Interpretacja indywidualna z dnia 29 grudnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.604.2023.1.JK

Brak opodatkowania czynności wycofania z działalności gospodarczej konia 1 do majątku prywatnego oraz opodatkowania przyszłej sprzedaży konia 1 w ramach majątku prywatnego.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 czerwca 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 20 czerwca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług m.in. w zakresie:

–braku opodatkowania czynności wycofania z działalności gospodarczej konia 1 do majątku prywatnego (pytanie oznaczone nr 1);

–braku opodatkowania przyszłej sprzedaży konia 1 w ramach majątku prywatnego (pytanie oznaczone nr 2).

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwania – pismem z 22 sierpnia 2023 r. (wpływ 23 sierpnia 2023 r.) oraz pismem z 24 listopada 2023 r. (wpływ 28 listopada 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną posiadającą udziały w spółkach kapitałowych oraz prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą. Przedmiotem działalności podatnika jest handel, głównie klejami w przemyśle papierniczym. Firma świadczy również usługi polegające na czyszczeniu i konserwacji instalacji grzewczych i instalacji klejowych. Wnioskodawca świadczy również usługi remontowo-budowlane dla firm w zakresie budownictwa przemysłowego (m.in. hale, place).

Wnioskodawca rozszerzył działalność o świadczenie usług rekreacyjnych i do świadczenia tych usług w 2021 r. nabył konia (dalej jako „koń 1”), który dołączył do istniejącego stada (pierwszy koń w stadzie od 2020 r.). Stado jest wykorzystywane w działalności eventowej: wyścigi, imprezy okolicznościowe, pikniki z dziećmi itd.

Transakcja nabycia konia 1 nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, została sfinansowana ze środków firmy. Z uwagi na fakt, że inne konie sprawowały się lepiej (uwarunkowania behawioralne), Wnioskodawca zdecydował się wycofać konia 1 z działalności gospodarczej, bowiem nie nadaje się on do pracy z Klientami. Wycofania dokonano w 2022 r. Koń sprawia coraz większe problemy i pojawili się potencjalni kupcy: krajowy oraz zagraniczny (obaj są osobami prywatnymi). Wnioskodawca zamierza sprzedać konia, który implikuje kolejne problemy oraz koszty (behawiorysta, weterynarz itp. – koszty te nie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy, ani nie są finansowane ze środków firmy). Wnioskodawca nie zamieszczał żadnych ogłoszeń sprzedaży konia 1, nie brał udziału z tym koniem w targach, aukcjach itp. Potencjalnych kupców pozyskał poprzez znajomych, korzystając ze znajomości prywatnych.

Jednocześnie Wnioskodawca rozważa rozpoczęcie hodowli koni w ramach działów specjalnych produkcji rolnej. Wskutek tego Wnioskodawca będzie w ramach działalności gospodarczej świadczył usługi rekreacji oraz eventowe z udziałem stada 1, a poza działalnością – w ramach działów specjalnych produkcji rolnej – będzie zajmował się hodowlą koni (stado 2). Dla działów specjalnych nie będzie prowadzona ewidencja sprzedaży. Wnioskodawca nie jest obowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych. Wnioskodawca posiada grunty rolne o powierzchni łącznej przekraczającej 1 ha, po których poruszają i będą się poruszały konie w ramach każdego ze stad, czyli także tego stada, które jest wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej.

Ponadto, w ramach stada 1 dochodzi do „zużycia” zwierzęcia, co oznacza, że nie nadaje się ono do wykorzystania w ramach tej działalności (kontuzje, choroby stawów itp.). Z tego powodu, konie wyeksploatowane będą przez Wnioskodawcę wycofywane z działalności i – chcąc zapewnić im spokojne życie – dołączane do stada 2 prowadzonego w ramach działów specjalnych produkcji rolnej. W ramach stada 2 istnieje możliwość, że będą się one rozmnażały powiększając tym samym stado 2.

Wszystkie konie nabywane przez Wnioskodawcę zarówno do stada 1 jak i stada 2 nie były opodatkowane podatkiem VAT, w związku z czym Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia z tytułu ich nabycia.

