Interpretacja indywidualna z dnia 6 grudnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.696.2023.2.AKR

Możliwość opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 września 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 29 września 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem złożonym 16 listopada 2023 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, w ramach której świadczy min. usługi programistyczne. Jego przedsiębiorstwo jest prowadzone od 2 lipca 2019 r. i od tej daty prowadzona jest także działalność rozwojowo-badawcza w zakresie prac programistycznych. Zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności gospodarcza działalność przedsiębiorstwa Wnioskodawcy to 62.01.Z Działalność związana z oprogramowaniem.

Wnioskodawca jest opodatkowany podatkiem dochodowym liniowym i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Wnioskodawca w ramach swojej działalności zawiera umowy o świadczenie usług programistycznych (dalej jako: „Usługi”).

Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Omawiane we wniosku usługi programistyczne świadczone są przez Wnioskodawcę w Polsce, na zasadzie pracy osobistej w biurze bądź pracy zdalnej na rzecz kontrahenta. Stosownie do umowy łączącej Wnioskodawcę z kontrahentem jej przedmiotem jest świadczenie przez Wnioskodawcę na rzecz spółek bezpośrednio lub ich klientów usług informatycznych. Wnioskodawca jest programistą oprogramowania świadczącym usługi informatyczne, w wyniku których powstają utwory będące programami komputerowymi.

Wnioskodawca zajmuje się - w zależności od potrzeb - projektowaniem baz danych, pisaniem kodu źródłowego oprogramowania (zarówno po stronie serwera jak i interfejsu użytkownika uruchomianego w przeglądarce). Wnioskodawca, podczas pisania kodu i tworzenia nowych funkcjonalności, podejmuje wiele decyzji związanych z architekturą (która ma wpływ na to, na ile łatwo będzie można dokonywać zmian w aplikacji w przyszłości, np. dodawania nowych funkcjonalności), algorytmami przetwarzania danych przy zapisie, odczycie, analizie na potrzeby raportów (mających duży wpływ na wydajność aplikacji) oraz sposobu zaprezentowania danych użytkownikowi w interfejsie użytkownika (co ma wpływ na łatwość i szybkość korzystania z aplikacji przez użytkownika).

Wnioskodawca wykorzystuje przy tym stos technologiczny, na który składają się przede wszystkim:

·baza danych: …,

·kod serwerowy: …, …, …,

·frontend: ….

W ramach projektu Wnioskodawca - odpowiada za tworzenie nowych aplikacji lub rozwijanie istniejących dla organów europejskich. Aplikacje tworzone i rozwijane przez Wnioskodawcę są udostępniane w ramach platformy … (…). Związane są one z digitalizacją wymiany informacji między organami UE i krajami członkowskimi. Standaryzowanie zbieranych informacji i strukturyzowanie ich umożliwia automatyczną analizę, walidację oraz szybkie przeszukiwanie. Ponadto Wnioskodawca automatyzuje i upraszcza kroki w workflow aplikacji oraz implementuje funkcjonalności związane z automatycznym raportowaniem i podsumowywaniem.

Wytwarzanie, ulepszanie i rozwijanie opisanego wyżej oprogramowania ma miejsce (i będzie miało miejsce) w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności o charakterze twórczym, podejmowanej w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany) w celu zwiększania zasobów wiedzy lub wykorzystywania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług), w postaci innowacyjnych systemów informatycznych wspierających i automatyzujących. Efekty działalności Wnioskodawcy są (i będą) rozwiązaniami niewystępującymi dotychczas w praktyce gospodarczej lub są (będą) na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają (odróżnią) się od rozwiązań już funkcjonujących.

Autorskie prawo do programu komputerowego jest zatem (i będzie) wytwarzane, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej.

W związku z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową Wnioskodawca ponosi między innymi następujące koszty:

1)czynsz najmu,

2)dojazdy do Klientów (transport, hotel),

3)płatny udział w specjalistycznych szkoleniach i konferencjach branżowych,

4)zakup specjalistycznej literatury,

5)zakup narzędzi i oprogramowania,

6)wydatki związane ze sprzętem komputerowym,

7)wydatki związane z rachunkami za telefon komórkowy,

8)wydatki na dostęp do internetu.

