Opinia rzecznika generalnego G. Hogana przedstawiona w dniu 30 września 2021 r. Komisja Europejska przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej., sygn. C-139/20

1.

Pilna potrzeba podjęcia działań na rzecz przeciwdziałania zmianom klimatu oraz dążenie do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych przy jednoczesnym wspieraniu efektywności energetycznej należą do względów, które skłoniły prawodawcę Unii do podjęcia szeregu inicjatyw w zakresie ochrony środowiska. Chociaż dyrektywa Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. (2) jako swój główny cel wskazuje prawidłowe funkcjonowanie rynku wewnętrznego dzięki unikaniu potencjalnie zakłócającego wpływu konkurencji między państwami członkowskimi w zakresie podatków energetycznych (3), jest ona również jednym z takich środków. Mimo że ustanawia ona pewne zwolnienia podatkowe dla przedsiębiorstw energochłonnych, jeżeli państwa członkowskie zdecydują się skorzystać z tej możliwości, dyrektywa ta wymaga również jednak wdrożenia określonych środków prowadzących do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej (4).

2.

W ramach niniejszego postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego, wszczętego na podstawie art. 258 TFUE, istotą zarzutu podniesionego przez Komisję jest to, że Rzeczpospolita Polska w krajowym ustawodawstwie, bez dokonania jakiegokolwiek rozróżnienia, zwolniła zakłady z minimalnego podatku akcyzowego od zużycia produktów energetycznych wykorzystywanych do ogrzewania, nie zobowiązując ich do wprowadzenia w życie systemów prowadzących do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub efektywności energetycznej innych niż ich uczestnictwo w unijnym systemie handlu uprawnieniami do emisji, w sposób sprzeczny z wymogami określonymi w art. 17 ust. 1 lit. b) i art. 17 ust. 4 dyrektywy 2003/96. W odpowiedzi Rzeczpospolita Polska podnosi, że zezwalają na to art. 17 ust. 1 lit. b) oraz art. 17 ust. 2 i 4 owej dyrektywy, a ponieważ uczestnictwo w unijnym systemie handlu uprawnieniami do emisji jest warunkiem wstępnym stosownej ustawy krajowej, nie uchybiła ona prawu Unii.