Interpretacja indywidualna z dnia 13 grudnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-3.4014.383.2023.4.MD

Skoro – jak Państwo wskazali – nie dojdzie do zawarcia między Państwem a kontrahentami umowy pożyczki ani umowy depozytu nieprawidłowego, jak również innych umów wymienionych w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych, to należy stwierdzić, że przeniesienie ciężaru ekonomicznego podatku należnego przez Państwa na kontrahentów, zwane przez Państwa Obciążeniem, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych przedstawionego zdarzenia przyszłego w podatku od czynności cywilnoprawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 września 2023 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych przeniesienia ciężaru ekonomicznego podatku należnego na kontrahentów. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – 5 grudnia 2023 r. (wpływ 12 grudnia 2023 r). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

1.Uwagi ogólne.

(…) Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Państwo”) z siedzibą w (…) to spółka działająca w branży (...). Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce (podatnik VAT UE).

Spółka m.in. sprzedaje swoje towary odbiorcom zagranicznym. W przypadku sprzedaży na rzecz podmiotów zagranicznych, towary są wysyłane z terytorium Polski do nabywców w innych krajach Unii Europejskiej oraz w krajach spoza Unii Europejskiej. Ze względu na przedmiot prowadzonej działalności, klientami Spółki są przedsiębiorcy (dalej: „kontrahenci”). Wyroby sprzedawane są w takim przypadku w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług albo eksportu towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług. Transakcje są dokumentowane za pomocą wystawianych przez Spółkę faktur VAT.

2.Aktualna procedura rozliczania transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i eksportu przy zastosowaniu krajowej stawki podatku od towarów i usług.

Wskazane powyżej transakcje zasadniczo realizowane są na podstawie składanych przez klientów zamówień. Zgodnie z ustaleniami przyjętymi między stronami, kwota wskazana na fakturze stanowi jednocześnie kwotę należną do zapłaty z tytułu danej transakcji (tzn. całość świadczenia należnego od nabywcy towarów). Biorąc pod uwagę fakt, że zarówno wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, jak i eksport podlegają co do zasady opodatkowaniu stawką 0% podatku od towarów i usług, faktury na rzecz klientów (dokumentujące wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i eksport towarów) wystawiane są bez wskazania kwoty podatku od towarów i usług (tzn. przy zastosowaniu wyżej wskazanej stawki podatku).

Spółka stosuje miesięczny sposób rozliczania w deklaracjach podatkowych. W zakresie rozliczeń podatkowych w odniesieniu do:

- wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – Spółka stosuje stawkę 0% podatku od towarów i usług, pod warunkiem spełnienia wszystkich wymogów z art. 42 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. w szczególności pod warunkiem posiadania przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy dowodów, że towary będące przedmiotem dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Zgodnie z art. 42 ust. 12 pkt 2, w przypadku nieotrzymania odpowiednich dowodów przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej, Spółka nie wykazuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów za ten okres; Spółka wykazuje wewnątrzwspólnotową dostawę towarów za kolejny po następnym okresie rozliczeniowym okres rozliczeniowy, ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju (zasadniczo 23%), jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji za ten kolejny po następnym okresie rozliczeniowym okres rozliczeniowy nadal nie posiada odpowiednich dowodów wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. W przypadku gdy Spółka otrzyma ww. dowody już po zadeklarowaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ze stawką właściwą dla dostawy krajowej, Spółka dokonuje korekty w trybie art. 42 ust. 12a ustawy o podatku od towarów i usług, w rezultacie ujmując transakcję wewnątrzwspólnotową dostawę towarów ze stawką 0%.

