Interpretacja indywidualna z dnia 18 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.435.2023.1.ALN

Opodatkowania kwoty otrzymanej od klienta z tytułu obciążenia go kosztami materiałów i wyprodukowanych wyrobów lub komponentów, gdy jest to związane z zakończeniem produkcji danego wyrobu, bez fizycznego przemieszczenia towarów do klienta.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 lipca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 12 lipca 2023 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania kwoty otrzymanej od klienta z tytułu obciążenia go kosztami materiałów i wyprodukowanych wyrobów lub komponentów, gdy jest to związane z zakończeniem produkcji danego wyrobu, bez fizycznego przemieszczenia towarów do klienta. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(…) (zwana dalej Spółką lub Wnioskodawcą) zajmuje się produkcją części metalowych dla przemysłu elektrotechnicznego i motoryzacyjnego. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W zakres podstawowej działalności Spółki wchodzi wykrawanie na prasach, obróbka manualna i montaż podzespołów. Wykrawanie, polega na cięciu materiału takiego jak stal, metale kolorowe i inne na prasach przy użyciu narzędzi nazywanych wykrojnikami. W ramach cięcia odbywa się m.in.: wycinanie, dziurkowanie, odcinanie, okrawanie, wyginanie. Technologia ta stosowana jest głównie w produkcji seryjnej ze względu na wysokie koszty wykrojników.

Produkcja wyrobów realizowana jest przez Spółkę w oparciu o zamówienia i prognozy ze strony klientów, przeważnie z użyciem powierzonych przez nich narzędzi, zgodnie z zatwierdzoną przez obie strony technologią, parametrami jakościowymi i warunkami pakowania oraz dostaw. Proces technologiczny dla każdego wyrobu jest ustalany odrębnie. Może on ograniczyć się wyłącznie do wykrawania, przeważnie jednak po wykrawaniu występują kolejne operacje. Do najczęstszych należą: bębnowanie, mycie, odtłuszczanie, obróbka cieplna, obróbka chemiczna (galwaniczna).

Ze względów technicznych lub ekonomicznych, nie zawsze jest możliwa realizacja wszystkich operacji w jednym narzędziu lub na jednej maszynie. W związku z tym, niektóre kolejne operacje wykonywane są ręcznie. Są to przeważnie: wiercenie, gwintowanie i zgrzewanie. Wykonywane są one na manualnych wiertarkach, gwinciarkach i zgrzewarkach. Niektóre z tych procesów zostały zautomatyzowane.

Spółka, do produkcji swoich wyrobów zamawia u swoich dostawców materiały m.in. taśmy stalowe lub miedziowane, z których produkuje wyroby zgodne ze specyfikacją i zamówieniem klienta. Dostawa wyrobów do klienta odbywa się każdorazowo na podstawie zamówienia klienta, w którym klient wskazuje konkretny towar i jego ilość oraz termin dostawy. Może być kilka lub kilkanaście dostaw do danego klienta w miesiącu, w zależności od jego zapotrzebowania i otrzymanych zamówień.

Towar jest jednorodny i wytwarzany w ramach seryjnej produkcji. Materiał, z którego są wytwarzane produkty, jest zawsze zaakceptowany i zgodny ze specyfikacją techniczną klienta.

Okresowo klient przesyła również prognozy zakupu wyrobów, które później realizuje na podstawie złożonych zamówień.

Na podstawie prognoz klienta Spółka zamawia materiały niezbędne do produkcji wyrobów oraz wytwarza wyroby i odnosi w księgach rachunkowych odpowiednio na zapas materiałów lub zapas wyrobów gotowych, tak aby móc realizować zamówienia klienta niezwłocznie i zgodnie z ustalonym harmonogramem dostaw.

Pomimo wysłanych wcześniej prognoz możliwa jest sytuacja, że klient nie zamówi ostatecznie towaru i chce zakończyć współpracę. W Spółce znajdzie się wówczas zapas materiału oraz wyrobów gotowych, których Spółka ostatecznie nie sprzeda.

