Opinia rzecznika generalnego Collins przedstawiona w dniu 13 października 2022 r. HYA i in., sygn. C-349/21

1.

W niniejszym wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym Specializiran nakazatelen syd (wyspecjalizowany sąd karny, Bułgaria) zmierza do ustalenia, czy praktyka udzielania zezwoleń na stosowanie środków niejawnego nadzoru w celu przejęcia, rejestrowania i przechowywania rozmów telefonicznych między podejrzanymi (zwanego dalej „nagrywaniem rozmów telefonicznych”) z wykorzystaniem ogólnego wzorcowego tekstu, w którym nie wskazuje się żadnego zindywidualizowanego uzasadnienia, jest zgodna z art. 15 ust. 1 dyrektywy 2002/58/WE (2) w związku z jej art. 5 ust. 1 i motywem 11. Sąd ten zwraca się także o wyjaśnienie, czy brak zindywidualizowanego uzasadnienia w takich zezwoleniach może być konwalidowany retrospektywną oceną, de novo, przeprowadzaną przez sędziego prowadzącego rozprawę, a jeśli tak nie jest, to czy można dopuścić dowody, w odniesieniu do których stwierdzono, że zostały uzyskane z naruszeniem wspomnianych przepisów.

2.

Motyw 2 dyrektywy 2002/58 stanowi:

„Niniejsza dyrektywa dąży do poszanowania fundamentalnych praw i jest zgodna z zasadami uznanymi w szczególności przez Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej [(zwaną dalej »kartą«)]. W szczególności niniejsza dyrektywa zmierza do zapewnienia pełnego poszanowania praw określonych w art. 7 i 8 tej karty”.