- eksportu towarów – Spółka stosuje stawkę 0% podatku od towarów i usług, pod warunkiem posiadania przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, o których mowa w art. 41 ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku nieotrzymania takich dokumentów we wskazanym terminie, zgodnie z art. 41 ust. 7 ww. ustawy Spółka nie wykazuje tej dostawy za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania stosownego dowodu wywozu towaru przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres; w przypadku nieotrzymania tego dokumentu w takim terminie, Spółka stosuje stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju (zasadniczo 23%). Zgodnie jednak z art. 41 ust. 8 tej ustawy, Spółka stosuje wspomnianą w zdaniu poprzednim zasadę jedynie pod warunkiem posiadania dokumentu celnego potwierdzającego procedurę wywozu. W przypadku braku (przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy) zarówno dowodów wywozu, jak i dokumentów potwierdzających procedurę wywozu, Spółka stosuje właściwą dla dostawy towarów na terytorium kraju stawkę podatku od towarów i usług bez opisanego „przesuwania” rozliczenia na kolejny okres. W przypadku, gdy Spółka otrzyma ww. dowody już po zadeklarowaniu eksportu ze stawką właściwą dla dostawy krajowej, Spółka dokonuje korekty deklaracji podatkowej w trybie art. 41 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług, w rezultacie ujmując transakcję eksportu ze stawką 0%.

W konsekwencji, we wszystkich przedstawionych powyżej przypadkach (wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, jak i eksport) Spółka, w przypadku gdy nie posiada w terminach przewidzianych przez ww. przepisy ustawy o podatku od towarów i usług odpowiednich dokumentów potwierdzających dokonanie dostaw, stosuje odpowiednią stawkę przewidzianą dla dostaw krajowych.

Uwzględniając powyższe, Spółka pragnie potwierdzić możliwość stosowania tzw. metody „w stu”, zakładającej traktowanie kwoty wskazanej na wystawionej przez siebie fakturze jako kwoty brutto.

3.Przeniesienie przez Spółkę ciężaru ekonomicznego podatku należnego na kontrahentów.

W aktualnej sytuacji fakt nieotrzymania przez Spółkę dowodów umożliwiających zastosowanie stawki 0% podatku od towarów i usług w transakcjach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i eksportu wiąże się z ponoszeniem przez Spółkę ciężaru ekonomicznego podatku od towarów i usług. Spółka podejmuje szereg różnego rodzaju działań w zakresie komunikacji z odbiorcami towarów w celu minimalizacji tego rodzaju obciążenia, niemniej jednak, z powodów niezależnych od Spółki, uzyskiwanie ww. dowodów w praktyce działalności gospodarczej bywa utrudnione.

Sytuacje tego rodzaju związane są najczęściej z transakcjami, w których za transport odpowiedzialny jest nabywca (nie Spółka). W przypadku transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów związane jest to wówczas np. z podejściem części kontrahentów Spółki, którzy nie przesyłają stosownych dokumentów w umówionym terminie. Natomiast w przypadku transakcji eksportu, nieotrzymanie przez Spółkę stosownych dowodów często wiążę się z faktem niedopełnienia formalności przez przewoźników działających na rzecz nabywców, w wyniku czego Spółka nie otrzymuje stosownych dokumentów celnych.

Uwzględniając powyższe, Spółka rozważa obciążanie kontrahentów ekonomicznym ciężarem zapłaconej przez Spółkę kwoty podatku należnego według stawki krajowej w sytuacji, gdy na skutek opóźnień po stronie kontrahentów Spółka nie uzyska w stosownym terminie dokumentów pozwalających na zastosowanie stawki 0% podatku od towarów i usług dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i eksportu (dalej: „Obciążenie”). Obciążenie ma zostać wdrożone przez Spółkę celem zdyscyplinowania kontrahentów do terminowego przesyłania stosownych dokumentów, uprawniających Spółkę do stosowania stawki 0% podatku od towarów i usług dla transakcji eksportu oraz wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Obciążenie kontrahentów miałoby charakter jednostronny i nie będzie wiązać się z uzyskaniem stosownej zgody kontrahenta – w szczególności Obciążenie nie byłoby regulowane w drodze umowy zawartej między Spółką z kontrahentem. Pragną Państwo podkreślić, że Obciążenie nie będzie również stanowić składnika pierwotnego wynagrodzenia Spółki za realizowane transakcje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub eksportu. Ewentualne otrzymanie przez Spółkę należności pieniężnych od kontrahentów z tytułu Obciążenia (co może nastąpić, lub też nie – na tym etapie Spółka nie jest tego w stanie przewidzieć) nie będzie wiązać się również z jakimkolwiek dodatkowym świadczeniem ze strony Spółki na rzecz kontrahentów.