Kontrahent może zgodzić się natomiast na całkowite lub częściowe pokrycie kosztów, które Spółka poniosła w postaci kosztów zakupionego materiału, komponentów oraz wyprodukowanych wyrobów gotowych. Klient, po uzgodnieniu co do wartości materiału, komponentów i wyrobów, przesłałby zamówienie lub pisemne porozumienie, na podstawie którego Spółka obciążyłaby go uzgodnioną kwotą.

Pytanie

Czy w przypadku obciążenia klienta kosztami materiałów i wyprodukowanych wyrobów lub komponentów, gdy obciążenie jest związane z zakończeniem produkcji danego wyrobu, bez fizycznego przemieszczenia towarów do klienta, czynność ta na gruncie przepisów ustawy o VAT nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Państwa stanowisko w sprawie

Według Spółki czynność ta nie jest czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podlegają następujące czynności:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 przez odpłatną dostawę towarów, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1)przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2)wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Przepisu art. 7 ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Przez dostawę towarów wg art. 7 ust. 1 ustawy o VAT rozumie się zasadniczo przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z kolei świadczenie usług w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT to każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

2. Za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1)użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;

2)nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W Państwa opinii obciążenie kontrahenta kosztami materiałów i wyrobów lub komponentów, które są ściśle związane z zakończeniem produkcji danego wyrobu nie mieści się w powyższej definicji odpłatnej dostawy towaru lub odpłatnego świadczenia usług.

Nie jest też inną czynnością podlegającą opodatkowaniu wymienioną w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, czyli;

·eksportem towarów,

·importem towarów na terytorium kraju,

·wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,

·wewnątrzwspólnotową dostawą towarów.

Według Spółki obciążenie kosztami materiałów, komponentów lub wyrobów gotowych, o których mowa we wniosku, nie ma charakteru ekwiwalentności, lecz stanowi rekompensatę z tytułu poniesionych przez Państwa kosztów. Jest to czynność jednostronna i nie wiążą się z otrzymaniem przez Państwa klienta świadczenia wzajemnego w postaci dostawy towarów lub świadczenia usług. W związku z powyższym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 ustawy:

Dostawa towarów i świadczenie usług na terytorium kraju, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Świadczenie usług na gruncie podatku od towarów i usług ma szersze znaczenie niż świadczenie usług w rozumieniu potocznym. Stosownie do treści powołanych przepisów, każde świadczenie na rzecz osób fizycznych, osób prawnych lub jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, uznawane jest na gruncie ustawy za usługę.

Zatem, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie.

Zgodnie z artykułem 25 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L 347 z 11.12.2006, str. 1, ze zm.) świadczeniem usług jest każde zachowanie się podmiotu w wykonaniu stosunku zobowiązaniowego, które niekoniecznie polega na fizycznym wykonaniu jakiejkolwiek czynności lub podjęciu działania. Dyrektywa obejmuje definicją świadczenia usług również zobowiązanie do zaniechania działania bądź do tolerowania czynności lub sytuacji.

Nie każde zaniechanie działania lub tolerowanie czynności uważane jest za świadczenie usług. Dla stwierdzenia, czy dana czynność albo brak podejmowania czynności stanowi świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej, należy ocenić transakcję w kontekście całego systemu podatku VAT, a w szczególności jego  głównych założeń i celów, które zostały wyrażone w artykule 1 Dyrektywy VAT. W myśl tego artykułu, podatek od wartości dodanej jest z założenia podatkiem nałożonym na konsumpcję towarów i usług. Chociaż płatnikiem podatku są wszystkie osoby zaangażowane w kolejne stadia transakcji gospodarczych, faktyczny i ostateczny ciężar podatku spoczywa jedynie na ostatecznym konsumencie.

Zatem opodatkowaniu podlegają tylko takie transakcje, w ramach których występuje możliwy do zidentyfikowania konsument towarów lub usług. Zaniechanie działania lub tolerowanie czynności lub sytuacji podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywane jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta usługi.

