Interpretacja indywidualna z dnia 30 listopada 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.678.2023.2.ACZ

Opodatkowanie dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową.

Interpretacja indywidualna  – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 września 2023 r. złożył Pan wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem złożonym 14 listopada 2023 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, posiadającą nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium kraju. Od 1 sierpnia 2023 r. prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Działalność ta polega na świadczeniu usług programistycznych na rzecz podmiotu zlecającego. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest tworzenie, rozwijanie oraz ulepszanie oprogramowania. Działalność Wnioskodawcy jest opodatkowana na zasadach ogólnych. Wnioskodawca dla wykonywanej działalności gospodarczej prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Od sierpnia 2023 r. Wnioskodawca, na podstawie umowy zawartej z kontrahentem, zajmuje się projektowaniem i wytwarzaniem innowacyjnych funkcjonalności programów komputerowych (programowaniem), zgodnie z wymaganiami podmiotu zlecającego. Wnioskodawca prowadzi badania, projektuje i tworzy kody źródłowe programów komputerowych będących nośnikami funkcjonalności oprogramowania (…) służącego do monitorowania, a także zapewnienia bezpieczeństwa sieci i chronienia ich przed cyberzagrożeniami.

Projektowanie i wytwarzanie innowacyjnych funkcjonalności programów komputerowych polegające na prowadzeniu badań, projektowaniu i tworzeniu kodów źródłowych programów komputerowych to działania o charakterze twórczym, nierutynowym.

Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę w związku z tworzeniem, rozwojem bądź ulepszaniem oprogramowania obejmuje nabywanie, łączenie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Wnioskodawca bowiem nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępne aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym w szczególności z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych zastosowań w postaci innowacyjnych programów komputerowych będących nośnikiem funkcjonalności innowacyjnego systemu (…).

Oprócz tworzenia oprogramowania, w ramach świadczenia usług programistycznych na podstawie umowy zawartej z kontrahentem, Wnioskodawca wykonuje także czynności o charakterze „nietwórczym”, bardziej technicznym, do których należą: wdrażanie programu komputerowego w środowisku podmiotu zlecającego, wsparcie i utrzymanie systemów komputerowych, prowadzenie szkoleń na wewnętrzne potrzeby Zamawiającego lub jego klienta.

Należy podkreślić, że Wnioskodawca nie zamierza zastosować preferencyjnej 5% stawki opodatkowania do dochodów osiągniętych z owej działalności „nietwórczej”. Zamiarem Wnioskodawcy jest zastosowanie preferencyjnego opodatkowania do dochodów uzyskanych ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej wytwarzanych w ramach działalności twórczej polegającej na projektowaniu i wytwarzaniu innowacyjnych programów komputerowych. Z tego powodu sformułowanie „działalność Wnioskodawcy” występujące w dalszej części wniosku będzie odnosić się do „twórczej” części działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Wytwarzając oprogramowanie Wnioskodawca nie nabywa wyników prac  badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty ani praw autorskich innych podmiotów.

Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Niego działalności jest rezultatem Jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji, stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509) – spełnia ono definicję „utworu” w myśl przytoczonej ustawy.

Działalność Wnioskodawcy polega na tworzeniu innowacyjnego oprogramowania na potrzeby konkretnego kontrahenta i nie ma charakteru odtwórczego. Prace wykonywane przez Wnioskodawcę wymagają kreatywnego podejścia, nie są wykonywane schematycznie lub w sposób automatyczny, lecz każdorazowo wymagają dokonywania rozwiązań koncepcyjnych.

Wnioskodawca w ramach działalności opracowuje nowe, ulepszone produkty, usługi, procesy niewystępujące dotychczas w Jego praktyce gospodarczej. Rozwiązania te są przy tym na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Algorytmy rozwiązań proponowane przez Wnioskodawcę konkretnemu zleceniodawcy nie powielają prostych i funkcjonujących na rynku koncepcji. Zleceniodawca nabywa od Wnioskodawcy zindywidualizowane, nowoczesne i innowacyjne oprogramowanie. Oprogramowanie to przy każdorazowej realizacji zleceń jest niejako skrojone na miarę potrzeb i indywidualnych uwarunkowań konkretnego podmiotu – znacząco więc różni się od rozwiązań wcześniej występujących w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy.

Każdy wytworzony przez Wnioskodawcę kod źródłowy oprogramowania stanowi odrębny program komputerowy podlegający ochronie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W przypadku dokonywania przez Wnioskodawcę rozwinięcia/ulepszenia oprogramowania wszystkie efekty realizowanych przez Niego zleceń programistycznych na rzecz kontrahenta są odrębnymi programami, które podlegają ochronie na podstawie ww. przepisu. Po zakończeniu konkretnego etapu prac, Wnioskodawca każdorazowo przenosi na kontrahenta autorskie prawa majątkowe do wytworzonej części oprogramowania.

Podejmowane przez Wnioskodawcę działania polegające na modyfikacji, ewentualnie ulepszeniu/rozwijaniu oprogramowania, zmierzają do poprawy użyteczności lub funkcjonalności tego oprogramowania. Poprzez wprowadzanie zupełnie nowych funkcjonalności oprogramowania Wnioskodawca czyni program lepiej dopasowanym do rzeczywistości i potrzeb występujących w podmiocie zlecającym.

Zgodnie z treścią umowy zawartej przez Wnioskodawcę z kontrahentem, prawa własności intelektualnej do wytworzonych przez Wnioskodawcę w wyniku lub w związku z wykonywaniem tej umowy utworów są z chwilą powstania tychże utworów w całości przenoszone przez Wnioskodawcę na podmiot zlecający.

Wnioskodawca w 2023 r. osiąga dochód ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Wynagrodzenie wypłacane Wnioskodawcy za wykonanie usług programistycznych nie stanowi w całości zapłaty za przeniesienie autorskich praw do programu komputerowego. Wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw do programu komputerowego stanowi część rzeczonej zapłaty. Część ta nie jest wyodrębniona kwotowo, lecz za pomocą proporcji określonej na podstawie odsetkowego udziału czynności zmierzających do wytworzenia kwalifikowalnego IP (czynności noszących znamiona działalności badawczo-rozwojowej) w ogóle czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej. Jak wynika z karty projektu i ewidencji czasu pracy, odsetek ten stanowi 70% całkowitego wynagrodzenia za wykonanie usług programistycznych. Wnioskodawca zamierza opodatkować stawką preferencyjną tylko tę część wynagrodzenia, tj. 70% wynagrodzenia za świadczone usługi programistyczne.

Z reguły 70% przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę z działalności programistycznej stanowi przychody z tytułu przeniesienia autorskiego prawa do programu komputerowego na zleceniodawcę, zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. 2021 r. poz. 1128 ze zm.). Odsetek ten wynika z tego, że 70% czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności programistycznej opiera się na prowadzeniu badań, projektowaniu i tworzeniu kodów źródłowych programów komputerowych, będących nośnikami funkcjonalności systemu (…). Pozostałe 30% czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności programistycznej stanowią inne działania o charakterze bardziej technicznym, rutynowym, takie jak testowanie, wdrażanie programu komputerowego w środowisku podmiotu zlecającego, wsparcie i utrzymanie systemów komputerowych, prowadzenie szkoleń na wewnętrzne potrzeby zamawiającego lub jego klienta.

Co istotne, świadcząc usługi na rzecz podmiotu zlecającego, to Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze za należyte wykonanie umowy (ryzyko związane z prowadzoną działalnością gospodarczą). Wnioskodawca nie działa pod kierownictwem i nadzorem ze strony kontrahenta. Wnioskodawca ma dowolność w wyborze miejsca i czasu wykonywania czynności zleconych Mu w ramach umowy z kontrahentem.

Odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywanie przez Wnioskodawcę czynności ponosi Wnioskodawca, ponieważ Wnioskodawca jest twórcą danego programu komputerowego, w tym kodu źródłowego tego programu.

Wnioskodawca ponosi koszty związane z wytworzeniem i rozwojem oprogramowania, bez których poniesienia prowadzenie działalności związanej z wytwarzaniem programów komputerowych stanowiących utwory objęte autorskimi prawami majątkowymi nie byłoby możliwe.

Jak dotąd, w okresie od rozpoczęcia działalności gospodarczej do momentu sporządzenia niniejszego wniosku, tj. od 1 sierpnia 2023 r. do 31 sierpnia 2023 r., Wnioskodawca poniósł następujące koszty:

a)koszty związane z zakupem sprzętu elektronicznego i jego podzespołów potrzebnych do prowadzenia działalności;

b)koszty usług księgowych;

c)koszty paliwa.

Ad a)

Pod pojęciem poniesienia wydatków/kosztów „związanych z zakupem sprzętu elektronicznego i jego podzespołów” należy rozumieć zakup smartfona, który jest niezbędny do wszelakiego dostępu do infrastruktury klienta, m.in. autoryzacji (…) oraz służy do kontaktu z podmiotem zlecającym wytworzenie oprogramowania w celu ustalenia wymagań dotyczących oprogramowania.