Spółka wskazuje, że dokona zwrotu kwoty Obciążenia (o ile zostanie ona uiszczona) w przypadku otrzymania od kontrahenta dokumentów umożliwiających zastosowanie stawki 0% podatku od towarów i usług dla transakcji eksportu oraz wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Uwzględniając powyższe, pragną Państwo potwierdzić, czy tego rodzaju Obciążenie będzie neutralne podatkowo z perspektywy podatku od towarów i usług oraz podatku od czynności cywilnoprawnych.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że:

Obciążenie kontrahentów, którego dotyczy pytanie Spółki, nie przybierze postaci którejś z umów wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W szczególności nie przybierze ono postaci umowy pożyczki lub depozytu nieprawidłowego.

Pytanie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych

Czy w przedstawionym powyżej zdarzeniu przyszłym, w wypadku opisanego Obciążenia, nie mamy do czynienia ze zdarzeniem podlegającym opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, lecz ze zdarzeniem neutralnym z perspektywy tego podatku? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4).

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, uwzględniając przedstawione zdarzenie przyszłe, w sytuacji tej nie wystąpi zdarzenie podlegające opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Planowane Obciążenie będzie neutralne z perspektywy tego podatku.

Przedmiot opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Odnosząc się do zagadnienia neutralności podatkowej w podatku od czynności cywilnoprawnych potencjalnych należności pieniężnych otrzymanych przez Spółkę z uwagi na Obciążenie, pragną Państwo podkreślić, że ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych przewiduje zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu. Tym samym, w celu uzasadnienia neutralności podatkowej tego rodzaju zdarzenia, konieczna jest analiza Obciążenia w kontekście katalogu czynności podlegających opodatkowaniu na gruncie Ustawy podatku od czynności cywilnoprawnych.

W art. 1 ust. 1 pkt. 1 ustawy podatku od czynności cywilnoprawnych wskazano, że opodatkowaniu podatku od czynności cywilnoprawnych podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

a)umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,

b)umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,

c)(uchylona),

d)umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,

e)umowy dożywocia,

f)umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,

g)(uchylona),

h)ustanowienie hipoteki,

i)ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,

j)umowy depozytu nieprawidłowego,

k)umowy spółki.

Ponadto, w myśl art. 1 ust. 1 lit. b) i c) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają również zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, jak również orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2.

Pragną Państwo wskazać, że w doktrynie prawa podatkowego podkreśla się konieczność rygorystycznego przestrzegania zamkniętego katalogu czynności opodatkowanych podatku od czynności cywilnoprawnych. Jak wskazuje Ł. Matusiewicz:

„Podnosi się bowiem, że jakkolwiek nauka prawa cywilnego dopuszcza stosowanie do umów nienazwanych norm regulujących umowy nazwane, to na gruncie prawa podatkowego analogia ta byłaby nie do przyjęcia, gdyż mogłaby doprowadzić do opodatkowania czynności niewymienionych w katalogu ustawowym, a tylko wykazujących podobieństwo do czynności objętych podatku od czynności cywilnoprawnych.” (Ł. Matusiewicz, Czynności prawne niepodlegające podatku od czynności cywilnoprawnych w oparciu o zasadę numerus clausus, dostęp: LEX).

W Państwa ocenie, nie budzi wątpliwości fakt, że Obciążenie nie będzie wiązało się z dokonaniem którejkolwiek z następujących czynności cywilnoprawnych:

- umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych (uwzględniając przy tym argumentację przytoczoną przez Państwa w zakresie pytania 3);

- umowy pożyczki rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku;

- umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,

- umowy dożywocia;

- umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat;

- ustanowienia hipoteki;

- ustanowienia odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności;

- umowy spółki.

Jednocześnie, w dalszej części uzasadnienia pragną Państwo szczegółowo uzasadnić brak kwalifikacji opisanego zdarzenia na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jako umowy pożyczki pieniędzy oraz umowy depozytu nieprawidłowego.

Obciążenie jako zdarzenie niezwiązane z umową pożyczki pieniędzy.

