Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 22 grudnia 2022 r. TJ przeciwko Inspectoratul General pentru Imigrări., sygn. C-392/21

1)Artykuł 9 ust. 3 dyrektywy Rady 90/270/CEE z dnia 29 maja 1990 r. w sprawie minimalnych wymagań w dziedzinie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia przy pracy z urządzeniami wyposażonymi w monitory ekranowe (piątej dyrektywy szczegółowej w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG)należy interpretować w ten sposób, że:wyrażenie „specjalne okulary lub szkła kontaktowe korygujące wzrok [specjalne akcesoria korekcyjne]” zawarte w tym przepisie obejmuje okulary korekcyjne służące konkretnie do korygowania zaburzeń widzenia lub zapobiegania zaburzeniom widzenia związanym pracą z urządzeniami wyposażonymi w monitory ekranowe. Ponadto te „specjalne okulary lub szkła kontaktowe korygujące wzrok [specjalne akcesoria korekcyjne]” nie ograniczają się do akcesoriów stosowanych wyłącznie w ramach działalności zawodowej.2)Artykuł 9 ust. 3 i 4 dyrektywy 90/270należy interpretować w ten sposób, że:spoczywający na pracodawcy obowiązek zapewnienia zainteresowanym pracownikom specjalnych akcesoriów korekcyjnych, o którym mowa w tym przepisie, może zostać spełniony albo poprzez bezpośrednie dostarczenie pracownikowi tych akcesoriów przez pracodawcę, albo poprzez zwrot koniecznych wydatków poniesionych przez pracownika, lecz nie poprzez wypłatę na rzecz pracownika ogólnego dodatku do wynagrodzenia.