Interpretacja indywidualna z dnia 30 listopada 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-2.4011.701.2023.1.AG
Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów diet.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
Dnia 11 października 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 29 września 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Jest Pani polskim rezydentem podatkowym, ponieważ na stałe zamieszkuje i będzie zamieszkiwała Pani w Polsce i tutaj ma Pani centrum swoich interesów życiowych.
W najbliższym czasie planuje Pani zarejestrować działalność gospodarczą na terytorium Niemiec, w ramach której będzie Pani świadczyć usługi opieki nad osobami w podeszłym wieku, osobami chorymi i niepełnosprawnymi w miejscu ich zamieszkania. Działalność gospodarczą zarejestruje Pani na terytorium Niemiec, jednak w ramach zgłoszenia rejestracyjnego do właściwego niemieckiego organu zajmującego się rejestracją działalności gospodarczych w Niemczech jako adres siedziby zostanie wskazany adres na terytorium Niemiec, w którym wynajmie Pani powierzchnię biurową. Z uwagi jednak na fakt, iż czynności opieki będą wykonywane w miejscu zamieszkania podopiecznego, czyli osoby, nad którą będzie Pani wykonywała opiekę – w miejscu wskazanym jako adres siedziby dla potrzeb zgłoszenia działalności w Niemczech nie będzie Pani w praktyce wykonywała żadnych czynności związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Powodem rejestracji działalności gospodarczej w Niemczech jest okoliczność, że usługi opieki będą wykonywane wyłącznie na terytorium Niemiec na rzecz wymagających opieki podopiecznych (osób w podeszłym wieku, niepełnosprawnych lub chorych), którzy na stałe mieszkają na terytorium tego państwa.
Umowę o świadczenie usług opieki będzie Pani miała zawartą z niemieckim podopiecznym, czyli osobą wymagającą opieki lub też z członkiem rodziny podopiecznego.
Pomimo wykonywania usług na terytorium Niemiec, to jednak w Polsce – w miejscu zamieszkania – będzie Pani wykonywała czynności administracyjne związane z prowadzoną w Niemczech działalnością, tj. w miejscu zamieszkania będzie Pani przechowywała dokumentację firmową, z miejsca zamieszkania będzie Pani prowadziła rozmowy w zakresie współpracy z niemieckimi klientami, z miejsca zamieszkania będzie Pani poszukiwała klientów etc.
Jednocześnie na terytorium Niemiec nie będzie Pani posiadała stałej placówki (zakładu podatkowego) w rozumieniu umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 14 maja 2003 r. (dalej: UPO).
Adres wskazany jako siedziba Pani działalności nie będzie kreował dla Pani zakładu podatkowego.
Tym samym, dochody uzyskane w ramach zarejestrowanej w Niemczech działalności gospodarczej będzie Pani opodatkowywała – jako rezydent podatkowy Polski – wyłącznie na terytorium Polski.
Usługi będzie Pani świadczyć w ramach wyjazdów z Polski, gdzie znajduje się Pani miejsce zamieszkania do miejsca zamieszkania podopiecznego na terytorium Niemiec, gdzie usługa opieki będzie wykonywana. Wyjazdy będą miały różną długość zależną od zlecenia i co do zasady będą trwać – w zależności od zawartej umowy – od 1 miesiąca do 4 miesięcy.
W związku ze świadczeniem usług na terenie Niemiec będzie Pani ponosić szereg kosztów, takich jak przykładowo wyższe koszty związane z wyżywieniem czy innymi drobnymi wydatkami związanymi z wykonywaniem usług poza stałym miejscem zamieszkania, takie jak koszty przemieszczania się w miejscowości, w której będzie Pani wykonywała usługi opieki. Dochody uzyskiwane z prowadzonej, zarejestrowanej w Niemczech, działalności gospodarczej zamierza Pani opodatkowywać w Polsce na zasadach ogólnych (skalą podatkową) lub 19% podatkiem liniowym. Nie zamierza Pani opodatkowywać przychodów z działalności gospodarczej zryczałtowanym podatkiem dochodowym.
Pytanie
Czy w przedstawionym zdarzeniem przyszłym, na podstawie art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o PIT, będzie miała Pani prawo do zaliczenia do podatkowych kosztów uzyskania przychodów wartości diety właściwej dla Niemiec w wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej i samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowych za każdy dzień świadczenia usług w miejscu zamieszkania podopiecznego?
