Interpretacja indywidualna z dnia 28 grudnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.658.2023.1.MF

Dotyczy ustalenia, czy korekta może obniżyć przychód z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych jeśli transakcja sprzedaży została drugi raz wprowadzona do kasy fiskalnej po dokonaniu korekty.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

W dniu 30 sierpnia 2023 r. wpłynął Państwa z wniosek 12 kwietnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej.

W dniu 3 listopada 2023 r. wpłynęło Państwa uzupełnienie wniosku z 31 października 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej.

W odpowiedzi na wezwanie Organu sformułowaliście Państwo dodatkowe pytanie nr 2 w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, dotyczące ustalenia, czy wspomniana korekta może obniżyć przychód z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych jeśli transakcja sprzedaży została drugi raz wprowadzona do kasy fiskalnej po dokonaniu korekty.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

H Sp. z o.o. spółka komandytowa zwana w dalszej części „spółką” jest firmą produkującą odzież własnego projektu i sprzedającą odzież własną oraz odzież i inne artykuły zakupione w Polsce oraz sprowadzone z zagranicy.

Spółka dokonuje sprzedaży we własnych sklepach stacjonarnych oraz przez sklep internetowy, jej klientami docelowymi są osoby fizyczne nie prowadzące działalności gospodarczej więc we wszystkich sklepach całość obrotu ewidencjonuje się przez kasy fiskalne.

Zdarzają się jednak osoby fizyczne prowadzące działalność, które przy zakupie informują, że zakup jest związany ich działalnością i podają numer NIP. W takim przypadku pracownik przy wprowadzaniu sprzedaży wprowadza NIP do paragonu, a następnie wystawia fakturę na podmiot posiadający ten numer NIP.

W styczniu 2023 roku zdążyły się trzy przypadki pomyłek przy wprowadzaniu numeru NIP do paragonu.

- Przypadek 1 - klient złożył zamówienie przez sklep internetowy podając NIP i dane działalności, przy wprowadzaniu paragonu pracownica sklepu internetowego nie wprowadziła numeru NIP przez nieuwagę. Jak tylko się zorientowała, że pominęła wprowadzenie NIP dokonała niezwłocznie korekty w ewidencji korekt, wystawiła nowy paragon z NIP i wystawiła fakturę do niego.

- Przypadek 2 i 3 - w salonie w (…) w dniu 23 stycznia 2023 r. pracownica wprowadzając paragon do kasy fiskalnej nie wpisała numeru NIP. Z wyjaśnień pracownicy wynika, że wprowadzała NIP, ale coś źle zrobiła i numer NIP się nie pojawił na paragonie. W związku z tym dokonała niezwłocznie korekt w ewidencji korekt z adnotacją błąd operatora, wystawiła nowy paragon z wpisanym numerem NIP i wystawiła dwie faktury do nowych paragonów z NIP na kontrahenta z tym NIP.

Zdaniem Spółki do tych pozycji nie powinny być wystawiane korekty w ewidencji korekt a podatek skorygowany przez te korekty nie powinien pomniejszać podatku VAT należnego. W związku z tym, że system księgowy takie korekty automatycznie odejmuje i ujmuje w JPK. Wartość podatku z kas fiskalnych w jednej kwocie Spółka wystawiła faktury wewnętrzne powiększając o te korekty podatek należny. Wartość tego podatku nie obciąża kosztu uzyskania przychodu.

W uzupełnieniu wniosku z 3 listopada 2023 r. wskazali Państwo, iż:

Przypadek 1 - Klient złożył zamówienie przez sklep internetowy. Podając NIP i dane działalności, przy wprowadzaniu paragonu pracownica sklepu internetowego nie wprowadziła numeru NIP przez nieuwagę. Jak tylko się zorientowała, że pominięto podany przez klienta NIP dokonała niezwłocznie korekty w ewidencji korekt, wystawiła nowy paragon z NIP i wystawiła do niego fakturę do tego paragonu.

