Interpretacja indywidualna z dnia 3 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.604.2023.1.IN

Uwzględnienie kosztów we wstępnej korekcie przychodów i kosztów.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części dotyczącej ustalenia, czy:

• ustanowienie oraz rozliczanie czynnych międzyokresowych kosztów nie stanowi podstawy opodatkowana ryczałtem od dochodów spółek i powinno być ujmowane zgodnie z prawem bilansowym, jak koszty odpowiadające zasadzie memoriału i wpływać na wynik finansowy netto Spółki – prawidłowe;
• czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów związane w roku poprzedzającym wybór opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek kapitałowych powinny zostać uwzględnione we wstępnej korekcie przychodów i kosztów, o której mowa w art. 7aa ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT – prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 listopada 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 25 października 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uwzględnienia kosztów we wstępnej korekcie przychodów i kosztów.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(...) w Krajowym Rejestrze Sądowym dnia (…) r., posiada siedzibę w miejscowości (…), ul. (…) oraz podlega w Polsce opodatkowaniu od całości uzyskiwanych przez siebie dochodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Spółka jest spółką kapitałową (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością) oraz czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce.

Spółka rozważa podjęcie decyzji o wyborze opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek kapitałowych.

Na moment dokonania wyboru opodatkowania ryczałtem, Wnioskodawca będzie spełniał warunki wskazane w art. 28j ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 z późn. zm., dalej: Ustawa o CIT). Spółka zamierza złożyć zawiadomienie o wyborze opodatkowania Estońskim CIT (art. 28j ust. 1 pkt 7 ustawy o CIT).

Zgodnie ze swoją polityką rachunkowości Spółka dokonuje w trakcie roku rozksięgowania kosztów, które zostały zaliczone do tzw. rozliczeń międzyokresowych czynnych. Zaliczają się do nich wydatki związane np. z kosztami prognozowanego zużycia energii, czynszem płaconym z góry czy polisami ubezpieczeniowymi. Spółka rozlicza te koszty zgodnie z zasadami rachunkowości poprzez konta techniczne w obrębie kont zespołu „6”. Spółka tworzy te rozliczenia na podstawie polityki rachunkowości oraz zasad wynikających z ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 120 z późn. zm., dalej: Ustawa o rachunkowości), a obowiązek ich tworzenia nie wynika z innych przepisów.

Z tego względu Spółka powzięła wątpliwości w zakresie ujmowania ustanowienia i rozliczania kosztów międzyokresowych czynnych w podstawie opodatkowania, jak również wpływu takich rozliczeń powstałych przed złożeniem zawiadomienia o wyborze opodatkowania, wskazanego w art. 28j ust. 1 pkt 7 ustawy o CIT na obowiązek z zakresu wstępnej korekty przychodów i kosztów, o której mowa w art. 7aa ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Pytania

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że:

1.ustanowienie oraz rozliczanie czynnych międzyokresowych kosztów nie stanowi podstawy opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek i powinno być ujmowane zgodnie z prawem bilansowym, jak koszty odpowiadające zasadzie memoriału i wpływać na wynik finansowy netto Spółki;

2.czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów zawiązane w roku poprzedzającym wybór opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek kapitałowych powinny zostać uwzględnione we wstępnej korekcie przychodów i kosztów o której mowa w art. 7aa ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Ustawą z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r. poz. 2123, dalej: „ustawa zmieniająca”) wprowadzone zostały do ustawy o CIT przepisy regulujące nowe zasady opodatkowania, tj. ryczałt od dochodów spółek kapitałowych - stanowiący alternatywny w stosunku do dotychczasowego sposób opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Przepisy powyższe weszły w życie 1 stycznia 2021 r.

Nowy sposób opodatkowania, będący odejściem od dotychczasowych zasad podatkowych, ze względu na swoją specyfikę i odrębność został uregulowany w nowym rozdziale 6b ustawy o CIT zatytułowanym „Ryczałt od dochodów spółek kapitałowych” (dodano artykuły od 28c do 28t), a także w przepisach ogólnych, związanych z rozliczeniami dokonywanymi w ryczałcie.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Zgodnie z art. 28j ust. 1 ustawy CIT, opodatkowaniu ryczałtem może podlegać podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1. jeżeli spełnia łącznie następujące warunki

1)(uchylony);

2)mniej niż 50% przychodów z działalności osiągniętych w poprzednim roku podatkowym, liczonych z uwzględnieniem kwoty należnego podatku od towarów i usług, pochodzi:

a)z wierzytelności,

b)z odsetek i pożytków od wszelkiego rodzaju pożyczek,

c)z części odsetkowej raty leasingowej.

d)z poręczeń i gwarancji,

e)z praw autorskich lub praw własności przemysłowej, w tym z tytułu zbycia tych praw,

f)ze zbycia i realizacji praw z instrumentów finansowych,

g)z transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art 11 a ust. 1 pkt 4 – w przypadku gdy w związku z tymi transakcjami nie jest wytwarzana wartość dodana pod względem ekonomicznym lub wartość ta jest znikoma;

