakichkolwiek prac budowlanych/instalacyjnych/ montażowych na terytorium Niemiec.

Jak wskazuje się w piśmiennictwie „Z powstaniem zakładu jako konsekwencji działalności o charakterze budowlanym prowadzonej na terytorium innego państwa, możemy mieć do czynienia pod warunkiem, że aktywność przedsiębiorstwa może być zakwalifikowana jako plac budowy, prace budowlane lub instalacyjne (bądź innego rodzaju prace o charakterze budowlanym, przewidziane w danej umowie podatkowej)”. (Podatkowy zakład zagraniczny Koncepcja i funkcjonowanie, Rafał Lipniewicz, Wolters Kluwer 2017). Jak już wskazano aktywność Spółki w zakresie prac projektowych w żadnym wypadku nie mieści się w pojęciach placu budowy, prac budowlanych lub instalacyjnych.

W powyższym opracowaniu, autor wskazał również na stanowisko zaprezentowane przez Jean Schaffner w publikacji ,,How Fixed Is a Permanent Establishment?”, zgodnie z którym dostawa materiałów nie stanowi prac budowlanych, chyba że jest połączona z montażem. Odnosząc tą tezę do niniejszej sprawy, uznać należy, że tym bardziej prace projektowe, podczas których nie występują żadne prace „fizyczne”, takie jak montaż na placu budowy, nie skutkują powstaniem zakładu budowlanego.

Za prawidłowością stanowiska Wnioskodawcy przemawia również fakt, że w szczególnych przypadkach prace projektowe mogą nie zakończyć się pracami budowlanymi. Ma to na przykład miejsce w sytuacji gdy wykonawca nie uzyskuje pozwolenia na budowę bądź projekt nie zostaje zaakceptowany przez inwestora i dochodzi do rozwiązania umowy.

Mając powyższe na względzie, w świetle przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego realizacja ww. inwestycji obejmująca prace projektowe i prace budowlane, nie prowadzi do powstania zakładu zagranicznego w świetle art. 4a pkt 11 ustawy o CIT i art. 5 ust. 3 UPO z Niemcami.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2023 r. poz. 2805, dalej: „ustawa o CIT”):

Podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Zgodnie z definicją zagranicznego zakładu zawartą w art. 4a pkt 11 ustawy CIT pojęcie to oznacza:

Ilekroć w ustawie jest mowa o zagranicznym zakładzie - oznacza to:

 a) stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,

 b) plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,

 c) osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje

- chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.

Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku, gdy właściwa umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Polska, nie stanowi inaczej.

Analiza czy posiadacie Państwo zakład w Niemczech powinna zostać przeprowadzona na gruncie postanowień umowy zawartej pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz.U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90, dalej: „UPO” lub „umowa polsko–niemiecka”).

Stosowanie do art. 7 ust. 1 UPO:

Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

W myśl art. 5 ust. 1 UPO:

W rozumieniu niniejszej umowy określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.

Z art. 5 ust. 2 UPO wynika, że:

Określenie „zakład” obejmuje w szczególności:

a) miejsce zarządu;

b) filię;

c) biuro;

d) fabrykę;

e) warsztat, i

 f) kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu ziemnego, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

Natomiast, zgodnie z art. 5 ust. 3 UPO:

Plac budowy lub prace budowlane albo instalacyjne stanowią zakład tylko wtedy, jeżeli trwają one dłużej niż dwanaście miesięcy.

Jednakże od ogólnej zasady istnienia zakładu, istnieje szereg wyłączeń. Stosownie do art. 5 ust. 4 polsko-niemieckiej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, określenie „zakład” nie obejmuje:

 a) użytkowania placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub dostarczania dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa;

 b) utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub dostarczania;

 c) utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu obróbki lub przerobu przez inne przedsiębiorstwo;

 d) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;

 e) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym;

f) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia któregokolwiek rodzaju działalności, o których mowa pod literami od a) do e), pod warunkiem jednak, że całkowita działalność stałej placówki, wynikająca z takiego połączenia rodzajów działalności, ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy.