Wydatki te nie są związane wyłącznie z działalnością noszącą znamiona działalności badawczo-rozwojowej prowadzonej przez Wnioskodawcę – dotyczą również pozostałych usług programistycznych, stricte technicznych. Dlatego Wnioskodawca alokuje do kosztów związanych z działalnością badawczo-rozwojową część tychże wydatków ustaloną na zasadach proporcji przychodów ze sprzedaży autorskiego prawa do programu komputerowego do przychodów z tyt. świadczenia usług programistycznych ogółem.

Ad b)

Pod pojęciem kosztów usług księgowych należy rozumieć koszty prowadzenia rozliczeń rocznych i miesięcznych, w tym koszty prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, jak i również koszty prowadzenia odrębnej od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencji, która wyodrębnia kwalifikowane prawa własności intelektualnej oraz pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

Bez poniesienia wydatków na usługi Wnioskodawca miałby trudności w ustaleniu wysokości zobowiązań podatkowych.

Całkowite wydatki na usługi księgowe są związane zarówno z działalnością noszącą znamiona działalności badawczo-rozwojowej, jak i z działalnością dot. pozostałych usług IT. Są niezbędnymi, ogólnymi kosztami prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, w tym również działalności badawczo-rozwojowej. Dlatego Wnioskodawca alokuje do kosztów związanych z działalnością badawczo-rozwojową część tychże wydatków ustaloną na zasadach proporcji przychodów ze sprzedaży autorskiego prawa do programu komputerowego do przychodów z tyt. świadczenia usług ogółem.

Ad c)

Pod pojęciem kosztów paliwa Wnioskodawca rozumie wydatki na paliwo do samochodu wykorzystywanego w celach dojazdów do kontrahenta zlecającego Wnioskodawcy wytworzenie oprogramowania. Bez wydatków poniesionych na paliwo Wnioskodawca nie byłby w stanie w pełni poznać wymagań i potrzeb podmiotu zlecającego, a w konsekwencji, nie mógłby projektować i wytwarzać utworów w postaci zindywidualizowanych programów komputerowych.

Samochód, a więc także paliwo, wykorzystywane są przez Wnioskodawcę w całej Jego działalności gospodarczej – podczas czynności zmierzających do wytworzenia kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz podczas czynności związanych ze świadczeniem pozostałych usług IT. Koszty związane z użytkowaniem samochodu Wnioskodawca alokuje zatem do kosztów związanych z wytworzeniem utworów w postaci programów komputerowych w opisanej wyżej proporcji przychodów ze sprzedaży autorskiego prawa do programu komputerowego do przychodów z usług programistycznych ogółem w danym okresie rozliczeniowym.

Wyżej wymienione wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w okresie od 1 sierpnia 2023 r. do 31 sierpnia 2023 r., a także podobne wydatki, jakie zostaną przez Niego poniesione w przyszłości, stanowią koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem/rozwinięciem programów komputerowych (kwalifikowanego IP).

Jak wynika z interpretacji indywidualnej przepisów podatkowych Dyrektora KIS  z 21 lutego 2020 r., nr 0113-KDIPT2-1.4011.654.2019.2.MM, koszty takie, w części w jakiej będą proporcjonalnie przypisane do przychodów przypadających ze zbycia Oprogramowania, gdzie proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia Oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie, można uznać za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wszystkie wymienione wydatki stanowią u Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wszystkie poniesione przez Wnioskodawcę wydatki/koszty wskazane we wniosku Wnioskodawca przyporządkowuje do kosztów działalności noszącej znamiona działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w odpowiedniej proporcji ustalonej na podstawie udziału przychodów z kwalifikowanego IP w przychodach ogółem z działalności gospodarczej. Wnioskodawca jest w stanie przyporządkować konkretną wartość kosztów, o których mowa we wniosku, do wytworzenia, rozwinięcia czy modyfikacji do praw własności intelektualnej –oprogramowania. Dowodem na to jest prowadzona przez Niego ewidencja, która wyodrębnia kwalifikowane prawa własności intelektualnej oraz pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na kwalifikowane prawa własności intelektualnej.

Wnioskodawca prowadził i nadal prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, która wyodrębnia kwalifikowane prawa własności intelektualnej oraz pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na kwalifikowane prawa własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na ww. prawa w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie ewidencji z dniem rozpoczęcia działalności gospodarczej, tj. od 1 sierpnia 2023 r. Ewidencja ta jest prowadzona „na bieżąco” i „od początku” realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub modyfikacji kwalifikowanego IP w roku podatkowym, za który Wnioskodawca zamierza skorzystać z ulgi podatkowej (jest prowadzona od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ma ona postać arkusza kalkulacyjnego. Wskaźnik Nexus za 2023 r.  (sierpień 2023 r.) jak dotąd wyniósł 1,3. Przewiduje się, że w przyszłości wartość wskaźnika nie ulegnie zmianie.

Wszystkie wymienione we wniosku czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach działalności „twórczej” prac noszących znamiona B+R, związane są z wytworzeniem, rozwijaniem, ulepszaniem kwalifikowalnego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego lub jego części oraz są działalnością twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystywania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań i nie stanowią rutynowych i okresowych zmian oraz czynności wdrożeniowych w zakresie opracowanych już produktów lub usług, rozumianych jako dokonywane już po zakończeniu prac B+R danego Projektu bądź przed ich rozpoczęciem.

Oprogramowanie, o którym mowa we wniosku, jest tworzone/rozwijane/ulepszane (modyfikowane) przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności noszącej znamiona działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tzn. działalności twórczej podejmowanej w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany) w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia zastosowań.

Cały opisany we wniosku stan faktyczny obejmuje okres od 1 sierpnia 2023 r. do  31 sierpnia 2023 r.

W kolejnych miesiącach 2023 r. oraz w latach następujących po 2023 r., wystąpi stan analogiczny do tego przedstawionego w opisie stanu faktycznego. Wnioskodawca będzie bowiem kontynuował działalność prowadzoną w okresie od 1 sierpnia do 31 sierpnia 2023 r.

Wnioskodawca zamierza skorzystać z preferencyjnej 5% stawki podatku do dochodów osiągniętych z kwalifikowanych praw własności intelektualnej za 2023 r., tj. za okres od 1 sierpnia do 31 sierpnia 2023 r. oraz za kolejne, następujące po tym okresie miesiące 2023 r. oraz za lata późniejsze.

Zamiarem Wnioskodawcy jest zastosowanie 5% stawki podatku zarówno do dochodów uzyskiwanych z tworzenia programu od początku i od podstaw, jak i w odniesieniu do dochodu uzyskiwanego z rozwijania/ulepszania oprogramowania, ponieważ ulepszanie/rozwijanie oprogramowania polega na „nadpisaniu” kodu programu, w wyniku którego powstaje nowy utwór objęty autorskimi prawami majątkowymi do programu komputerowego.

Wnioskodawca zastosuje opodatkowanie preferencyjną stawką wyłącznie do dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Pierwszy dochód, co do którego Wnioskodawca zamierza zastosować preferencyjną 5% stawkę podatku Wnioskodawca osiągnął w sierpniu 2023 r.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że w kontekście przedstawionego opisu sytuacji faktycznej, pod pojęciem „oprogramowanie” i „program komputerowy” należy rozumieć zdefiniowany w pkt 80 objaśnień podatkowych Ministra Finansów do IP BOX „zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu”. Wnioskodawca mianem „oprogramowania/programu komputerowego” określa efekt „twórczych” prac wykonywanych w ramach działalności programistycznej, tj. działań zmierzających do wytworzenia programu i jego kodu. Pod tym pojęciem nie kryje się efekt prac „technicznych”, takich jak np. pomoc we wdrażaniu programu w środowisku podmiotu zlecającego i rutynowe, okresowe monitorowanie działania tegoż programu.

Użyte w opisie stanu faktycznego wniosku określenia, takie jak: „oprogramowanie”, „program komputerowy”, „utwory”, „funkcjonalności”, „algorytmy”, „aplikacje”, Wnioskodawca stosuje zamiennie. Wszystko sprowadza się do kodu programu komputerowego o innowacyjnych funkcjonalnościach, które mają realizować nowe cele podmiotu, na rzecz których Wnioskodawca taki program komputerowy tworzy.

Wnioskodawca, w oparciu o zlecone prace programistyczne, w stosunku do których przenosi autorskie prawa majątkowe na rzecz kontrahentów, wytwarza oraz modyfikuje/ulepsza/rozwija następujące „oprogramowanie”: (…) – służące do monitorowania, a także zapewnienia bezpieczeństwa sieci i chronienia ich przed cyberzagrożeniami. Oprogramowanie służy do wdrożenia (…) w obszarze (…) i pozwala na (…). Mikrosegmentacja rewolucjonizuje bezpieczeństwo sieci, oferując bardziej precyzyjne i elastyczne podejście do ochrony sieci. Oferuje liczne korzyści, takie jak zmniejszona powierzchnia ataku, zwiększona widoczność. Stanowi istotny krok naprzód w ciągłej walce z zagrożeniami cybernetycznymi. Wnioskodawca wytwarza programy komputerowe będące nośnikiem innowacyjnych funkcjonalności systemu (…). W przypadku rozwijania i ulepszania „oprogramowania”, Wnioskodawca każdorazowo wytwarza nową, niewystępującą wcześniej funkcjonalność „oprogramowania” – dzieje się tak poprzez nadpisanie kodu lub jego równoległe wpisanie. Efektem rozwijania/ulepszania oprogramowania każdorazowo jest samodzielny program komputerowy stanowiący utwór w rozumieniu przepisów o prawie autorskim.