W uzupełnieniu Wnioskodawca stwierdził, że wniosek dotyczy 2023 r. Ponadto wskazał, że rozwija system … (…). Jego innowacyjność polega na z dygitalizacji wymiany informacji między komisją i krajami członkowskimi. Standaryzowanie zbieranych informacji i strukturyzowanie ich umożliwia automatyczną analizę, walidację oraz szybkie przeszukiwanie. Pewne kroki w „przepływie pracy” tych informacji są automatyzowane oraz upraszczane. Raporty i podsumowania mogą być tworzone automatycznie. Te wszystkie elementy nie występowały wcześniej. W celu wytworzenia oprogramowania zakres realizacji może obejmować zarówno projekt bazy danych, kod wykonywany po stronie serwera, jak i interfejs użytkownika uruchamiany w przeglądarce. Podczas pisania kodu/realizacji aplikacji Wnioskodawca podejmuje wiele decyzji, np. związanych z architekturą (która ma wpływ na to, na ile łatwo będzie można dokonywać zmian w aplikacji w przyszłości, np. dodawania nowych funkcjonalności), algorytmów przetwarzania danych przy zapisie, odczycie, analizie na potrzeby raportów (które mają duży wpływ na wydajność aplikacji) oraz sposobu zaprezentowania danych użytkownikowi w interfejsie użytkownika (co ma wpływ na łatwość i szybkość korzystania z aplikacji przez użytkownika). Wnioskodawca wykonuje prace w sposób zaplanowany, metodyczny i systematyczny i są one efektem Jego działalności badawczo-rozwojowej. Każda funkcjonalność w ramach aplikacji ma swoją własną bazę danych, kod serwerowy (backend) oraz interfejs użytkownika (frontend).

Podstawowy stos technologiczny w poszczególnych aplikacjach jest podobny i zawiera m.in:

-bazę danych: …,

-kod serwerowy: …, …, …,

-frontend: ….

Aktualnie rozwiązania automatyczne nie funkcjonują u klienta i tworzenie aplikacji wprowadza całkowitą innowacyjność. Działania Wnioskodawcy tworzą całkowicie nowe użyteczności i funkcjonalności oprogramowania. Nowy, ulepszony charakter produktów nie jest wynikiem działalności obejmującej wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian do tych produktów. Wytwarzanie i rozwijania oprogramowania stanowi przejaw działalności twórczej Wnioskodawcy o indywidualnym charakterze - rozwiązanie każdego problemu wymaga indywidualnego podejścia i skorzystania z wszelkiego warsztatu posiadanego przez Wnioskodawcę oraz licznych badań.

W przypadku zarówno tworzenia, jak i rozwijania programów komputerowych (lub ich części) efekty pracy Wnioskodawcy zawsze są odrębnymi programami komputerowymi, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Efekty pracy Wnioskodawcy w postaci programów komputerowych lub ich części zawsze są/będą utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, tj.:

-zawsze odznaczały się/będą odznaczały się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej;

-nie były/nie będą efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny;

-nie były/nie będą jedynie „techniczną”, a „twórczą" realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez Zleceniodawcę.

Systematyczność w odniesieniu do podejmowanych prac polega na tym, że Wnioskodawca planuje i przeprowadza projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Na wstępie Wnioskodawca postawił sobie za cel zautomatyzowanie pewnych funkcjonalności we wnioskach … i wykorzystując dostępny Mu warsztat dochodził do poszczególnych elementów rozwoju systemu. Źródłem finansowania są środki unijne. Harmonogramy tworzenia oprogramowania wynikają z analiz wykonanych przez Wnioskodawcę i były dostarczane przyrostowo wraz z wytworzeniem działającej funkcjonalności. Były one realizowane w założonych terminach. Wnioskodawca samodzielnie opracowywał oprogramowanie. Zostały osiągnięte cele w postaci zautomatyzowanych raportów, workflow i wniosków.