Dokonując interpretacji postanowień umowy polsko-niemieckiej należy zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak również brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

W komentarzu do art. 5 ust. 3 Modelowej Konwencji OECD stwierdzono, iż: określenie plac budowy, budowa lub prace instalacyjne i montażowe obejmuje nie tylko budowę budynków, lecz również budowę dróg, mostów lub kanałów, renowację (obejmującą ważne prace budowlane, a nie tylko prace związane z utrzymaniem lub dekoracją) takich budynków, dróg, mostów lub kanałów, układanie rurociągów i prowadzenie prac ziemnych. Również określenie „prace montażowe” nie ogranicza się do prac instalacyjnych związanych z placem budowy: obejmuje ono również instalowanie nowych urządzeń w wybudowanych już budynkach oraz poza nimi. Ustęp 3 ma zastosowanie do planowania i nadzorowania na placu budowy danego budynku. Zgodnie z Komentarzem prace instalacyjne rozumiane jako składanie (montaż) wcześniej przygotowanych elementów produkcyjnych lub rusztowań w jedną całość są objęte zakresem art. 5 ust. 3 MK OECD.

Zasadnym jest przyjęcie, że zakres użytego w Umowie pojęcia „budowa albo montażu” rozciąga się na różnego rodzaju prace budowlano-montażowe, wykonywane w państwie źródła w określonym miejscu i przez określony czas. Pojęcie „budowa albo montaż” jako szczególna forma działalności uznawanej za „zakład” oznacza zatem działalność o charakterze usługowym, polegająca na wykonywaniu czynności budowlano-montażowych, a zatem zyski wyłącznie z takich usług mogą być przypisane przedsiębiorstwu zagranicznemu jako uzyskane przez prowadzony w drugim państwie zakład wykonujący budowę albo montaż przez okres przekraczający określony Umową czas.

Postanowienia umowy polsko-niemieckiej przewidują, że plac budowy, prace budowlane bądź instalacyjne mogą stanowić zakład w rozumieniu art. 5. Powstanie zakładu w przypadku placu budowy jest jednak ograniczone czynnikiem czasowym. Zgodnie bowiem z umową polsko-niemiecką, wskazane powyżej działania budowlane będą stanowić zakład jedynie wówczas, gdy obiekty te istnieją dłużej niż dwanaście miesięcy. Obiekt budowlany, który nie spełnia powyższego warunku czasowego, nie stanowi sam w sobie zakładu, nawet, jeżeli w jego ramach istnieje stała placówka związana z działalnością budowlaną.

Wspólnym mianownikiem dla wszystkich wskazówek dotyczących obliczenia ww. terminu jest położenie nacisku na aspekty gospodarcze, a nie stricte formalne związane z prowadzeniem działalności gospodarczej za pośrednictwem stałego zakładu w formie placu budowy lub montażu. Przyczyną takiego podejścia jest przede wszystkim walka z nadużyciami podatników prowadzącymi do niespełnienia się kryterium terminu, od którego zależy powstanie stałego zakładu w formie placu budowy lub montażu, na przykład poprzez dzielenie kontraktów budowlanych na kilka części, z których każda odnosi się do okresu krótszego niż ten konstytuujący stały zakład budowlany lub montażowy (zob. punkt 18 Komentarza OECD do art. 5 ust. 3.).

Plac budowy istnieje od dnia, w którym przedsiębiorca rozpoczyna swoją działalność, co obejmuje wszelkie prace przygotowawcze wykonane w państwie, w którym ma być wzniesiona budowla.

Zatem aby rozpocząć liczenie długości trwania prac budowlanych muszą być rozpoczęte jakikolwiek prace dotyczące danej inwestycji nawet jeśli nie są to czynności budowlane sensu stricto (np. planowanie, ogrodzenie terenu, porządkowanie terenu). Czynności te nie muszą być wykonywane faktycznie na placu budowy, wystarczy, że dotyczą danej inwestycji i mają miejsce w kraju jej realizacji. Czas ich prowadzenia będzie wyliczany od czasu istnienia placu budowy.

Zakończenie biegu dwunastomiesięcznego okresu prowadzenia budowy, prac montażowych lub instalacyjnych następuje wraz z całkowitym ukończeniem prac budowlanych, montażowych lub instalacyjnych. Ukończenie przedmiotowych prac następuje wraz z formalnym przyjęciem prac przez zamawiającego.

Nie można uważać, że plac budowy przestaje istnieć, jeżeli prace są przerwane czasowo. Sezonowe lub inne czasowe przerwy powinny wchodzić w okres liczony jako trwanie placu budowy (prac budowlano-montażowych). Sezonowe przerwy mogą być spowodowane złą pogodą. Czasowe przerwy mogą być spowodowane np. brakiem materiałów, brakiem siły roboczej lub innymi przyczynami wynikającymi z charakteru prowadzonych prac. Zgodnie z Komentarzem OECD przerwy w realizacji projektu budowlanego nie mają wpływu na przerwanie prac budowlanych. Może jednak dojść do sytuacji, w której dłuższe przerwy w pracach budowlanych mogą doprowadzić do zawieszenia czasu budowy. Czas przerwy w realizacji danego projektu budowlanego będzie jednak wliczony do okresu 12 miesięcy, jeżeli podjęte po przerwie prace budowlane będą funkcjonalnie związane z tym, które zostały przerwane.