Wnioskodawca wytwarza „oprogramowanie” od sierpnia 2023 r., tj. od momentu rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej.

Wnioskodawca zajmuje się projektowaniem i wytwarzaniem innowacyjnych funkcjonalności programów komputerowych (programowaniem), zgodnie z wymaganiami podmiotu zlecającego, na podstawie umowy zawartej z kontrahentem, od 16 sierpnia 2023 r.

Twórczy charakter działalności opisanej we wniosku w odniesieniu do „oprogramowania”, którego dotyczy wniosek, przejawia się w wytworzeniu przez Wnioskodawcę programów komputerowych o cechach, funkcjonalnościach i specyfikacji niewystępujących wcześniej w praktyce gospodarczej.

W celu realizacji projektów, w ramach których Wnioskodawca tworzy i ulepsza oprogramowanie, Wnioskodawca podejmuje szereg działań zmierzających do usprawnienia istniejącego już wcześniej oprogramowania, począwszy od ustalenia wymagań podmiotu zlecającego i sformułowania w związku z tym problemu badawczego, przez analizę funkcjonowania dotychczasowego programu, wykorzystanie posiadanej przez Wnioskodawcę wiedzy w celu wymyślenia i zaproponowania innego, bardziej nowoczesnego rozwiązania, które zmieniłoby na lepsze motorykę systemu i niosłoby za sobą dodatkowe, nowe funkcjonalności, które uczyniłyby działanie programu bardziej atrakcyjnym dla użytkownika, aż po stworzenie kodu źródłowego i wynikowego nadpisanego fragmentu oprogramowania, który sam w sobie stanowił samodzielny program komputerowy podlegający ochronie na mocy przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Konkretnym „oprogramowaniem” wytworzonym przez Wnioskodawcę są programy komputerowe będące nośnikiem innowacyjnych funkcjonalności systemu (…). Służy ono do wdrożenia zaawansowanych rozwiązań (…) w obszarze (…) i pozwala na (…). Technologiami wykorzystywanymi przy tworzeniu „oprogramowania” są m.in.: (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…). W ramach pracy nad „oprogramowaniem”, Wnioskodawca projektuje i wdraża systemy, które umożliwią pracę całego rozwiązania przy dużej skali (miliony urządzeń), z dużą szybkością, wielowątkowością i skalowalnością, co jest koncepcją oryginalną, niewystępującą w dotychczasowej praktyce Wnioskodawcy. Oryginalność „oprogramowania” stworzonego przez Wnioskodawcę polega na tym, że każde zlecenie wymaga indywidualnej analizy, wymyślenia koncepcji wytworzenia poszczególnych funkcjonalności „oprogramowania”, przeprowadzenia badań nad zastosowaniem optymalnych narzędzi i technologii. Żaden program komputerowy tworzony przez Wnioskodawcę nie powiela się – Wnioskodawca personalizuje wytwarzane „oprogramowanie”, od początku dostosowując je do warunków panujących w podmiocie zlecającym stworzenie oprogramowania. Są to rozwiązania pionierskie.

Na to, że „oprogramowanie” po jego wytworzeniu lub modyfikacji różni się od rozwiązań już funkcjonujących u Wnioskodawcy ma wpływ fakt, że każdorazowo Wnioskodawca sam wymyśla odpowiednią kombinację stosowanych narzędzi i dostępnych technologii, cały czas kształci się w zakresie nowoczesnych rozwiązań programistycznych, zdobywa dodatkową wiedzę i umiejętności, pozyskując je z fachowej literatury, kursów internetowych etc. Wnioskodawca korzysta przy tym z takich technologii jak: (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…).

Działalność gospodarcza Wnioskodawcy jest działalnością podejmowaną przez Niego w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany), zmierzający do zwiększenia oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Cel wstępny postawiony przez Wnioskodawcę na wstępie prac nad oprogramowaniem (…): stworzenie funkcjonalności systemu do zapewnienia bezpieczeństwa cyberprzestrzeni.

Z racji tego, że Wnioskodawca co miesiąc otrzymuje wynagrodzenie za świadczone przez siebie usługi programistyczne, w tym wynagrodzenie z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do programów komputerowych na kontrahenta, uzyskiwane na bieżąco przychody ze sprzedaży są źródłem finansowania prowadzonych przez Niego prac  badawczo-rozwojowych.

Wnioskodawca od momentu rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej zrealizował i nadal realizuje postawiony przez siebie cel wstępny, tj. stworzenie funkcjonalności systemu do zapewnienia bezpieczeństwa cyberprzestrzeni.

Oprócz tego, Wnioskodawca realizował i realizuje cele poboczne, zmierzające do osiągnięcia celu głównego: analiza mechaniki systemu oraz rozłożenie zasad funkcjonowania systemu na czynniki pierwsze w celu wyodrębnienia poszczególnych działań, wymyślenie koncepcji przeniesienia mechaniki systemu na logikę programu, określenie czynności zapewniających poprawne działanie oprogramowania według przedstawionych zasad, dobór optymalnych metod i narzędzi badawczych, wybór optymalnego rozwiązania i wymyślenie sposobu wprowadzenia do oprogramowania adekwatnych funkcjonalności, stworzenie kodów źródłowych i wynikowych oprogramowania, przekazanie gotowych programów komputerowych podmiotowi zlecającemu.

Zasoby ludzkie: wiedza i umiejętności Wnioskodawcy, brak pracowników.

Zasoby rzeczowe: smartfon, komputer, dostęp do Internetu, drukarka.

Zasoby finansowe: przychody z usług programistycznych.

Systematyczność w odniesieniu do podejmowanych przez Wnioskodawcę działań w zakresie opisanych we wniosku czynności polega na tym, że przy wytwarzaniu poszczególnych funkcjonalności oprogramowania Wnioskodawca każdorazowo planuje swoje działania, tworzy harmonogram, działa według logicznie ułożonego planu. Wnioskodawca wytwarza oprogramowanie regularnie, według samodzielnie ułożonego harmonogramu.

Na wstępie prac nad każdą funkcjonalnością systemu stanowiącą odrębny program komputerowy w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, Wnioskodawca wyznaczał i będzie wyznaczał harmonogram określający termin osiągnięcia wspomnianych wyżej celów pobocznych oraz celu głównego. Harmonogramy były/będą zatwierdzane przez podmiot zlecający wykonanie oprogramowania. Harmonogramy przygotowane na okres od rozpoczęcia prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej aż do dnia złożenia uzupełnienia wniosku, tj. na okres od 2 sierpnia 2023 r. do 14 listopada 2023 r., zostały zrealizowane.

Wszystkie harmonogramy mają zbliżone brzmienie do zamieszczonego poniżej harmonogramu:

Etap I

Analiza mechaniki systemu oraz rozłożenie zasad na czynniki pierwsze w celu wyodrębnienia poszczególnych działań. Przeniesienie mechanik systemu na logikę programu, określenie czynności zapewniających poprawne działanie oprogramowania według przedstawionych zasad.

Etap II

Stworzenie prototypu programu.

Etap III

Nadanie elementom systemu odpowiednich wartości, parametryzacja części składowych systemu. Wdrożenie systemu tłumaczeń. Obsługa mechaniki porównywania poszczególnych parametrów oraz określanie warunków wyszukiwań.

Etap IV

Złożenie wszystkich elementów w jedną całość, aktualizacja powstałego wcześniej prototypu o nowe mechaniki, sprawdzanie warunków koniecznych do poprawnego funkcjonowania funkcjonalności systemu.

Etap V

Przeprowadzenie serii testów.

Etap VI

Przekazanie gotowego programu komputerowego będącego nośnikiem określonej funkcjonalności podmiotowi zlecającemu.

Powyższe działania to w 70% działania o charakterze twórczym zmierzającym do powstania nowych zastosowań i w pozostałych 30% działania o charakterze rutynowym. Dlatego 70% przychodów uzyskanych ze sprzedaży usług programistycznych świadczonych w ramach realizacji tego projektu widnieje w ewidencji IP-BOX Wnioskodawcy jako przychody z kwalifikowanych praw IP.

