Interpretacja indywidualna z dnia 30 listopada 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.446.2023.3.MF

Dotyczy ustalenia, czy Spółka wystawiająca fakturę sprzedaży za 2022 r. musi skorygować wysokość CIT za 2022 r.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 sierpnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 9 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy Spółka wystawiająca fakturę sprzedaży za 2022 r. musi skorygować wysokość CIT za 2022 r.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 2 października 2023 r. oraz 11 października 2023 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Przedmiotem podstawowej działalności Spółki jest (…). Spółka jest właścicielem instalacji fotowoltaicznej wytwarzającą energię. W oparciu o umowę zawartą ze sprzedawcą energii elektrycznej (…) rozliczenie energii sprzedanej następuje za każdy rok kalendarzowy na podstawie wskazań urządzenia pomiarów okresu rozliczeniowego, przekazanych sprzedawcy przez operatora systemu dystrybucyjnego (…). Pierwsze rozliczenie nastąpi za okres od dnia potwierdzenia przez (…) wyznaczenia sprzedawcy jako podmiotu odpowiedzialnego za bilansowanie klienta (…) do końca danego roku kalendarzowego, a następne za każdy rok kalendarzowy obowiązywania umowy. Sprzedawca po zakończeniu każdego roku kalendarzowego przekaże dane wytworzonej i wprowadzonej do sieci energii sprzedanej, a klient na tej podstawie wystawi fakturę. Dane zostaną przekazane do 30 kwietnia kolejnego roku kalendarzowego. Sprzedawca przekazał dane do wystawienia faktury za rok 2022 w lipcu 2023 i ustalił, że wystawiona faktura jest za 2022 r.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 2 października 2023 r. wskazaliście Państwo, iż:

Rozliczenie energii Sprzedanej następuję za każdy rok kalendarzowy na podstawie wskazań urządzenia pomiarowo-rozliczeniowego, przekazanych Sprzedawcy przez (…). Pierwsze rozliczenie nastąpiło za okres od dnia potwierdzenia przez (…) wyznaczenia Sprzedawcy jako podmiotu odpowiedzialnego za bilansowanie Klienta do końca danego roku kalendarzowego, a następne za każdy rok kalendarzowy obowiązywania Umowy. Sprzedawca po zakończeniu każdego roku kalendarzowego przekaże dane dotyczące ilości wytworzonej i wprowadzonej do sieci Energii Sprzedanej, a Klient na tej podstawie wystawi fakturę. Dane zostaną przekazane do 30 kwietnia kolejnego roku kalendarzowego, z zastrzeżeniem otrzymania danych od właściwego (…).

Instalacja, w której Wnioskodawca będzie wytwarzał energię elektryczną, stanowi mikroinstalację w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1436 ze zm., dalej: „OZE”). Instalacja posiada moc (…) kWp.

Wnioskodawca jest „odbiorcą końcowym” (odbiorca dokonujący zakupu paliw lub energii na własny użytek) w rozumieniu art. 3 pkt 13a) ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1385 ze zm.)

Wytwarzanie przez Wnioskodawcę energii elektrycznej wyłącznie z odnawialnych źródeł energii na własne potrzeby w mikroinstalacji, nie stanowi przedmiotu przeważającej działalności gospodarczej Wnioskodawcy określonej zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 773). Wytwarzanie energii elektrycznej wyłącznie z odnawialnych źródeł energii nie stanowi przedmiotu przeważającej działalności gospodarczej Spółki.

Umowa dotyczy sprzedaży nadwyżki energii elektrycznej.

Umowa została zawarta 17 listopada 2022 r. dotyczy okresu do 31 grudnia 2024 r.

Umowa dotyczy rozliczenia nadwyżki energii wytworzonej za każdy rok kalendarzowy na podstawie wskazań urządzenia pomiarowo-rozliczeniowego, przekazanych Sprzedawcy przez (…). Pierwsze rozliczenie nastąpiło za okres od dnia potwierdzenia przez (…) wyznaczenia Sprzedawcy jako podmiotu odpowiedzialnego za bilansowanie Klienta do końca danego roku kalendarzowego, a następne za każdy rok kalendarzowy obowiązywania Umowy. Sprzedawca po zakończeniu każdego roku kalendarzowego przekaże dane dotyczące ilości wytworzonej i wprowadzonej do sieci Energii Sprzedanej, a Klient na tej podstawie wystawi fakturę. Dane zostaną przekazane do 30 kwietnia kolejnego roku kalendarzowego, z zastrzeżeniem otrzymania danych od właściwego (…).

