Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 23 listopada 2023 r. Kopiosto r.y. przeciwko Telia Finland Oyj., sygn. C-201/22

Artykuł 4 lit. c) dyrektywy 2004/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie egzekwowania praw własności intelektualnejnależy interpretować w ten sposób, że:poza warunkiem dotyczącym bezpośredniego interesu w obronie danych praw uznanie uprawnienia organizacji zbiorowego zarządzania prawami własności intelektualnej do występowania we własnym imieniu o zastosowanie środków, procedur i środków naprawczych przewidzianych w rozdziale II tej dyrektywy jest uzależnione od przysługiwania wspomnianym organizacjom legitymacji procesowej do celów obrony praw własności intelektualnej, która może wynikać z konkretnego przepisu w tym względzie lub z przepisów postępowania o charakterze ogólnym.Artykuł 4 lit. c) dyrektywy 2004/48należy interpretować w ten sposób, że:w obecnym stanie prawa Unii państwa członkowskie nie mają obowiązku uznać, iż organizacje zbiorowego zarządzania prawami własności intelektualnej, które są uznane za uprawnione do reprezentowania właścicieli praw własności intelektualnej, mają bezpośredni interes w występowaniu we własnym imieniu o zastosowanie środków, procedur i środków naprawczych przewidzianych w rozdziale II tej dyrektywy, w sytuacji gdyby istnienie bezpośredniego interesu w obronie danych praw w odniesieniu do tych organizacji nie wynikało z mającego zastosowanie uregulowania krajowego.