Co się tyczy odpłatności za ww. świadczenie to ustawa nie definiuje co należy rozumieć przez czynność odpłatną. Jednak dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność, co wynika z ww. przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Zatem istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

I tak, w wyroku z dnia 15 lipca 1982 r. w sprawie Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, że wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizują ten problem TSUE w wyroku z dnia 8marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council stwierdził, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Pojęcie „odpłatności” pojawiło się również w orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r. C-154/80, które zapadło na tle przepisów I Dyrektywy VAT z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wskazał, że termin „zapłata” stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu – jak wskazał Trybunał – świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie natomiast wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

W orzeczeniu z dnia 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia) Trybunał zauważył, że czynność: „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

Zatem, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności.

Bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług, a otrzymanym wynagrodzeniem istnieje wówczas, gdy jest możliwe zidentyfikowanie bezpośredniej i jasno zindywidualizowanej korzyści na rzecz dostawcy towaru lub świadczącego usługę oraz gdy świadczenie wzajemne pozostaje w bezpośrednim związku ze świadczeniem dokonanej czynności.

Czynność uznaje się za odpłatną gdy są spełnione następujące warunki:

• istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne;
• wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy;
• istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi;
• odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Jak wynika z okoliczności sprawy jesteście Państwo czynnym podatnikiem VAT i produkują Państwo części metalowe dla przemysłu elektrotechnicznego i motoryzacyjnego. W zakres Państwa podstawowej działalności wchodzi wykrawanie na prasach, obróbka manualna i montaż podzespołów. Produkcja wyrobów realizowana jest przez Państwa w oparciu o zamówienia i prognozy ze strony klientów. Proces technologiczny dla każdego wyrobu jest ustalany odrębnie. Do produkcji wyrobów zamawiają Państwo u dostawców materiały m.in. taśmy stalowe lub miedziowane, z których produkuje wyroby zgodne ze specyfikacją i zamówieniem klienta. Okresowo klient przesyła również prognozy zakupu wyrobów, które później realizuje na podstawie złożonych zamówień. Na podstawie prognoz klienta zamawiają Państwo materiały niezbędne do produkcji wyrobów oraz wytwarzają wyroby i odnoszą w księgach rachunkowych odpowiednio na zapas materiałów lub zapas wyrobów gotowych, tak aby móc realizować zamówienia klienta niezwłocznie i zgodnie z ustalonym harmonogramem dostaw.

Pomimo wysłanych wcześniej prognoz możliwa jest sytuacja, że klient nie zamówi ostatecznie towaru i chce zakończyć współpracę. Wówczas mają Państwo zapas materiału oraz wyrobów gotowych, których ostatecznie Państwo nie sprzedacie. Kontrahent może zgodzić się na całkowite lub częściowe pokrycie kosztów, które Państwo ponieśliście w postaci kosztów zakupionego materiału, komponentów oraz wyprodukowanych wyrobów gotowych. Klient, po uzgodnieniu co do wartości materiału, komponentów i wyrobów, przesłałby zamówienie lub pisemne porozumienie, na podstawie którego obciążą Państwo go uzgodnioną kwotą.

Przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu istotne jest określenie, czy wykonano świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia miało być wypłacone. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy przy tym podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało – jako usługa – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.), zwana dalej Kodeksem cywilnym reguluje kwestie związane z odszkodowaniem.

Z postanowień art. 361 § 1 i § 2Kodeksu cywilnego wynika, że:

 W myśl art. 362 Kodeksu cywilnego:

 Zgodnie z art. 471 Kodeksu cywilnego:

Zgodnie z art. 483 § 1 Kodeksu cywilnego:

Na gruncie prawa cywilnego odszkodowanie za doznaną szkodę uzależnione jest od zaistnienia zdarzenia, z którym przepisy łączą obowiązek naprawienia szkody. Ponadto, między zdarzeniem a zaistniałą w jego wyniku szkodą musi istnieć związek przyczynowy.