W odniesieniu do działalności Wnioskodawcy, w ramach której tworzy i rozwija „programy komputerowe” Wnioskodawca wskazuje, że przed rozpoczęciem realizacji programu komputerowego znał tylko cel stworzenia oprogramowania. Wnioskodawca wykorzystuje swoją wiedzę na temat projektowania baz danych, projektowania oprogramowania i programowania przy programach komputerowych.  

Wytwarzane funkcjonalności są całkowitą nowością. Wnioskodawca wykorzystuje wiedzę w drodze badań i ustalania architektury rozwiązania i architektury baz danych. Podczas takiej analizy i badań Wnioskodawca ustala stos technologiczny, który winien być wykorzystany przy rozwoju oprogramowania. Produkty, usługi i procesy są oparte na dotychczas istniejących manualnych procesach i raportach. Efektem działań jest automatyzacja produktów, usług i procesów, a zwłaszcza zautomatyzowane wnioski i raporty.

Zlecone Wnioskodawcy czynności na podstawie umowy nie są wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności.

Wnioskodawca jako wykonujący te czynności ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością.

Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za efekty swojej pracy w stosunku do osób trzecich (innych niż Zleceniodawca).

Wnioskodawca przenosi całość autorskich praw majątkowych na rzecz kontrahenta do tworzonego, rozwijanego bądź ulepszanego oprogramowania na mocy umowy o świadczenie usług i następuje to odpłatnie.

Dochodem z tworzonego, rozwijanego bądź ulepszanego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej są dochody osiągnięte przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Na gruncie umowy ze Zleceniodawcą Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, które wyceniane jest według roboczogodziny Wnioskodawcy, którą spędził nad oprogramowaniem. Wypłata wynagrodzenia uzależniona jest od przeniesienia całości praw autorskich.

Wynagrodzenie nie jest zależne od okresu rozliczeniowego, a od wykonanej pracy. Wnioskodawca jest umówiony na comiesięczne płatności za stworzone oprogramowanie.

Przeniesienie każdego z majątkowych praw autorskich do programu komputerowego (lub jego części) następuje zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 ww. ustawy.

Wnioskodawca prowadzi od 1 stycznia 2023 r. odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów szczegółową ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jest ona prowadzona od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia kwalifikowanego IP oraz prowadzona jest ona na bieżąco, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów.

Ww. ewidencja prowadzona jest zgodnie z wymogami art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w sposób pozwalający na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także pozwalający na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Pytanie

Czy w tak opisanym stanie taktycznym prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że do przychodów uzyskiwanych z autorskich praw do programów komputerowych, uzyskiwanych przez Wnioskodawcę w ramach umów zawartych z kontrahentem dotyczącymi opisanego projektu, tj. przychodów za przeniesienie autorskich praw majątkowych do tworzonych, rozwijanych bądź ulepszanych programów komputerowych Wnioskodawca stosuje przepisy art. 30ca ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. 5% stawkę podatku dochodowego?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczone usługi badawczo-rozwojowe w zakresie wytwarzania oprogramowania, w szczególności automatyzacji testów, spełniają wymóg art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „Ustawa”). Zgodnie z art. 30cb Ustawy Wnioskodawca prowadzi wyodrębnioną ewidencję dotyczącą prowadzonych prac badawczo-rozwojowych. W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż może zastosować stawkę 5% podatku dochodowego od osób fizycznych, do przychodów z opisanych wyżej prac badawczo-rozwojowych (wytwarzania i rozwoju oprogramowania w ramach projektu). W konsekwencji, Wnioskodawca zamierza w zeznaniu rocznym za 2023 r. rozliczyć dochód uzyskany z autorskiego prawa do programu komputerowego w ramach opisanej współpracy ze spółką z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%. Stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe w świetle obowiązującego stanu prawnego, z przyczyn wskazanych poniżej.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjną stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w Ustawie dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, (tzw. IP BOX, Innowation Box). W uzasadnieniu do projektu powyższej ustawy wskazano, że proponowane w projekcie ustawy rozwiązanie polega na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane dalej „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”. Warunkiem koniecznym dla skorzystania z projektowanej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo- rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji tzw. zasady nexus, zgodnie z którą przychody związane z własnością intelektualną mogą być korzystnie opodatkowane w takim zakresie, w jakim konkretna własność intelektualna generująca przychód jest efektem prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez danego podatnika. Zgodnie z art. 30ca ust. 1 Ustawy podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualną wynosi 5% podstawy opodatkowania. Natomiast zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 Ustawy, jako kwalifikowane prawo własności intelektualnej uznaje się m.in. autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi badawczo-rozwojowe na rzecz swoich kontrahentów w zakresie tworzenia, rozwoju, testowania i aktualizowania Narzędzi. Na podstawie zawartych umów Wnioskodawca sprzedaje prawa do wytworzonego oprogramowania z chwilą ustalenia utworu w ramach wynagrodzenia na rzecz kontrahenta. Wytwarzane oprogramowanie podlega ochronie prawnej na podstawie zapisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Przedmiotem umów jest w rzeczywistości sprzedaż usług badawczo-rozwojowych, których efektem jest program komputerowy (umową objęte jest wytwarzanie, wdrażanie testowanie i dokumentowanie oprogramowania), w których cenie uwzględniona jest opłata za prawo do korzystania z własności intelektualnej Wnioskodawcy. Sprzedaż wskazanych we wniosku praw następuje w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej. Oprogramowanie, o którym mowa we wniosku, jest wytwarzane w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicję zawartą w art. 5a pkt 38 Ustawy. Wnioskodawca nie prowadzi ksiąg rachunkowych. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, a w związku z tym wykazuje wymagane przepisami informacje w odrębnej ewidencji.

