Opinia rzecznika generalnego Richarda de la Toura przedstawiona w dniu 24 marca 2022 r. BT przeciwko Laudamotion GmbH., sygn. C-111/21

1.

Czy pojęcie „uszkodzenia ciała” użyte w art. 17 ust. 1 Konwencji o ujednoliceniu niektórych zasad dotyczących międzynarodowego przewozu lotniczego (zwanej dalej „konwencją montrealską”) (2) obejmuje uraz o charakterze psychicznym, który wprawdzie osiąga wymiar patologiczny, ale który nie jest sensu stricto skutkiem uszkodzenia ciała (3)?

2.

Pytanie to, na które Trybunał ma udzielić odpowiedzi, wpisuje się w kontekst uznania cierpienia psychicznego i urazu psychologicznego w ramach prawa do odszkodowania za uszkodzenie ciała, które to zagadnienie charakteryzowało się dotychczas dominacją aspektów fizycznych nad psychicznymi, zarówno ze względu na charakter sporów, na których opierało się to prawo, jak i z powodu ograniczeń narzucanych dotychczas przez techniki medyczne (4), ponieważ uszkodzenie ciała sensu stricto jest bardziej widoczne, a jego obecność możliwa do stwierdzenie od razu i bardziej namacalna niż uraz psychiczny.

3.

Niniejszy wniosek wpisuje się w ramy sporu pomiędzy pasażerem a przewoźnikiem lotniczym Laudamotion GmbH (zwanym dalej „Laudamotion”). Skarżąca w postępowaniu głównym wystąpiła z roszczeniem o odszkodowanie z powodu zespołu stresu pourazowego, który zdiagnozowano u niej w następstwie wypadku, który nastąpił w trakcie czynności związanej z wysiadaniem. W kontekście niniejszego sporu Oberster Gerichtshof (sąd najwyższy, Austria) wyraża wątpliwości co do zakresu stosowania art. 17 ust. 1 konwencji montrealskiej, który określa warunki, w jakich pasażer, który doznał „uszkodzenia ciała” w wyniku wypadku mającego miejsce na pokładzie statku powietrznego lub w trakcie jakiejkolwiek z czynności związanych z wsiadaniem i wysiadaniem, może pociągnąć do odpowiedzialności przewoźnika lotniczego będącego operatorem lotu.