3)podatnik:

a)zatrudnia na podstawie umowy o pracę co najmniej 3 osoby w przeliczeniu na pełne etaty, niebędące udziałowcami, akcjonariuszami ani wspólnikami tego podatnika, przez okres co najmniej 300 dni w roku podatkowym, a w przypadku gdy rokiem podatkowym nie jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych - przez co najmniej 82% dni przypadających w roku podatkowym, lub

b)ponosi miesięcznie wydatki w kwocie stanowiącej co najmniej trzykrotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw z tytułu wypłaty wynagrodzeń na rzecz zatrudnionych na podstawie umowy innej niż umowa o pracę co najmniej 3 osób fizycznych, niebędących udziałowcami, akcjonariuszami ani wspólnikami tego podatnika, jeżeli w związku z wypłatą tych wynagrodzeń podatnik jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych lub płatnikiem składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych lub ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych;

4)prowadzi działalność w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółki akcyjnej, prostej spółki akcyjnej, spółki komandytowej, spółki komandytowo- akcyjnej, której odpowiednio udziałowcami, akcjonariuszami lub wspólnikami są wyłącznie osoby fizyczne nieposiadające praw majątkowych związanych z prawem do otrzymania świadczenia jako założyciele (fundatorzy) lub beneficjenci fundacji, trustu lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym, z wyłączeniem fundatorów i beneficjentów fundacji rodzinnej;

5)nie posiada udziałów (akcji) w kapitale innej spółki, tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym lub w instytucji wspólnego inwestowania, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędące) osobą prawną oraz innych praw majątkowych związanych z prawem do otrzymania świadczenia jako założyciel (fundator) lub beneficjent fundacji, trustu lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym;

6)nie sporządza za okres opodatkowania ryczałtem sprawozdań finansowych zgodnie z MSR na podstawie art. 45 ust. 1a i 1b ustawy o rachunkowości;

7)złoży zawiadomienie o wyborze opodatkowania ryczałtem, według ustalonego wzoru, do właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie do korca pierwszego miesiąca pierwszego roku podatkowego, w którym ma być opodatkowany ryczałtem.

Podatnik, aby móc wybrać nową formę opodatkowania, jest zobowiązany spełnić warunki określone w ww. przepisach o ryczałcie. Dodatkowo przepisy te wyłączają wprost niektóre kategorie podatników z zakresu podmiotowego tej regulacji W myśl bowiem art. 28k ust. 1 ustawy o CIT:

Przepisów niniejszego rozdziału nie stosuje się do:

1)przedsiębiorstw finansowych, o których mowa w art. 15c ust 16;

2)instytucji pożyczkowych w rozumieniu art. 5 pkt 2a ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim;

3)podatników osiągających dochody, o których mowa w art.17 ust 1 pkt 34 lub 34a;

4)podatników postawionych w stan upadłości lub likwidacji;

5)podatników, którzy zostali utworzeni:

a.w wyniku połączenia lub podziału albo

b.przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej wnoszące, tytułem wkładów niepieniężnych na poczet kapitału podatnika, składniki majątku uzyskane przez te osoby albo jednostki w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli te osoby albo jednostki posiadały udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników, albo

c.przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, jeżeli w roku podatkowym, w którym podatnik został utworzony, lub w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym, zostało do niego wniesione na poczet kapitału uprzednio prowadzone przedsiębiorstwo, zorganizowana część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w pierwszym dniu roboczym miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł. przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14

‒w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym, nie krócej jednak niż przez okres 24 miesięcy od dnia utworzenia;

6)podatników, którzy:

a.zostali podzieleni przez wydzielenie albo

b.wnieśli tytułem wkładu do innego podmiotu, w tym na poczet kapitału:

• uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w pierwszym dniu roboczym miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14, lub
• składniki majątku uzyskane przez tego podatnika w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli ten podatnik posiadał udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników - w roku podatkowym, w którym dokonano podziału albo wniesiono wkład, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym, nie krócej jednak niż przez okres 24 miesięcy od dnia dokonania podziału albo wniesienia wkładu

Wnioskodawca będzie spełniał wszystkie wymagania wskazane w art. 28j ust. 1 ustawy o CIT, a jednocześnie nie będzie można wobec niego zastosować wyłączeń wskazanych w art. 28k ust. 1 ustawy o CIT. Z racji powyższego, od momentu zmiany formy opodatkowania, podstawą opodatkowania będą kwoty wykazane w art. 28m ustawy o CIT, w szczególności zaś kwota wykazana w ust. 1 pkt 1 wskazanego artykułu, czyli:

„1) wysokość zysku netto wypracowanego w okresie opodatkowania ryczałtem w części, w jakiej zysk ten został uchwałą o podziale lub pokryciu wyniku finansowego netto przeznaczony

a)do wypłaty udziałowcom, akcjonariuszom albo wspólnikom (dochód z tytułu podzielonego zysku) lub,

b)na pokrycie strat powstałych w okresie poprzedzającym okres opodatkowania ryczałtem (dochód z tytułu zysku przeznaczonego na pokrycie strat);"

Ten sposób opodatkowania wiąże podstawę opodatkowania z kategoriami prawa bilansowego.