Zaznaczają Państwo, że z uwagi na niezdefiniowanie poszczególnych czynności cywilnoprawnych na gruncie samej ustawy podatku od czynności cywilnoprawnych, przy ich wykładni należy odwołać się do postanowień ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Uwzględniając powyższe, pragną Państwo wskazać, że Obciążenie nie będzie wiązało się z umową pożyczki w rozumieniu art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego. Jak już wskazano w uzasadnieniu do pytania 3, Obciążenie stanowić będzie zabezpieczenie Państwa ekonomicznego interesu w przypadku, gdy kontrahent nie dostarczy dokumentów uprawniających do zastosowania stawki 0% podatku od towarów i usług dla transakcji eksportu lub wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Jednocześnie, na moment dokonania Obciążenia, Spółka nie będzie mieć pewności czy kontrahent w reakcji na Obciążenie uiści je, czy przekaże Spółce stosowne dokumenty, czy zareaguje w jakikolwiek inny sposób. Tym samym Obciążenie, gdy już zostanie uiszczone, może mieć zarówno charakter zwrotny (w przypadku, gdy kontrahent przekaże dokumenty Spółce), jak i bezzwrotny (w sytuacji, gdy kontrahent nie prześle Spółce dokumentów).

Pragną Państwo również nadmienić, iż pożyczka na gruncie Kodeksu cywilnego ma charakter konsensualny, podczas gdy Obciążenie będzie charakteryzować się jednostronnością (na co szeroko już wyżej wskazywano).

Uwzględniając powyższe, w Państwa ocenie Obciążenie nie będzie wiązało się z pożyczką na gruncie Kodeksu cywilnego i tym samym nie będzie również z tego tytułu skutkować opodatkowaniem na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Obciążenie jako zdarzenie niezwiązane z umową depozytu nieprawidłowego.

Pragną Państwo wskazać, że w art. 845 Kodeksu cywilnego uregulowano instytucję depozytu nieprawidłowego, stanowiącą jeden z przedmiotów opodatkowania podatku od czynności cywilnoprawnych.

W myśl art. 845 Kodeksu cywilnego, jeżeli z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku, stosuje się odpowiednio przepisy o pożyczce (depozyt nieprawidłowy).

Tego rodzaju odwołanie się przez ustawodawcę w zakresie depozytu nieprawidłowego do właściwego stosowania przepisów Kodeksu cywilnego o pożyczce powoduje, że Państwa argumenty dotyczące niemożności zakwalifikowania opisanego zdarzenia jako pożyczki na gruncie Kodeksu cywilnego znajdują również zastosowanie w odniesieniu do braku możliwości zakwalifikowania go jako czynności cywilnoprawnej w postaci depozytu nieprawidłowego.

Podkreślają więc Państwo jeszcze raz, że:

1)Obciążenie może, lecz nie musi wiązać się z uiszczeniem przez kontrahenta i ze zwrotem należności pieniężnych kontrahentowi;

2)Obciążenie nie ma charakteru konsensualnego, lecz jednostronny.

W Państwa ocenie nie sposób uznać tym samym, iż Obciążenie w jakikolwiek sposób wiązało będzie się z czynnością cywilnoprawną w postaci umowy pożyczki pieniędzy lub depozytu nieprawidłowego.

Uwzględniając Państwa stanowisko w zakresie niemożności uznania opisanego zdarzenia przyszłego za pozostałe czynności cywilnoprawne wskazane w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w Państwa ocenie w opisanej sytuacji nie wystąpi jakakolwiek czynność opodatkowana z rozumieniu ustawy podatku od czynności cywilnoprawnych. Planowane Obciążenie będzie neutralne z perspektywy tego podatku.

Powyżej przywołaliśmy tylko tę część Państwa stanowiska, która odnosi się do opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 170 ze zm.):

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy:

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają więc wyłącznie czynności, które zostały wymienione w ustawie.

Stosownie do powołanego już powyżej art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) i j) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, przedmiotem opodatkowania są umowy pożyczki pieniędzy oraz depozytu nieprawidłowego, do których to czynności odnoszą się Państwo we wniosku.

