Interpretacja indywidualna z dnia 6 grudnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.657.2023.1.AWO

Skutki podatkowe amortyzacji nieruchomości mieszkalnych.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych - jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 października 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 24 października 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji nieruchomości mieszkalnych. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą od 1 października 2003 r.

Jej przeważającym przedmiotem jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (PKD: 68.20.Z). Dodatkowo, prowadzi Pani również (...) (PKD: (...)). Głównym przedmiotem Pani działalności jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi i z tego tytułu osiąga Pani główne przychody.

Niżej wymienione nieruchomości są wykorzystywane wyłącznie w ramach prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej. Ponosi Pani wydatki związane z utrzymaniem i remontami wskazanych niżej nieruchomości, a zatem powinna mieć Pani możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Przed 1 stycznia 2022 r. przyjęła Pani do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych oraz prawnych poniżej wymienione nieruchomości:

1)spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego przy ul. A 1 w C, przyjęte do ewidencji środków trwałych (...) lipca 2016 r., amortyzowany metodą liniową, stawką 1,5%,

2)lokal mieszkalny przy ul. B 2 w C - przyjęty do ewidencji środków trwałych (...) sierpnia 2008 r., amortyzowany metodą liniową, stawką 1,5%,

3)lokal mieszkalny przy ul. A 3 w C - przyjęty do ewidencji środków trwałych (...) lipca 2016 r., amortyzowany metodą liniową, stawką 1,5%,

4)lokal mieszkalny przy ul. D 4 w E - przyjęty do ewidencji środków trwałych (...) grudnia 2018 r., amortyzowany metodą liniową, stawką 1,5%,

5)lokal mieszkalny przy ul. F 5 w C - przyjęty do ewidencji środków trwałych (...) lipca 2020 r., amortyzowany metodą liniową, stawką 10%,

6)lokal mieszkalny przy ul. G 6 w C - przyjęty do ewidencji środków trwałych (...) lipca 2020 r., amortyzowany metodą liniową, stawką 10%,

7)lokal mieszkalny przy ul. H 7 w C - przyjęty do ewidencji środków trwałych (...) sierpnia 2021 r., amortyzowany metodą liniową, stawką 10%.

Wszystkie wymienione wyżej nieruchomości - lokale mieszkalne - zostały przez Panią nabyte przed 1 stycznia 2022 r. i dokonywała Pani odpisów amortyzacyjnych do 31 grudnia 2022 r. Zaprzestała Pani rozliczania w kosztach uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wskazanych wyżek lokali mieszkalnych z uwagi na wyłączenie takiej możliwości w związku ze zmianą przepisów prawnych (od 1 stycznia 2023 r.).

Pytanie

Czy ma Pani prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od wymienionych powyżej nieruchomości mieszkalnych do dokonania pełnej amortyzacji na zasadach obowiązujących do 31 grudnia 2021 r.?

Pani stanowisko w sprawie

Przedstawiając własne stanowisko w spawie, wskazała Pani, że na wystąpienie Pani z przedmiotowym wnioskiem miał wpływ - wydany w ostatnim czasie - wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 czerwca 2023 r. (sygn. akt I SA/Łd 258/23), którym uchylono zaskarżoną indywidualną interpretację podatkową ze względu na niezgodność wyłączenia możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych dotyczących lokali mieszkalnych z wyrażoną w Konstytucji RP zasadą ochrony praw nabytych i interesów w toku.

Zgodnie z tym wyrokiem (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 czerwca 2023 r., sygn. akt I SA/Łd 258/23):