Doprecyzowanie opisu sprawy

W piśmie z 22 sierpnia 2023 r. Wnioskodawca wskazał, że w zakresie hodowli koni ze Stada 2 Wnioskodawca będzie rolnikiem ryczałtowym, zwolnionym od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy VAT.

Natomiast w piśmie z 24 listopada 2023 r., w odpowiedzi na pytania Dyrektora KIS, Wnioskodawca udzielił następujących odpowiedzi:

1.Stado 1 zostało założone w 2020 r. (przed nabyciem Konia 1 do świadczenia usług rekreacyjnych) w celu prowadzenia działalności gospodarczej w sektorze eventowym: wyścigów, imprez okolicznościowych, pikników z dziećmi w celach zarobkowych, za wynagrodzeniem.

2.Stado 1 jest tworzone z koni nabytych oraz urodzonych w tym stadzie. Celem rozmnażania koni w obrębie tego stada jest zwiększenie prawdopodobieństwa urodzenia i ukształtowania konia, który będzie odnosił sukcesy w wyścigach.

3.Obecnie w Stadzie 1 znajduje się 18 koni, w tym 5 źrebaków urodzonych i trenowanych w tym stadzie.

4.Stado 1 będzie powiększane w wyniku narodzin źrebaków lub zakupu dorosłych koni.

5.Stado 1 jest wykorzystywane do szeroko rozumianej działalności eventowej, tj.:

-organizacji za wynagrodzeniem imprez na zlecenie innych podmiotów,

-wynajmu koni zewnętrznym podmiotom za wynagrodzeniem (wynajem do imprez firmowych, wydarzeń organizowanych przez zewnętrzne firmy oraz innych wydarzeń organizowanych przez klientów Wnioskodawcy, do sesji zdjęciowych, na plany filmowe),

-konie są eksponowane, można je pogłaskać, zrobić sobie z nimi zdjęcie oraz – jeżeli jest to przewidziane w ofercie – pojeździć na koniach.

6.Udział w wyścigach polega na wystawieniu konia do gonitwy na jednym z 3 torów wyścigowych w Polsce. Na moment składania wyjaśnień (24.11.2023 r.) żaden koń w gonitwie nie uczestniczył. Obecnie są one trenowane do tego. Konie te będą również wykorzystywane do świadczenia usług reklamowych poprzez umieszczanie logotypów na elementach sprzętu (w zależności od regulaminu konkretnych zawodów) oraz firmy samego Wnioskodawcy.

7.Wnioskodawca nie jest w stanie przewidzieć częstotliwości świadczenia usług z wykorzystaniem koni. Wnioskodawca chciałby aby konie były wynajmowane przez 60% weekendów w skali roku oraz przez ok. 40% czwartków i piątków w okresie od maja do października (udział koni w kręconych filmach) oraz aby uczestniczyły w wyścigach raz na miesiąc.

8.W związku ze świadczeniem usług rekreacyjnych (działalności eventowej) Wnioskodawca wykonuje następujące czynności opodatkowane podatkiem VAT: wynajem koni, organizacja imprez z udziałem koni oraz świadczenie usług reklamowych w trakcie udziału w wyścigach.

9.W związku ze świadczeniem usług Wnioskodawca ponosi wydatki związane z utrzymaniem, rozwojem stada: koszty weterynarza, behawiorysty, fizjoterapeuty koni, kowala, trenera, karmy, siana, preparatów zwierzęcych, leków, dietetyka zwierzęcego, transportu. Wnioskodawca posiada własną stajnię, gdzie znajduje się większość koni. W przypadku dodatkowych treningów czasem korzysta ze stajni najmowanych, ale jest to niewielki udział.

Jednocześnie Wnioskodawca nie odpowiedział na pytania Dyrektora KIS:

-czy Wnioskodawcy przysługuje/będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu ich poniesienia? Jeżeli tak, to należy wskazać na jakiej podstawie, z tytułu wykonania jakich czynności oraz

-czy Wnioskodawca odlicza/będzie odliczać podatek VAT z tego tytułu (w tym należy wskazać, jakie wydatki zostały poniesione w związku z posiadanym Koniem 1 do świadczenia usług rekreacyjnych, z tytułu których Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego – chodzi o wydatki poniesione do czasu, kiedy Koń 1 znajdował się w Stadzie 1, a nie w majątku prywatnym Wnioskodawcy).