W odniesieniu do działalności, w ramach której Wnioskodawca tworzy i rozwija/ulepsza „oprogramowanie”:

· przed rozpoczęciem realizacji tworzenia „oprogramowania” Wnioskodawca dysponował następującymi zasobami wiedzy: podstawowa wiedza informatyczna, programistyczna, umiejętność projektowania stron internetowych, umiejętność projektowania i administrowania bazami danych, umiejętność projektowania, programowania i testowania aplikacji;

· w ramach działalności, dzięki której Wnioskodawca tworzy i modyfikuje/rozwija/ulepsza „oprogramowanie” Wnioskodawca wykorzystuje i rozwija wiedzę i umiejętności nabyte podczas indywidualnego studiowania materiałów z zakresu informatyki, programowania i nowoczesnych technologii oraz swojego doświadczenia zawodowego. Są to wiedza i umiejętności z zakresu następujących dziedzin: bazy danych, obliczenia równoległe i rozproszone, algorytmika, teoretyczne podstawy informatyki, biologia obliczeniowa, nowoczesne języki programowania, inżynieria oprogramowania, bezpieczeństwo systemów komputerowych i kryptografia. Wnioskodawca dostosowuje swoje programy do koncepcji mikrosegmentacji realizowanej w technologii chmurowej. Wnioskodawca korzysta z takich technologii jak: (…). Podczas prac badawczo-rozwojowych nad stworzeniem opisanego we wniosku oprogramowania Wnioskodawca zgłębia podstawy tworzenia i funkcjonowania narzędzi do mikrosegmentacji, nowe kombinacje narzędzi i technologii pozwalają na wytworzenie oprogramowania o niewystępującej wcześniej specyfikacji i jakości, niekiedy Wnioskodawca wykorzystuje techniki nieznane przed rozpoczęciem prac badawczo-rozwojowych;

· przy tworzeniu każdej funkcjonalności oprogramowania, Wnioskodawca każdorazowo weryfikuje posiadaną definiuje problem i pytania badawcze, weryfikuje posiadaną wiedzę, nabywa, łączy i kształtuje nową wiedzę dotyczącą rozwiązań technologicznych i informatycznych, których kombinacje (wymyślane przez samego Wnioskodawcę) wydają mu się najwierniej odzwierciedlać wymagania podmiotu zlecającego. Wnioskodawca, jak dotąd, wykorzystywał wiedzę z zakresu projektowania i tworzenia programowania, swoją znajomość poszczególnych języków programowania, a także nowo nabytą podczas prowadzenia prac badawczo-rozwojowych wiedzę dotyczącą technologii chmurowych, mikrosegmentacji i tworzenia systemów zapewniających cyberbezpieczeństwo;

· dotychczas w swojej działalności Wnioskodawca oferował usługi programistyczne. Sprzedawał także autorskie prawa majątkowe do wytwarzanych przez siebie programów;

· programy komputerowe oferowane w działalności Wnioskodawcy opierały się na Jego wiedzy z zakresu informatyki i programowania oraz najnowszych rozwiązań z dziedziny mikrosegmentacji i rozwiązań chmurowych. Przy tworzeniu i ulepszaniu „oprogramowania” Wnioskodawca każdorazowo korzystał z nowej i bardziej zaawansowanej wiedzy, stosując zupełnie inne rozwiązania;

· przy tworzeniu od podstaw i ulepszaniu „oprogramowania” Wnioskodawca planował swoje prace w sposób analogiczny do sytuacji, gdy tworzył oprogramowanie od zera, tj. planował następujące etapy swojej pracy: rozkładanie na czynniki pierwsze funkcjonalności „oprogramowania”, korzystanie z nabytej i wypracowanej wiedzy do wymyślania nowych, dopasowanych do potrzeb podmiotu zlecającego funkcjonalności oprogramowania, „nadpisanie” nowego fragmentu kodu źródłowego programu i tworzenie przy tym nowego programu komputerowego;

· Wnioskodawca stawiał sobie za cel wytworzenie poszczególnych funkcjonalności systemu do zapewnienia bezpieczeństwa cyberprzestrzeni;

· Wnioskodawca realizował wcześniej przyjęty plan, tj. rozkładał na czynniki pierwsze funkcjonalności, korzystając z nowo nabytej wiedzy wymyślał nowe, dopasowane do potrzeb podmiotu zlecającego funkcjonalności oprogramowania, tworzył od podstaw lub „nadpisywał” nowy fragment kodu źródłowego programu, tworząc przy tym nowy program komputerowy;

· efektem działań Wnioskodawcy w ramach poszczególnych projektów było wytworzenie kodów źródłowych (…), czyli nowoczesnego oprogramowania do (…), pozwalającego na (…). Mikrosegmentacja to proces dzielenia sieci na wiele izolowanych segmentów lub „mikrosegmentów”. Każdy z tych mikrosegmentów może być indywidualnie zabezpieczony, co znacznie zmniejsza potencjalną powierzchnię ataku dla przestępców cybernetycznych. To podejście w znaczący sposób różni się od tradycyjnych metod zabezpieczeń sieciowych, które często skupiają się na ochronie granic sieci, jednocześnie pozostawiając wewnętrzne obszary względnie narażone na zagrożenia. Jednym z głównych korzyści wynikających z zastosowania mikrosegmentacji jest zdolność do ograniczenia ruchu w obrębie sieci. W tradycyjnej sieci, gdy przestępca cybernetyczny uzyska dostęp, często może swobodnie poruszać się, eksplorując różne obszary i potencjalnie powodując rozległe szkody. Jednak dzięki mikrosegmentacji dostęp intruza jest ograniczony do jednego segmentu, ograniczając zasięg potencjalnej szkody. Ponadto, mikrosegmentacja umożliwia bardziej precyzyjną kontrolę ruchu sieciowego. Pozwala organizacjom na zdefiniowanie precyzyjnych polityk bezpieczeństwa dla każdego segmentu na podstawie jego konkretnych potrzeb i profilu ryzyka. Ta zdolność jest szczególnie korzystna w złożonych środowiskach sieciowych, gdzie różne aplikacje i usługi mają zróżnicowane wymagania dotyczące bezpieczeństwa. Kolejną istotną korzyścią z mikrosegmentacji jest możliwość poprawy widoczności aktywności sieciowej. Rozbicie sieci na mniejsze segmenty pozwala organizacjom łatwiej monitorować i analizować wzorce ruchu. Ta zwiększona widoczność może pomóc w szybszym wykrywaniu niezwykłego lub podejrzanego zachowania, umożliwiając szybszą reakcję na potencjalne incydenty związane z bezpieczeństwem.

Efekty pracy Wnioskodawcy, które Ten nazywa „oprogramowaniem”, zarówno w przypadku tworzenia „oprogramowania” od podstaw, jak i modyfikowania/rozwijania /ulepszania, zawsze są utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, tj.:

· zawsze odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej;

· nie są efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny. Rezultatów pracy Wnioskodawcy nie da się z góry określić i przewidzieć, gdyż nie mają charakteru powtarzalnego. Tworząc każdy program Wnioskodawca działa nieszablonowo, indywidualnie i w sposób kreatywny podejmuje próby wprowadzenia najbardziej adekwatnych nowych funkcjonalności do systemu (…);

· nie są jedynie „techniczną”, a „twórczą” realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez Klientów.

Efekty pracy Wnioskodawcy (dotyczy zarówno tworzenia, jak i rozwijania/ulepszania), które Ten nazywa „oprogramowaniem” zawsze były/są/będą odrębnymi programami komputerowymi, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawcy, jako twórcy „oprogramowania” przysługują majątkowe prawa autorskie do tego „oprogramowania”, jednak z chwilą wytworzenia poszczególnych programów komputerowych Wnioskodawca przenosi całość autorskich praw majątkowych do rzeczonych programów na kontrahenta.

Sposób „przeniesienia” każdego z majątkowych praw autorskich do „oprogramowania” następował/następuje/będzie następował zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 ww. ustawy. Następuje ono na podstawie umowy zawartej z kontrahentem w formie pisemnej, w której wyraźnie wymieniono pola eksploatacji, które ta umowa obejmuje. Umowa ta dotyczy tylko tych pól eksploatacji, które były znane w chwili zawarcia rzeczonej umowy.

W ramach swojej działalności, Wnioskodawca uczestniczył/uczestniczy/będzie uczestniczył Pan we własnych pracach polegających na wytwarzaniu oraz rozwijaniu/ulepszaniu „oprogramowania”.

W wyniku rozwijania/ulepszania „oprogramowania”, każdorazowo tworzone były/są/będą nowe kody, algorytmy w językach programowania i powstawało/powstaje nowe prawo własności intelektualnej.

Zgodnie z umową, przeniesienie przez Wnioskodawcę autorskich praw majątkowych na kontrahenta następuje z chwilą przyjęcia przez podmiot zlecający wytworzonego przez Wnioskodawcę programu komputerowego, a konkretniej kodu źródłowego i wynikowego tego programu. Przeniesienie tychże praw potwierdzone jest protokołem odbioru, do którego dołączona jest karta projektu zawierająca informacje o wytworzonym utworze. Podmiot zlecający musi wpierw zaakceptować wytworzony przez Wnioskodawcę program komputerowy, aby doszło do omawianego przeniesienia praw. Wnioskodawca przekazuje kontrahentom wytworzony kod programu komputerowego na utrwalonym nośniku danych i prezentuje im funkcjonalności konkretnego programu.

