Interpretacja indywidualna z dnia 7 grudnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.634.2023.2.MZ

Koszty uzyskania przychodów (wydatki na naprawę pojazdu oraz na najem pojazdu).

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 września 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 7 września 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy kosztów uzyskania przychodów. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 27 listopada 2023 r. (wpływ 27 listopada 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Prowadzi Pan indywidualną działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEiDG. W 2022 r. rozliczał się Pan podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych (skala podatkowa). W 2022 r. był Pan i nadal Pan pozostaje czynnym podatnikiem podatku VAT. W 2022 r. osiągnął Pan łączny dochód w wymiarze nieprzekraczającym pierwszego progu podatkowego. Jest Pan właścicielem samochodu osobowego X, który stanowi środek trwały w Pana działalności gospodarczej. Wykorzystuje Pan ten pojazd do tzw. użytku mieszanego, tj. oprócz celów związanych z działalnością działalności gospodarczą służy on również do celów osobistych (do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą).

7 maja 2022 r., jadąc wyżej opisanym samochodem X, uległ Pan wypadkowi komunikacyjnemu z winy innego kierowcy. Szkodę związaną z wypadkiem likwidował polski zakład ubezpieczeń, jako korespondent zagranicznego towarzystwa ubezpieczeń w ramach Systemu Zielonej Karty (sprawca był cudzoziemcem i kierował pojazdem zarejestrowanym za granicą, posiadał zagraniczne ubezpieczenie OC).

Wypadek spowodował wystąpienie m.in. następujących szkód majątkowych:

1.szkody materialnej w pojeździe X,

2.szkody związanej z czasowym brakiem możliwości korzystania z pojazdu i koniecznością wynajęcia pojazdu zastępczego.

Ad. 1.

Koszt naprawy pojazdu X wyniósł: 45 965,39 zł brutto, w tym 37 370,23 zł netto + podatek VAT 8 595,15 zł. Serwis ASO realizujący naprawę wystawił Panu fakturę VAT na powyższa kwotę na dane Pana działalności gospodarczej. Jako czynny podatnik podatku VAT był Pan uprawniony do odliczenia 50% podatku VAT z faktury dokumentującej naprawę. W związku z tym, ubezpieczyciel przyznał Panu i wypłacił odszkodowanie na pozostałą część należności z tej faktury: 41 667,81 zł (kwota netto i 50% podatku VAT).

W związku z tym, kwotę przyznanego odszkodowania 41 667,81 zł uwzględnił Pan jako przychód podatkowy - w całości. Natomiast nie uwzględnił Pan jako kosztu podatkowego całości kwoty netto z faktury VAT powiększonej o 50% podatku VAT.

Jak wynika z art. 23 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków z tytułu kosztów używania samochodu osobowego, innego niż określony w pkt 46, na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej - jeżeli samochód ten jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika. Przepis ten zezwala zatem na ujmowanie w kosztach podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych jedynie 75% wydatków z tytułu używania firmowego samochodu osobowego (wykorzystywanego do tzw. użytku mieszanego). W związku z tym do kosztów uzyskania przychodu zaliczył Pan wyłącznie kwotę 31 250,85 zł, stanowiącą 75% kwoty kosztów naprawy netto powiększonej o 50% podatku VAT. W konsekwencji, w związku z podatkową kwalifikacją przyznanego odszkodowania, jak i faktury za koszty naprawy, wystąpił u Pana dochód do opodatkowania w kwocie 41 667,81 zł - 31 250,85 zł = 10 416,96 zł. Od tej samej podstawy wymiaru należało również naliczyć składkę zdrowotną.

Ad. 2.

