Orzeczenie
Opinia rzecznika generalnego J. Richarda de la Toura przedstawiona w dniu 16 lutego 2023 r. Bundesamt für Fremdenwesen und Asyl przeciwko AA., sygn. C-663/21
JEANA RICHARDA DE LA TOURA
przedstawiona w dniu 16 lutego 2023 r. (1)
Sprawa C‑663/21
Bundesamt für Fremdenwesen und Asyl
przy udziale:
AA
[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgerichtshof (trybunał administracyjny, Austria)]
i
Sprawa C‑8/22
XXX
przeciwko
Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides (komisarzowi generalnemu ds. uchodźców i bezpaństwowców)
[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d’État (radę stanu, Belgia)]
Odesłanie prejudycjalne – Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości – Polityka azylowa – Dyrektywa 2011/95/UE – Normy dotyczące warunków przyznania statusu uchodźcy lub statusu ochrony uzupełniającej – Artykuł 14 ust. 4 lit. b) – Cofnięcie statusu uchodźcy – Obywatel państwa trzeciego, który popełnił szczególnie poważne przestępstwo – Zagrożenie dla społeczności – Kontrola proporcjonalności – Ciężar dowodu – Dyrektywa 2008/115/WE – Powrót nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich – Wstrzymanie wydalenia – Wydalenie uznane za niedopuszczalne ze względu na zasadę de non-refoulement – Brak możliwości wydania decyzji nakazującej powrót
I. Wprowadzenie
1. | Artykuł 14 ust. 4 i 5 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/95/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie norm dotyczących kwalifikowania obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako beneficjentów ochrony międzynarodowej, jednolitego statusu uchodźców lub osób kwalifikujących się do otrzymania ochrony uzupełniającej oraz zakresu udzielanej ochrony (2) przewiduje, obok podstaw ustania statusu (art. 11) i wykluczenia (art. 12), że państwa członkowskie mogą cofnąć status uchodźcy lub odmówić nadania tego statusu w przypadku zagrożenia dla bezpieczeństwa państwa członkowskiego lub jego społeczności. |
2. | Istnienie tego uprawnienia, motywowane wolą państw członkowskich dysponowania narzędziem działania w stosunku do uchodźców, którzy zagrażają bezpieczeństwu państwa lub jego społeczności, a których nie można wydalić, było przedmiotem krytyki w zakresie w jakim nie odpowiadało ono podstawom wyłączenia z możliwości uzyskania statusu uchodźcy i ustania statusu uchodźcy określonym w art. 1 sekcji C-F Konwencji dotyczącej statusu uchodźców (), uzupełnionej Protokołem dotyczącym statusu uchodźców () (zwanej dalej „konwencją genewską”). |
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