Mając to na uwadze Sąd stwierdził, że przepis pkt 2a dodany do art. 16c u.p.d.o.p. z mocą od 1 stycznia 2022 r. wykluczający odtąd możliwość amortyzacji budynków mieszkalnych, lokali mieszkalnych stanowiących odrębną nieruchomość, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, z dopuszczalnością - na podstawie art. 71 ust. 2 ustawy nowelizującej - amortyzacji takich budynków i lokali nabytych lub wytworzonych przed dniem 1 stycznia 2022 r. jeszcze tylko przez rok - do 31 grudnia 2022 r. - należy ocenić jednoznacznie jako niezgodny z wynikającą z art. 2 Konstytucji RP zasadą ochrony praw nabytych i interesów w toku. Oczywista niekonstytucyjność tych rozwiązań wynika z porównania ich skutków z wnioskami przeprowadzonej już wcześniej przez TK analizy konstytucyjności analogicznych przepisów u.p.d.o.p. Jak stwierdzono w wyroku TK z dnia 10 lutego 2015 r., P 2, „art. 4 w związku z art. 1 pkt 6 ustawy z dnia 20 listopada 1999 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 95, poz. 1101 oraz z 2002 r. Nr 100, poz. 923) w zakresie, w jakim od 1 stycznia 2000 r. pozbawił podatników podatku dochodowego od osób prawnych możliwości amortyzacji prawa użytkowania udziału w nieruchomości, wprowadzonego do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych przed 1 stycznia 1999 r., jest niezgodny z wywodzoną z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej zasadą ochrony interesów w toku”. W tej sprawie chodziło o odpowiedź na pytanie, czy art. 1 pkt 6 w zw. z art. 4 ustawy z dnia 20 listopada 1999 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 95, poz. 1101) w części, w jakiej pozbawiał podatników od 1 stycznia 2000 r. możliwości amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych, takich jak prawo użytkowania na udziale nieruchomości wprowadzonego do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych przed 1 stycznia 1999 r., był zgodny z zasadą ochrony praw nabytych i zasadą ochrony interesów w toku. (...) TK przypomniał, że z zasady demokratycznego państwa prawnego (art. 2 Konstytucji) wynika m.in. zasada lojalności państwa wobec obywatela. Z zasady tej wyprowadził dalsze szczegółowe reguły, odnoszące się m.in. do sytuacji następowania po sobie zmian obowiązującego prawa. Wśród nich znajduje się reguła, która nakłada na ustawodawcę obowiązek ochrony praw nabytych i ochrony interesów będących w toku. Treścią zasady ochrony praw nabytych jest zapewnienie ochrony publicznych i prywatnych praw podmiotowych oraz zakaz arbitralnego znoszenia lub ograniczania praw podmiotowych, które przysługują jednostce lub innym podmiotom prywatnym występującym w obrocie prawnym. Trybunał zwrócił uwagę, że ochrona praw nabytych dotyczy praw, które zostały nabyte „słusznie”, tzn. wyklucza to stosowanie analizowanej zasady w odniesieniu do praw nabytych contra legem i praeter legem oraz uzyskanych w sposób niedopuszczalny w demokratycznym państwie prawnym albo z naruszeniem zasady sprawiedliwości społecznej. Ponadto, ochroną zostały objęte także ekspektatywy, czyli prawa tymczasowe, które mają charakter maksymalnie ukształtowany. (...) Obowiązkiem ustawodawcy, ze względu na ochronę interesów w toku, jest ustanowienie przepisów, które umożliwią dokończenie przedsięwzięć rozpoczętych stosownie do przepisów obowiązujących w chwili ich rozpoczynania albo stworzą inną możliwość dostosowania się do zmienionej regulacji prawnej.(...) Nie zmienia tego także przesunięcie o rok wejścia w życie zasad pozbawiających podatników możliwości dokonywania amortyzacji podatkowej nieruchomości mieszkaniowych (M. Jaśniewicz, Nowy (bez)Ład w opodatkowaniu najmu nieruchomości, Kwartalnik Prawa Podatkowego nr 1/2022, s. 56).

Wskazała Pani, że w wyniku wprowadzonych zmian, art. 22c pkt 2 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych otrzymał brzmienie:

Amortyzacji nie podlegają: (...) budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy (...).

Podkreśliła też Pani, że zgodnie z art. 71 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw:

Podatnicy osiągający w 2022 r. przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy zmienianej w art. 1, mogą stosować zasady opodatkowania tych przychodów obowiązujące na dzień 31 grudnia 2021 r., z zastrzeżeniem ust. 2.2. Podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych i podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych mogą, nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2022 r., zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych będących odpowiednio budynkami mieszkalnymi, lokalami mieszkalnymi stanowiącymi odrębną nieruchomość, spółdzielczym własnościowym prawem do lokalu mieszkalnego lub prawem do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, nabytych lub wytworzonych przed dniem 1 stycznia 2022 r.

Uważa Pani, że wprowadzone zmiany stoją jednak w sprzeczności z konstytucyjną zasadą ochrony praw nabytych i interesów w toku, wynikającą z zasadny demokratycznego państwa prawnego, wyrażonych w art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 r.

W Pani ocenie, wprowadzone zmiany pozbawiły Panią możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od nabytych przez Panią lokali mieszkalnych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, której przedmiotem jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Podkreśliła Pani, że wprowadzone zmiany - w znacząco niekorzystny sposób - zmieniają Pani sytuację prawną, gdyż rozpoczęła Pani amortyzację składników majątku, której jednak nie była Pani w stanie zakończyć (z uwagi na wprowadzone zmiany). Wprowadzona możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych do 31 grudnia 2022 r. nie doprowadziła do zakończenia podjętych przez Panią inwestycji.