W trakcie napraw Pana pojazdu korzystał Pan z najmu pojazdu zastępczego, który był niezbędny do prowadzenia działalności gospodarczej. Koszt najmu pojazdu zastępczego wyniósł 5 680,49 zł netto + 1 306,51 zł podatek VAT = 6 987,00 zł brutto. Wypożyczalnia samochodów, która dostarczyła pojazd zastępczy, wystawiła Panu na powyższą kwotę fakturę VAT na dane Pana działalności gospodarczej. Jako czynny podatnik podatku VAT był Pan uprawniony do odliczenia 50% podatku VAT z faktury dokumentującej najem pojazdu zastępczego. W związku z tym ubezpieczyciel przyznał Panu i wypłacił odszkodowanie w kwocie netto + 50% podatku VAT, tj. 5 680,49 zł + 653,26 zł = 6 333,75 zł. Kwota ta została w całości uwzględniona przez Pana jako przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast koszty uzyskania przychodu w tym podatku, udokumentowane fakturą wystawianą przez wypożyczalnię samochodów, zostały uwzględnione w wysokości równej 75% tej kwoty, tj. 0,75 x 6 333,75 zł = 4 750,31 zł. W konsekwencji, dochód do opodatkowania z powyższego tytułu wyniósł 6 333,75 zł - 4 750,31 zł = 1 583,44 zł. Od tej samej podstawy wymiaru należało również naliczyć składkę zdrowotną.

Ubezpieczyciel likwidujący szkodę stanął na stanowisku, że wypłacone odszkodowanie korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych, wskazując: „Jednocześnie informujemy, że odszkodowania z tytułu zwrotu poniesionych kosztów w polisach majątkowych, a więc także z polisy OC p.p.m. jest zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych w myśl art. 21 ustawy o podatku od osób fizycznych ust. 1 pkt 3 lit. a)-g)”.

W sprawie odszkodowań nie było prowadzone żadne postępowanie sądowe, nie zawarto ugody sądowej, ani mediacyjnej. Wypłata odszkodowań następowała wyłącznie na mocy decyzji ubezpieczyciela.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że prowadzi Pan działalność gospodarczą od ….2013 r. w zakresie kodu PKD 69.10.Z - działalność prawnicza. Prowadzi Pan podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz ewidencję środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także ewidencję VAT.

Pojazd X był naprawiany w okresie od połowy maja 2022 r. do drugiej połowy lipca 2022 r. Pojazd po naprawie został Panu wydany z ASO pod koniec lipca 2022 r. Ubezpieczyciel wypłacił odszkodowanie bezpośrednio do ASO realizującego naprawę. Nie zna Pan dokładnych terminów tych przelewów. Jednakże decyzje o przyznaniu odszkodowania w zakresie kosztów naprawy były wydawane dwukrotnie: pierwsza – 8 czerwca 2022 r. na kwotę 12 842,47 zł oraz druga (dopłata) – 12 sierpnia 2022 r. na kwotę 28 825,34 zł, tj. razem 41 667,81 zł. Należy przyjąć, że wypłata odszkodowania następowała każdorazowo niezwłocznie po wydaniu decyzji. Ze strony ASO w sierpniu 2022 r. uzyskał Pan potwierdzenie, że koszty naprawy (faktura na te koszty) w części pokrywanej przez ubezpieczyciela zostały zapłacone w całości. Z pojazdu zastępczego korzystał Pan w okresie od 18 maja 2022 r. do 8 lipca 2022 r. W tym okresie nie miał Pan możliwości korzystania ze swojego pojazdu.

Pana pojazd posiadał zarówno ubezpieczenie OC, jak i AC. Pojazd sprawcy posiadał ubezpieczenie OC, nie ma Pan wiedzy, czy również posiadał ubezpieczenie AC. Szkoda była likwidowana z ubezpieczenia OC pojazdu sprawcy, stąd ubezpieczenia posiadane przez Pana pojazd nie są istotne dla sprawy. Nie likwidował Pan szkody z własnego AC. Połowa podatku VAT z faktury dokumentującej naprawę nie podlegała odliczeniu. W związku z powyższym, punktem wyjścia dla ustalenia kosztu była kwota netto powiększona o połowę podatku VAT. Do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej zaliczył Pan 75% z sumy: kwoty netto z faktury VAT wystawionej przez ASO na Pana działalność gospodarczą oraz połowy podatku VAT z tej faktury. Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów nastąpiło w lipcu 2022 r.