Przypadek 2 i 3 - w salonie w (…) w dniu 23 stycznia 2023 r. roku pracownica wprowadzając paragon do kasy fiskalnej nie wpisała numeru NIP. Z wyjaśnień pracownicy wynika, że wprowadzała NIP, ale coś źle zrobiła i numer NIP się nie pojawił na paragonie. W związku z tym dokonała niezwłocznie korekty w ewidencji korekt z adnotacją błąd operatora. Wystawiła nowy paragon z wpisanym numerem NIP i wystawiła dwie faktury do nowych paragonów z NIP na kontrahenta z numerem NIP podanym przez klienta.

Spółka zauważyła błąd w trakcie wysyłki JPK i wystawiła faktury wewnętrzne powiększając o te korekty podatek należny. Wartość tego podatku nie obciążyła kosztu uzyskania przychodu.

Pytanie

Czy wspomniana korekta może obniżyć przychód z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych jeśli transakcja sprzedaży została drugi raz wprowadzona do kasy fiskalnej po dokonaniu korekty?

(pytanie oznaczone w uzupełnieniu wniosku Nr 2)

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, korekta ta może obniżyć podstawę opodatkowania, gdyż po jej wystawieniu był wprowadzony drugi paragon na korygowaną transakcję. Podatek VAT z faktury wewnętrznej obciążającej Spółkę podatkiem z nieprawidłowo wystawionej korekty nie stanowi kosztu uzyskania przychodu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo w uzupełnieniu wniosku w zakresie pytania Nr 2 dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie zaznaczyć należy, że stosownie do zadanego pytania, wyznaczającego zakres rozpatrzenia wniosku, przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie kwesta oceny czy wspomniana korekta może obniżyć przychód z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych jeśli transakcja sprzedaży została drugi raz wprowadzona do kasy fiskalnej po dokonaniu korekty. Tym samym przedmiotem interpretacji nie jest ta część stanowiska Wnioskodawcy, która dotyczy uznania za koszt uzyskania przychodu podatku VAT z faktury wewnętrznej, o której mowa we wniosku.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa CIT”):

Stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Jednocześnie jak wynika z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o CIT,

Na podstawie art. 12 ust. 1 omawianej ustawy można stwierdzić, że – co do zasady – przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną.

Należy przy tym podkreślić, że z uwagi na otwarty charakter regulacji zawartej w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ocena, czy dokonanie określonej czynności bądź zaistnienie określonego zdarzenia powoduje powstanie przychodu, nie powinna ograniczać się do stwierdzenia, że analizowana czynność /zdarzenie nie zostało wymienione w żadnym z punktów tego przepisu jako skutkujące przychodem, ale wymaga również zbadania, czy jej dokonanie/zaistnienie wiąże się z uzyskaniem przysporzeń majątkowych przez podatnika.

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje

podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” wynika z treści stosunku prawnego, a odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, to przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia.

Ustawodawca nie zastrzega, że przychodem są tylko wymienione w art. 12 ustawy pożytki, które są wprost wynikiem realizacji celu działalności gospodarczej osoby prawnej.

W konsekwencji, do przychodów podatkowych, podatnik powinien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe. Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, a więc takie którymi może on rozporządzać jak właściciel.

Ponadto, opierając się na orzecznictwie, jak i wypowiedziach przedstawicieli doktryny prawa podatkowego stwierdzić należy, iż do powstania przychodu podatkowego konieczne jest, aby kumulatywnie wystąpiły poniższe przesłanki:

1)dane przysporzenie ostatecznie, trwale i definitywnie powiększa majątek podatnika;

2)podatnik może danym przysporzeniem swobodnie dysponować, oraz

3)przysporzenie nie znajduje się na liście wyłączeń przewidzianych w ustawie o CIT.

