Interpretacja indywidualna z dnia 30 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.430.2023.1.MR

Określenie miejsca świadczenia wykonywanych przez Spółkę usług pośrednictwa.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 września 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 1 września 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy określenia miejsca świadczenia wykonywanych przez Spółkę usług pośrednictwa.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A (Spółka) ma siedzibę na terytorium Polski i podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2587), jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „PTU”, „VAT”), w rozumieniu art. 28a ustawy.

Przedmiotem działalności Spółki jest przede wszystkim działalność brokera jako podmiotu pośredniczącego pomiędzy kupującym a sprzedającym.

Towary nie są własnością Spółki, ani nie są przez nią magazynowane. Spółka nie jest także importerem towaru oraz nie sprowadza go na własny rachunek, ani w niczyim imieniu. Spółka świadczy jedynie usługę pośrednictwa, polegającą na znalezieniu klienta zainteresowanego zakupem towaru zaproponowanego przez sprzedawcę lub towaru w dobrych cenach dla zainteresowanego klienta. W obu przypadkach podpisywana jest z klientem umowa zawierająca informacje o wysokości prowizji, którą Spółka otrzymuje w momencie finalizacji umowy pomiędzy kupującym i sprzedającym.

Spółka świadczy usługi pośrednictwa dla firm z całego świata. Klientami Spółki są kontrahenci posiadający w Polsce siedzibę oraz stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, kontrahenci posiadający siedzibę i stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Unii i zarejestrowani w kraju prowadzenia działalności gospodarczej jako podatnicy podatku od wartości dodanej oraz kontrahenci posiadający siedzibę oraz stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej poza Unią, w krajach trzecich.

W pierwszej kolejności, podpisywana jest z klientem umowa o współpracy określająca towar, który ma zostać kupiony lub sprzedany, w zależności czego oczekuje klient Spółki. Klient, znajdując partnera biznesowego podpisuje z nim podobną umowę. W umowie jest określony zakres obowiązków Spółki, tj. przekazanie klientowi na piśmie szczegółowych danych kontaktowych do sprzedawcy lub nabywcy określonego towaru, negocjowanie w imieniu klienta najkorzystniejszych cen, pomoc w przygotowaniu i zawarciu umów zgodnie z prawem, jeśli to konieczne pomoc w zorganizowaniu transportu towarów, pośredniczenie w komunikacji między stronami transakcji. Podpisywana jest z klientem również umowa o zachowaniu poufności, która chroni obie strony kontraktu. Następnie, klient przekazuje Spółce list intencyjny, który kierowany jest do znalezionego przez Spółkę producenta lub kupującego. Producent odpowiada wstępną ofertą, która również jest w posiadaniu Spółki i jest za jej pośrednictwem.

Po osiągnięciu porozumienia handlowego pomiędzy kupującym a sprzedającym, aktywna rola Spółki się kończy. Podpisywana jest umowa o zawarciu transakcji, następnie strony ustalają już między sobą docelową, finalną wartość sprzedaży, a także sposoby płatności, natomiast w posiadaniu Spółki pozostaje kopia operacji bankowych.

Opisane powyżej usługi pośrednictwa nie są usługami do których stosuje się szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług na podstawie art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy .

Pytania

1.Czy miejscem świadczenia usług pośrednictwa na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy, posiadającego siedzibę oraz stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej zgodnie z art. 28b ustawy?

2.Czy miejscem świadczenia usług pośrednictwa na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy, posiadającego siedzibę oraz stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Unii jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej zgodnie z art. 28b ustawy?

3.Czy miejscem świadczenia usług pośrednictwa na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy, posiadającego siedzibę oraz stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej poza terenem Unii, w krajach trzecich jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej zgodnie z art. 28b ustawy?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy:

Pytanie 1:

Stanowisko podatnika:

W opisanym stanie faktycznym nie znajdzie zastosowania żaden przepis szczególny. W związku z powyższym, w analizowanej sprawie, miejsce świadczenia przedmiotowych usług pośrednictwa handlowego na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.; zwanej dalej ustawą), posiadającego siedzibę oraz stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, należy ustalić zgodnie z ogólną zasadą dotyczącą ustalania miejsca świadczenia usług, o której mowa w art. 28b ust. 1 ustawy, zatem będzie to miejsce, w którym usługobiorca (polski przedsiębiorca) – podatnik w rozumieniu art. 28a ustawy, posiada siedzibę działalności gospodarczej.