Odszkodowanie w takiej kwocie, w jakiej zostało przyznane, tj. 41 667,81 zł (obliczone przez ubezpieczyciela jako suma kwoty netto i połowy podatku VAT z faktury dokumentującej naprawę) zostało w całości uznane za przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazany we wniosku pojazd X jest samochodem osobowym w rozumieniu art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pytania

1.Czy opisane w stanie faktycznym odszkodowania, przyznane i wypłacone przez ubezpieczyciela, stanowią dla Pana przychód z działalności gospodarczej w podatku dochodowym od osób fizycznych?

2.Czy opisane w stanie faktycznym odszkodowania, przyznane i wypłacone przez ubezpieczyciela, korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, w szczególności na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

3.Czy był Pan uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków na naprawę pojazdu oraz na najem pojazdu zastępczego w wymiarze większym niż 75% sumy kwot netto z faktur VAT dokumentujących te wydatki i 50% kwot podatku VAT z tych faktur?

Pana stanowisko w sprawie

Ad. 1.

Opisane w stanie faktycznym odszkodowania stanowią dla Pana przychód z działalności gospodarczej na mocy art. 14 ust. 2 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym przychodem z działalności gospodarczej są również otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej.

Ad. 2.

Opisane w stanie faktycznym odszkodowania nie korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych. Zwolnienie to nie przysługuje również na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad. 3.

Nie był Pan uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków na naprawę pojazdu oraz na najem pojazdu zastępczego w wymiarze większym niż 75% sumy kwot netto z faktur dokumentujących te wydatki i 50% kwot podatku VAT z tych faktur. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków z tytułu kosztów używania samochodu osobowego, innego niż określony w pkt 46, na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej - jeżeli samochód ten jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika. Przepis ten zezwala zatem na ujmowanie w kosztach podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych jedynie 75% wydatków z tytułu używania firmowego samochodu osobowego (wykorzystywanego do tzw. użytku mieszanego).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

W myśl art. 14 ust. 1 tej ustawy,

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 12 cytowanej ustawy,

Co do zasady, przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkie przysporzenia majątkowe, uzyskane w związku z tą działalnością, o ile ustawa nie wyłącza ich z tej kategorii. Przychodem z działalności gospodarczej będą więc także przekazane przez ubezpieczyciela odszkodowania za szkody w składnikach majątku związanych z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą - wskazane w art. 14 ust. 2 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Składnikami majątku związanymi z prowadzoną działalnością gospodarczą będą zarówno składniki majątku stanowiące środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne w tej działalności, jak i wszelkie inne przedmioty, które są w funkcjonalny sposób związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, tj. wszelkie przedmioty wykorzystywane przez Podatnika w prowadzonej przez Niego pozarolniczej działalności gospodarczej.

Przepis art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi natomiast, że:

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika, że w przypadku, gdy podatnik poniesie wydatek, który zostaje sfinansowany kwotą pochodzącą z tytułu ubezpieczenia, nie można mówić o zwrocie wydatku poniesionego przez podatnika. Otrzymane odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia jest realizacją świadczenia wynikającego z postanowień umowy ubezpieczenia i stanowi wyrównanie poniesionego wydatku (na pokrycie szkody z majątku podatnika), w kwocie odpowiadającej poniesionemu przez podatnika wydatkowi, a nie zwrot tego wydatku. Tym samym, kwoty wypłaconych odszkodowań, nawet na pokrycie wydatków poniesionych przez podatnika, niezaliczanych do kosztów uzyskania przychodów, nie stanowią zwrotu wydatków, w rozumieniu art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec tego, odszkodowania - jeżeli mają związek z prowadzoną przez podatnika pozarolniczą działalnością gospodarczą - stanowią podlegający opodatkowaniu przychód z tej działalności, chyba że wymienione są w katalogu zwolnień przedmiotowych określonych w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wówczas odszkodowania te korzystają ze zwolnienia od podatku.