W zamian za Energię Sprzedaną, Sprzedawca zapłaci Klientowi cenę jednostkową (PLN/MWh) obliczaną według następującego wzoru, stosowanego w zależności od mocy zainstalowanej lnstalacji („Cena Odkupu”):

a) Instalacja o mocy zainstalowanej nie większej niż 50 kW („Mikroinstalacja”): Cena Odkupu będzie obliczana dla każdego kwartału kalendarzowego zgodnie z poniższym:

Cena odkupu = CKW x 0.9

Gdzie:

CKW - średnia arytmetyczna godzinowych cen rozliczeniowych (…).

Umowa dotyczy rozliczenia nadwyżki energii wytworzonej za każdy rok kalendarzowy. Usługi te świadczone są stale i nieprzerwanie (ciągłe) do końca obowiązywania umowy, tj. 31 grudnia 2024 r.

Faktura wystawiona przez Spółkę dotyczy sprzedaży nadwyżki ilości energii elektrycznej wyprodukowanej w instalacji fotowoltaicznej Spółki.

Wnioskodawca uzyskuje przychód z tytułu sprzedaży nadwyżki energii elektrycznej wyprodukowanej w instalacji fotowoltaicznej Spółki.

Faktura została wystawiona na zasadach zawartej umowy, w której Spółka zobowiązała się do przeniesienia na sprzedawcę (…) własności całej energii za wynagrodzeniem.

Spółka zastanawia się nad skorygowaniem wartości podatku CIT za 2022 r., ponieważ odsprzedana nadwyżka energii została wyprodukowana przez Spółkę w 2022 r., a z umowy wynika, że jest rozliczana w okresach rozliczeniowych (rok kalendarzowy). Warunkiem wystawienia faktury sprzedaży jest otrzymanie potwierdzenia ilości i ceny przez (…), aby na tej podstawie Spółka mogła wystawić fakturę. Spółka otrzymała informacje potwierdzającą te wartości dopiero w lipcu 2023 r. Rozliczenie podatku CIT za 2022 r. należało przekazać do 30 czerwca 2023 r. Aby zakwalifikować przychód do właściwego roku podatkowego, Spółka powinna wykonać korektę podatku CIT.

Spółka ujęła wystawiona fakturę w przychodach podatkowych w miesiącu wystawienia faktury, tj. lipcu 2023 r.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku z dnia 11 października 2023 r. wyjaśniliście Państwo, iż:

W związku z wyjaśnieniem przez Państwa definicji prosumenta energii odnawialnej potwierdzamy, że Spółka jest prosumentem. Okazuje się, że sprzedawca energii elektrycznej (…), z którym mamy podpisaną umowę inaczej interpretuje przepis, o którym mowa w art. 2 pkt 27a ustawy z 20 lutego 2015 r. i wprowadził nas w błąd twierdząc, że nie jesteśmy prosumentem energii odnawialnej. Przedstawiciel (…) uważa, że prosumentem jest tylko ten, kto nabywa energię od bezpośredniego producenta np. (…).

Po informacji od Państwa na pytanie pkt 4 z pisma (…) Spółka odpowiada – TAK – Wnioskodawca jest prosumentem energii odnawialnej o którym mowa w art. 2 pkt 27a OZE.

Pytanie

Czy Spółka wystawiająca fakturę sprzedaży za 2022 r. musi skorygować wysokość CIT za 2022 r.?

Państwa stanowisko w sprawie

Spółka uważa, że powinna skorygować wartość podatku CIT za 2022 r.

Zgodnie z dyspozycją art. 12 ust. 3c u.p.d.o.p., jeżeli strony ustalą, iż usługa rozliczana jest w okresach rozliczeniowych, za datę (powstania – przypis Organu) przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 3d u.p.d.o.p. przepis ust. 3c stosuje się odpowiednio do dostawy energii elektrycznej, cieplnej, oraz gazu przewodowego. Gramatyczna wykładnia powyższych przepisów prowadzi do wniosku, że w przypadku gdy umowa na dostawę energii elektrycznej zawiera postanowienia wskazujące okres rozliczeniowy, zasadą jest, że za powstanie przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Jednocześnie jak wynika z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT:

za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Literalna wykładnia powołanych powyżej przepisów prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe.

W konsekwencji, do przychodów podatkowych, podatnik powinien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe. Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, a więc takie którymi może on rozporządzać jak właściciel.