Zgodnie z umową zawartą z kontrahentem, wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych stanowi część całkowitego wynagrodzenia za usługi programistyczne/IT. Wnioskodawca nie otrzymuje wynagrodzenia wyłącznie z tytułu przenoszenia na zleceniodawcę całości autorskich praw majątkowych do wytworzonego oprogramowania. Część wynagrodzenia dotyczy również działalności „nietwórczej”, rutynowej związanej z wykonywaniem bardziej technicznych czynności, takich jak np. bieżąca poprawa błędów czy wdrażanie programów komputerowych w środowisku podmiotu zlecającego.

Wynagrodzenie wypłacane Wnioskodawcy za wykonanie usług programistycznych/informatycznych nie stanowi w całości zapłaty za przeniesienie autorskich praw do programu komputerowego. Wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw do programu komputerowego stanowi część rzeczonej zapłaty. Część ta nie jest wyodrębniona kwotowo, lecz za pomocą proporcji określonej na podstawie odsetkowego udziału czynności zmierzających do wytworzenia kwalifikowalnego IP (czynności noszących znamiona działalności badawczo-rozwojowej) w ogóle czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej. Jak wynika z kart projektów oraz ewidencji czasu pracy, odsetek ten stanowi 70% całkowitego wynagrodzenia za wykonanie usług. Wnioskodawca zamierza opodatkować stawką preferencyjną tylko tą część wynagrodzenia, tj. 70% wynagrodzenia za świadczone usługi programistyczne/informatyczne.

W związku z wykonywaną umową zawartą z kontrahentem Wnioskodawca wystawia faktury. Nie wyodrębniają one jednak wynagrodzenia z tytułu przeniesienia majątkowych praw autorskich do poszczególnych efektów prac Wnioskodawcy na kontrahentów. Wynagrodzenie to da się wyodrębnić na podstawie odrębnych ewidencji – ewidencji czasu pracy, na podstawie której ustalono proporcję, w której 70% czasu pracy Wnioskodawca poświęca na zadania programistyczne „twórcze”, czyli wytworzenie kwalifikowanego IP, a pozostałe 30% czasu pracy na zadania programistyczne nietwórcze, rutynowe, przewidywalne, a także na podstawie harmonogramu prac i kart projektów.

Usługi Wnioskodawcy są podzielone na poszczególne etapy i podstawowym okresem rozliczeniowym przewidzianym w umowie zawartej ze zleceniodawcą Wnioskodawcy jest miesiąc, jednakże te etapy są skorelowane z harmonogramem prac wykonania zlecenia, będącego efektem całości prac badawczo-rozwojowych.

Zakończenie okresu rozliczeniowego ma zazwyczaj miejsce po spełnieniu określonych warunków, tj. po zakończeniu określonego etapu prac nad oprogramowaniem. Podpisując umowę z kontrahentem Wnioskodawca ustala podstawowy okres rozliczeniowy liczony jako jeden miesiąc, który jest częścią ogólnego harmonogramu z wyznaczonym efektem głównym oraz efektami cząstkowymi. Wynagrodzenie cząstkowe jest zazwyczaj wypłacane w oparciu o podstawowy okres rozliczeniowy, tj. miesięczny, ale całość prac jest rozliczana na podstawie harmonogramu. Częścią umowy ramowej jest harmonogram, a załącznikiem jest umowa, przedmiotem której jest ustalenie przeniesienia autorskich praw majątkowych, karta techniczna, abstrakcyjnie opisany efekt prac. W zależności od harmonogramu oraz powstawania określonego utworu Wnioskodawca podpisuje z kontrahentami umowy o przeniesienia autorskich praw majątkowych, co jest skorelowane z postępem prac badawczo-rozwojowych. Miesięczne wynagrodzenie jest ustalane z góry, natomiast na koniec jest aktualizowane o efekt samych prac tych cząstkowych oraz efektu głównego, ponieważ równocześnie trwają testy funkcjonalności itd. Aby Wnioskodawca otrzymał wynagrodzenie miesięczne, konkretny program komputerowy musi zostać wytworzony.

Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, tj. tzw. ewidencję IP-BOX, zgodnie z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zleceniodawca Wnioskodawcy, o którym mowa we wniosku, jest podmiotem polskim, z siedzibą w (…).

Pytania

1.Czy przedstawiona w stanie faktycznym działalność wykonywana przez Wnioskodawcę, stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

2.Czy utwory wytworzone przez Wnioskodawcę w ramach umowy z kontrahentem, a opisane w stanie faktycznym, stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca. ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

3.Czy koszty wskazane przez Wnioskodawcę, stanowią koszty kwalifikowane do obliczenia wskaźnika Nexus?

4.Czy w tak przedstawionym stanie faktycznym, zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania 5% stawki do dochodów osiąganych w 2023 r. z kwalifikowanych IP wytworzonych, rozwiniętych lub ulepszonych na podstawie umowy zawartej z kontrahentem Wnioskodawcy?

5.Czy w przypadku, gdy w późniejszych miesiącach i latach wystąpi analogiczny stan

faktyczny do tego przedstawionego we wniosku, a stan prawny nadal będzie to umożliwiał, Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania 5% stawki do dochodów osiąganych z kwalifikowanych IP wytworzonych, rozwiniętych lub ulepszonych na podstawie umowy zawartej z kontrahentem Wnioskodawcy?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 1, zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym, działalnością badawczo-rozwojową nazywa się działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Przywołane w powyższym przepisie badania naukowe są definiowane w art. 4 ust. 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce jako działalność obejmującą badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne oraz badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Z kolei art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce określa prace rozwojowe jako działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Jak zostało wskazane w stanie faktycznym wniosku, przedmiotem umowy Wnioskodawcy ze zleceniodawcą jest tworzenie oprogramowania komputerowego i przenoszenie na zleceniodawcę autorskich praw majątkowych do stworzonego oprogramowania.

Oprogramowanie komputerowe tworzone przez Wnioskodawcę powstaje w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności o charakterze twórczym, czyli działalności nastawionej na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, które nie mają charakteru odtwórczego. Prace wykonywane przez Wnioskodawcę wymagają kreatywnego podejścia, nie są wykonywane schematycznie lub w sposób automatyczny, lecz każdorazowo wymagają dokonywania rozwiązań koncepcyjnych. Algorytmy rozwiązań proponowane podmiotowi zlecającemu nie powielają prostych i funkcjonujących na rynku koncepcji. Podmiot zlecający nabywa od Wnioskodawcy zindywidualizowane, nowoczesne i innowacyjne oprogramowanie komputerowe. Twórczy charakter działalności Wnioskodawcy potwierdza również fakt, że rezultatem jej działań są subiektywnie nowe wytwory intelektu w postaci analiz, kodów źródłowych, dokumentacji czy algorytmów. Dodatkowo, działalność Wnioskodawcy podejmowana jest w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany). Prace realizowane przez Wnioskodawcę w ramach zawartej umowy nie mają incydentalnego charakteru. Ponadto, w ramach prowadzonej działalności, Wnioskodawca w celu tworzenia nowych zastosowań w postaci innowacyjnego oprogramowania nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępne aktualnie wiedzę i umiejętności, w głównej mierze te z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania.

Wobec powyższego, działalność wykonywana przez Wnioskodawcę stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 2, utwory powstające w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności spełniają wszystkie przesłanki, aby uznać je za kwalifikowane prawa własności intelektualnej. Za takie ustawodawca w art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznaje bowiem m.in. autorskie prawo do programu komputerowego. Warunkiem jest jego ochrona prawna na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest RP, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest UE, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Prawa autorskie realizowane przez Wnioskodawcę dotyczą programów komputerowych, które to właśnie podlegają rzeczonej ochronie prawnej na podstawie art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z objaśnieniami podatkowymi Ministerstwa Finansów do IP Box (pkt 80), program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu. Stwierdzono ponadto, że pojęcie to należy traktować szeroko.

Wnioskodawca w takim wypadku z całą pewnością wytwarza w ramach swojej działalności programy komputerowe. Nadto, jak zostało wyżej podkreślone, programy te podlegają ochronie prawnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 3, zgodnie z art. 30ca ust. 4 i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do powyższych kosztów nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Przedmiotem działalności wykonywanej przez Wnioskodawcę jest tworzenie programów komputerowych, do których prawa autorskie, w wykonaniu umowy zawartej ze zleceniodawcą, są w całości przenoszone na podmiot zlecający. Za świadczone usługi Wnioskodawca otrzymuje ustalone wynagrodzenie, które obejmuje również wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych (70%).

Wnioskodawca w ramach swojej działalności gospodarczej ponosi koszty, bez których poniesienia efektywne prowadzenie działalności, w wyniku której Wnioskodawca wytwarzał utwory objęte autorskimi prawami majątkowymi nie byłoby możliwe.

Do rzeczonych kosztów należały:

a)koszty związane z zakupem sprzętu elektronicznego i jego podzespołów potrzebnych do prowadzenia działalności;

b)koszty usług księgowych;

c)koszty paliwa.

