Opinia rzecznika generalnego Collins przedstawiona w dniu 8 grudnia 2022 r. Komisja Europejska przeciwko Zjednoczonemu Królestwu Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej., sygn. C-692/20

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

ANTHONY’EGO MICHAELA COLLINSA

przedstawiona w dniu 8 grudnia 2022 r.(1)

Sprawa C‑692/20

Komisja Europejska

przeciwko

Zjednoczonemu Królestwu Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego – Dyrektywa 95/60/WE – Banderolowanie olejów napędowych – Niewykonanie wyroku – Artykuł 260 ust. 1 TFUE – Nałożenie ryczałtu – Artykuł 260 ust. 2 TFUE – Waga uchybienia – Umowa o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej – Protokół w sprawie Irlandii / Irlandii Północnej – Utrzymywanie się uchybienia w odniesieniu do Irlandii Północnej po upływie okresu przejściowego – Skutki dla obliczania wysokości ryczałtu

I. Wprowadzenie

1. W wydanym w dniu 17 października 2018 r. wyroku Komisja/Zjednoczone Królestwo (C‑503/17, EU:C:2018:831; zwanym dalej „wyrokiem w sprawie C‑503/17”) Trybunał orzekł(2), że dopuszczając używanie banderolowanego paliwa(3) do napędzania jednostek uprawiających prywatną żeglugę niehandlową, nawet jeżeli paliwo to nie podlega zwolnieniu od podatku akcyzowego ani obniżeniu tego podatku, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej uchybiło zobowiązaniom ciążącym na nim na podstawie dyrektywy Rady 95/60/WE z dnia 27 listopada 1995 r. w sprawie banderolowania olejów napędowych i nafty(4).

2. W dniu 21 grudnia 2020 r. Komisja wniosła przeciwko Zjednoczonemu Królestwu rozpatrywaną skargę w trybie art. 260 TFUE, w której zwróciła się o stwierdzenie, że owo państwo nie wykonało wyroku w sprawie C‑503/17, a także o zasądzenie przez Trybunał kary pieniężnej.

Ta skarga stanowi novum z co najmniej trzech powodów. Po pierwsze, nigdy wcześniej w historii członkostwa Zjednoczonego Królestwa w Unii nie wniesiono przeciwko niemu skargi tego rodzaju. Po drugie, postępowanie w jej sprawie zostało wszczęte w okresie przejściowym, o którym mowa w Umowie o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (zwanej dalej „umową o wystąpieniu”)(). Po trzecie, wraz z zakończeniem tego okresu przejściowego Zjednoczone Królestwo stało się zobowiązane do wykonania wyroku w sprawie C‑503/17 wyłącznie w odniesieniu do Irlandii Północnej(). Przy orzekaniu w przedmiocie niniejszej skargi Trybunał musi więc rozstrzygnąć, czy ostatni z tych trzech elementów: a) łagodzi wagę uchybienia lub; b) wywołuje skutek tego rodzaju, że przy obliczaniu wysokości ryczałtu pod uwagę bierze się nie produkt krajowy brutto (PKB) Zjednoczonego Królestwa, lecz PKB Irlandii Północnej.