Wskazała Pani, że zbliżona sytuacja znalazła także odzwierciedlenie w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego (wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 10 lutego 2015 r., sygn. akt P 2):

Art. 4 w związku z art. 1 pkt 6 ustawy z dnia 20 listopada 1999 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 95, poz. 1101 oraz z 2002 r. Nr 100, poz. 923) w zakresie, w jakim od 1 stycznia 2000 r. pozbawił podatników podatku dochodowego od osób prawnych możliwości amortyzacji prawa użytkowania udziału w nieruchomości, wprowadzonego do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych przed 1 stycznia 1999 r., jest niezgodny z wywodzoną z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej zasadą ochrony interesów w toku.

Reasumując, uważa Pani, że powinna mieć w dalszym ciągu możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia opisanych we wniosku lokali mieszkalnych, tak jak czyniła to Pani zgodnie z obowiązującymi przed 1 stycznia 2022 r. przepisami prawnymi. Podała Pani, że nawet wykorzystana przez Panią możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych do 31 grudnia 2022 r. nie pozwoliła na ukończenie podjętych przedsięwzięć. Pani zdaniem, jej sytuację należy uznać za szczególną, z uwagi na fakt, że przeważającym przedmiotem jej działalności jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami, a większość nieruchomości, które przyjęła Pani do ewidencji środków trwałych ma charakter lokali mieszkalnych i budynków mieszkalnych, bo Pani w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wynajmuje je osobom prywatnym w celach mieszkalnych.

Podkreśliła też Pani, że ustawą z 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego w art. 19f przewidziano możliwość zawarcia umowy najmu instytucjonalnego lokalu, której stroną jest m.in.: osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą w zakresie wynajmowania lokali, a zatem ustawodawca wprost przewidział i uregulował w obowiązujących przepisach prawnych taki rodzaj prowadzonej działalności gospodarczej. Zastanawia się więc Pani dlaczego nie może Pani z tymi lokalami postępować w taki sam sposób, jak z lokalami o innym charakterze w myśl art. 22a ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, skoro lokali tych na własne potrzeby mieszkaniowe Pani nie wykorzystuje, ale wyłącznie jako środek służący wykonywanej działalności gospodarczej.

Na zakończenie dodała też Pani, że (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 11 grudnia 2015 r., I SA/Po 1767/15):

Postępowanie, które jest prowadzone w sprawie wydania pisemnej interpretacji prawa podatkowego jest postępowaniem, w którym organ uprawiony do jej wydania ma udzielić podatnikowi informacji w zakresie zastosowania i wykładni prawa podatkowego w przedstawionym przez podatnika stanie faktycznym sprawy.

Ocena stanowiska

 Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W myśl pierwszego zdania art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a‑22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2)maszyny, urządzenia i środki transportu,

3)inne przedmioty

‒o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z przytoczonych przepisów wynika, że środki trwałe podlegają amortyzacji, o ile spełniają następujące warunki:

–stanowią własność lub współwłasność podatnika,

–są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,

–przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,

–są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Stosownie natomiast do art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy - zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Taka treść tego przepisu obowiązuje od 1 stycznia 2022 r. Przepis ten został zmieniony przez art. 1 pkt 16 ustawy z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (t. j. Dz. U. z 2021 r., poz. 2105), dalej jako: „ustawa zmieniająca”.

Jednocześnie w myśl art. 71 ust. 2 ustawy zmieniającej:

Podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych i podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych mogą, nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2022 r., zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych będących odpowiednio budynkami mieszkalnymi, lokalami mieszkalnymi stanowiącymi odrębną nieruchomość, spółdzielczym własnościowym prawem do lokalu mieszkalnego lub prawem do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, nabytych lub wytworzonych przed dniem 1 stycznia 2022 r.

Tym samym - na podstawie przepisu przejściowego, który jest przepisem szczególnym - podatnicy do końca 2022 r. mogli stosować przepisy dotyczące amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych obowiązujące na 31 grudnia 2021 r., w odniesieniu do: budynków mieszkalnych, lokali mieszkalnych, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, nabytych lub wytworzonych przed 1 stycznia 2022 r.

Z informacji przedstawionych przez Panią wynika m.in., że:

‒głównym przedmiotem Pani działalności jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi i z tego tytułu osiąga Pani główne przychody,

‒przed 1 stycznia 2022 r. przyjęła Pani do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych:

•spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,

•sześć lokali mieszkalnych,

‒dokonywała Pani odpisów amortyzacyjnych do 31 grudnia 2022 r.

