Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 4 maja 2023 r. UZ przeciwko Bundesrepublik Deutschland., sygn. C-60/22

1)Artykuł 17 ust. 1 lit. d) i art. 18 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólnego rozporządzenia o ochronie danych)należy interpretować w ten sposób, że:naruszenie przez administratora danych obowiązków przewidzianych w art. 26 i 30 tego rozporządzenia, dotyczących, odpowiednio, przyjęcia uzgodnień dotyczących określenia współodpowiedzialności za przetwarzanie i prowadzenia rejestru czynności przetwarzania, nie stanowi niezgodnego z prawem przetwarzania uprawniającego osobę, której dane dotyczą, do żądania usunięcia danych lub ograniczenia przetwarzania w zakresie, w jakim takie naruszenie nie wiąże się jako takie z uchybieniem przez administratora danych zasadzie rozliczalności wyrażonej w art. 5 ust. 2 wspomnianego rozporządzenia w związku z jego art. 5 ust. 1 lit. a) i art. 6 ust. 1 akapit pierwszy.2)Prawo Unii należy interpretować w ten sposób, że w sytuacji, gdy administrator danych osobowych naruszył spoczywające na nim na mocy art. 26 i 30 rozporządzenia 2016/679 obowiązki, zgodność z prawem uwzględnienia przez sąd krajowy takich danych nie jest uzależniona od zgody osoby, której dane dotyczą.