Koszty, o których mowa wyżej, zostały proporcjonalnie przypisane do przychodów uzyskiwanych z tytułu wynagrodzenia za przeniesienie na rzecz zleceniodawcy autorskich praw majątkowych dotyczących wytwarzanego oprogramowania.

Jak wynika z interpretacji indywidualnej przepisów podatkowych Dyrektora KIS  z 21 lutego 2020 r., nr 0113-KDIPT2-1.4011.654.2019.2.MM, koszty takie jak koszty leasingu i utrzymania samochodu, koszty za telefon, leasing komputera, koszty zakupu podzespołów komputerowych oraz monitorów, zakupu specjalistycznego oprogramowania, utrzymania domeny internetowej, chmury internetowej oraz poczty internetowej, koszty delegacji zagranicznych, koszty porad i konsultacji specjalistycznych oraz koszty związane ze szkoleniami i poszerzaniem wiedzy, w części w jakiej będą proporcjonalnie przypisane do przychodów przypadających ze zbycia oprogramowania, gdzie proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia oprogramowania do przychodów ogółem podatnika z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie, można uznać za koszty prowadzonej bezpośrednio przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w zakresie, w jakim przeznaczane są na wytworzenie oprogramowania, w tym obliczone według proporcji – stosunku przychodów ze zbycia autorskich praw majątkowych do wytworzonego oprogramowania do przychodów ogółem – należy uznać za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, wskazane przez Wnioskodawcę koszty stanowią koszty kwalifikowane do obliczenia wskaźnika Nexus.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 4, zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest autorskie prawo do programu komputerowego, podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, a których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

W przypadku wytwarzania autorskiego prawa do programu komputerowego, przesłankami determinującymi możliwość skorzystania z omawianej we wniosku preferencyjnej stawki opodatkowania, są w szczególności:

a)wymóg prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej,

b)wymóg objęcia ochroną prawną autorskich praw do wytworzonego programu komputerowego,

c)wymóg prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem autorskiego prawa do programu komputerowego,

d)wymóg przeniesienia praw autorskich do wytworzonego oprogramowania na podmiot trzeci,

e)wymóg prowadzenia odrębnej od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencji, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą od 1 sierpnia 2023 r. Wytwarzane przez Niego oprogramowanie komputerowe podlega ochronie prawnej autorskich praw do wytworzonego programu komputerowego. Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową i zgodnie z umową zawartą z kontrahentem, przenosi całość autorskich praw majątkowych do wytworzonych utworów w postaci kodów źródłowych i dokumentacji projektowej programów komputerowych na podmiot zlecający. Ponadto, prowadzi odrębną od KPIR ewidencję zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższych przesłanek, zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca w tak przedstawionym stanie faktycznym będzie uprawniony do zastosowania 5% stawki do dochodów osiąganych w 2023 r. z kwalifikowanych IP wytworzonych, rozwiniętych lub ulepszonych na podstawie umowy o świadczenie usług z kontrahentem.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 5, zakłada On, że w przyszłości będzie świadczył usługi programistyczne o charakterze badawczo-rozwojowym na podstawie umów zawartych z kontrahentami. Przewiduje się, że treść tych umów będzie analogiczna do treści umowy, o której mowa w opisie stanu faktycznego. W przypadku, gdy w miesiącach i latach późniejszych w stosunku do okresu, o którym mowa w opisie stanu faktycznego, wystąpi analogiczny stan faktyczny do tego przedstawionego we wniosku i nie będzie to sprzeczne z obowiązującym aktualnie stanem prawnym, Wnioskodawca będzie zatem uprawniony do zastosowania 5% stawki do dochodów osiąganych z kwalifikowanych IP wytworzonych, rozwiniętych lub ulepszonych na podstawie umów o świadczenie usług z kontrahentami Wnioskodawcy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą:

W myśl art. 5a pkt 39 tej ustawy:

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że:

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 742 ze zm.):

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dotyczącej tworzenia, rozwijania (ulepszania) oprogramowania, Wnioskodawca, w oparciu o zlecone prace programistyczne, wytwarza oraz modyfikuje/ulepsza/rozwija oprogramowanie (…) – służące do monitorowania, a także zapewnienia bezpieczeństwa sieci i chronienia ich przed cyberzagrożeniami. Oprogramowanie służy do (…) w obszarze (…). Wnioskodawca wytwarza to oprogramowanie od sierpnia 2023 r., tj. od momentu rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej.

Na wstępie trzeba podkreślić, że z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszenia istniejących produktów/usług. Wobec powyższego ocena czy prowadzone przez Wnioskodawcę prace programistyczne stanowią działalność badawczo-rozwojową dokonana zostanie w kontekście wskazanych przez Wnioskodawcę efektów tych prac (oprogramowania opisanego we wniosku).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć  – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia  się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że projektowanie i wytwarzanie innowacyjnych funkcjonalności programów komputerowych polegające na prowadzeniu badań, projektowaniu i tworzeniu kodów źródłowych programów komputerowych to działania o charakterze twórczym, nierutynowym. Wnioskodawca wytwarza programy komputerowe będące nośnikiem innowacyjnych funkcjonalności systemu (…). W przypadku rozwijania i ulepszania oprogramowania, Wnioskodawca każdorazowo wytwarza nową, niewystępującą wcześniej funkcjonalność oprogramowania – dzieje się tak poprzez nadpisanie kodu lub jego równoległe wpisanie. Efektem rozwijania/ulepszania oprogramowania każdorazowo jest samodzielny program komputerowy stanowiący utwór w rozumieniu przepisów o prawie autorskim. W ramach pracy nad oprogramowaniem, Wnioskodawca projektuje i wdraża systemy, które umożliwią pracę całego rozwiązania przy dużej skali (miliony urządzeń), z dużą szybkością, wielowątkowością i skalowalnością, co jest koncepcją oryginalną, niewystępującą w dotychczasowej praktyce Wnioskodawcy. Oryginalność oprogramowania stworzonego przez Wnioskodawcę polega na tym, że każde zlecenie wymaga indywidualnej analizy, wymyślenia koncepcji wytworzenia poszczególnych funkcjonalności oprogramowania, przeprowadzenia badań nad zastosowaniem optymalnych narzędzi i technologii. Żaden program komputerowy tworzony przez Wnioskodawcę nie powiela się – Wnioskodawca personalizuje wytwarzane oprogramowanie, od początku dostosowując je do warunków panujących w podmiocie zlecającym stworzenie oprogramowania. Są to rozwiązania pionierskie.

Działalność Wnioskodawcy polega na tworzeniu innowacyjnego oprogramowania na potrzeby konkretnego kontrahenta i nie ma charakteru odtwórczego. Prace wykonywane przez Wnioskodawcę wymagają kreatywnego podejścia, nie są wykonywane schematycznie lub w sposób automatyczny, lecz każdorazowo wymagają dokonywania rozwiązań koncepcyjnych.

Wnioskodawca w ramach działalności opracowuje nowe, ulepszone produkty, usługi, procesy niewystępujące dotychczas w Jego praktyce gospodarczej. Rozwiązania te są przy tym na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Algorytmy rozwiązań proponowane przez Wnioskodawcę konkretnemu zleceniodawcy nie powielają prostych i funkcjonujących na rynku koncepcji. Zleceniodawca nabywa od Wnioskodawcy zindywidualizowane, nowoczesne i innowacyjne oprogramowanie. Oprogramowanie to przy każdorazowej realizacji zleceń jest niejako skrojone na miarę potrzeb i indywidualnych uwarunkowań konkretnego podmiotu – znacząco więc różni się od rozwiązań wcześniej występujących w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy.

Efekty pracy Wnioskodawcy, które nazywa „oprogramowaniem”, zarówno w przypadku tworzenia „oprogramowania” od podstaw, jak i jego modyfikowania/rozwijania /ulepszania:

· zawsze odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej;

· nie są efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny. Rezultatów pracy Wnioskodawcy nie da się z góry określić i przewidzieć, gdyż nie mają charakteru powtarzalnego. Tworząc każdy program Wnioskodawca działa nieszablonowo, indywidualnie i w sposób kreatywny podejmuje próby wprowadzenia najbardziej adekwatnych nowych funkcjonalności do systemu (…);

· nie są jedynie „techniczną”, a „twórczą” realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez klientów.