10.Hodowla koni w ramach działów specjalnych produkcji rolnej i założenie do tego celu Stada 2, ma służyć rozmnażaniu i powiększaniu stada. Dodatkowo co jakiś czas, Wnioskodawca przewiduje sprzedaż wyhodowanego w tym stadzie konia, zewnętrznemu kupcowi.

11.Z tytułu prowadzenia hodowli w ramach Stada 2 Wnioskodawca będzie ponosił wydatki niezbędne do celów hodowlanych i utrzymania stada: koszty weterynarza, behawiorysty, kowala, fizjoterapeuty koni, karmy, siana, preparatów zwierzęcych, leków, dietetyka zwierzęcego, transportu.

12.Wnioskodawca posiada stajnię, w której będą znajdowały się konie ze Stada 1 i Stada 2 Wnioskodawca wskazał, że konie w ramach Stada 1 i Stada 2 nie muszą żyć w osobnych stajniach. Będą one znajdowały się w jednym budynku, ale każdy koń ma swój, indywidualnie przypisany boks. Ponadto Wnioskodawca posiada stajnię z otwartą przestrzenią, którą będą użytkowały obydwa stada.

13.Stada będą wyodrębnione z uwagi na odrębne numery identyfikacyjne (tzw. paszporty) przypisane koniom przez Polski Klub Wyścigów Konnych. Dokument Identyfikacyjny dla Koniowatego zawiera w szczególności:

-indywidualny numer identyfikacyjny,

-data i miejsce urodzenia,

-wpis do księgi stadnej,

-numer i kod kreskowy transpondera,

-nazwę konia, płeć, maść, ojca, matkę, rasę.

14.Dla każdego stada będzie prowadzona lista paszportów i na tej podstawie będzie prowadzona osobna ewidencja dla koni ze Stada 1 i dla koni ze Stada 2. Listy będą na bieżąco aktualizowane.

15.W prowadzonych ewidencjach stad będzie widoczne takie przesunięcie wraz z datą jego dokonania, dodatkowo Wnioskodawca wygeneruje dokument wycofania konia z działalności gospodarczej.

16.Wnioskodawca będzie nabywał konie do Stada 2, natomiast mogą się zdarzać przypadki, w których do Stada 2 zostanie przesunięty koń ze Stada 1, z uwagi na stan zdrowia konia.

17.Wnioskodawca przede wszystkim zakłada rozmnażanie koni, które od początku pojawiły się w Stadzie 2. Jeżeli koń przesunięty ze Stada 1 będzie wedle oceny weterynaryjnej nadawał się do rozmnażania, również będzie brał udział w tym procesie – przy czym zależy to od stanu zdrowia konia.

18.Wnioskodawca zdecydował się przekazać Konia 1 ze Stada 1 do swojego majątku prywatnego, a nie zdecydował się na przesunięcie go do planowanego Stada 2, ponieważ Stado 2 nie istniało w momencie podejmowania decyzji o wycofaniu konia. Po założeniu Stada 2, jeżeli taka sytuacja będzie miała miejsce, koń zostanie przesunięty do Stada 2.

19.Nie wszystkie „wyeksploatowane” konie ze Stada 1 będą przesuwane do Stada 2. Może się zdarzyć, że koń zostanie uśpiony albo sprzedany do jakiejś fundacji zwierzęcej, decyzja będzie podejmowana każdorazowo w odniesieniu do każdego przypadku, po konsultacji z weterynarzem lub behawiorystą.

20.Wnioskodawca nie zamierza przesuwać koni ze Stada 2 do Stada 1.

21.W ramach posiadanego gospodarstwa rolnego Wnioskodawca nie wykonuje i nie będzie wykonywał jakiejkolwiek innej działalności rolniczej – o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy o VAT oraz w art. 2 ust. 2 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) – oprócz związanej z hodowlą koni.