Jednocześnie definicja zysku (straty) netto wskazana w art. 28c pkt 4 ustawy o CIT wskazuje, że oznacza on „zysk (stratę) netto ustalany na podstawie przepisów o rachunkowości”.

Ustawa o rachunkowości wskazuje w art. 42 ust. 1 składowe wyniku finansowego netto dla jednostek innych niż banki, zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji, na podstawie których określa się zysk (stratę) netto:

„W jednostkach innych niż banki, zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji na wynik finansowy netto składają się:

1)wynik działalności operacyjnej, w tym z tytułu pozostałych przychodów i kosztów operacyjnych;

2)wynik operacji finansowych;

3)(uchylony);

4)obowiązkowe obciążenia wyniku finansowego z tytułu podatku dochodowego, którego podatnikiem jest jednostka, i płatności z nim zrównanych, na podstawie odrębnych przepisów”.

Wywnioskować z tego należy, ze dla celów określenia wyniku finansowego, a więc zatem do określenia wysokości przychodów oraz kosztów, należy zastosować prawo bilansowe.

Zgodnie bowiem z art. 28d ustawy o CIT, podatnik opodatkowany ryczałtem od dochodów spółek (zwanym dalej: „ryczałtem”), jest obowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz sporządzania sprawozdań finansowych na podstawie przepisów o rachunkowości w sposób zapewniający prawidłowe określenie:

1)wysokości zysku (straty) netto, podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku oraz

2)w kapitale własnym:

a)kwoty zysków niepodzielonych i kwoty zysków podzielonych odniesione na kapitały, wypracowanych w latach opodatkowania ryczałtem, oraz

b)kwoty niepokrytych strat poniesionych w latach opodatkowania ryczałtem.

Jednocześnie, podatnik i jego następca prawny są obowiązani wykazywać wyodrębnienie w kapitale własnym zysków lub strat, o których mowa w ust. 1 pkt 2, w sprawozdaniu finansowym sporządzanym zgodnie z przepisami o rachunkowości do roku wypłaty tych zysków lub pokrycia tych strat.

Księgi rachunkowe powinny być zatem prowadzone rzetelnie, bezbłędnie, sprawdzalnie i na bieżąco w taki sposób, aby zapewnić poprawność wyznaczonego zysku (straty) netto. Wnioskodawca powinien zatem w tym zakresie stosować również zasady rachunkowe dotyczące momentu uznania przychodu i kosztu oraz ich prawidłowej wyceny.

O rozliczeniach międzyokresowych kosztów jest mowa w art. 39 ustawy o rachunkowości, a ustawa dzieli je na czynne oraz bierne rozliczenia międzyokresowych kosztów. Zgodnie z ust. 1 powyższego artykułu, jednostki dokonują czynnych rozliczeń międzyokresowych kosztów, jeżeli dotyczą one przyszłych okresów sprawozdawczych.

Dodatkowo, zgodnie z ust. 3, odpisy czynnych rozliczeń międzyokresowych kosztów mogą następować stosownie do upływu czasu lub wielkości świadczeń. Czas i sposób rozliczenia powinien być uzasadniony charakterem rozliczanych kosztów, z zachowaniem zasady ostrożności.

Odmienne podejście w zakresie ujmowania czynnych rozliczeń międzyokresowych kosztów prezentuje ustawa o CIT.

Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 4d ustawy koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. W przypadku zastosowania zasad ogólnych za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się zatem dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury lub rachunku, lub innego dowodu w razie ich braku. Wyjątkiem są tutaj sytuacje, gdy obejmowałoby to ujętych jako koszty rezerw lub biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów, zgodnie z ust. 4e ustawy o CIT.

