Interpretacja indywidualna z dnia 28 listopada 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.510.2023.3.MJ

Opodatkowanie podatkiem VAT darowizny zakładu kamieniarskiego na rzecz syna. Obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego, odliczonego w związku z zakupem maszyn i urządzeń.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Panowie,

stwierdzam, że Panów stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

14 sierpnia 2023 r. wpłynął Panów wniosek wspólny z 10 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

·podatku od towarów i usług w zakresie

-opodatkowania podatkiem VAT darowizny zakładu kamieniarskiego na rzecz syna,

-obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego, odliczonego w związku z zakupem maszyn i urządzeń.

·podatku dochodowego od osób fizycznych,

·podatku od czynności cywilnoprawnych,

·podatku od spadków i darowizn.

Uzupełnili go Panowie – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 21 listopada 2023 r. (data wpływu 24 listopada 2023 r.).Treść wniosku jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1) Zainteresowany będący stroną postępowania:

.. …

2) Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

… …

Opis zdarzenia przyszłego

Prowadzi Pan działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej w zakresie wytwarzania nagrobków od ponad 30 lat, tj. zakład kamieniarski …. Jednocześnie pozostaje Pan w związku małżeńskim, w którym obowiązuje ustrój wspólności ustawowej. NIP: …, REGON: …. Działalność prowadzi Pan na 2 nieruchomościach położonych w miejscowości … - na jednej mieści się zakład wraz z halą produkcyjną i biurami, posadowiony na nieruchomości w roku 1992. Na drugiej mieści się hala magazynowa posadowiona tam w 2015 r. Dysponuje Pan licznymi maszynami i urządzeniami, w stosunku do których w większości przysługiwało Panu prawo do odliczenia podatku od towarów i usług, a w stosunku do których w większości upłyną okres amortyzacji lub okres 5 letni ich użytkowania. Jest Pan czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Opłaca Pan podatek dochodowy na zasadach ogólnych. Zatrudnia Pan 9 pracowników.

Nadszedł wiek emerytalny i problemy ze zdrowiem. Zamierza Pan synowi, który jest też Pana  pracownikiem, przekazać w darowiźnie zakład w całości wraz z nieruchomościami, jak i urządzeniami, maszynami i zapasami kamienia i innych produktów jak litery, krzyże itp. – w formie aktu notarialnego. Jest to przedsiębiorstwo kompletne w pełni samodzielnie i wyczerpuje wymogi określone art. 55¹ kc. Przedsiębiorstwo nie posiada jakiegokolwiek zadłużenia czy zobowiązań, poza bieżącymi należnościami budżetowymi i pracowników. Syn nie prowadzi i nie prowadził jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Zamierza otworzyć działalność w dniu podpisania aktu notarialnego darowizny. Od początku działalności zamierza być czynnym podatnikiem VAT - waha się jeszcze co do wyboru formy opodatkowania podatkiem dochodowym.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Panowie, że przedmiotem darowizny jest samodzielne, kompletne przedsiębiorstwo, które nadaje się do prowadzenia działalności. Pana syn będzie kontynuował działalność w zakresie kamieniarstwa.

W odpowiedzi na Pytanie: „Do jakich czynności Pana syn będzie wykorzystywać otrzymane składniki majątku w formie przedsiębiorstwa, tj. czy do czynności:

-opodatkowanych podatkiem od towarów i usług,

-zwolnionych od podatku od towarów i usług,

-niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?”

Wskazali Panowie, że otrzymane składniki przedsiębiorstwa będą w całości służyły działalności opodatkowanej.

Pytania

1. Czy od darowizny przedsiębiorstwa wystąpi podatek VAT? (pytanie postawione w uzupełnieniu wniosku jako nr 3)

2. Czy od maszyn i urządzeń, od których dokonał Pan odpisu podatku od towarów i usług, które posiada krócej niż 5 lat, Pan lub Pana syn będzie zobowiązany do weryfikacji podatku VAT i proporcjonalnego do okresu ich używania zwrotu odliczonego podatku? (pytanie postawione we wniosku jako nr 4)

Panów stanowisko w sprawie

Ad. 1

Uważa Pan, iż transakcja ta nie będzie objęta podatkiem VAT z uwagi na treść art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2022 r. poz. 931 ze zmianami).