Pani stanowisko w sprawie
Pani zdaniem w przedstawionym zdarzeniem przyszłym, na podstawie art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o PIT, będzie miała Pani prawo do zaliczenia do podatkowych kosztów uzyskania przychodów wartości diety właściwej dla Niemiec w wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 roku w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej i samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowych za każdy dzień świadczenia usług w miejscu zamieszkania podopiecznego.
Powyższe stanowisko wynika z następujących okoliczności.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 Ustawy o PIT.
Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, w związku ze świadczeniem usług na terenie Niemiec będzie Pani ponosić szereg kosztów, takich jak przykładowo koszty związane z wyżywieniem, które to koszty są wyższe w trakcie wykonywania usług w ramach odbywanych podróży, niż tego rodzaju koszty ponoszone w miejscu zamieszkania, czy przemieszczaniem się w miejscowości wykonywania zlecenia. Skoro więc ww. wydatki są ponoszone w związku ze świadczeniem usług, czyli ponoszone są tylko dlatego, że wykonuje Pani usługi poza miejscem zamieszkania (bez wyjazdu do miejscowości, w której znajduje się miejsce zamieszkania podopiecznego, wydatki te nie musiałyby zostać poniesione), to tym samym stanowią wydatek spełniający warunki z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, a więc są to wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu.
Związek wydatków z przychodami nie jest jednak jedynym warunkiem, którego spełnienie umożliwia zaliczenie wydatku do kosztów podatkowych. Wydatek musi nie być również wymieniony w katalogu wydatków ujętych w art. 23 ust. 1 ustawy o PIT, które pomimo tego, że są związane z uzyskiwanym przychodem – nie mogą zostać zaliczone do kosztów podatkowych.
W analizowanej sprawie należy zwrócić uwagę na art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o PIT, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących – w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. Innymi przepisami, do których odsyła art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o PIT, jest rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. „w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej” (dalej: rozporządzenie w sprawie podróży służbowych pracowników sfery budżetowej).
Tak więc ustawodawca, dostrzegając fakt, że wyjazd poza miejsce zamieszkania przedsiębiorcy generuje po jego stronie wyższe koszty wyżywienia i innych drobnych wydatków (na ten cel przeznaczona jest bowiem dieta wynikająca z rozporządzenia w sprawie podróży służbowych pracowników sfery budżetowej), limituje możliwość zaliczenia tych wydatków do kosztów podatkowych i wprowadza rozwiązanie analogiczne jak w przypadku podróży pracowników. Innymi słowy, na podstawie wyżej przytoczonej regulacji, ustawodawca umożliwia zaliczenie do kosztów podatkowych przedsiębiorcy wykonującego usługi w ramach wyjazdu ryczałtowej diety na pokrycie zwiększonych kosztów związanych z takim wyjazdem, których przedsiębiorca nie poniósłby, gdyby nie musiał wykonywać usług poza miejsce zamieszkania.
Zgodnie z przytoczoną regulacją art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o PIT może Pani zaliczyć diety w wysokości określonej w rozporządzeniu w sprawie podróży służbowych pracowników sfery budżetowej w przypadku odbywania podróży służbowych. Ustawa o PIT nie zawiera definicji podróży służbowej, w związku z czym należy pojęcie to definiować zgodnie z jego potocznym (słownikowym) rozumieniem. Z kolei zgodnie ze słownikiem języka polskiego podróż to przebywanie drogi do jakiegoś odległego miejsca (https://sip.pwn.pl/szukai/podr%C3%B3%C5%BC.html), zaś w związku z tym podróż służbowa to wyjazd poza miejsce zamieszkania w celu świadczenia usług.
Takie też stanowisko prezentują znane Pani interpretacje Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, czego przykładem jest interpretacja z dnia 13 września 2021 r., sygn. 0115-KDIT3.4011.597.2021.5.AD, w której organ uznał, że „Zasadniczą natomiast przesłanką decydującą o kwalifikacji danego wyjazdu jako podróży służbowej jest jej związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Dlatego też za podróż służbową należy uznać bezpośrednie wykonywanie przez przedsiębiorcę zadań związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą poza siedzibą firmy, zarówno w kraju, jak i poza jego granicami w celu osiągnięcia przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczenia źródła przychodów”.