Mając powyższe na uwadze, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej - autorskiego oprogramowania składającego się na wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowanie, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 Ustawy. To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu wg stawki 5%. Ponieważ na podstawie umów zawartych ze spółkami Wnioskodawca przenosi na spółki całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego (oprogramowania) opisanego we wniosku, Wnioskodawca osiągał i będzie osiągał dochody z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Dochody te Wnioskodawca chciałby rozliczyć korzystając z IP Box. Jednocześnie Wnioskodawca oświadcza, że na potrzeby korzystania z IP Box prowadzi na bieżąco szczegółową ewidencję pozwalającą na określenie podstawy opodatkowania stawką preferencyjną, zgodną z wymogami art. 30cb Ustawy oraz pozwalającą na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo- rozwojowych. Sprzedaż wskazanych we wniosku praw następuje w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę jednoosobowej działalności gospodarczej, która jest pozarolniczą działalnością gospodarczą, zaś oprogramowanie zostało wytworzone w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 Ustawy. Jest to działalność podejmowana w sposób systematyczny, obejmująca prace rozwojowe w celu tworzenia nowych zastosowań, przy czym prace te są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów. Programy, które wytwarza Wnioskodawca są same w sobie nowym oprogramowaniem narzędziowym, które umożliwia wykonywanie konkretnych analiz lub czynności w procesie rozwoju urządzenia, które będzie ulepszone w stosunku do innych podobnych oferując więcej funkcjonalności i wyższy poziom bezpieczeństwa, przez co będzie miało ono więcej funkcjonalności i zastosowań niż inne podobne. Odnośnie wartości kwalifikowanych praw własności intelektualnej Wnioskodawca wskazuje, że na podstawie umowy zawartej z kontrahentem, na podstawie której Wnioskodawca wytwarza oprogramowanie, wykonuje On usługę informatyczną, w ramach której wytwarzane są utwory, do których wszelkie prawa własności intelektualnej są przekazywane na rzecz kontrahenta za ustaloną opłatą. Wg Ustawy przez sprzedaż rozumie się „odpłatną dostawę towarów oraz wewnątrz wspólnotową dostawę towarów”. Tak więc w tym przypadku następuje faktyczna sprzedaż wytworzonych przez Wnioskodawcę kwalifikowanych praw własności intelektualnej do oprogramowania. Prace prowadzone przez Wnioskodawcę polegające na tworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania mają twórczy charakter, ponieważ służą tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży po stronie Wnioskodawcy. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę stanowi oryginalny wytwór Jego twórczej pracy oraz przedmiot ochrony prawa autorskiego. Co istotne, prace wykonywane przez Wnioskodawcę obejmują wykorzystywanie wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Działalność Wnioskodawcy przyczynia się do tworzenia, rozwoju i ulepszania innowacyjnych systemów informatycznych wspierających i automatyzujących branżę, przy wykorzystaniu stale rozwijanej wiedzy Wnioskodawcy z zakresu wytwarzania oprogramowania, sztucznej inteligencji, uczenia maszynowego i analizy danych oraz tworzenia raportów, a same prace nad oprogramowaniem mają systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany) charakter i są każdorazowo poprzedzone fazą eksploracyjną mającą na celu wynalezienie najbardziej optymalnego sposobu na spełnienie potrzeb klienta. Wytwarzane oprogramowanie pisane jest na zamówienie spełniające specyficzne wymagania klienta i nie istnieje inne podobne tak aby można było na jego podstawie wycenić wartość praw własności intelektualnej związaną z tym oprogramowaniem. Tak więc dokumentem określającym wartość sprzedawanych praw jest faktura wystawiana przez Wnioskodawcę.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą:

