Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 11 maja 2023 r. RE przeciwko Bezirkshauptmannschaft Lilienfeld., sygn. C-155/22

Artykuł 22 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009 z dnia 21 października 2009 r. ustanawiającego wspólne zasady dotyczące warunków wykonywania zawodu przewoźnika drogowego i uchylającego dyrektywę Rady 96/26/WE, zmienionego rozporządzeniem Rady (UE) nr 517/2013 z dnia 13 maja 2013 r., w związku z art. 6 ust. 1 rozporządzenia nr 1071/2009, ze zmianami,należy interpretować w ten sposób, że:sprzeciwia się on uregulowaniu krajowemu, na mocy którego osoba ponosząca odpowiedzialność karną za naruszenia popełnione w ramach przedsiębiorstwa transportu drogowego, której zachowanie jest uwzględniane przy ocenie dobrej reputacji tego przedsiębiorstwa, może wyznaczyć osobę jako pracownika odpowiedzialnego za przestrzeganie przepisów prawa Unii dotyczących czasu prowadzenia pojazdu i odpoczynku kierowców i przenieść w ten sposób na tę ostatnią osobę odpowiedzialność karną za naruszenia tych przepisów prawa Unii, jeżeli prawo krajowe nie pozwala na uwzględnienie przypisywanych temu pracownikowi naruszeń w celu dokonania oceny, czy wspomniane przedsiębiorstwo spełnia wymóg dobrej reputacji.