Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 20 października 2022 r. ROI Land Investments Ltd przeciwko FD., sygn. C-604/20

1)Artykuł 21 ust. 1 lit. b) ppkt (i) i art. 21 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowychnależy interpretować w ten sposób, że:pracownik może pozwać przed sąd ostatniego miejsca, w którym lub z którego zazwyczaj świadczył pracę, osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w państwie członkowskim względnie niemającą takiego miejsca zamieszkania lub siedziby, z którą to osobą nie jest związany formalną umową o pracę, ale która – na mocy umowy gwarancyjnej, od której zawarcia uzależniono zawarcie tej umowy o pracę z osobą trzecią – jest bezpośrednio odpowiedzialna za wykonanie zobowiązań tej osoby trzeciej wobec tego pracownika, pod warunkiem że pomiędzy tą osobą a pracownikiem zachodzi stosunek podporządkowania.2)Artykuł 6 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1215/2012należy interpretować w ten sposób, że:zastrzeżenie dotyczące stosowania art. 21 ust. 2 tego rozporządzenia wyłącza możliwość oparcia się przez sąd państwa członkowskiego na uregulowaniu tego państwa w dziedzinie jurysdykcji, jeżeli spełnione są przesłanki zastosowania art. 21 ust. 2, nawet jeśli owo uregulowanie krajowe jest korzystniejsze dla pracownika. Jeżeli natomiast nie są spełnione przesłanki zastosowania ani art. 21 ust. 2, ani żadnego z innych przepisów wymienionych w art. 6 ust. 1 tego rozporządzenia, sąd taki może – zgodnie z tym ostatnim przepisem – stosować rzeczone uregulowanie krajowe w celu ustalenia jurysdykcji.3)Artykuł 17 ust. 1 rozporządzenia nr 1215/2012 i art. 6 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 593/2008 z dnia 17 czerwca 2008 r. w sprawie prawa właściwego dla zobowiązań umownych (Rzym I)należy interpretować w ten sposób, że:pojęcie „działalności zawodowej lub gospodarczej” obejmuje nie tylko działalność na własny rachunek, lecz również pracę najemną. Ponadto umowa zawarta między pracownikiem a osobą trzecią wobec pracodawcy wskazanego w umowie o pracę, na mocy której osoba ta ponosi bezpośrednią odpowiedzialność wobec pracownika za zobowiązania tego pracodawcy wynikające z umowy o pracę, do celów stosowania przywołanych przepisów nie jest umową zawartą poza zakresem wszelkiej działalności gospodarczej lub zawodowej i niezależnie od nich oraz w celu, którego nie można uznać za związany z taką działalnością.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00