Zatem, prowadzona przez Wnioskodawcę działalność w zakresie tworzenia, rozwijania oraz ulepszania wymienionego oprogramowania komputerowego ma twórczy charakter.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań: planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem, słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace  badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności,  w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Wnioskodawca wyjaśnił, że Jego działalność gospodarcza jest działalnością podejmowaną przez Niego w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany), zmierzający do zwiększenia oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Cel wstępny postawiony przez Wnioskodawcę na wstępie prac nad oprogramowaniem (…): stworzenie funkcjonalności systemu do zapewnienia bezpieczeństwa cyberprzestrzeni. Wnioskodawca od momentu rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej zrealizował i nadal realizuje postawiony przez siebie cel wstępny, tj. stworzenie funkcjonalności systemu do zapewnienia bezpieczeństwa cyberprzestrzeni. Oprócz tego, Wnioskodawca realizował i realizuje cele poboczne, zmierzające do osiągnięcia celu głównego: analiza mechaniki systemu oraz rozłożenie zasad funkcjonowania systemu na czynniki pierwsze w celu wyodrębnienia poszczególnych działań, wymyślenie koncepcji przeniesienia mechaniki systemu na logikę programu, określenie czynności zapewniających poprawne działanie oprogramowania według przedstawionych zasad, dobór optymalnych metod i narzędzi badawczych, wybór optymalnego rozwiązania i wymyślenie sposobu wprowadzenia do oprogramowania adekwatnych funkcjonalności, stworzenie kodów źródłowych i wynikowych oprogramowania, przekazanie gotowych programów komputerowych podmiotowi zlecającemu. Systematyczność w odniesieniu do podejmowanych przez Wnioskodawcę działań w zakresie opisanych we wniosku czynności polega na tym, że przy wytwarzaniu poszczególnych funkcjonalności oprogramowania Wnioskodawca każdorazowo planuje swoje działania, tworzy harmonogram, działa według logicznie ułożonego planu. Wnioskodawca wytwarza oprogramowanie regularnie, według samodzielnie ułożonego harmonogramu.

Na wstępie prac nad każdą funkcjonalnością systemu stanowiącą odrębny program komputerowy w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, Wnioskodawca wyznaczał i będzie wyznaczał harmonogram określający termin osiągnięcia wspomnianych wyżej celów pobocznych oraz celu głównego. Harmonogramy były/będą zatwierdzane przez podmiot zlecający wykonanie oprogramowania.

Wszystkie harmonogramy mają zbliżone brzmienie do zamieszczonego poniżej harmonogramu:

Etap I – Analiza mechaniki systemu oraz rozłożenie zasad na czynniki pierwsze w celu wyodrębnienia poszczególnych działań. Przeniesienie mechanik systemu na logikę programu, określenie czynności zapewniających poprawne działanie oprogramowania według przedstawionych zasad.

Etap II – Stworzenie prototypu programu.

Etap III – Nadanie elementom systemu odpowiednich wartości, parametryzacja części składowych systemu. Wdrożenie systemu tłumaczeń. Obsługa mechaniki porównywania poszczególnych parametrów oraz określanie warunków wyszukiwań.

Etap IV – Złożenie wszystkich elementów w jedną całość, aktualizacja powstałego wcześniej prototypu o nowe mechaniki, sprawdzanie warunków koniecznych do poprawnego funkcjonowania funkcjonalności systemu.

Etap V – Przeprowadzenie serii testów.

Etap VI – Przekazanie gotowego programu komputerowego będącego nośnikiem określonej funkcjonalności podmiotowi zlecającemu.

Harmonogramy przygotowane na okres od rozpoczęcia prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej aż do dnia złożenia uzupełnienia wniosku, tj. na okres od 2 sierpnia 2023 r. do 14 listopada 2023 r., zostały zrealizowane.

Zatem, kolejne kryterium definicji działalności badawczo-rozwojowej dotyczące prowadzenia działalności w sposób systematyczny w odniesieniu do wskazanego przez Wnioskodawcęoprogramowania komputerowego jest spełnione.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Z opisu sprawy wynika, że działalność prowadzona przez Wnioskodawcę w związku z tworzeniem, rozwojem bądź ulepszaniem oprogramowania obejmuje nabywanie, łączenie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Wnioskodawca nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępne aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym w szczególności z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych zastosowań w postaci innowacyjnych programów komputerowych będących nośnikiem funkcjonalności innowacyjnego systemu (…). Wnioskodawca sam wymyśla odpowiednią kombinację stosowanych narzędzi i dostępnych technologii, cały czas kształci się w zakresie nowoczesnych rozwiązań programistycznych, zdobywa dodatkową wiedzę i umiejętności, pozyskując je z fachowej literatury, kursów internetowych etc. Wnioskodawca korzysta przy tym z takich technologii jak: (…).

Przed rozpoczęciem realizacji tworzenia oprogramowania (…)Wnioskodawca dysponował następującymi zasobami wiedzy: podstawowa wiedza informatyczna, programistyczna, umiejętność projektowania stron internetowych, umiejętność projektowania i administrowania bazami danych, umiejętność projektowania, programowania i testowania aplikacji. W ramach działalności, dzięki której Wnioskodawca tworzy i modyfikuje/rozwija/ulepsza oprogramowanie Wnioskodawca wykorzystuje i rozwija wiedzę i umiejętności nabyte podczas indywidualnego studiowania materiałów z zakresu informatyki, programowania i nowoczesnych technologii oraz swojego doświadczenia zawodowego. Są to wiedza i umiejętności z zakresu następujących dziedzin: bazy danych, obliczenia równoległe i rozproszone, algorytmika, teoretyczne podstawy informatyki, biologia obliczeniowa, nowoczesne języki programowania, inżynieria oprogramowania, bezpieczeństwo systemów komputerowych i kryptografia. Wnioskodawca dostosowuje swoje programy do koncepcji mikrosegmentacji realizowanej w technologii chmurowej. Wnioskodawca korzysta z takich technologii jak: (…). Podczas prac badawczo-rozwojowych nad stworzeniem opisanego we wniosku oprogramowania Wnioskodawca zgłębia podstawy tworzenia i funkcjonowania narzędzi do mikrosegmentacji, nowe kombinacje narzędzi i technologii pozwalają na wytworzenie oprogramowania o niewystępującej wcześniej specyfikacji i jakości, niekiedy Wnioskodawca wykorzystuje techniki nieznane przed rozpoczęciem prac badawczo-rozwojowych. Przy tworzeniu każdej funkcjonalności oprogramowania, Wnioskodawca każdorazowo weryfikuje posiadaną definiuje problem i pytania badawcze, weryfikuje posiadaną wiedzę, nabywa, łączy i kształtuje nową wiedzę dotyczącą rozwiązań technologicznych i informatycznych, których kombinacje (wymyślane przez samego Wnioskodawcę) wydają mu się najwierniej odzwierciedlać wymagania podmiotu zlecającego. Wnioskodawca, jak dotąd, wykorzystywał wiedzę z zakresu projektowania i tworzenia programowania, swoją znajomość poszczególnych języków programowania, a także nowo nabytą podczas prowadzenia prac badawczo-rozwojowych wiedzę dotyczącą technologii chmurowych, mikrosegmentacji i tworzenia systemów zapewniających cyberbezpieczeństwo.

Dotychczas w swojej działalności Wnioskodawca oferował usługi programistyczne. Sprzedawał także autorskie prawa majątkowe do wytwarzanych przez siebie programów. Programy komputerowe oferowane w działalności Wnioskodawcy opierały się na Jego wiedzy z zakresu informatyki i programowania oraz najnowszych rozwiązań z dziedziny mikrosegmentacji i rozwiązań chmurowych. Przy tworzeniu i ulepszaniu oprogramowania (…) Wnioskodawca każdorazowo korzystał z nowej i bardziej zaawansowanej wiedzy, stosując zupełnie inne rozwiązania. Zasoby ludzkie: wiedza i umiejętności Wnioskodawcy, brak pracowników. Zasoby rzeczowe: smartfon, komputer, dostęp do Internetu, drukarka. Zasoby finansowe: przychody z usług programistycznych.

Zatem, powyższe pozwala uznać, że Wnioskodawca wykorzystuje istniejące zasoby wiedzy w celu tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:

·badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz

·prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ww. ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 ww. ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Pojęcie działalności badawczo-rozwojowej obejmuje również prace rozwojowe w rozumieniu Prawa o szkolnictwie wyższym i nauce.

Prace rozwojowe polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności – przy czym użyty przez ustawodawcę spójnik „i” wskazuje, że aby uznać działania za prace rozwojowe konieczne jest zaistnienie wszystkich tych czynności, tj.:

• nabycia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;
• łączenia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;
• kształtowania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;
• wykorzystania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności.

Prace rozwojowe bazują zatem na dostępnej wiedzy – w zależności od celów, jakie przyjęto dla prowadzenia prac, będzie to wiedza z określonej dziedziny lub dziedzin. Prace te obejmują kolejno:

• nabycie wiedzy i umiejętności, czyli pozyskanie wiedzy/umiejętności, zapoznanie się z wiedzą, zrozumienie jej;
• łączenie wiedzy i umiejętności, czyli znalezienie takich zależności pomiędzy wiedzą z różnych zakresów, dziedzin lub wiedzy wynikającej z różnych badań naukowych oraz pomiędzy umiejętnościami, które są istotne z punktu widzenia postawionych celów badan rozwojowych;
• kształtowanie wiedzy i umiejętności, czyli takie „ułożenie” efektów nabywania i łączenia wiedzy i umiejętności lub takie sformułowanie wniosków płynących z tych procesów, aby można je było wykorzystać dla realizacji postawionych celów prac rozwojowych;
• wykorzystanie wiedzy i umiejętności, czyli ich użycie, posłużenie się nimi dla osiągnięcia celów prac rozwojowych.

