Opinia rzecznika generalnego E. Tancheva przedstawiona w dniu 20 maja 2021 r. E przeciwko Finanzamt N i Z przeciwko Finanzamt G., sygn. połączone C-45/20 i C-46/20

1.

W rozpatrywanych wnioskach o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym Bundesfinanzhof (federalny trybunał finansowy, Niemcy, zwany dalej „sądem odsyłającym”) zwraca się o doprecyzowanie orzecznictwa Trybunału w przedmiocie zaliczenia dóbr inwestycyjnych () oraz, w ujęciu bardziej konkretnym, nieruchomości () wykorzystywanych zarówno do celów zawodowych, jak i prywatnych (zwanych dalej „składnikami majątku o przeznaczeniu mieszanym”) do majątku prywatnego podatnika, do majątku przedsiębiorstwa podatnika lub do obu tych rodzajów majątku (zwanego dalej „decyzją o zaliczeniu”). Dokładniej rzecz ujmując, skierowane do Trybunału pytania dotyczą skutków, jakie decyzja o zaliczeniu wywołuje w odniesieniu do prawa do odliczenia podatku naliczonego, przewidzianego w art. 167 i art. 168 lit. a) dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (), zmienionej dyrektywą Rady 2009/162/WE z dnia 22 grudnia 2009 r. zmieniającą niektóre przepisy dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej () (zwanej dalej „dyrektywą VAT”).