W myśl art. 5a pkt 39 tej ustawy:

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że:

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 478 ze zm.):

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Z przedstawionego opisu wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca tworzy i rozwija oprogramowanie pod potrzeby indywidualne swoich Zleceniodawców.

W ramach prowadzonych prac Wnioskodawca zajmuje się - w zależności od potrzeb - projektowaniem baz danych, pisaniem kodu źródłowego oprogramowania (zarówno po stronie serwera jak i interfejsu użytkownika uruchomianego w przeglądarce). W ramach projektu Wnioskodawca - odpowiada za tworzenie nowych aplikacji lub rozwijanie istniejących dla organów europejskich. Aplikacje tworzone i rozwijane przez Wnioskodawcę są udostępniane w ramach platformy … (…). Związane są one z digitalizacją wymiany informacji między organami UE i krajami członkowskimi. Standaryzowanie zbieranych informacji i strukturyzowanie ich umożliwia automatyczną analizę, walidację oraz szybkie przeszukiwanie. Ponadto Wnioskodawca automatyzuje i upraszcza kroki w workflow aplikacji oraz implementuje funkcjonalności związane z automatycznym raportowaniem i podsumowywaniem.

Podstawowy stos technologiczny w poszczególnych aplikacjach jest podobny i zawiera m.in: bazę danych: …, kod serwerowy: …, …, …, frontend: ….

Trzeba podkreślić, że z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszenia istniejących produktów/usług. Wobec powyższego, ocena czy prowadzone przez Wnioskodawcę prace programistyczne stanowią działalność badawczo-rozwojową dokonana zostanie w kontekście wskazanych przez Niego efektów tych prac (programów opisanych we wniosku).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem, twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług), w postaci innowacyjnych systemów informatycznych wspierających i automatyzujących. Aktualnie rozwiązania automatyczne nie funkcjonują u klienta i tworzenie aplikacji wprowadza całkowitą innowacyjność. Działania Wnioskodawcy tworzą całkowicie nowe użyteczności i funkcjonalności oprogramowania. Nowy, ulepszony charakter produktów nie jest wynikiem działalności obejmującej wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian do tych produktów. Wytwarzanie i rozwijania oprogramowania stanowi przejaw działalności twórczej Wnioskodawcy o indywidualnym charakterze - rozwiązanie każdego problemu wymaga indywidualnego podejścia i skorzystania z wszelkiego warsztatu posiadanego przez Wnioskodawcę oraz licznych badań. Efekty działalności Wnioskodawcy są (i będą) rozwiązaniami niewystępującymi dotychczas w praktyce gospodarczej lub są (będą) na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają (odróżnią) się od rozwiązań już funkcjonujących.