Uzasadnienie:

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług , opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do zapisu art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z treści cytowanego wyżej przepisu art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów”. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Z powyższego wynika, że pojęcie „świadczenia usług” ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika – niebędące dostawą towarów – na rzecz innego podmiotu, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieuczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Wobec powyższego należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki: w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia, świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W przypadku usług, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, istotnym jest ustalenie miejsca ich świadczenia, bowiem od określenia miejsca świadczenia zależeć będzie miejsce ich opodatkowania.

Zgodnie z podstawową zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j ust. 1 i 2 oraz 28n.

Pytanie 2:

Stanowisko podatnika:

W opisanym stanie faktycznym nie znajdzie zastosowania żaden przepis szczególny. W związku z powyższym, w analizowanej sprawie, miejsce świadczenia przedmiotowych usług pośrednictwa handlowego na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy, posiadającego siedzibę oraz stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Unii, należy ustalić zgodnie z ogólną zasadą dotyczącą ustalania miejsca świadczenia usług, o której mowa w art. 28b ust. 1 ustawy, zatem będzie to miejsce, w którym usługobiorca – podatnik w rozumieniu art. 28a ustawy (przedsiębiorca zagraniczny), posiada siedzibę działalności gospodarczej.

Uzasadnienie:

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do zapisu art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z treści cytowanego wyżej przepisu art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów”. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Z powyższego wynika, że pojęcie „świadczenia usług” ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika – niebędące dostawą towarów – na rzecz innego podmiotu, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieuczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Wobec powyższego należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki: w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia, świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie). Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W przypadku usług, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, istotnym jest ustalenie miejsca ich świadczenia, bowiem od określenia miejsca świadczenia zależeć będzie miejsce ich opodatkowania.

Zgodnie z podstawową zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j ust. 1 i 2 oraz 28n.

Pytanie 3:

Stanowisko podatnika:

W opisanym stanie faktycznym nie znajdzie zastosowania żaden przepis szczególny. W związku z powyższym w analizowanej sprawie miejsce świadczenia przedmiotowych usług pośrednictwa handlowego na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy posiadającego siedzibę oraz stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej poza terenem Unii, w krajach trzecich, należy ustalić zgodnie z ogólną zasadą dotyczącą ustalania miejsca świadczenia usług, o której mowa w art. 28b ust. 1 ustawy, zatem będzie to miejsce, w którym usługobiorca – podatnik w rozumieniu art. 28a ustawy (przedsiębiorca zagraniczny) posiada siedzibę działalności gospodarczej.

Uzasadnienie:

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług , opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do zapisu art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z treści cytowanego wyżej przepisu art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów”. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej. Z powyższego wynika, że pojęcie „świadczenia usług” ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika – niebędące dostawą towarów – na rzecz innego podmiotu, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieuczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Wobec powyższego należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki: w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia, świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie). Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W przypadku usług, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, istotnym jest ustalenie miejsca ich świadczenia, bowiem od określenia miejsca świadczenia zależeć będzie miejsce ich opodatkowania.