22.Wśród gruntów posiadanych przez Wnioskodawcę znajdują się zarówno grunty wykorzystywane przez Stado 1 i w przyszłości przez Stado 2 oraz grunty rolne niewykorzystywane do tej aktywności, w szczególności łąki i tereny zielone, na które przysługują dopłaty bezpośrednie.

23.Wyjaśniając – na prośbę organu – sformułowanie użyte we własnym stanowisku (we Wniosku), że: „Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, której przedmiotem jest sprzedaż koni”, w sytuacji gdy w pytaniu 4 i 5 wskazuje na sprzedaż koni ze Stada 2, Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy nie jest działalność zarobkowa z tytułu sprzedaży koni. W przypadku pytania 4, nie chodziło o sprzedaż konia lecz o jego wycofanie z prowadzonej działalności gospodarczej z uwagi na przyczyny behawioralne. Koń został wycofany ze stada, ponieważ nie nadaje się do prowadzonej działalności gospodarczej (jak to przedstawiono we Wniosku). Zatem w pytaniu 4 nie ma mowy o sprzedaży. Po wycofaniu, które miało miejsce w 2022 r., Koń 1 był poddany dalszej obserwacji (ale odsunięty od pracy z klientem) i okazało się, że najlepszym rozwiązaniem jest jego sprzedaż. Sprzedaż nastąpi pod koniec 2023 r. lub w I kwartale 2024 r., w zależności od tego, czy i kiedy znajdzie się kupiec. Sprzedaż będzie jednakdotyczyła „składnika majątku” prywatnego, a więc będzie związana z majątkiem prywatnym Wnioskodawcy, a nie jego działalnością gospodarczą eventową, a tym bardziej nie będzie związana z działalnością handlową klejami w przemyśle papierniczym, czy z działalnością budowlaną.

Pytania

1.Czy w związku z wycofaniem konia 1 powstanie obowiązek rozpoznania VATu należnego (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)?

2.Czy w związku z przyszłą sprzedażą konia 1 powstanie obowiązek rozpoznania VATu należnego (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)?

3.Jeżeli odpowiedź na pytanie 2 jest twierdząca, to czy Wnioskodawca może opodatkować transakcję procedurą VAT marży dla towarów używanych (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)?

Wnioskodawca wskazał, że pytanie nr 1 dotyczy stanu faktycznego, natomiast pytanie nr 2 i nr 3 dotyczą zdarzenia przyszłego.

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1)przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2)wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Należy zauważyć, że transakcja nabycia konia 1 nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, wobec czego Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia. Tym samym, wycofanie konia nie będzie podlegało opodatkowaniu tym podatkiem, ponieważ nie zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 7 ust. 2 tej ustawy. W konsekwencji, nie powstanie obowiązek podatkowy.

Ad 2.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 tej ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

W wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych. Ponadto, z orzeczenia TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego należy zauważyć, że:

1)Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, której przedmiotem jest sprzedaż koni,

2)koń znajduje się w majątku prywatnym, zatem w niniejszym stanie faktycznym będziemy mieli do czynienia ze sprzedażą konia, która to transakcja sama w sobie nie jest przedmiotem działalności gospodarczej, lecz sprzedawane zwierzę było w przeszłości w działalności gospodarczej wykorzystywane,

3)Wnioskodawca nie podejmuje działań podobnych do podmiotów zajmujących się zawodowo sprzedażą koni – brak jest tutaj ciągłości oraz zorganizowania – transakcja ma charakter okazjonalny, w szczególności brak aukcji, czy ekspozycji konia na targach itp.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż konia 1 nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT, bowiem mieści się ona w ramach prywatnego zarządzania majątkiem.

Ad 3.

Z uwagi na stanowisko do Pytania 2, odpowiedź na niniejsze pytanie staje się bezprzedmiotowa.

Niemniej, gdyby Organ uznał (w odniesieniu do Pytania 2), że transakcja powinna podlegać opodatkowaniu VAT, to należy zwrócić uwagę, że na podstawie art. 120 ust. 4 ustawy VAT, w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

W myśl art. 120 ust. 10 tej ustawy, przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1)osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;

2)podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;

3)podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;

4)podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;

5)podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy. Zgodnie z tym przepisem:

Z powyższych przepisów wynika, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą tych towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki.