Prace budowlane lub montażowe stanowią zakład tylko wtedy, jeżeli obiekty te istnieją dłużej niż dwanaście miesięcy (należy zaznaczyć, że powyższe kryterium odnosi się również do podwykonawcy w zakresie wykonywanych przez niego prac). Prace wykonywane na placu budowy przez podwykonawców wlicza się do okresu prowadzenia budowy przez generalnego wykonawcę (czas spędzony na budowie przez podwykonawcę powinien być traktowany jako czas zużytkowany przez wykonawcę generalnego).

Plac budowy należy traktować jako odrębną jednostkę, nawet jeżeli podstawą jest kilka kontraktów, pod warunkiem jednak, że stanowi on całość w sensie ekonomicznym (handlowym) i geograficznym (integralny zarówno ekonomicznie, jak i geograficznie).

Aby budowa, montaż lub instalacja mogły zostać uznane za jednolitą placówkę, czyli jeden zakład, musi zatem pomiędzy nimi istnieć spójność ekonomiczna i geograficzna (miejsce wykonywania prac). Natomiast budowa, montaż lub instalacja nie stanowią jednolitej placówki (jednego zakładu) jeżeli nie występują pomiędzy nimi jakiekolwiek powiązania.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że 3 lipca 2023 r. Spółka zawarła z niemiecką spółką komandytową (Klientem) umowę na wykonanie prac inżynieryjnych i budowę stacji elektroenergetycznej (…) dla farmy fotowoltaicznej na terytorium Niemiec. Na mocy zawartej umowy, Klient zlecił Spółce wszystkie prace inżynieryjne, zaopatrzeniowe i budowlane oraz usługi wymagane do realizacji „pod klucz” i gotowej do użytku Stacji (…), w tym usługi projektowe, dostawę materiałów, prace budowlane, prace elektromechaniczne, testy, uruchomienie, dokumentację powykonawczą i dokumentację kontroli jakości, wszelkie środki wymagane zgodnie z pozwoleniem środowiskowym oraz wszelkie inne prace lub usługi, które są niezbędne lub związane z projektowaniem, budową, instalacją i uruchomieniem.

Powyższe prace można podzielić na:

1. prace projektowe, obejmujące m.in. opracowanie dokumentacji technicznej,

2. prace budowlane, obejmujące m.in. dostawę materiałów i prace budowlane.

Prace projektowe, zgodnie z założeniami mają potrwać ok. 6 miesięcy, natomiast prace budowlane - 10 miesięcy.

Podczas prac projektowych nie będą podejmowane żadne aktywności na terenie, na którym ma być zbudowana Stacja (…). Prace projektowe będą prowadzone z miejsca siedziby Spółki oraz przez lokalnych niemieckich konsultantów/współpracowników z miejsc gdzie mają oni swoje siedziby. Dopiero w momencie zakończenia prac projektowych i zatwierdzeniu dokumentacji projektowej (wykonawczej) będzie możliwe rozpoczęcie faktycznych prac budowlanych na terytorium Niemiec.

Odnosząc wyżej cytowane przepisy prawa podatkowego oraz rozważania w odniesieniu do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że plac budowy istnieje od dnia, w którym przedsiębiorca rozpoczyna swoją działalność, co obejmuje wszelkie prace przygotowawcze wykonane w państwie, w którym ma być wzniesiona budowla. Skoro prace projektowe nie będą podejmowane na terenie na którym ma zostać zbudowana Stacja tylko z siedziby Spółki oraz przez lokalnych niemieckich konsultantów/ współpracowników z miejsc ich siedziby to okres trwania prac projektowych nie będzie wliczany do okresu trwania prac budowlanych o którym mowa w art. 5 ust. 3 UPO.

Realizacja ww. inwestycji obejmująca prace projektowe i prace budowlane dotyczące budowy stacji elektroenergetycznej dla farmy fotowoltaicznej na terytorium Niemiec, nie prowadzi do powstania zakładu zagranicznego w świetle art. 4a pkt 11 ustawy o CIT i art. 5 ust. 3 UPO z uwagi na czas wykonywania prac budowlanych poniżej 12 miesięcy.

Zatem Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).