Co istotne, całość ww. czynności służy:

• planowaniu produkcji oraz
• projektowaniu i tworzeniu zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Chodzi przy tym o konkretne produkty, konkretne procesy lub konkretne usługi albo konkretne rodzaje produktów, procesów lub usług. Podmiot prowadzący prace rozwojowe organizuje je z uwzględnieniem specyfiki konkretnych produktów, procesów lub usług – od niej zależą potrzeby prowadzenia prac rozwojowych i ich zakres.

Jednocześnie ustawodawca wyłączył z definicji prac rozwojowych działalność obejmującą rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, procesów lub usług, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. O tym, jakie zmiany do produktów, procesów lub usług mają charakter rutynowy (wykonywany często i niemal automatycznie) i okresowy (powtarzający się, występujący co pewien czas) będzie każdorazowo decydował charakter konkretnych produktów, procesów bądź usług.

Jak sam Wnioskodawca wskazuje we wniosku, działalność prowadzona przez Wnioskodawcę w związku z tworzeniem, rozwojem (ulepszaniem) oprogramowania obejmuje nabywanie, łączenie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Wytwarzając oprogramowanie Wnioskodawca nie nabywa wyników prac  badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty ani praw autorskich innych podmiotów.

Działalność Wnioskodawcy polega na tworzeniu innowacyjnego oprogramowania na potrzeby konkretnego kontrahenta i nie ma charakteru odtwórczego. Prace wykonywane przez Wnioskodawcę wymagają kreatywnego podejścia, nie są wykonywane schematycznie lub w sposób automatyczny, lecz każdorazowo wymagają dokonywania rozwiązań koncepcyjnych. Wnioskodawca w ramach działalności opracowuje nowe, ulepszone produkty, usługi, procesy niewystępujące dotychczas w Jego praktyce gospodarczej.

Działalność gospodarcza Wnioskodawcy jest działalnością podejmowaną przez Niego w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany), zmierzający do zwiększenia oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Systematyczność w odniesieniu do podejmowanych przez Wnioskodawcę działań w zakresie opisanych we wniosku czynności polega na tym, że przy wytwarzaniu poszczególnych funkcjonalności oprogramowania Wnioskodawca każdorazowo planuje swoje działania, tworzy harmonogram, działa według logicznie ułożonego planu. Wnioskodawca wytwarza oprogramowanie regularnie, według samodzielnie ułożonego harmonogramu. W ramach działalności, dzięki której Wnioskodawca tworzy i rozwija (ulepsza) oprogramowanie Wnioskodawca wykorzystuje i rozwija wiedzę i umiejętności nabyte podczas indywidualnego studiowania materiałów z zakresu informatyki, programowania i nowoczesnych technologii oraz swojego doświadczenia zawodowego. Są to wiedza i umiejętności z zakresu następujących dziedzin: bazy danych, obliczenia równoległe i rozproszone, algorytmika, teoretyczne podstawy informatyki, biologia obliczeniowa, nowoczesne języki programowania, inżynieria oprogramowania, bezpieczeństwo systemów komputerowych i kryptografia. Wnioskodawca dostosowuje swoje programy do koncepcji mikrosegmentacji realizowanej w technologii chmurowej i korzysta z takich technologii jak: (…). Świadcząc usługi na rzecz podmiotu zlecającego, Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze za należyte wykonanie umowy (ryzyko związane z prowadzoną działalnością gospodarczą). Wnioskodawca nie działa pod kierownictwem i nadzorem ze strony kontrahenta oraz ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywane przez siebie czynności.

Zatem powyższe pozwala uznać, że opisana działalność w zakresie tworzenia, rozwijania  oraz ulepszania wymienionego oprogramowania komputerowego spełnia warunki do uznania jej za prace rozwojowe.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Wnioskodawcę ani też całość prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu – takich jak te, które zostały wymienione we wniosku i jego uzupełnieniu i w warunkach działalności wynikających z wniosku i jego uzupełnienia.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy stwierdzić należy, że działalność Wnioskodawcy polegająca na tworzeniu, rozwijaniu oraz ulepszaniu oprogramowania komputerowego, spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

Na mocy art. 30ca ust. 11 ww. ustawy:

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do przedstawionego opisu sprawy, należy wskazać, że:

· Wnioskodawca tworzy, rozwija oraz ulepsza oprogramowanie komputerowe w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności badawczo-rozwojowej, spełniającej definicje wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych;

· efekty pracy Wnioskodawcy zawsze są utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych i zawsze są programami komputerowymi, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 tej ustawy;

· Wnioskodawca przenosi na kontrahenta całość autorskich praw majątkowych do utworów powstałych w ramach wykonywania umowy w zamian za umówione wynagrodzenie;

· Wnioskodawca prowadzi na bieżąco od 1 sierpnia 2023 r. odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów szczegółową ewidencję, zgodnie z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509).

Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

W związku z powyższym, autorskie prawo do oprogramowania komputerowego tworzonego, rozwijanego oraz ulepszanego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej w zakresie, w jakim stanowi nowe i indywidualne rozwiązania, które są bezpośrednim efektem prac badawczo-rozwojowych Wnioskodawcy jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (kwalifikowanym IP) w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uzyskiwane przez Wnioskodawcę dochody stanowią kwalifikowane dochody w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w związku z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, na podstawie art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca będzie mógł zastosować stawkę 5% do dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiąganego od 1 sierpnia 2023 r., tj. od momentu rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 30cb ust. 1-2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, będzie przysługiwać Wnioskodawcy prawo do skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodów uzyskiwanych od 1 sierpnia 2023 r. do 31 grudnia 2023 r., a także Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodów uzyskanych w kolejnych latach, jeżeli nie zmieni się stan faktyczny lub nie ulegną zmianie przepisy prawa podatkowego w tym zakresie.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi również kwestia uznania kosztów:

·zakupu sprzętu elektronicznego i jego podzespołów (smartfona);

·usług księgowych;

·paliwa do samochodu

za koszty do obliczenia wskaźnika nexus.

Przechodząc do kwestii, które z wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej są kosztami uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tutejszy Organ wyjaśnia, co następuje.

Należy przede wszystkim podkreślić, że wysokość dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

-dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i

-wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania podlegającej preferencyjnemu opodatkowaniu stawką 5% podatnik jest zobowiązany do wyliczenia dwóch podstawowych wartości:

-dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz

-wskaźnika, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Z objaśnień podatkowych z 15 lipca 2019 r. wynika bowiem, że „Obliczając wysokość dochodu z kwalifikowanego IP, który w dalszej kolejności zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus w celu obliczenia końcowego dochodu podlegającego 5% stawce podatku, niezbędne jest określenie związanych z kwalifikowanym IP przychodów oraz kosztów. Konieczne jest więc wskazanie przez podatnika przychodów osiąganych z danego kwalifikowanego IP oraz alokowanie do tych przychodów funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu. Zatem, dochodem z kwalifikowanego IP jest nadwyżka sumy przychodów osiągnięta z tego kwalifikowanego IP nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą z kwalifikowanego IP”.

Należy zauważyć, że istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności  intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

·wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

·kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz

·dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym, Wnioskodawca powinien również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Należy zatem przyjąć, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktyczne poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wskazuje Minister Finansów w objaśnieniach z 15 lipca 2019 r., zgodnie z akapitem 39 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5 koszty kwalifikowane winny być uwzględniane we wskaźniku niezależnie od metody ich ujmowania w kosztach podatkowych, zgodnie z ogólnymi zasadami podatkowymi. Dlatego też koszty dla celów kalkulacji wskaźnika należy rozumieć szerzej (funkcjonalnie w kontekście ww. Raportu OECD), niż w odniesieniu do ustalania kosztów uzyskania przychodów na gruncie pozostałych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy także wspomnieć, że wskaźnik nexus „(…) służy do określania tej części dochodu z kwalifikowanego IP, która podlega preferencyjnej 5% stawce podatkowej, powinien być liczony kumulatywnie na przestrzeni lat. Oprócz właściwych przepisów o IP BOX, potwierdzają to wytyczne przedstawione przez OECD w Raporcie BEPS Działanie nr 5 (akapit 45 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5)”.

Reasumując – poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na: zakup sprzętu elektronicznego i jego podzespołów (smartfona), usługi księgowe, paliwo do samochodu, mogą zostać uznane za koszty do obliczenia wskaźnika nexus, przy zachowaniu właściwej proporcji, o których mowa w lit. „a” wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, na potrzeby wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Należy jednocześnie zaznaczyć, że w przypadku składników majątku, które stanowią podlegające amortyzacji środki trwałe (lub wartości niematerialne i prawne), koszt zakupu takich środków trwałych (wartości niematerialnych i prawnych), które podlegają amortyzacji podatkowej oraz mają związek z wytworzeniem kwalifikowanego IP może zostać uwzględniony we wskaźniku nexus, jednakże uwzględnić można jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane przez podatnika w roku podatkowym, w którym będzie korzystał z preferencyjnej stawki podatkowej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zastrzec, że interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku w kontekście zadanych pytań, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii wynikających z opisu sprawy, które nie były przedmiotem pytania i własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).