Organy podkreślają przy tym. że dzień uznania wydatku za koszt podatkowy nie jest uzależniony od uznania go za koszt dla celów bilansowych. Jak uznał np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 26 kwietnia 2019 r. nr 0111-KDIB1-2.4010.90.2019.1.DP:

„W zakresie wszelkich wydatków stanowiących na gruncie ustawy o CIT pośrednie koszty uzyskania przychodów, które w momencie poniesienia, dla celów księgowych, są ujmowane na innych kontach niż kosztowe (tj. nie są księgowane jako koszt), podatnik jest uprawniony do rozpoznania ich w kosztach podatkowych w dacie, pod którą dany wydatek zostanie ujęty w księgach rachunkowych bez względu na rodzaj konta, na jakim zostanie dokonany zapis księgowy (...) Należy bowiem zauważyć, że istnieje taka grupa wydatków (kosztów) poniesionych przez podatnika, które stanowią koszt poniesiony w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, a rachunkowo nie będą ujęte na koncie kosztowym wcale albo będą ujęte z opóźnieniem. W związku z powyższym, jeżeli podatnik poniósł dany wydatek (koszt), który ujęty został w księgach rachunkowych i zgodnie z ustawą o CIT można go uznać za koszt pośredni, to data ujęcia w księgach rachunkowych tego wydatku będzie momentem poniesienia kosztu podatkowego.”

Oznacza to, że po zmianie formy opodatkowania na ryczałt od dochodów spółek kapitałowych dojdzie do zmiany momentu uznawania kosztu i przyjęcia przepisów wskazanych w ustawie o rachunkowości za wiążące, ze względu na bilansowy sposób wyznaczania wyniku finansowego netto, który po spełnieniu warunków z art. 28m ust. 1 pkt 1 ustawy CIT będzie stanowił podstawę do opodatkowania.

Przepisy dotyczące ryczałtu od dochodów spółek kapitałowych wskazują, że podstawą do opodatkowania może być również wysokość wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, zgodnie z art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT. Z przepisów nie wynika wprost jakiego rodzaju wydatki mogą być uznane za dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Ustawodawca nie zdecydował się na sformułowanie w przepisie definicji ani nawet przykładowego katalogu tego rodzaju wydatków. Ustalanie takich kategorii wydatków powinno zatem następować w oparciu o odwołanie do znaczenia wskazanego w języku powszechnym i dotyczyć odrębnie analizowanych, jednostkowych przypadków. Jako, że działalność gospodarcza powinna w swoim założeniu mieć na celu przede wszystkim zarobkowy charakter podejmowanych czynności, jest to jeden z podstawowych wyznaczników uznawania wydatków za związane z tą działalnością, czyli m.in. wydatki, które są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

W ocenie wydatków kwalifikujących się do tego rodzaju dochodów można się posiłkować kwalifikacją wydatków do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Wskazać jednak należy, iż pojęcie „wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą” nie jest tożsame z pojęciem „wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów”. Opieranie się na takiej klasyfikacji względem art. 15 ust. 1 ustawy o CIT powinno zatem uzależnione od indywidualnego stanu faktycznego w jakim pozostaje spółka oraz charaktery i celu poniesienia wydatku względem działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca me znajduje w przepisach rozdziału 6b ustawy o CIT dotyczących ryczałtu od dochodów spółek podstaw do uznania wartości rozliczeń międzyokresowych kosztów oraz rozliczeń międzyokresowych przychodów, traktowanych jako grupa za podstawę do opodatkowania.

Zgodnie zaś z art. 28h ust. 1 ustawy o CIT „Podatnik opodatkowany ryczałtem nie podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 19, art. 24b, art. 24ca i art. 24d”.

Oznacza to zatem, ze sama czynność polegająca na zapisaniu danego wydatku jako czynne rozliczenie międzyokresowe kosztów nie stanowi podstawy do opodatkowania. Do każdego przypadku należy zastosować indywidualne podejście, które może wpłynąć na ewentualną klasyfikację takiego wydatku, jako związanego albo nie z działalnością gospodarczą, a przez to rozszerzające takie samo wnioskowanie na rzecz czynnych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Podobnie w przypadku podstawy opodatkowania, jaką są ukryte zyski wskazane w art. 28m ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT. Sama czynność zaksięgowania wydatku jako czynne rozliczenie międzyokresowe kosztów nie stanowi podstawy do opodatkowania, o ile bezpośredni wydatek nie spełnia podstaw do uznania go za ukryty zysk.

Wobec wydatków zaksięgowanych jako czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów w roku poprzedzającym wybór opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek kapitałowych, a przeksięgowywanych jako koszt bieżącego miesiąca, zgodnie z zasadą memoriału, już po zmianie formy opodatkowania na ryczałt od dochodów spółek pojawia się kwestia odrębnego rozpoznawania kosztów w prawie podatkowym i bilansowym. Odmienny moment ich ujęcia prowadzi bowiem do powstania przejściowej różnicy między wynikiem bilansowym a podatkowym.

Przy sporządzaniu informacji wskazanych w art. 7aa ust. 1 ustawy o CIT, Spółka powinna również uwzględnić wstępną korektę przychodów i kosztów uzyskania przychodów zgodnie z treścią objaśnień podatkowych z dnia 23 grudnia 2021 r. pt. „Przewodnik do Ryczałtu od dochodów spółek” (dalej: Przewodnik), w których Minister Finansów wskazał (na stronie 10), że „zgodnie z art. 7aa ust. 1 ustawy o CIT podatnik, który wybrał opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek, jest zobowiązany, na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek sporządzić informację o różnicach w przychodach i kosztach, które wynikają z ich odmiennej klasyfikacji dla celów prawa podatkowego oraz prawa bilansowego, wraz z informacją o podatku należnym”.

