Opinia rzecznik generalnej E. Sharpston przedstawiona w dniu 21 grudnia 2016 r. Opinia wydana na podstawie art. 218 ust. 11 TFUE.

1. 

Komisja Europejska zwraca się do Trybunału z wnioskiem o wydanie opinii w trybie art. 218 ust. 11 TFUE w przedmiocie podziału kompetencji między Unią Europejską a państwami członkowskimi w związku z zawarciem Umowy o wolnym handlu przewidywanej między Unią Europejską a Republiką Singapuru (zwanej dalej „umową EUSFTA”) (2). Umowa EUSFTA w brzmieniu negocjowanym przez Komisję przewiduje, że ma ona zostać zawarta jako umowa między Unią Europejską a Republiką Singapuru (zwaną dalej „Singapurem”) bez udziału państw członkowskich. Komisja zwraca się do Trybunału o wytyczne w przedmiocie oceny prawidłowości tego podejścia.

2. 

Komisja podnosi, że Unia Europejska ma wyłączną kompetencję do zawarcia umowy EUSFTA. Komisja twierdzi, że umowa ta w przeważającej części jest objęta zakresem kompetencji Unii Europejskiej w myśl art. 207 TFUE jako dotycząca wspólnej polityki handlowej, która należy do wyłącznej kompetencji [art. 3 ust. 1 lit. e) TFUE], oraz że wyłączna kompetencja Unii Europejskiej do zawarcia pozostałych części umowy wynika z aktu prawnego przyznającego jej uprawnienia w tym zakresie (przesłanka pierwsza na gruncie art. 3 ust. 2 TFUE) lub z faktu, że zawarcie umowy EUSFTA może wpływać na wspólne zasady lub zmieniać ich zakres (przesłanka trzecia na gruncie art. 3 ust. 2 TFUE). Parlament Europejski zasadniczo zgadza się z Komisją. Wszystkie pozostałe strony, które przedstawiły swoje uwagi, twierdzą, że Unia Europejska nie może zawrzeć wspomnianej umowy EUSFTA sama, ponieważ niektóre jej części są objęte kompetencjami dzielonymi między Unią Europejską a państwami członkowskimi, a nawet wyłączną kompetencją państw członkowskich. Wobec tego państwa członkowskie także powinny być stroną umowy EUSFTA.