Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 25 maja 2023 r. Postępowanie karne przeciwko XN., sygn. C-608/21

1)Artykuł 6 ust. 2 dyrektywy 2012/13/UE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2012 r. w sprawie prawa do informacji w postępowaniu karnymnależy interpretować w ten sposób, że:nie stoi on na przeszkodzie stosowaniu uregulowania krajowego, zgodnie z którym powody osadzenia w areszcie osób podejrzanych lub oskarżonych o popełnienie przestępstwa, w tym informacje o czynie zabronionym, o którego popełnienie są one podejrzane lub oskarżone, mogą być przedstawione w dokumentach innych niż nakaz osadzenia w areszcie. Przepis ten stoi natomiast na przeszkodzie temu, by informacje te zostały przekazane tym osobom wyłącznie w kontekście ewentualnego wniesienia do sądu środka zaskarżenia w celu zakwestionowania zgodności z prawem osadzenia w areszcie, a nie w chwili pozbawienia wolności lub w krótkim terminie po jego rozpoczęciu.2)Artykuł 6 ust. 2 dyrektywy 2012/13należy interpretować w ten sposób, że:wymaga on, by powody osadzenia w areszcie osób podejrzanych lub oskarżonych o popełnienie przestępstwa obejmowały wszystkie informacje niezbędne do umożliwienia im skutecznego zakwestionowania zgodności z prawem ich aresztowania. Uwzględniając etap postępowania karnego, tak aby nie zaszkodzić postępom toczącego się dochodzenia, informacje te powinny zawierać opis istotnych faktów znanych właściwym organom, do których należą znany czas i miejsce popełnienia czynu, charakter konkretnego udziału tych osób w zarzucanym przestępstwie oraz tymczasowo przyjęta kwalifikacja prawna.