Identyczne stanowisko w tym zakresie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zajął również w interpretacji z dnia 29 marca 2021 r., sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.990.2020.2.MD.
W konsekwencji podróżą służbową – co również potwierdzają interpretacje Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej – jest każde bezpośrednie wykonywanie działalności gospodarczej (np. świadczenie usług opieki) poza siedzibą firmy w celu uzyskania z tego tytułu przychodów. Tym samym, mając powyższe na uwadze, Pani wyjazdy z Polski (Pani miejsca zamieszkania, w którym będą wykonywane funkcje administracyjne) do Niemiec (miejsca zamieszkania podopiecznego, nad którym będzie sprawowana opieka) spełnia przesłanki uznania jej za podróż służbową.
Reasumując powyższe, należy uznać, że może Pani zaliczyć do kosztów podatkowych wartość diety wynikającej z rozporządzenia w sprawie podróży służbowych pracowników sfery budżetowej za każdy dzień, w którym będzie Pani świadczyła usługi opieki w ramach wyjazdu do miejsca zamieszkania podopiecznego, gdyż:
a)ponosi Pani zwiększone koszty utrzymania w związku z wykonywaniem usług poza miejsce zamieszkania,
b)usługi realizowane są w ramach podróży służbowych rozumianych jako wykonywanie działalności gospodarczej poza stałym miejscem zamieszkania.
Przedstawione w niniejszym wniosku Pani stanowisko potwierdził już we wcześniejszych interpretacjach Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, który wypowiadał się już o możliwości zaliczenia wartości diet do kosztów uzyskania przychodów w przypadku opiekunek świadczących usługi opiekuńcze w Niemczech.
Takie stanowisko zostało przykładowo przedstawione w interpretacji z dnia 29 marca 2021 r., sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.990.2020.2.MD, w której wskazano, że „Mając zatem na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że skoro podróże, jakie Wnioskodawczyni odbywa, są podróżami służbowymi związanymi z prowadzoną przez Nią pozarolniczą działalnością gospodarczą, to do kosztów uzyskania przychodów tejże działalności może zaliczyć diety z tytułu podróży z miejsca zamieszkania do miejscowości, w której wykonuje działalność gospodarczą, tj. świadczy usługi w związku z zawartą umową ze zleceniodawcą, w części nieprzekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach”.
Identyczne stanowisko Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawił w interpretacji z dnia 13 września 2021 r., sygn. 0115-KDIT3.4011.597.2021.5.AD, stwierdzając, że „Mając zatem na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że skoro podróże, jakie Wnioskodawczyni odbywała w 2017 r., były podróżami służbowymi związanymi z prowadzoną przez nią pozarolniczą działalnością gospodarczą, to do kosztów uzyskania przychodów tejże działalności mogła zaliczyć diety z tytułu podróży z miejsca zamieszkania do miejscowości, w której wykonywała działalność gospodarczą, tj. świadczyła usługi w związku z zawartą umową ze zleceniodawcą, w części nieprzekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach”.
Biorąc powyższe pod uwagę, uprzejmie Pani prosi o potwierdzenie przedstawionego przez Panią stanowiska.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Na podstawie art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Stosownie do art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
Zgodnie z art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że jest Pani polskim rezydentem podatkowym Polski. Planuje Panizarejestrować działalność gospodarczą na terytorium Niemiec, w ramach której będzie Pani świadczyć usługi opieki nad osobami w podeszłym wieku, osobami chorymi i niepełnosprawnymi w miejscu ich zamieszkania. Jako adres siedziby wskaże Pani adres na terytorium Niemiec, w którym wynajmie Pani powierzchnię biurową. Jednak czynności opieki będzie Pani wykonywać w miejscu zamieszkania podopiecznego, dlatego w miejscu wskazanym jako adres siedziby nie będzie Pani w praktyce wykonywać żadnych czynności związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Umowę o świadczenie usług opieki będzie Pani zawierać z niemieckim podopiecznym lub też z członkiem rodziny podopiecznego. Mimo wykonywania usług na terytorium Niemiec, to jednak w Polsce – w miejscu zamieszkania – będzie Pani wykonywać czynności administracyjne związane z prowadzoną w Niemczech działalnością, tj. w miejscu zamieszkania będzie Pani przechowywać dokumentację firmową, z miejsca zamieszkania będzie Pani prowadzić rozmowy w zakresie współpracy z niemieckimi klientami, z miejsca zamieszkania będzie Pani poszukiwać klientów etc. Na terytorium Niemiec nie będzie Pani posiadać stałej placówki (zakładu podatkowego) w rozumieniu umowy polsko-niemieckiej. Adres wskazany jako siedziba Pani działalności nie będzie kreować dla Pani zakładu podatkowego. Dochody uzyskiwane z prowadzonej, zarejestrowanej w Niemczech, działalności gospodarczej zamierza Pani opodatkowywać w Polsce na zasadach ogólnych (skalą podatkową) lub 19% podatkiem liniowym.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.