I tak, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy:

Zatem, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne przekazania oraz darowizny wskazane w art. 7 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Tym samym, niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – jako wyłączonego spod zakresu działania ustawy, a w konsekwencji pozostającego neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania), bez względu na cel, na który zostały one przekazane.

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Mając na uwadze powyższe, uzasadnionym jest twierdzenie, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przedstawiona analiza znajduje odzwierciedlenie w ustawodawstwie unijnym. Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 11 grudnia 2006 r., Nr 347, str. 1 ze zm.):

Biorąc pod uwagę przytoczoną w art. 15 ust. 2 ustawy, definicję działalności gospodarczej uznać należy, że działalność rolnicza mieści się w pojęciu działalności gospodarczej.

Według art. 2 pkt 15 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 19 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 20 ustawy:

W świetle art. 2 pkt 21 ustawy:

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości

(t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 120 ze zm.):

W związku z tym, rolnik ryczałtowy po osiągnięciu progu 2 000 000 euro obrotów za rok obrotowy nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT i ze szczególnej procedury uzyskiwania zryczałtowanej rekompensaty zwrotu podatku VAT zapłaconego przy nabyciu towarów i usług, a staje się czynnym podatnikiem, rozliczającym podatek na zasadach ogólnych.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pan osobą fizyczną posiadającą udziały w spółkach kapitałowych oraz prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą. Przedmiotem Pana działalności jest handel, głównie klejami w przemyśle papierniczym. Świadczy Pan również usługi polegające na czyszczeniu i konserwacji instalacji grzewczych i instalacji klejowych oraz usługi remontowo-budowlane dla firm w zakresie budownictwa przemysłowego (m.in. hale, place).

Rozszerzył Pan działalność o świadczenie usług rekreacyjnych i do świadczenia tych usług w 2021 r. nabył konia (dalej jako „koń 1”), który dołączył do istniejącego stada (pierwszy koń w stadzie od 2020 r.). Stado jest wykorzystywane w działalności eventowej: wyścigi, imprezy okolicznościowe, pikniki z dziećmi itd.

Transakcja nabycia konia 1 nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, została sfinansowana ze środków firmy. Z uwagi na fakt, że inne konie sprawowały się lepiej (uwarunkowania behawioralne), zdecydował się Pan wycofać konia 1 z działalności gospodarczej, bowiem nie nadaje się on do pracy z Klientami. Wycofania dokonano w 2022 r. Koń sprawia coraz większe problemy i pojawili się potencjalni kupcy: krajowy oraz zagraniczny (obaj są osobami prywatnymi). Zamierza Pan sprzedać konia, który implikuje kolejne problemy oraz koszty (behawiorysta, weterynarz itp. – koszty te nie są finansowane ze środków firmy). Sprzedaż będzie dotyczyła „składnika majątku” prywatnego, a więc będzie związana z majątkiem prywatnym Wnioskodawcy, a nie jego działalnością gospodarczą eventową. Nie zamieszczał Pan żadnych ogłoszeń sprzedaży konia 1, nie brał udziału z tym koniem w targach, aukcjach itp. Potencjalnych kupców pozyskał Pan poprzez znajomych, korzystając ze znajomości prywatnych.

Pana wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą wskazania, czy w związku z wycofaniem z działalności gospodarczej konia 1 powstanie obowiązek rozpoznania podatku należnego.

Zauważyć należy, że nieodpłatne przekazanie towaru na cele osobiste podlega opodatkowaniu po łącznym spełnieniu warunków zawartych w art. 7 ust. 2 ustawy, tj. jeżeli:

§dokonujący nieodpłatnego przekazania jest podatnikiem podatku od towarów i usług,

§przekazane towary należą do jego przedsiębiorstwa,

§przedmiotem nieodpłatnego przekazania jest towar, w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego towaru lub jego części składowych.

Oznacza to, że nieodpłatne przekazanie towarów uznaje się za odpłatną dostawę towarów, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich nabyciem, importem lub wytworzeniem, w tym części składowych.