Zgodnie z art. 7aa ust. 1 ustawy o CIT, podatnik, który wybrał opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek, jest obowiązany na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego pierwszy rok opodatkowania tym ryczałtem:

1)„sporządzić informację o przychodach, kosztach, dochodzie z przekształcenia oraz podatku należnym w związku z wyborem opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek oraz

2)wyodrębnić w kapitale własnym spółki na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek:

a)kwotę zysków niepodzielonych i kwotę zysków podzielonych odniesione na kapitały, wypracowanych w latach poprzedzających pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek oraz

b)kwotę niepokrytych strat poniesionych w latach poprzedzających pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek”.

Z kolei, zgodnie z art. 7aa ust. 2 ustawy o CIT, w informacji, o której mowa w ust. 1 pkt 1, wykazuje się:

1)„przychody, o których mowa w art. 12 ust. 1, w kwocie odpowiadającej:

a)przychodom uwzględnionym, zgodnie z przepisami o rachunkowości, w wyniku finansowym netto podatnika za lata podatkowe poprzedzające pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, jeżeli dotychczas nie zostały zaliczone do przychodów, o których mowa w art. 12 ust. 1, oraz

b)kosztom zaliczonym do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 w latach podatkowych poprzedzających pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, jeżeli dotychczas nie zostały uwzględnione w wyniku finansowym netto podatnika zgodnie z przepisami o rachunkowości, oraz

2)koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15, w kwocie odpowiadającej:

a)przychodom zaliczonym do przychodów, o których mowa w art. 12 ust. 1, w latach podatkowych poprzedzających pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, jeżeli dotychczas nie zostały uwzględnione w wyniku finansowym netto podatnika zgodnie z przepisami o rachunkowości, oraz

b)kosztom uwzględnionym, zgodnie z przepisami o rachunkowości, w wyniku finansowym netto podatnika za lata podatkowe poprzedzające pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, jeżeli dotychczas nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15, oraz

3)dochód z przekształcenia w kwocie odpowiadającej sumie nadwyżek wartości poszczególnych składników majątku, ustalonych dla wyniku finansowego netto zgodnie z przepisami o rachunkowości, na dzień przekształcenia, ponad ich wartość podatkową ustaloną na ten dzień - w przypadku podatnika utworzonego w wyniku przekształcenia spółki, którego pierwszy rok podatkowy po przekształceniu jest jednocześnie pierwszym rokiem opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek"

Z kolei, zgodnie z art. 7aa ust. 3 ustawy o CIT, przepisów ust. 2 pkt 1 i 2 nie stosuje się do przychodów, o których mowa w art. 12 ust. 4 oraz kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, z wyjątkiem tych przychodów i kosztów, które podlegają rozliczeniu w innych terminach lub okresach zgodnie z przepisami o rachunkowości. Z powołanych wyżej przepisów wynika, że podatnik, który wybrał opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek kapitałowych, obowiązany jest dokonać tzw. korekty wstępnej.

W jej ramach powinien:

1.zaliczyć do przychodów podatkowych

• przychody dotychczas wyłącznie rachunkowe,
• koszty dotychczas wyłącznie podatkowe;

2.zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów

• przychody dotychczas wyłącznie podatkowe,
• koszty dotychczas wyłącznie rachunkowe.

Celem korekty wstępnej jest wyeliminowanie sytuacji, w której określony przychód lub koszt zostanie rozliczony dla celów podatkowych dwukrotnie lub w ogóle nie zostanie uwzględniony w rozliczeniu podatkowym. Korekta powinna mieć zastosowanie do różnic przejściowych między wynikiem finansowym, a podatkowym podatnika.

Zwiększenie przychodów lub kosztów uzyskania przychodów nie będzie miało zatem zastosowania w sytuacji, gdy dana kategoria jest różnicą o charakterze trwałym, wynikającą z nieuznawania danej kategorii za przychód lub koszt na podstawie przepisów o rachunkowości - np. nie będą podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów - przychody wyłącznie podatkowe, np. z nieodpłatnych świadczeń. Na taki przejściowy charakter przedmiotowych różnic ma wskazywać brzmienie przepisu, które wskazuje na brak „dotychczasowego” uwzględnienia danej kategorii w wyniku finansowym netto podatnika zgodnie z przepisami o rachunkowości.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż zaksięgowane przed zmianą formy opodatkowania czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów, które na podstawie przepisów podatkowych zostały ujęte jako koszt podatkowy, ale nie na podstawie przepisów ustawy o rachunkowości, powinny zostać uwzględnione we wstępnej korekcie przychodów w rozumieniu art. 7aa ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT ze względu na odmienną klasyfikację dla celów prawa podatkowego oraz prawa bilansowego.