Ponadto, opierając się na orzecznictwie, jak i wypowiedziach przedstawicieli doktryny prawa podatkowego stwierdzić należy, iż do powstania przychodu podatkowego konieczne jest, aby kumulatywnie wystąpiły poniższe przesłanki:

1) dane przysporzenie ostatecznie, trwale i definitywnie powiększa majątek podatnika;

2) podatnik może danym przysporzeniem swobodnie dysponować, oraz

3) przysporzenie nie znajduje się na liście wyłączeń przewidzianych w ustawie o CIT.

Z wniosku oraz z jego uzupełnienia wynika, m.in. iż:

- Spółka jest właścicielem instalacji fotowoltaicznej wytwarzającą energię;

- Wnioskodawca jest prosumentem energii odnawialnej, o którym mowa w art. 2 pkt 27a OZE;

- Instalacja, w której Wnioskodawca będzie wytwarzał energię elektryczną, stanowi mikroinstalację w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii. Instalacja posiada moc (…) kWp;

- Wnioskodawca jest „odbiorcą końcowym” (odbiorca dokonujący zakupu paliw lub energii na własny użytek) w rozumieniu art. 3 pkt 13a) ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne;

- Wytwarzanie przez Wnioskodawcę energii elektrycznej wyłącznie z odnawialnych źródeł energii na własne potrzeby w mikroinstalacji, nie stanowi przedmiotu przeważającej działalności gospodarczej Wnioskodawcy określonej zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej. Wytwarzanie energii elektrycznej wyłącznie z odnawialnych źródeł energii nie stanowi przedmiotu przeważającej działalności gospodarczej Spółki;

- Umowa dotyczy sprzedaży nadwyżki energii elektrycznej;

- Wnioskodawca uzyskuje przychód z tytułu sprzedaży nadwyżki energii elektrycznej wyprodukowanej w instalacji fotowoltaicznej Spółki;

- Faktura została wystawiona na zasadach zawartej umowy, w której Spółka zobowiązała się do przeniesienia na sprzedawcę (…) własności całej energii za wynagrodzeniem.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest kwestia ustalenia, czy Spółka wystawiająca fakturę sprzedaży za 2022 r. musi skorygować wysokość CIT za 2022 r.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 4 ust. 12 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1436 ze zm.) nadwyżka ilości energii elektrycznej, o której mowa w ust. 11, nie stanowi przychodu w rozumieniu ustawy o CIT.

Jednakże w sytuacji opisanej we wniosku, przepis ten nie będzie miał zastosowania bowiem Wnioskodawca sprzedaje tą nadwyżkę ilości energii elektrycznej do Sprzedawcy (…). Zatem z tego tytułu powstanie przychód podatkowy na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o CIT.

Odnosząc się do momentu powstania tego przychodu wskazać należy, iż z art. 12 ust. 3a ustawy o CIT wynika, że:

za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1) wystawienia faktury albo

2) uregulowania należności.

Zgodnie z art. 12 ust. 3c ustawy o CIT:

jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

W myśl art. 12 ust. 3d ustawy o CIT:

przepis ust. 3c stosuje się odpowiednio do dostawy energii elektrycznej, cieplnej oraz gazu przewodowego.

Stosownie do art. 12 ust. 3e ustawy o CIT:

w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c, 3d i 3f, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Z opisu sprawy wynika, że odsprzedana nadwyżka energii została wyprodukowana przez Spółkę w 2022 r., a z umowy wynika, że jest rozliczana w okresach rozliczeniowych (rok kalendarzowy). W oparciu o umowę zawartą ze sprzedawcą energii elektrycznej (…) rozliczenie energii sprzedanej następuje za każdy rok kalendarzowy na podstawie wskazań urządzenia pomiarów okresu rozliczeniowego, przekazanych sprzedawcy przez operatora systemu dystrybucyjnego (…). Pierwsze rozliczenie nastąpi za okres od dnia potwierdzenia przez (…) wyznaczenia sprzedawcy jako podmiotu odpowiedzialnego za bilansowanie klienta (…) do końca danego roku kalendarzowego, a następne za każdy rok kalendarzowy obowiązywania umowy. Usługi te świadczone są stale i nieprzerwanie (ciągłe) do końca obowiązywania umowy tj. 31 grudnia 2024 r.

Analizując przepis art. 12 ust. 3c ustawy o CIT, należy zauważyć, że:

- dotyczy on wszystkich usług, które strony rozliczają cyklicznie; ustawodawca w żaden sposób nie zawęził katalogu tych usług;

- strony ustaliły, że będą one rozliczane cyklicznie;

- wspomniana regulacja dotyczy tylko usług, nie obejmuje natomiast dostawy towarów, nawet jeżeli ma ona charakter ciągły;

- okres rozliczeniowy może wynikać zarówno z umowy, jak i z wystawionej faktury VAT;

- okres rozliczeniowy nie może być dłuższy niż 1 rok;

- w przypadku usług rozliczanych w okresach cyklicznych datą powstania przychodu jest zawsze koniec okresu rozliczeniowego, nie ma natomiast wówczas znaczenia, ani data wystawienia faktury, ani data otrzymania należności.