Ponadto, uważa Pani, że powinna Pani mieć w dalszym ciągu możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia opisanych we wniosku lokali mieszkalnych, tak jak czyniła to Pani zgodnie z obowiązującymi przed 1 stycznia 2022 r. przepisami prawnymi. Podkreśla też Pani, że wprowadzone zmiany pozbawiły Panią możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od nabytych przez Panią lokali mieszkalnych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, której przedmiotem jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Podkreśliła Pani, że wprowadzone zmiany - w znacząco niekorzystny sposób - zmieniają Pani sytuację prawną, gdyż rozpoczęła Pani amortyzację składników majątku, której jednak nie była Pani w stanie zakończyć (z uwagi na wprowadzone zmiany). Wprowadzona możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych do 31 grudnia 2022 r. nie doprowadziła do zakończenia podjętych przez Panią inwestycji.

Na tle obowiązujących przepisów nie sposób jednak zgodzić się z Pani stanowiskiem. Jak bowiem wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 13 lipca 2023 r., sygn. akt II FSK 119/23:

Z przepisów przejściowych (art. 71 ust. 2 ustawy nowelizującej) bezsprzecznie wynika, że podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych i podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych mogą, nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2022 r. stosować przepisy zmieniane. Ustawodawca zatem wprost przewidział do kiedy przepisy można stosować. Skoro wskazał konkretną datę to nie można ich stosować dłużej.

Co równie istotne, Naczelny Sąd Administracyjny w cytowanym wyżej orzeczeniu podkreślił również, że:

Jednostka musi zawsze liczyć się z tym, że zmiana warunków społecznych lub gospodarczych może wymagać nie tylko zmiany obowiązującego prawa, ale również niezwłocznego wprowadzenia w życie nowych regulacji prawnych. W szczególności ryzyko związane z wszelką działalnością gospodarczą obejmuje również ryzyko niekorzystnych zmian systemu prawnego.

W uzasadnieniu do ustawy Polski Ład (Druk sejmowy numer 1532), w części określonej jako Zmiany w zakresie amortyzowania budynków i lokali mieszkalnych, podkreślono natomiast, że:

Proponowane zmiany zakładają wyłączenie z kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od budynków i lokali mieszkalnych. Zmiany dotyczą zatem tych składników, których wartość nie spada, a zasadniczo wzrasta. Projektowane rozwiązanie będzie zbieżne w skutkach w podatku dochodowym z rozwiązaniami dotyczącymi gruntów i prawa wieczystego użytkowania gruntów, które również nie podlegają amortyzacji.

Stwierdzam więc, że o ile mogła Pani dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wskazanych we wniosku nieruchomości mieszkalnych oraz zaliczać te odpisy amortyzacyjne do kosztów podatkowych prowadzonej działalności gospodarczej przez cały 2022 r. - na zasadach obowiązujących na dzień 31 grudnia 2021 r., to Pani stanowisko, zgodnie z którym miała i nadal ma Pani prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodu odpisy amortyzacyjne od wskazanych we wniosku nieruchomości mieszkalnych do momentu pełnego zakończenia ich amortyzacji jest nieprawidłowe. Wprowadzona nowelizacja (cytowany wyżej art. 71 ust. 2 ustawy zmieniającej) nie przewiduje takiej możliwości, a więc nie ma Pani prawa zaliczać do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od opisanych nieruchomości (wymienionych lokali mieszkalnych i spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego) do momentu zakończenia ich amortyzacji/pełnego zamortyzowania.

W odniesieniu natomiast do części Pani stanowiska dotyczącego niezgodności art. 71 ust. 2 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw z ustawą z 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (t. j. Dz. U. nr 78, poz. 483 ze zm.) wskazuję, że postępowanie w sprawie wydawania interpretacji indywidualnych, z uwagi na przedmiot i charakter wydawanych w jego toku rozstrzygnięć, jest postępowaniem szczególnym, odrębnym, do którego nie mają bezpośredniego zastosowania inne (poza wskazanymi w ustawie) przepisy ustawy Ordynacja podatkowa. Dlatego też przedmiotowa interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie postawionego przez Panią pytania. Kontrola norm (abstrakcyjna i konkretna; a posteriori i a priori), której istota polega na orzekaniu o hierarchicznej (pionowej) zgodności aktów normatywnych (norm prawnych) niższego rzędu z aktami normatywnymi (normami prawnymi) wyższego rzędu i na eliminowaniu tych pierwszych z systemu obowiązującego prawa w razie stwierdzenia braku zgodności, należy natomiast do kompetencji Trybunału Konstytucyjnego.

Ze wskazanych wyżej względów, Pani stanowisko uznaję więc za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

W odniesieniu do powołanych przez Panią wyroków zaznaczam, że orzeczenia te dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw osądzonych w określonym stanie faktycznym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące.

Końcowo zastrzegam również, że zadane pytanie zakreśla granice w jakich mogę wydać interpretację indywidualną (określa ono zakres żądania Wnioskodawcy).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a,

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług,

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).