Opinia rzecznika generalnego M. Bobeka przedstawiona w dniu 6 października 2021 r. Republika Włoska i Comune di Milano przeciwko Radzie Unii Europejskiej i Parlamentowi Europejskiemu., sygn. połączone C-106/19 i C-232/19

1.

Prawo nie zdaje się liczyć na łut szczęścia. Nie oznacza to, że prawnikom – podobnie zresztą jak przedstawicielom każdego innego zawodu – nie przydałoby się, aby od czasu do czasu fortuna spojrzała na nich łaskawym okiem. Chodzi mi raczej o to, że nowoczesne systemy prawne zasadzają się na (obietnicy) racjonalności i rozsądku. Nawet wówczas, gdy dzięki losowaniu możemy w istocie otrzymać wyniki, które są zarówno sprawiedliwe, jak i zgodne z zasadą uzyskiwania najlepszych efektów z poniesionych nakładów, trudno nam przejść do porządku dziennego nad nieodłącznie wiążącą się z tym procesem nieracjonalnością. Wynika to z faktu, że samo dojście do jakiegoś rezultatu nie jest wystarczające. Obecnie oczekuje się bowiem raczej, że skutkiem prawnego procesu podejmowania decyzji będzie decyzja, którą można przypisać jakiemuś podmiotowi, a zatem decyzja, za którą ktoś ponosi odpowiedzialność i która może być przedmiotem kontroli (2).

2.

Wprawdzie Comune di Milano (gmina Mediolan, Włochy) i Republika Włoska nie zajmują się w niniejszej sprawie bezpośrednio filozoficznymi implikacjami podejmowania decyzji z wykorzystaniem losowania (), jednak z pewnością kwestionują one wynik takiego procesu w niniejszej sprawie, mianowicie wybór w drodze losowania, przy okazji posiedzenia Rady Unii Europejskiej, miasta Amsterdam (Niderlandy) jako nowej siedziby Europejskiej Agencji Leków (zwanej dalej „EMA”). Ten wybór doprowadził do wszczęcia dwóch postępowań przed Trybunałem.