Zatem, prowadzona przez Wnioskodawcę działalność w zakresie tworzenia, rozwijania i ulepszania wymienionych programów komputerowych ma twórczy charakter.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań: planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem, słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Wnioskodawca wyjaśnił, że wytwarzanie, ulepszanie i rozwijanie opisanego oprogramowania ma miejsce (i będzie miało miejsce) w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Niego działalności o charakterze twórczym, podejmowanej w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany) w celu zwiększania zasobów wiedzy lub wykorzystywania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Systematyczność w odniesieniu do podejmowanych prac polega na tym, że Wnioskodawca planuje i przeprowadza projekt badawczo rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Na wstępie Wnioskodawca postawił sobie za cel zautomatyzowanie pewnych funkcjonalności we wnioskach … i wykorzystując dostępny Mu warsztat dochodził do poszczególnych elementów rozwoju systemu. Źródłem finansowania są środki unijne. Harmonogramy tworzenia oprogramowania wynikają z analiz wykonanych przez Wnioskodawcę i były dostarczane przyrostowo wraz z wytworzeniem działającej funkcjonalności. Były one realizowane w założonych terminach. Wnioskodawca samodzielnie opracowywał oprogramowanie. Zostały osiągnięte cele w postaci zautomatyzowanych raportów, workflow i wniosków. Wnioskodawca przed rozpoczęciem realizacji programu komputerowego znał tylko cel stworzenia oprogramowania. Wnioskodawca wykorzystuje swoją wiedzę na temat projektowania baz danych, projektowania oprogramowania i programowania przy programach komputerowych.

Zatem, kolejne kryterium definicji działalności badawczo-rozwojowej dotyczące prowadzenia działalności w sposób systematyczny w odniesieniu do wskazanych przez Wnioskodawcę programów komputerowych jest spełnione.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wykorzystuje swoją wiedzę na temat projektowania baz danych, projektowania oprogramowania i programowania przy programach komputerowych. Wytwarzane przez Wnioskodawcę funkcjonalności są całkowitą nowością. Wnioskodawca wykorzystuje wiedzę w drodze badań i ustalania architektury rozwiązania i architektury baz danych. Podczas takiej analizy i badań Wnioskodawca ustala stos technologiczny, który winien być wykorzystany przy rozwoju oprogramowania. Podstawowy stos technologiczny w poszczególnych aplikacjach jest podobny i zawiera m.in: bazę danych: …., kod serwerowy: …, …, … oraz frontend: …. Rozwiązanie każdego problemu wymaga indywidualnego podejścia i skorzystania z wszelkiego warsztatu posiadanego przez Wnioskodawcę oraz licznych badań.

Zatem, powyższe pozwala uznać, że Wnioskodawca wykorzystuje istniejące zasoby wiedzy w celu tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:

·badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz

·prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ww. ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 ww. ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Pojęcie działalności badawczo-rozwojowej obejmuje również prace rozwojowe w rozumieniu Prawa o szkolnictwie wyższym i nauce.

Prace rozwojowe polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności – przy czym użyty przez ustawodawcę spójnik „i” wskazuje, że aby uznać działania za prace rozwojowe konieczne jest zaistnienie wszystkich tych czynności, tj.:

• nabycia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;
• łączenia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;
• kształtowania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;
• wykorzystania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności.

Prace rozwojowe bazują zatem na dostępnej wiedzy – w zależności od celów, jakie przyjęto dla prowadzenia prac, będzie to wiedza z określonej dziedziny lub dziedzin. Prace te obejmują kolejno:

• nabycie wiedzy i umiejętności, czyli pozyskanie wiedzy/umiejętności, zapoznanie się z wiedzą, zrozumienie jej;
• łączenie wiedzy i umiejętności, czyli znalezienie takich zależności pomiędzy wiedzą z różnych zakresów, dziedzin lub wiedzy wynikającej z różnych badań naukowych oraz pomiędzy umiejętnościami, które są istotne z punktu widzenia postawionych celów badan rozwojowych;
• kształtowanie wiedzy i umiejętności, czyli takie „ułożenie” efektów nabywania i łączenia wiedzy i umiejętności lub takie sformułowanie wniosków płynących z tych procesów, aby można je było wykorzystać dla realizacji postawionych celów prac rozwojowych;
• wykorzystanie wiedzy i umiejętności, czyli ich użycie, posłużenie się nimi dla osiągnięcia celów prac rozwojowych.