Ad. 2

W związku z tym, iż Pana syn będzie dalej kontynuował działalność opodatkowaną VAT będąc Pana następcą prawnym, przejdą na niego przysługujące Panu prawa i obowiązki, a co za tym idzie żaden z Panów nie będzie musiał korygować VAT na zasadzie art. 91 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Panowie we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Jednocześnie na mocy art. 6 pkt 1 ustawy:

Zatem, w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, powinien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 55¹ ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610), zwanej dalej Kodeksem cywilnym.

W myśl art. 55¹ Kodeksu cywilnego:

Sformułowanie zawarte w zacytowanym art. 55¹ Kodeksu cywilnego „obejmuje ono w szczególności”, pozwala uznać, że definicja wymienia tylko przykładowe elementy przedsiębiorstwa. W rezultacie przedsiębiorstwo może obejmować także inne, niewymienione w tym przepisie składniki, jak również może składać się z niektórych tylko elementów wyliczenia zawartego w art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

Kluczowym dla uznania, że przedmiot transakcji stanowi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego (a co za tym idzie, ustawy o podatku od towarów i usług) jest więc to, że stanowi on „zespół” składników materialnych i niematerialnych o cechach „zorganizowania” oraz „przeznaczenia do prowadzenia działalności gospodarczej”.

Potwierdza to art. 55² Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym:

Przedsiębiorstwo jest nie tylko sumą składników materialnych i niematerialnych, lecz ich zorganizowanym zespołem, tzn. składniki te powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie tylko o zbiorze pewnych elementów. „Czynnikiem konstytuującym przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym jest występowanie elementu organizacji oraz funkcjonalnego powiązania różnorodnych jego składników, umożliwiających traktowanie przedsiębiorstwa jako pewnej całości” – wyrok NSA z 27 marca 2008 r. (sygn. akt II FSK 1896/11).

Przy ocenie, czy składniki majątku powinny być uznane za przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy, lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, uwzględnić ponadto należy następujące okoliczności:

-zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz

-faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Wskazanej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności. Aby zatem ocenić, czy w danej, konkretnej sytuacji mamy do czynienia ze zbyciem przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, należy dokładnie przeanalizować zarówno to jakie składniki majątku będą przedmiotem transakcji, ale także czy istniejące między nimi funkcjonalne zależności pozwolą na kontynuowanie działalności zbywanego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Przy dokonaniu tej analizy pomocne, a czasami nawet niezbędne mogą okazać się orzeczenia TSUE.

W zakresie braku obowiązku opodatkowania czynności zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 27 listopada 2003 r., sprawa C-497/01 Zita Modes Sarl, w którym stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.

W wyroku z 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christel Schriever, TSUE wywiódł, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje natomiast samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. W wyroku tym Trybunał wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy.

Z treści wniosku wynika, że Zainteresowany będący stroną postępowania prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania nagrobków, tj. zakład kamieniarski, na 2 nieruchomościach – na jednej mieści się zakład wraz z halą produkcyjną i biurami, na drugiej mieści się hala magazynowa. Zainteresowany będący stroną postępowania dysponuje licznymi maszynami i urządzeniami, w stosunku do których w większości przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku od towarów i usług, a w stosunku do których w większości upłynął okres amortyzacji lub okres 5 letni ich użytkowania. Zainteresowany będący stroną postępowania jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zainteresowany będący stroną postępowania zatrudnia 9 pracowników. Zainteresowany będący stroną postępowania zamierza synowi, tj. Zainteresowanemu niebędącemu stroną postępowania, który jest też pracownikiem Zainteresowanego będącego stroną postępowania, przekazać w darowiźnie zakład w całości wraz z nieruchomościami, jak i urządzeniami, maszynami i zapasami kamienia i innych produktów jak litery, krzyże itp. – w formie aktu notarialnego. Jest to przedsiębiorstwo kompletne w pełni samodzielnie i wyczerpuje wymogi określone art. 55¹ kc. Przedsiębiorstwo nie posiada jakiegokolwiek zadłużenia czy zobowiązań, poza bieżącymi należnościami budżetowymi i pracowników. Zainteresowany niebędący stroną postępowania nie prowadzi i nie prowadził jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Zamierza otworzyć działalność w dniu podpisania aktu notarialnego darowizny. Od początku działalności zamierza być czynnym podatnikiem VAT. Przedmiotem darowizny jest samodzielne, kompletne przedsiębiorstwo, które nadaje się do prowadzenia działalności. Zainteresowany niebędący stroną postępowania będzie kontynuował działalność w zakresie kamieniarstwa. Otrzymane składniki przedsiębiorstwa będą w całości służyły działalności opodatkowanej.

