Opinia rzecznik generalnej T. Ćapety przedstawiona w dniu 7 kwietnia 2022 r. DB Station & Service AG przeciwko ODEG Ostdeutsche Eisenbahn GmbH., sygn. C-721/20

1.

Niniejsza sprawa dotyczy kolizji między, z jednej strony, zwieńczeniem linii orzecznictwa, wynikającej z wyroku z dnia 9 listopada 2017 r., CTL Logistics (C‑489/15, zwanego dalej „wyrokiem CTL Logistics, EU:C:2017:834), potwierdzonej wyrokiem z dnia 8 lipca 2021 r., Koleje Mazowieckie (C‑120/20, zwanym dalej „wyrokiem Koleje Mazowieckie, EU:C:2021:553), potwierdzającej konieczność, przed wytoczeniem powództwa, sformułowania zastrzeżeń w przedmiocie opłat kolejowych przed organem kontrolnym ustanowionym na mocy art. 30 dyrektywy 2001/14/WE (2), a z drugiej strony, doktryną bezpośredniej skuteczności art. 102 TFUE (3), zgodnie z którą sądy krajowe są właściwe do bezpośredniego badania każdego zachowania które może stanowić nadużycie w rozumieniu tego przepisu, popełnionych przez zarządcę infrastruktury przy ustalaniu tych opłat.

2.

W szczególności Kammergericht Berlin (wyższy sąd krajowy w Berlinie, Niemcy) zmierza zasadniczo do ustalenia, czy, a jeśli tak, to na jakich warunkach, sądy cywilne mogą kontrolować kwotę opłat za dostęp do infrastruktury kolejowej na podstawie art. 102 TFUE.

3.

Wniosek ten został złożony w kontekście sporu między ODEG Ostdeutsche Eisenbahn GmbH (zwaną dalej „spółką ODEG”), niemieckim przedsiębiorstwem infrastruktury kolejowej, a DB Station & Service (zwaną dalej „spółką DB Station & Service”), która zarządza około 5400 dworcami i stacjami kolejowymi w Niemczech w przedmiocie zwrotu opłat uiszczonych przez spółkę ODEG za korzystanie z dworców i stacji () obsługiwanych przez spółkę DB Station & Service w okresie od listopada 2006 r. do grudnia 2010 r.