Stosownie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z podanych przez Pana informacji wynika, że:

˗prowadzi Pani działalność gospodarczą, w ramach której wykorzystuje Pan samochód osobowy,

˗samochód stanowi środek trwały,

˗samochód wykorzystywany jest na cele działalności gospodarczej oraz na cele prywatne,

˗pojazd uległ wypadkowi komunikacyjnemu z winy innego kierowcy,

˗szkodę związaną z wypadkiem likwidował polski zakład ubezpieczeń jako korespondent zagranicznego towarzystwa ubezpieczeń w ramach Systemu Zielonej Karty (sprawca był cudzoziemcem i kierował pojazdem zarejestrowanym zagranicą, posiadał zagraniczne ubezpieczenie OC).

˗wypadek spowodował wystąpienie m.in. następujących szkód majątkowych:

·szkody materialnej w pojeździe,

·szkody związanej z czasowym brakiem możliwości korzystania z Pana pojazdu i koniecznością wynajęcia pojazdu zastępczego

˗serwis ASO realizujący naprawę wystawił Panu fakturę VAT na kwotękosztu naprawy pojazdu na dane Pana działalności gospodarczej;

˗w trakcie napraw Pana pojazdu korzystał Pan z najmu pojazdu zastępczego, który był niezbędny do prowadzenia działalności gospodarczej. Wypożyczalnia samochodów, która dostarczyła pojazd zastępczy, wystawiła Panu fakturę VAT na dane Pana działalności gospodarczej.

˗w związku z zaistniałą sytuacją ubezpieczyciel przyznał i wypłacił Panu odszkodowanie.

W związku z powyższym należy uznać, że otrzymane przez Pana odszkodowanie z tytułu:

·szkody materialnej w pojeździe X,

·szkody związanej z czasowym brakiem możliwości korzystania z pojazdu i koniecznością wynajęcia pojazdu zastępczego,

nie jest odszkodowaniem wynikającym z przepisów odrębnych ustaw, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, przedmiotowe świadczenie nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie ww. artykułu.

Natomiast w myśl art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Skoro odszkodowanie zostało przez Pana otrzymane z tytułu szkody dotyczącej składnika majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą, to nie korzysta ono także z ww. zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zatem, w związku z tym, że wypłacone odszkodowanie nie korzysta z żadnego z wyżej wymienionych zwolnień od podatku, powstanie u Pana obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy stwierdzić należy, że wskazane odszkodowanie stanowić będzie dla Pana przychód z działalności gospodarczej, objęty dyspozycją art. 14 ust. 2 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niekorzystający ze zwolnienia.

Wobec powyższego, Pana stanowisko w zakresie pytań Nr 1 i Nr 2 w należało uznać za prawidłowe.

Natomiast odnośnie pytania Nr 3 wskazuję, że zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów tak, aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodów” zawarte we wskazanym art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z osiąganiem przychodów podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Należy zauważyć, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód).

W związku z powyższym, kosztem uzyskania przychodu są wszelkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu i nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego uznać więc należy, że aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

·został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

·jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

·pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

·poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

·został właściwie udokumentowany,

·nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jednocześnie jak wynika z treści art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a) omawianej ustawy:

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 48 powołanej ustawy:

Z kolei, art. 23 ust. 1 pkt 46a cytowanej na wstępie ustawy stanowi:

Z powyższego wynika zatem, że wszelkie wydatki związane z korzystaniem z samochodu osobowego służącego podatnikowi także do innych celów niż działalność gospodarcza podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w wysokości 75% tych wydatków.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z o podatku od towarów i usług:

Reasumując, stwierdzić należy, że skorowykorzystuje Pan pojazd do tzw. użytku mieszanego, tj. oprócz celów związanych z działalnością działalności gospodarczą służy on również do celów osobistych (niezwiązanych z działalnością gospodarczą), nie był Pan uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków na naprawę pojazdu oraz na najem pojazdu zastępczego w wymiarze większym niż 75% sumy kwot netto z faktur VAT dokumentujących te wydatki i 50% kwot podatku VAT z tych faktur.

Zatem, Pana stanowisko w odniesieniu do pytania Nr 3 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił, i stanu prawnego,który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzam postępowania dowodowego, lecz opieram się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm., dalej jako: „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).