Zgodnie z definicją zawartą w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Ilekroć jest w niej mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej, oznacza to działalność zarobkową:
a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych
– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.
Stosownie do art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
Pani wątpliwość dotyczy kwestii, czy będzie miała Pani prawo do zaliczenia do podatkowych kosztów uzyskania przychodów wartości diety właściwej dla Niemiec w wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej i samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowych za każdy dzień świadczenia usług w miejscu zamieszkania podopiecznego.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Powyższa definicja ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego między poniesieniem kosztu a powstaniem przychodów lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.
O tym, co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej, decyduje podmiot prowadzący tę działalność. Zwracam jednak uwagę, że nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą może stanowić koszt uzyskania przychodów i jako taki podlegać odliczeniu od postawy opodatkowania. Takimi kosztami bowiem nie mogą być – co do zasady – wydatki enumeratywnie wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Na podstawie powyższego stwierdzam, że aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:
−został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodów podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
−jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
−pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
−poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
−został właściwie udokumentowany,
−nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 cyt. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
To oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu kosztów wymienionych w przywołanym art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami bądź służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.
Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących – w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.
Odrębnymi przepisami, o których mowa w tej regulacji, jest rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 167).
Z powołanego powyżej przepisu art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że osobom prowadzącym działalność gospodarczą przysługuje prawo uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów wartości diet za czas podróży służbowych w ramach określonego limitu, tzn. do wysokości diet przysługujących pracownikom. Zakresem omawianego unormowania zostały więc objęte osoby prowadzące działalność gospodarczą bez żadnych wyłączeń podmiotowych i przedmiotowych.
W szczególności przepis ten nie przewiduje żadnych ograniczeń kręgu osób uprawnionych ze względu na rodzaj lub miejsce wykonywania czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ani też nie rozróżnia wyjazdu służbowego w celu zawarcia umowy o świadczenie usług, dokonania zakupu środka trwałego, czy świadczenia usługi w wykonywaniu zawartej umowy. Jedyne ograniczenie ustanowione tym przepisem odnosi się do limitu wartości, która może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Ustawodawca wyłącza bowiem z kosztów wartość diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą, ale tylko w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom.
Zasadniczą natomiast przesłanką decydującą o kwalifikacji danego wyjazdu jako podróży służbowej jest jej związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Dlatego też za podróż służbową należy uznać bezpośrednie wykonywanie przez przedsiębiorcę zadań związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą poza siedzibą firmy, zarówno w kraju, jak i poza jego granicami w celu osiągnięciu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.
Na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz powołanych przepisów prawa podatkowego stwierdzam, że skoro podróże, jakie Pani planuje odbyć będą podróżami służbowymi związanymi z prowadzoną przez Panią pozarolniczą działalnością gospodarczą, to do kosztów uzyskania przychodów tej działalności będzie Pani mogła zaliczyć diety z tytułu podróży z miejsca zamieszkania do miejscowości, w której będzie Pani wykonywać działalność gospodarczą, tj. świadczyć usługi opieki nad osobami w podeszłym wieku, osobami chorymi i niepełnosprawnymi, w części nieprzekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach.
Reasumując – w przedstawionym zdarzeniem przyszłym, na podstawie art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie miała Pani prawo do zaliczenia do podatkowych kosztów uzyskania przychodów wartości diety właściwej dla Niemiec w wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej i samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowych za każdy dzień świadczenia usług w miejscu zamieszkania podopiecznego.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
W tym miejscu wskazuję, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pani wniosku (zapytania). Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.
W odniesieniu do powołanych przez Panią interpretacji stwierdzam, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego tę interpretację.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).
POTRZEBUJESZ POMOCY?