Odnosząc się do Pana wątpliwości należy wskazać, że wycofanie konia 1 z działalności gospodarczej w 2022 r., zostało dokonane przez Pana jako podatnika podatku od towarów i usług. Jednakże jak wynika z opisu sprawy, transakcja nabycia konia 1 nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT i w konsekwencji, w związku nabyciem konia 1 nie przysługiwało Panu prawdo do odliczenia podatku VAT.

Zatem odnosząc przedstawiony opis sprawy do przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że wycofanie konia 1 z działalności gospodarczej na cele prywatne, nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 2 ustawy. Jak bowiem wynika z opisu sprawy, z tytułu nabycia konia 1, nie przysługiwało Panu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Podsumowując w związku z wycofaniem konia 1 z działalności gospodarczej na cele prywatne nie powstanie u Pana obowiązek rozpoznania podatku należnego.

Tym samym Pana stanowisko w zakresie pytania oznaczonego nr 1 jest prawidłowe.

W dalszej kolejności wątpliwości Pana dotyczą określenia, czy w związku z przyszłą sprzedażą konia 1 powstanie obowiązek rozpoznania podatku VAT należnego.

Jak już wyżej wskazano warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze, czynność powinna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Istotne do określenia, czy w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zasadne zatem jest wyłączenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych ustaleń należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając towar (np. konia) działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem natomiast takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu towarami (np. końmi), która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży towaru (konia), wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie handlu końmi. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w niniejszej sprawie, sprzedając konia 1, nie będzie Pan działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Wskazał Pan bowiem, że zamierza wycofać konia 1 z prowadzonej działalności gospodarczej, a następnie planuje Pan jego sprzedaż. Po wycofaniu konia 1 nie będzie on wykorzystywany do działalności gospodarczej. Sprzedaż konia 1 stanowić będzie zatem zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym, dokona Pan sprzedaży konia 1, stanowiącego Pana majątek prywatny, korzystając z przysługującego Panu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem tego, zamierzona czynność nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego sprzedaż konia 1, wycofanego w 2022 r. z działalności gospodarczej do majątku osobistego, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku ze sprzedażą konia 1 nie będzie Pan działał w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a jego sprzedaż nie będzie dokonywana w ramach działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy, lecz w ramach zarządu majątkiem osobistym.

Zatem w związku z przyszłą sprzedażą konia 1 nie powstanie u Pana obowiązek rozpoznania podatku należnego.

W konsekwencji Pana stanowisko w zakresie pytania oznaczonego nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowo wskazujemy, że w zakresie dotyczącym udzielenia odpowiedzi na zawarte we wniosku pytanie oznaczone nr 3 tutejszy Organ wyjaśnia, że w niniejszych okolicznościach sprawy zagadnienie zawarte w tym pytaniu stało się bezprzedmiotowe.

Jak bowiem wskazano powyżej, sprzedaż konia 1 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zatem analiza możliwości opodatkowania transakcji sprzedaży konia 1 procedurą VAT marży dla towarów używanych (zakres objęty pytaniem nr 3) jest bezzasadna – z tego powodu nie udzielamy odpowiedzi na pytanie oznaczone we wniosku nr 3.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

–stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia (dotyczy pytania oznaczonego nr 1), oraz

–zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji (dotyczy pytania oznaczonego nr 2).

Tutejszy organ informuje, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 9 i nr 12, tj. w zakresie:

-wskazania, czy w przypadku sprzedaży koni ze Stada 2 Wnioskodawca obowiązany będzie rozpoznać podatek VAT należny oraz

-wskazania, czy w przypadku „wyeksploatowanych” koni wycofywanych z działalności gospodarczej i przesuwanych do Stada 2 wycofanie to i przesunięcie a następnie ewentualna sprzedaż konia będą zwolnione od opodatkowania podatkiem VAT (pytanie ostatecznie sformułowane w piśmie z 22 sierpnia 2023 r.),

wydane zostało postanowienie o odmowie wydania interpretacji indywidualnej z 29 grudnia 2023 r., znak 0112-KDIL1-3.4012.314.2023.9.JK.

Jednocześnie, nadmienić należy, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).