Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 16 listopada 2023 r. DZ i in. przeciwko Ministerstvo vnútra Slovenskej republiky., sygn. C-283/22

Artykuł 17 ust. 1 Konwencji o ujednoliceniu niektórych zasad dotyczących międzynarodowego przewozu lotniczego, zawartej w Montrealu w dniu 28 maja 1999 r., podpisanej przez Wspólnotę Europejską w dniu 9 grudnia 1999 r. i zatwierdzonej w jej imieniu decyzją Rady 2001/539/WE z dnia 5 kwietnia 2001 r., w związku z art. 1 i art. 2 ust. 1 tej konwencji,należy interpretować w ten sposób, że:nie może on stanowić podstawy prawa do odszkodowania na rzecz następców prawnych osoby, która uczestniczyła w specjalistycznym szkoleniu członków straży pożarnej i ratunkowym, prowadzonym na obszarze wojskowym portu lotniczego państwa członkowskiego a w momencie upadku śmigłowca eksploatowanego przez służby policyjne była przyczepiona do liny wciągarki podczepionej do tego śmigłowca i zmarła wskutek tego upadku, ponieważ takiej sytuacji nie można uznać za „przewóz międzynarodowy” lub „przewóz dokonywany przez państwo” w rozumieniu odpowiednio art. 1 i art. 2 ust. 1 wspomnianej konwencji.Przepisy art. 1 ust. 1 w związku z art. 2 ust. 2 lit. a) i art. 4 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 785/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie wymogów w zakresie ubezpieczenia w odniesieniu do przewoźników lotniczych i operatorów statków powietrznychnależy interpretować w ten sposób, że:nie mogą one stanowić podstawy prawa do odszkodowania na rzecz następców prawnych osoby, która uczestniczyła w specjalistycznym szkoleniu członków straży pożarnej i ratunkowym, prowadzonym na obszarze wojskowym portu lotniczego państwa członkowskiego a w momencie upadku śmigłowca eksploatowanego przez służby policyjne była przyczepiona do liny wciągarki podczepionej do tego śmigłowca i zmarła wskutek upadku tego śmigłowca, który jest „państwowym statkiem powietrznym”.