Orzeczenie
Opinia rzecznik generalnej L. Mediny przedstawiona w dniu 28 kwietnia 2022 r. L.F. przeciwko S.C.R.L., sygn. C-344/20
LAILI MEDINY
przedstawiona w dniu 28 kwietnia 2022 r. (1)
Sprawa C‑344/20
LF
przeciwko
SCRL
[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal du travail francophone de Bruxelles (francuskojęzyczny sąd pracy w Brukseli, Belgia)]
Odesłanie prejudycjalne – Polityka społeczna – Dyrektywa 2000/78/WE – Równe traktowanie w zakresie zatrudnienia i pracy – Dyskryminacja ze względu na religię lub przekonania – Postanowienie regulaminu pracy przedsiębiorstwa sektora prywatnego nakazujące zachowanie neutralności – Zakaz noszenia w miejscu pracy widocznych symboli politycznych, światopoglądowych lub religijnych – Wymagania dotyczące ubioru religijnego – Artykuł 8 – Przepisy prawa krajowego bardziej korzystne z punktu widzenia ochrony zasady równego traktowania – Zakres uznania państw członkowskich – Religia i przekonania religijne jako autonomiczna podstawa dyskryminacji
I. Wprowadzenie
1. | Rozpatrywany wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym stanowi bezpośrednie następstwo wydanych przez Trybunał wyroków G4S Secure Solutions (2), Bougnaoui i ADDH (3) oraz WABE (4), których przedmiotem jest dyskryminacja ze względu na religię lub przekonania w rozumieniu dyrektywy 2000/78 (5). Został on złożony w toku postępowania, którego stronami są LF i SCRL i które dotyczy nieuwzględnienia spontanicznego zgłoszenia na staż z uwagi na odmowę zastosowania się przez kandydatkę do postanowienia regulaminu pracy nakazującego pracownikom przedsiębiorstwa zachowanie neutralności. Zgodnie z tym postanowieniem w miejscu pracy zakazane jest wyrażanie, w szczególności poprzez ubiór, jakichkolwiek przekonań religijnych, światopoglądowych lub politycznych (6). |
2. | Niniejsza sprawa stanowi dla Trybunału okazję do ponownego podjęcia kwestii tego, czy pracownikom zatrudnionym w przedsiębiorstwach sektora prywatnego, w tym również stażystom, można zakazać noszenia w miejscu pracy pewnego ubioru podyktowanego nakazami religijnymi. W jej ramach konieczne jest także zbadanie przysługującego państwom członkowskim na podstawie art. 8 dyrektywy 2000/78 zakresu uznania odnośnie do przyjmowania przepisów bardziej korzystnych z punktu widzenia ochrony zasady równego traktowania od przepisów ustanowionych w owej dyrektywie, w szczególności poprzez traktowanie religii i przekonań religijnych jako autonomicznej podstawy dyskryminacji. Zgodnie z wnioskiem Trybunału w niniejszej opinii ograniczę się do przeanalizowania drugiego z tych zagadnień. |
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right