Opinia rzecznika generalnego A.M. Collinsa przedstawiona w dniu 19 maja 2022 r. Komisja Europejska przeciwko Republice Włoskiej i Królestwu Hiszpanii., sygn. C-635/20 P

1.

Język stanowi istotny element tożsamości kulturowej i politycznej obywateli Unii, a poszanowanie różnorodności językowej Unii jest zagwarantowane zarówno Traktatem o Unii Europejskiej, jak i Kartą praw podstawowych Unii Europejskiej (2). Wyrazem tego szacunku jest uznanie wszystkich 24 języków urzędowych za języki robocze instytucji Unii (3).

2.

Języki umożliwiają ludziom komunikację, a tym samym pozwalają im współpracować. Z uwagi na fakt, że jednoczesne posługiwanie się (w obecnym stanie rzeczy) 24 językami urzędowymi poważnie utrudniłoby taką komunikację i współpracę, zrozumiałe jest, iż instytucje Unii starają się zatrudniać urzędników, którzy oprócz języka ojczystego mają także praktyczną znajomość przynajmniej jednego języka wehikularnego. Długa jest lista języków, które – na różnych etapach dziejów Europy – można by określić mianem języków wehikularnych, czy to w odniesieniu do całego kontynentu, czy też znacznego jego obszaru. Język nabywa statusu języka wehikularnego w określonym kontekście polityczno‑gospodarczym, który w miarę upływu czasu ulega zmianom – niewątpliwie jednak postrzeganie danego języka jako wehikularnego podnosi jego prestiż.