Stosownie do art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.):

Zgodnie z art. 845 ww. Kodeksu:

Depozyt nieprawidłowy uznawany jest albo za odmianę zwykłej umowy przechowania, instytucję odrębną od umowy pożyczki, albo odrębny typ umowy nazwanej. Uznaje się również, że depozyt nieprawidłowy (przechowanie nieprawidłowe) jest umową szczególnego rodzaju, zawierającą elementy przechowania i pożyczki. Przedmiotem depozytu nieprawidłowego mogą być wyłącznie pieniądze lub rzeczy oznaczone tylko co do gatunku. Osoba biorąca pieniądze (rzecz) do depozytu nieprawidłowego ma obowiązek oddać taką samą ilość pieniędzy (rzeczy), ale niekoniecznie tę samą.

Depozyt nieprawidłowy ma miejsce wtedy, gdy z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku. Upoważnienie do rozporządzania oddanymi na przechowanie pieniędzmi jest dla bytu umowy depozytu nieprawidłowego konieczne – sam fakt oddania na przechowanie pieniędzy nie tworzy bowiem jeszcze stosunku depozytu nieprawidłowego z prawem rozporządzania nimi.

Przechowawca „nieprawidłowy” nabywa na własność przedmiot depozytu i może nim rozporządzać tak, jak w umowie pożyczki. Depozyt nieprawidłowy różni się jednak od pożyczki tym, że jest zawierany w interesie składającego. Nie można utożsamiać depozytu nieprawidłowego z pożyczką. Depozyt nieprawidłowy może być odpłatny lub nieodpłatny.

Z treści wniosku wynika, że w aktualnej sytuacji fakt nieotrzymania przez Spółkę dowodów umożliwiających zastosowanie stawki 0% podatku od towarów i usług w transakcjach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i eksportu wiąże się z ponoszeniem przez Spółkę ciężaru ekonomicznego podatku od towarów i usług. Spółka podejmuje szereg różnego rodzaju działań w zakresie komunikacji z odbiorcami towarów w celu minimalizacji tego rodzaju obciążenia, niemniej jednak, z powodów niezależnych od Spółki, uzyskiwanie ww. dowodów w praktyce działalności gospodarczej bywa utrudnione. Uwzględniając powyższe, Spółka rozważa obciążanie kontrahentów ekonomicznym ciężarem zapłaconej przez Spółkę kwoty podatku należnego według stawki krajowej w sytuacji, gdy na skutek opóźnień po stronie kontrahentów Spółka nie uzyska w stosownym terminie dokumentów pozwalających na zastosowanie stawki 0% podatku od towarów i usług dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i eksportu. Obciążenie ma zostać wdrożone przez Spółkę celem zdyscyplinowania kontrahentów do terminowego przesyłania stosownych dokumentów, uprawniających Spółkę do stosowania stawki 0% podatku od towarów i usług dla transakcji eksportu oraz wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Obciążenie kontrahentów miałoby charakter jednostronny i nie będzie wiązać się z uzyskaniem stosownej zgody kontrahenta – w szczególności Obciążenie nie byłoby regulowane w drodze umowy zawartej między Spółką z kontrahentem. Pragną Państwo podkreślić, że Obciążenie nie będzie również stanowić składnika pierwotnego wynagrodzenia Spółki za realizowane transakcje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub eksportu. Ewentualne otrzymanie przez Spółkę należności pieniężnych od kontrahentów z tytułu Obciążenia (co może nastąpić, lub też nie – na tym etapie Spółka nie jest tego w stanie przewidzieć) nie będzie wiązać się również z jakimkolwiek dodatkowym świadczeniem ze strony Spółki na rzecz kontrahentów. Spółka wskazuje, że dokona zwrotu kwoty Obciążenia (o ile zostanie ona uiszczona) w przypadku otrzymania od kontrahenta dokumentów umożliwiających zastosowanie stawki 0% podatku od towarów i usług dla transakcji eksportu oraz wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zatem, skoro – jak Państwo wskazali – nie dojdzie do zawarcia między Państwem a kontrahentami umowy pożyczki ani umowy depozytu nieprawidłowego, jak również innych umów wymienionych w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych, to należy stwierdzić, że przeniesienie ciężaru ekonomicznego podatku należnego przez Państwa na kontrahentów, zwane przez Państwa Obciążeniem, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, gdyż nie mieści się ono w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wymienionych w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Tym samym, nie ciąży na Państwu obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Ta interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od czynności cywilnoprawnych. W zakresie podatku od towarów i usług zostanie dla Państwa wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.