W świetle ww. przepisu wskazać należy, że otrzymane lub należne w sposób definitywny środki pieniężne stanowią przychód dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Zatem w związku z przedstawionym stanem faktycznym wskazać należy, iż na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powinniście Państwo rozpoznać przychód ze sprzedaży danego towaru lub wyrobu gotowego na rzecz konkretnego klienta w wartości, w której towar ten lub wyrób został sprzedany na podstawie właściwego dowodu księgowego. Przychód podatkowy powstanie w momencie wskazanym w art. 12 ust. 3a ustawy o CIT, tj. w momencie najwcześniejszego ze zdarzeń wskazanych w tym przepisie – a więc w momencie wydania towaru/wyrobu, wystawienia faktury lub uregulowania należności, w zależności która z tych czynności wystąpi jako pierwsza. Natomiast na powstanie przychodu podatkowego na gruncie ustawy o CIT nie będzie maiło wpływu wystawienie przez Państwa dwóch paragonów fiskalnych, dokumentujących w istocie tylko jeden przychód podatkowy. Jeden paragon wystawiony został błędnie bez nr NIP, a drugi już poprawnie z właściwym nr NIP. W tej sytuacji przychód podatkowy związany ze sprzedażą towarów/wyrobów powstał tylko raz, wtedy kiedy przychód ten stał się dla Państwa definitywny. Zaznaczyć należy, iż wystawienie drugiego paragonu, nie oznacza, że uzyskaliście Państwo drugi (kolejny) przychód podatkowy. Zatem w opisanej sytuacji nie należy dwa razy wykazywać tego samego przychodu jako przychodu podatkowego.

W związku z powyższym na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, przychód podatkowy uzyskany ze sprzedaży towarów/wyrobów powstał tylko raz, w momencie wynikającym z art. 12 ust. 3a ustawy o CIT. Natomiast opisany sposób korekty dokonanej przez Państwo nie może wpłynąć na powstanie przychodu podatkowego na gruncie ustawy o CIT, bowiem ustawa ta przewiduje sytuacje odnoszące się do korekty przychodu, m.in. w art. 12 ust. 3j ustawy o CIT. Jednak korekty tej nie można odnieść do korekty opisanej przez Państwo we wniosku.

Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 3j ustawy o CIT:

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęć „błędu rachunkowego” i „oczywistej omyłki”, o których mowa w art. 12 ust. 3i. Pojęcia te zatem należy rozumieć zgodnie z ich znaczeniem potocznym. Zatem, za „błąd rachunkowy” należy uznać sytuację, gdy przychód został niewłaściwie ujęty ze względu na błąd w toku wykonywania obliczeń. Przez „omyłkę” należy rozumieć „spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięcie” (Słownik Języka Polskiego PWN – wersja internetowa www.sjp.pwn.pl). W konsekwencji za „inną oczywistą omyłkę” należy uznać inny oczywisty błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym. „Omyłka” wiązać się może z błędem polegającym na nieprawidłowym pierwotnym wystawieniu faktury lub innego dowodu księgowego w sytuacji, gdy cena sprzedawanego towaru lub usługi oraz ilość towaru były podatnikowi znane w dacie wystawiania faktury lub innego dokumentu. Błąd powstały po stronie samego podatnika (a nie okoliczności od niego niezależne, jak np. udzielenie rabatu albo zwrot towaru po wystawieniu faktury) musi zostać skorygowany w tym samym okresie, w którym podatnik go popełnił, gdyż w wyniku dokonanej korekty należy doprowadzić do sytuacji w której przychód będzie wykazany prawidłowo w okresie, w którym w rzeczywistości powstał (przykładowo: jeżeli podatnik sprzedał 100 sztuk towaru, to znaczy że tyle właśnie towaru sprzedał, a nie np. 10 sztuk wykazanych na fakturze, bo taka ilość nie odpowiada rzeczywistości).

Biorąc pod uwagę powyższe, w niniejszej sprawie sposób dokonanej przez Państwo korekty opisanej we wniosku nie odnosi się do korekty, o której mowa w art. 12 ust. 3j ustawy o CIT. Zatem opisana korekta nie będzie pomniejszać przychodu podatkowego Państwa Spółki, a tym samym nie będzie obniżać podstawy opodatkowania w CIT.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania Nr 2 dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem tj. w zakresie pytania Nr 1 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383).