Zgodnie z podstawową zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j ust. 1 i 2 oraz 28n.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wnioskujest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które – w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy (Spółki) jest przede wszystkim działalność brokera jako podmiotu pośredniczącego pomiędzy kupującym a sprzedającym. Towary nie są własnością Spółki, ani nie są przez nią magazynowane. Spółka nie jest także importerem towaru oraz nie sprowadza go na własny rachunek, ani w niczyim imieniu. Spółka świadczy jedynie usługę pośrednictwa, polegającą na znalezieniu klienta zainteresowanego zakupem towaru zaproponowanego przez sprzedawcę lub towaru w dobrych cenach dla zainteresowanego klienta. W obu przypadkach podpisywana jest z klientem umowa zawierająca informacje o wysokości prowizji, którą Spółka otrzymuje w momencie finalizacji umowy pomiędzy kupującym i sprzedającym. Klientami Spółki są kontrahenci posiadający w Polsce siedzibę oraz stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, kontrahenci posiadający siedzibę i stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Unii i zarejestrowani w kraju prowadzenia działalności gospodarczej jako podatnicy podatku od wartości dodanej oraz kontrahenci posiadający siedzibę oraz stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej poza Unią, w krajach trzecich. W umowie z klientem jest określony zakres obowiązków Spółki, tj. przekazanie klientowi na piśmie szczegółowych danych kontaktowych do sprzedawcy lub nabywcy określonego towaru, negocjowanie w imieniu klienta najkorzystniejszych cen, pomoc w przygotowaniu i zawarciu umów zgodnie z prawem, jeśli to konieczne pomoc w zorganizowaniu transportu towarów, pośredniczenie w komunikacji między stronami transakcji. Podpisywana jest z klientem również umowa o zachowaniu poufności, która chroni obie strony kontraktu. Następnie, klient przekazuje Spółce list intencyjny, który kierowany jest do znalezionego przez Spółkę producenta lub kupującego. Producent odpowiada wstępną ofertą, która również jest w posiadaniu Spółki i jest za jej pośrednictwem. Po osiągnięciu porozumienia handlowego pomiędzy kupującym a sprzedającym, rola Spółki się kończy. Podpisywana jest umowa o zawarciu transakcji, następnie strony ustalają już między sobą docelową, finalną wartość sprzedaży, a także sposoby płatności.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą określenia miejsca opodatkowania świadczonych przez Spółkę usług pośrednictwa.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Podkreślić należy, że opodatkowaniu podatkiem VAT w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane – na tle przepisów o miejscu świadczenia – za wykonane w tym państwie. Zatem określenie miejsca świadczenia danej transakcji determinuje jej miejsce opodatkowania.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy:

Wskazany powyżej art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy:

Natomiast jak stanowi art. 28b ust. 2 ustawy:

Na mocy art. 28d ustawy:

Z powołanych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Wnioskodawca wskazał w opisie sprawy, że klientami Spółki są kontrahenci posiadający w Polsce siedzibę oraz stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, kontrahenci posiadający siedzibę i stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Unii i zarejestrowani w kraju prowadzenia działalności gospodarczej jako podatnicy podatku od wartości dodanej oraz kontrahenci posiadający siedzibę oraz stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej poza Unią, w krajach trzecich. Jednocześnie dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług pośrednictwa na rzecz klientów przepisy nie przewidują szczególnych zasad ustalania miejsca świadczenia.

W związku z powyższym, w analizowanej sprawie miejsce świadczenia przedmiotowych usług pośrednictwa na rzecz podatnika, należy ustalić zgodnie z ogólną zasadą dotyczącą ustalania miejsca świadczenia usług, o której mowa w art. 28b ustawy, zatem będzie to miejsce, w którym usługobiorca (klient Spółki) posiada siedzibę działalności gospodarczej albo stałe miejsce prowadzenia działalności, jeżeli usługa jest świadczona dla tego miejsca.

W konsekwencji, miejscem świadczenia usług pośrednictwa na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy:

-posiadającego siedzibę oraz stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, jest miejsce, w którym usługobiorca (polski przedsiębiorca) posiada siedzibę działalności gospodarczej albo stałe miejsce prowadzenia działalności, jeżeli usługa jest świadczona dla tego miejsca;

-posiadającego siedzibę oraz stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Unii Europejskiej, jest miejsce, w którym usługobiorca (zagraniczny przedsiębiorca) posiada siedzibę działalności gospodarczej albo stałe miejsce prowadzenia działalności, jeżeli usługa jest świadczona dla tego miejsca;

-posiadającego siedzibę oraz stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej poza terenem Unii Europejskiej, jest miejsce, w którym usługobiorca (zagraniczny przedsiębiorca) posiada siedzibę działalności gospodarczej albo stałe miejsce prowadzenia działalności, jeżeli usługa jest świadczona dla tego miejsca.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).