Jak wskazano wyżej, zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce wówczas, gdy cały majątek przedsiębiorstwa przechodzi na własność jednego nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy. O tym, czy doszło do wyodrębnienia przedsiębiorstwa, decyduje zakres zbywanego majątku, zakres praw i zobowiązań; ponadto, decydujące jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, umożliwiające kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Analiza opisanego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prawa, prowadzi do stwierdzenia, że planowana transakcja darowizny na rzecz syna całego zakładu kamieniarskiego, o którym mowa we wniosku, będzie wyłączona spod zakresu ustawy na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, jako zbycie przedsiębiorstwa.

Jak bowiem wskazano we wniosku, Zainteresowany będący stroną postępowania zamierza przekazać w formie darowizny zakład kamieniarski w całości wraz z nieruchomościami, jak i urządzeniami, maszynami i zapasami kamienia i innych produktów jak litery, krzyże. Jest to przedsiębiorstwo kompletne w pełni samodzielnie i wyczerpuje wymogi określone art. 55¹ kc. Przedsiębiorstwo nadaje się do prowadzenia działalności. Zainteresowany niebędący stroną postępowania będzie kontynuował działalność w zakresie kamieniarstwa.

Kierując się zatem przedstawionym powyżej opisem sprawy stwierdzić należy, że w rozpatrywanym przypadku zostaną spełnione wszystkie wskazane powyżej przesłanki do uznania zakładu kamieniarskiego za przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Tym samym, planowana przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania czynność darowizny na rzecz syna całego zakładu kamieniarskiego będzie stanowić transakcję zbycia przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy i w związku z tym czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy:

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Wyjaśnić w tym miejscu należy, że w systemie podatku od towarów i usług obowiązuje zasada odliczenia niezwłocznego co oznacza, że podatnik w momencie nabycia towarów lub usług winien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży.

Należy zauważyć, że w sytuacji, gdy już po złożeniu rozliczenia zmieniły się okoliczności mające wpływ na odliczenie całości lub części podatku naliczonego, powstaje konieczność dokonania jego korekty.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekty podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 91 ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy:

Szczegółowy sposób dokonywania korekty określa art. 91 ust. 3-8 ustawy.

Ponadto, w myśl art. 91 ust. 9 ustawy:

Oznacza to, że zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy, pozostaje bez wpływu na wcześniejsze odliczenia podatku naliczonego dokonane przez zbywcę, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, w związku z zakupami, które służyły do wykonania czynności opodatkowanych w zbywanym przedsiębiorstwie.

Jak wskazano wyżej, planowana przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania czynność darowizny na rzecz syna całego zakładu kamieniarskiego będzie stanowić transakcję zbycia przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy i w związku z tym czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że planowana czynność darowizny całego zakładu kamieniarskiego stanowiącego przedsiębiorstwo, na rzecz Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania, który będzie kontynuował prowadzenie zakładu kamieniarskiego, nie spowoduje w świetle art. 91 ust. 9 ustawy, obowiązku dokonania przez darczyńcę korekty podatku naliczonego, odliczonego w związku z zakupem maszyn i urządzeń oraz dokonania zwrotu tego podatku.

Jak wynika z treści wniosku Zainteresowany niebędący stroną postępowania, na rzecz którego Zainteresowany będący stroną postępowania zamierza dokonać darowizny zakładu kamieniarskiego będzie kontynuował prowadzenie działalności kamieniarskiej i z tytułu jej prowadzenia będzie czynnym podatnikiem VAT. W związku z tym, po nabyciu zakładu kamieniarskiego Zainteresowany niebędący stroną postępowania zacznie wykorzystywać opisane we wniosku środki trwałe wchodzące w skład darowanego zakładu kamieniarskiego do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Wobec powyższego nie dojdzie do zmiany przeznaczenia nabytych przez Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania środków trwałych. Zatem z tytułu przekazania w ramach darowizny zakładu kamieniarskiego wymienionych we wniosku środków trwałych nie wystąpi u Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania obowiązek wynikający z art. 91 ust. 9 dokonania korekty naliczonego podatku VAT.

Tym samym Panów stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Panowie przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wskazać należy, że niniejsza interpretacja dotyczy podatku od towarów i usług. Natomiast w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych, podatku od spadków i darowizn oraz podatku dochodowego od osób fizycznych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Panów sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będzie mógł skorzystać ten z Panów, który zastosuje się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Pan … (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).