Ujęcie wartości wydatków zaksięgowanych jako czynne rozliczenie międzyokresowe kosztów we wstępnej korekcie przychodów i kosztów uzyskania przychodu jest również zgodne z interpretacją zaprezentowaną przez Ministra Finansów w Przewodniku stwierdza on bowiem, że „Dzięki wskazanemu rozliczeniu przychodów i kosztów podatnik dokona ujednolicenia swoich rozliczeń podatkowych i rachunkowych, gdyż po wyborze ryczałtu od dochodów spółek przychody i koszty podatnika ustalane dla celów rachunkowych staną się również kategoriami podatkowym”. Brak uwzględnienia kwot wynikających z wydatków zaksięgowanych jako czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów uniemożliwiłby dokonanie takiego ujednolicenia i stworzył nieodwracalną różnicę od wyniku podatkowego. Wstępna korekta kosztów uzyskania przychodów dokonywana na moment przystąpienia do opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, zgodnie z interpretacją art. 7aa ustawy o CIT wskazanej przez Ministra Finansów w Przewodniku, powinna zapobiegać podwójnemu zaliczeniu danej kategorii do kosztów, jak również do nie opodatkowania pewnych przepływów. Stanowi to bowiem nadrzędny cel tego przepisu.

W ten sposób podatnik ujednolici swoje rozliczenia podatkowe i rachunkowe, gdyż po wyborze ryczałtu, jego przychody i koszty ustalane dla celów rachunkowych, staną się również kategoriami podatkowymi.

Zdaniem Wnioskodawcy zaksięgowanie wydatków jako czynnych rozliczeń międzyokresowych kosztów powinno być ujmowane zgodnie z prawem bilansowym, w momencie wskazanym przepisami ustawy o rachunkowości i wpływać na wynik finansowy netto Spółki, o ile wydatek taki związany jest z działalnością gospodarczą Spółki albo nie stanowi ukrytego zysku. Natomiast wydatki zaksięgowane jako czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów w roku poprzedzającym wybór opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek kapitałowych, a dotyczące tego roku, powinny zostać uwzględnione we wstępnej korekcie przychodów i kosztów o której mowa w art. 7aa ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT zgodnie z przepisami o rachunkowości.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Jak stanowi art. 7aa ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U z 2022 r. poz. 2587, dalej: „ustawa o CIT”):

Stosownie do ust. 2 ww. artykułu:

Podkreślenia wymaga fakt, że podatnik na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzający pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, zobowiązany jest sporządzić informację o przychodach podatkowych oraz kosztach uzyskania przychodów wynikających z różnic ich ujmowania dla celów podatkowych i rachunkowych. Przychody i koszty przypisuje się odpowiednio do źródła przychodów, z których generowane są te przychody i koszty, tj. albo do zysków kapitałowych albo do dochodów osiągniętych z innych źródeł przychodów.

Efektem korekty wstępnej przychodów i kosztów jest wyeliminowanie:

• podwójnego opodatkowania tych samych przychodów,
• możliwości nieuwzględnienia w rozliczeniu podatkowym określonych przychodów,
• podwójnego odliczenia tych samych kosztów,
• możliwości nieuwzględnienia w rozliczeniu podatkowym określonych kosztów.

Za pomocą ww. rozliczenia przychodów i kosztów podatnik dokona ujednolicenia swoich rozliczeń podatkowych i rachunkowych, ponieważ po wyborze ryczałtu od dochodów spółek przychody i koszty podatnika ustalane dla celów rachunkowych staną się również kategoriami podatkowymi.

Nadrzędnym celem art. 7aa ustawy o CIT jest zapobieganie podwójnemu zaliczeniu danej kategorii do przychodów lub kosztów, jak również nieopodatkowania pewnych przepływów. Przykładowo do podwójnego zaliczenia danej kategorii do kosztów jest sytuacja, w której dany wydatek zaliczony jest najpierw do kosztów uzyskania przychodów podczas opodatkowania na zasadach klasycznych, a następnie w okresie opodatkowania ryczałtem ponownie jest zaliczony do kosztów (lub innych odpisów) ustalanych zgodnie z przepisami o rachunkowości. Z kolei rozliczenie w przychodach rachunkowych naliczonych, lecz jeszcze niezapłaconych odsetek od pożyczki – w okresie przed opodatkowaniem ryczałtem - jest przykładem, w którym mogłoby dojść do nieopodatkowania pewnych przepływów. Dzieje się tak, ponieważ przychód z tego tytułu został uwzględniony w wyniku finansowym netto w momencie naliczenia odsetek, natomiast dla celów podatkowych stanowiłby przychód dopiero w momencie ich zapłaty. W związku z powyższym takie odsetki nie stanowiłyby przychodu ani w okresie opodatkowania na zasadach klasycznych, ani w okresie opodatkowania ryczałtem.

