Opinia rzecznika generalnego M. Szpunara przedstawiona w dniu 24 marca 2022 r. Bundesverband der Verbraucherzentralen und Verbraucherverbände – Verbraucherzentrale Bundesverband eV przeciwko TC Medical Air Ambulance Agency GmbH., sygn. C-633/20

1.

Sąd odsyłający zwraca się w niniejszej sprawie do Trybunału o dokonanie wykładni kilku pojęć, którymi posługują się dyrektywy 2002/92/WE (2) i (UE) 2016/97 (3). Odpowiedź Trybunału ma mu umożliwić rozstrzygnięcie, czy pozwana w postępowaniu głównym jest „pośrednikiem ubezpieczeniowym” w rozumieniu obu tych dyrektyw.

2.

Niniejsza sprawa pozwala Trybunałowi pochylić się nad specyficzną konstrukcją prawną, która jest wytworem praktyki. Chodzi o ubezpieczenia grupowe. Konstrukcja ta ma nieoczywisty, a według niektórych źródeł – także niechlubny rodowód. Wskazuje się, że u jej źródeł, sięgających XIX wieku, leżą umowy zawierane przez handlarzy niewolników w celu zabezpieczenia swoich interesów finansowych. Na podstawie takich umów ubezpieczyciel zobowiązywać się miał do wypłacenia pewnej sumy pieniędzy w przypadku śmierci niewolnika (4).

3.

W wydanym blisko miesiąc temu wyroku Trybunał orzekł już, że „ubezpieczający przedsiębiorca”, który zawarł umowę grupowego ubezpieczenia na życie związaną z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, jest „pośrednikiem ubezpieczeniowym” w rozumieniu dyrektywy 2002/92, gdyż wykonuje, za wynagrodzeniem, działalność polegającą na oferowaniu konsumentom przystąpienia do tego ubezpieczenia i zawierania w ten sposób umowy ubezpieczenia na życie z ubezpieczycielem, a także na świadczeniu doradztwa finansowego w zakresie inwestowania kapitału pochodzącego ze składek ubezpieczeniowych ().