Co istotne, całość ww. czynności służy:

• planowaniu produkcji oraz
• projektowaniu i tworzeniu zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Chodzi przy tym o konkretne produkty, konkretne procesy lub konkretne usługi albo konkretne rodzaje produktów, procesów lub usług. Podmiot prowadzący prace rozwojowe organizuje je z uwzględnieniem specyfiki konkretnych produktów, procesów lub usług – od niej zależą potrzeby prowadzenia prac rozwojowych i ich zakres.

Jednocześnie ustawodawca wyłączył z definicji prac rozwojowych działalność obejmującą rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, procesów lub usług, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. O tym, jakie zmiany do produktów, procesów lub usług mają charakter rutynowy (wykonywany często i niemal automatycznie) i okresowy (powtarzający się, występujący co pewien czas), będzie każdorazowo decydował charakter konkretnych produktów, procesów bądź usług.

Jak Wnioskodawca wskazuje we wniosku, w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług), w postaci innowacyjnych systemów informatycznych wspierających i automatyzujących. Aktualnie rozwiązania automatyczne nie funkcjonują u klienta i tworzenie aplikacji wprowadza całkowitą innowacyjność. Działania Wnioskodawcy tworzą całkowicie nowe użyteczności i funkcjonalności oprogramowania. Nowy, ulepszony charakter produktów nie jest wynikiem działalności obejmującej wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian do tych produktów. Wytwarzanie i rozwijania oprogramowania stanowi przejaw działalności twórczej Wnioskodawcy o indywidualnym charakterze - rozwiązanie każdego problemu wymaga indywidualnego podejścia i skorzystania z wszelkiego warsztatu posiadanego przez Wnioskodawcę oraz licznych badań. Efekty działalności Wnioskodawcy są (i będą) rozwiązaniami niewystępującymi dotychczas w praktyce gospodarczej lub są (będą) na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają (odróżnią) się od rozwiązań już funkcjonujących.

Zatem, powyższe pozwala uznać, że opisana działalność w zakresie tworzenia, rozwijania i ulepszania wymienionych programów komputerowych spełnia warunki do uznania jej za prace rozwojowe.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Wnioskodawcę ani też całość prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu – takich jak te, które zostały wymienione we wniosku i jego uzupełnieniu i w warunkach działalności wynikających z wniosku i jego uzupełnienia.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że działalność Wnioskodawcy polegająca na tworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu programów komputerowych, spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

Na mocy art. 30ca ust. 11 ww. ustawy:

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionego opisu należy wskazać, że:

·Wnioskodawca na podstawie umowy o świadczenie usług ze Zleceniodawcą, tworzy, rozwija oraz ulepsza oprogramowanie komputerowe w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności badawczo-rozwojowej, spełniającej definicje wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych;

·efekty pracy, które Wnioskodawca nazywa „Oprogramowaniem”/„programem komputerowym” zawsze są utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych i zawsze są odrębnymi programami komputerowymi, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 tej ustawy;

·Wnioskodawca przenosi ogół praw autorskich na rzecz Zleceniodawcy na mocy umowy o świadczenie usług w zamian za stosowne wynagrodzenie;

·Wnioskodawca prowadzi na bieżąco od 1 stycznia 2023 r. odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów szczegółową ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509).

Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

W związku z powyższym, autorskie prawo do oprogramowania komputerowego tworzonego, rozwijanego oraz ulepszanego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej w zakresie, w jakim stanowi nowe i indywidualne rozwiązania, które są bezpośrednim efektem prac badawczo-rozwojowych Wnioskodawcy jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (kwalifikowanym IP) w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, Wnioskodawca będzie mógł zastosować stawkę 5% do dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiąganego od 1 stycznia 2023 r., tj. od momentu rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 30cb ust. 1-2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, będzie przysługiwać Wnioskodawcy prawo do skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodów za 2023 r.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zastrzec, że interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku w kontekście zadanego pytania, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii wynikających z opisu sprawy, które nie były przedmiotem pytania i własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe będzie się różnił/różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).