Korekta powinna mieć zastosowanie do różnic przejściowych między wynikiem finansowym, a podatkowym podatnika.

Jak wynika z art. 7aa ust. 3 ustawy o CIT:

Przepis art. 7aa ustawy o CIT w zakresie korekty wstępnej będzie mieć zatem zastosowanie do takich kategorii jak np. odsetki, które podlegają rozliczeniu również na podstawie art. 12 ust. 1 oraz art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, ale w innym terminie lub okresie niż wskazuje art. 12 ust. 4 czy art. 15 i 16 ustawy o CIT. Przykładowo odsetki, co do zasady, podlegają rozliczeniu w dochodzie podatkowym na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o CIT ale dopiero w momencie, kiedy zostaną faktycznie otrzymane. Fakt ich naliczenia (bez uregulowania) pozostaje obojętny podatkowo na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 2 oraz art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o CIT.

Zwiększenie przychodów lub kosztów uzyskania przychodów nie będzie miało zatem także zastosowania w sytuacji, gdy dana kategoria jest różnicą o charakterze trwałym. Takie różnice wynikają z nieuznawania danej kategorii za przychód lub koszt na podstawie przepisów o rachunkowości. Przykładowo nie będą podlegały rozliczeniu w korekcie wstępnej przychody wyłącznie podatkowe, np. przychody z nieodpłatnych świadczeń.

Na taki przejściowy charakter przedmiotowych różnic wskazuje brzmienie przepisów objętych art. 7aa ustawy o CIT, które odwołują się do braku „dotychczasowego” uwzględnienia danej kategorii w wyniku finansowym netto podatnika zgodnie z przepisami o rachunkowości.

W ustaleniu odpowiedniego zwiększenia wysokości przychodów lub kosztów uzyskania przychodów, pomocne mogą się okazać (choć nie jedynie) aktywa i rezerwy ustalane w związku z podatkiem odroczonym – jeśli podatnik (jednostka) jest zobowiązany(a) do ich ustalania.

Informacje, o której mowa w art. 7aa ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, sporządza się za każdym razem, gdy podatnik przystępuje do ryczałtu od dochodów spółek, chyba że rok rozpoczęcia przez niego działalności jest pierwszym rokiem opodatkowania w tym systemie (z wyjątkiem rozpoczęcia działalności po restrukturyzacji).

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego rozważają Państwo podjęcie decyzji o wyborze opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek. Zgodnie ze swoją polityką rachunkowości dokonują Państwo w trakcie roku rozksięgowania kosztów, które zostały zaliczone do tzw. rozliczeń międzyokresowych czynnych. Zaliczają się do nich wydatki związane np. z kosztami prognozowanego zużycia energii, czynszem płaconym z góry czy polisami ubezpieczeniowymi. Rozliczają Państwo te koszty zgodnie z zasadami rachunkowości poprzez konta techniczne w obrębie kont zespołu „6”. Spółka tworzy te rozliczenia na podstawie polityki rachunkowości oraz zasad wynikających z ustawy o rachunkowości.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest kwestia ustalenia, czy czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów związane w roku poprzedzającym wybór opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek kapitałowych powinny zostać uwzględnione we wstępnej korekcie przychodów i kosztów, o której mowa w art. 7aa ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Wskazać należy, że za pomocą korekty wstępnej podatnik dokonuje ujednolicenia swoich rozliczeń podatkowych i rachunkowych. Wynika to z faktu, że po wyborze ryczałtu od dochodów spółek przychody i koszty podatnika ustalane dla celów rachunkowych staną się również kategoriami podatkowymi. W związku z powyższym konieczne jest uwzględnienie w korekcie wstępnej przed przejściem na ryczałt od dochodów spółek wszelkich różnic powstałych ze względu na klasyfikację kosztów dla celów prawa podatkowego i prawa wynikającego z ustawy o rachunkowości.

W związku z powyższym wskazać należy na treść art. 39 ust. 1 – 5 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 120), zgodnie z którym:

Jak wskazali Państwo w opisie sprawy w trakcie roku rozksięgowują Państwo koszty, które zostały zaliczone do rozliczeń międzyokresowych czynnych. Rozliczenia międzyokresowe kosztów księguję się na koncie 640, które to służy do ewidencji kosztów przyszłych okresów (rozliczenia międzyokresowe czynne) oraz prawdopodobnych zobowiązań przypadających na bieżący okres sprawozdawczy (rozliczenia międzyokresowe bierne).

Po stronie Wn ww. konta ujmuje się koszty proste i złożone poniesione w okresie sprawozdawczym, a dotyczące przyszłych okresów, oraz koszty poniesione w okresie sprawozdawczym, w związku z którymi w poprzednich okresach dokonano rozliczenia międzyokresowego kosztów (bierne).