W odniesieniu do kwestii powstania przychodów należnych w zakresie tzw. usług ciągłych należy sprecyzować zakres tego pojęcia.

Słownikowe znaczenie słowa „ciągłość” to „łączność, nieprzerywający się związek jakichś faktów, brak luk, przerw w czasie albo w przestrzeni. To także dziejący się, odbywający się, trwający stale, nieustannie, bezustanny, ustawiczny, stale się powtarzający, stały”.

Zgodnie z definicją słownikową (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN):

- „okres” to m.in. „czas, w którym ma miejsce jakieś zjawisko cykliczne i po jego upływie powtarza się jego przebieg”;

- „rozliczeniowy” to m.in. „dotyczący rozliczenia - uregulowania wzajemnych należności”;

- „rozliczenie” to „uregulowanie wzajemnych należności, zobowiązań między przedsiębiorstwem i dostawcami, dłużnikami i wierzycielami, pracodawcami i pracownikami itp.”.

Tym samym pojęcie „okres rozliczeniowy” oznacza umownie zdefiniowany powtarzalny przedział czasowy, którego upłynięcie pociąga za sobą obowiązek uregulowania przez dane podmioty wzajemnych zobowiązań finansowych, np. miesiąc, kwartał, rok.

Usługi o charakterze ciągłym obejmują czynności polegające na stałym i powtarzalnym (trwałym) zachowaniu strony zobowiązanej do ich świadczenia. Wynikają one ze zobowiązania o charakterze ciągłym, które wytwarza trwały stosunek prawny i z którego wypływają obowiązki ciągłe bądź okresowe. Istotą usług o charakterze ciągłym jest stałe i powtarzalne zachowanie się osoby zobowiązanej do ich świadczenia zgodnie z treścią umowy i w okresie, na jaki została ona zawarta.

Zatem w odniesieniu do usług rozliczanych okresowo (w okresach rozliczeniowych) – co powinno wynikać z ustaleń między stronami – za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze.

Biorąc pod uwagę powyżej wskazaną wykładnię przepisów oraz opis sprawy, należy stwierdzić, że skoro z umowy wynika, że sprzedaż nadwyżki ilości energii elektrycznej wyprodukowanej w instalacji fotowoltaicznej Spółki jest rozliczana w okresach rozliczeniowych (rok kalendarzowy), to przychód z tego tytułu Wnioskodawca powinien wykazywać na ostatni dzień tego okresu rozliczeniowego, tj. na koniec roku kalendarzowego.

Zatem skoro Wnioskodawca wykazał przychód z tytułu sprzedaży nadwyżki energii elektrycznej w lipcu 2023 r. to powinien skorygować ten przychód i złożyć korektę zeznania podatkowego (CIT-8) za 2022 r., a także skorygować wartość podatku CIT za 2022 r.

W zakresie możliwości złożenia korekty zeznania należy wskazać, że zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o CIT:

Podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 1d i 1da, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a oraz przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2a, składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą zapłaconych zaliczek za okres od początku roku.

Kwestię złożenia korekty zeznania rocznego regulują przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383).

Zgodnie z art. 81 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym – poprawnym już – wypełnieniu jej formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji, z wynikającym z przepisu prawa obowiązkiem dołączenia pisemnego uzasadnienia przyczyn korekty.

Biorąc pod uwagę powyższe wskazać należy, iż Wnioskodawca jest zobowiązany do skorygowania wartości podatku CIT za 2022 r. ponieważ odsprzedana nadwyżka energii, o której mowa we wniosku stanowi przychód podatkowy, który należało ująć na ostatni dzień ostatniego miesiąca 2022 r. Natomiast Spółka ujęła fakturę w przychodach podatkowych w miesiącu wystawienia faktury, tj. w lipcu 2023 r. Zatem skoro Wnioskodawca wykazał przychód z tytułu sprzedaży nadwyżki energii elektrycznej w lipcu 2023 r. to powinien skorygować ten przychód i złożyć korektę zeznania podatkowego (CIT-8) za 2022 r. oraz skorygować wartość podatku CIT za 2022 r.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie ustalenia, czy Spółka wystawiająca fakturę sprzedaży za 2022 r. musi skorygować wysokość CIT za 2022 r., jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383).