Natomiast po stronie Ma konta 640 ujmuje się prawdopodobne zobowiązania przypadające na bieżący okres sprawozdawczy oraz zaliczenie do kosztów okresu sprawozdawczego kosztów poniesionych w okresach poprzednich.

W świetle wyżej wymienionych przepisów prawa podatkowego oraz przedstawionego opisu sprawy stwierdzić należy, że czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów związane w roku poprzedzającym wybór opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek kapitałowych powinny zostać uwzględnione we wstępnej korekcie przychodów i kosztów o której mowa w art. 7aa ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Wynika to z faktu, że odpisy czynnych rozliczeń międzyokresowych kosztów mogą następować stosownie do upływu czasu, co powoduje powstanie różnic powstałych ze względu na klasyfikację kosztów dla celów prawa podatkowego i prawa wynikającego z ustawy o rachunkowości.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest kwestia ustalenia czy ustanowienie oraz rozliczanie czynnych międzyokresowych kosztów nie stanowi podstawy opodatkowana ryczałtem od dochodów spółek i powinno być ujmowane zgodnie z prawem bilansowym, jak koszty odpowiadające zasadzie memoriału i wpływać na wynik finansowy netto Spółki.

W świetle powyższego wskazać należy na treść art. 28m ustawy o CIT, zgodnie z którym:

Stosownie do art. 28n ust. 1 ustawy o CIT:

Jak stanowi art. 28n ust. 3 ustawy o CIT:

Stosownie do przepisu art. 28h ust. 1 ustawy o CIT,

Przepis ten wskazuje, że dla ustalenia podstawy opodatkowania w ryczałcie nie stosuje się innych przepisów ustawy o CIT regulujących analogiczne kwestie, tj. w zakresie ustalenia dochodu, podstawy opodatkowania, stawki podatkowej, których rozliczenie jest bezpośrednio związane z podstawowymi (klasycznymi) zasadami rozliczania podatku CIT. Ten sposób opodatkowania wiąże podstawę opodatkowania z kategoriami prawa bilansowego.

Określone ogólnymi przepisami ustawy o CIT zasady ujmowania operacji gospodarczych w przychodach i kosztach w pewnych przypadkach różnią się od zasad ujmowania tych operacji uwzględnianych dla określenia wyniku finansowego (zysku) podatnika korzystającego ze zryczałtowanej formy opodatkowania, w przypadku rezygnacji przez podatnika z tej formy opodatkowania i powrotu do zasad ogólnych konieczne są korekty wysokości przychodu oraz kosztów uzyskania przychodów.

Mają one na celu uniknięcie sytuacji, w której dane zdarzenie gospodarcze, które zostało już uwzględnione przez podatnika w jego wyniku finansowym w okresie korzystania ze zryczałtowanej formy opodatkowania nie było ponownie uwzględniane przy wyliczaniu przez takiego podatnika dochodu wyliczanego zgodnie z zasadami ogólnymi ustawy o CIT po rezygnacji przez podatnika z tego ryczałtowego opodatkowania.

Wskazać należy, że wszystkie dochody wymienione w art. 28m ust. 1 pkt 2, 3 i 6 ustawy o CIT związane są bezpośrednio z zasadami sporządzania wyniku finansowego. W związku z tym nawet jeśli podatnik nie dokona zapłaty za towar czy usługę, ale zaksięguje daną operację gospodarczą obciążającą wynik finansowy netto, to powstanie dochód do opodatkowania na gruncie estońskiego CIT.

Zatem, jeżeli do koszty zostały zaliczone do rozliczeń międzyokresowych czynnych przed opodatkowaniem ryczałtem od dochodów spółek, to w świetle powyższego stwierdzić należy, że ustanowienie oraz rozliczanie czynnych międzyokresowych kosztów nie stanowi podstawy opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek i powinno być ujmowane zgodnie z prawem bilansowym, jak koszty opowiadające zasadzie memoriału i wpływać na wynik finansowy netto Spółki. Bowiem do podstawy opodatkowania zaliczyć należy koszty w momencie obciążenia wyniku finansowego netto, a nie w momencie dokonania zapłaty.

W świetle powyższego ustanowienie oraz rozliczanie czynnych międzyokresowych kosztów nie stanowi podstawy opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek i powinno być ujmowane zgodnie z prawem bilansowym, jako koszty odpowiadające zasadzie memoriału i wpływać na wynik finansowy netto Spółki.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie informuje się, że tut. Organ potwierdza prawidłowość Państwa stanowiska tylko w odniesieniu do zadanych pytań, natomiast nie odnosi się do kwestii ustalenia czy Spółka będzie uprawniona do zmiany formy opodatkowania na ryczałt od dochodów spółek jak również czy wydatki wymienione w opisie sprawy stanowią wydatek niezwiązany z działalnością gospodarczą lub ukryty zysk, gdyż zagadnienia te nie były przedmiotem zapytania.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 1634, ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).