Istotą odszkodowań nie jest zatem płatność za świadczenie lecz rekompensata za szkodę. W takim przypadku nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną – świadczenie w zamian za wynagrodzenie, co oznacza, że otrzymane odszkodowanie nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony podatnika. Zapłata ta nie jest też związana z zobowiązaniem się otrzymującego daną kwotę do wykonania czynności, powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji.

Podobnie kary umowne, nie stanowią zapłaty za usługę, lecz pełnią funkcję odszkodowawczą (sankcyjną). Kara ta ma charakter czynności jednostronnej i nie wiąże się z otrzymaniem jakiegokolwiek świadczenia. Zapłata tej kary nie jest też związana ze zobowiązaniem się otrzymującego daną kwotę do wykonania czynności, powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji.

Z opisu sprawy wynika, że pomimo wysłanych wcześniej prognoz zakupów możliwa jest sytuacja, że klient nie zamówi ostatecznie towaru i chce zakończyć współpracę. Wskazali Państwo, że w takim przypadku klient, po uzgodnieniu co do wartości materiału, komponentów i wyrobów, będzie przesyłał Państwu zamówienie lub pisemne porozumienie, na podstawie którego obciążą go Państwo uzgodnioną kwotą.

Należy więc uznać, że wpłata od kontrahenta wynikała będzie ze stosunku prawnego zawartego pomiędzy stronami, w przypadku kiedy klient nie złoży zamówienia lub zakończy współpracę.  W takiej sytuacji – na podstawie porozumienia - klient zgodzi się zapłacić za materiał, komponenty, które kupili Państwo i za wyroby wyprodukowane przez Państwo na podstawie otrzymanych przez klienta prognoz.

Należy w takim razie stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie zawarcie z klientem porozumienia o wysokości określonej kwoty wynagrodzenia na Państwa rzecz, prowadzi do zakończenia istniejącego z klientem uzgodnienia w inny sposób niż pierwotnie było to przewidziane.

Trzeba zaznaczyć, że bez znaczenia pozostaje nazwa danej płatności. Istotnym jest natomiast, czy stanowi ona zapłatę za konkretne świadczenie czy też jest odszkodowaniem w znaczeniu wyżej opisanym.

Przedmiotowego wynagrodzenia należnego Państwu nie można uznać za odszkodowanie, rekompensatę z tytułu poniesionych przez Państwa kosztów.

W odniesieniu do Państwa wątpliwości należy wskazać, że przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu istotne jest wskazanie, czy wykonywano świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia miało być wypłacone. Dana czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością, a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można stwierdzić, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Jeżeli tolerowanie pewnych czynności za „odszkodowaniem/rekompensatą” przynosi wymierną korzyść konkretnemu podmiotowi – co do której istnieje zgoda stron – takie działanie na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług powinno być uznane za usługę.

Nie można zgodzić się z Państwa stanowiskiem, że kwota należna od klienta stanowi rekompensatę z tytułu poniesionych przez Państwa kosztów i że jest to czynność jednostronna i nie wiążą się z otrzymaniem przez Państwa klienta świadczenia wzajemnego.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że w rozpatrywanym przypadku mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną – świadczenie w zamian za wynagrodzenie określone w porozumieniu. Jak stwierdzono wyżej, świadczeniem jest każde zachowanie polegające na działaniu, zaniechaniu działania lub znoszeniu (tolerowaniu) określonej sytuacji lub stanu rzeczy. Naliczone zgodnie z porozumieniem kwoty stanowią należność wynikającą wprost z łączącego Strony stosunku zobowiązaniowego. W zamian za tolerowanie odstąpienia przez klienta od zakupu wyprodukowanych wyrobów otrzymacie Państwo ustalone wynagrodzenie. Wypłatę określonej w umowie kwoty pieniężnej należy zatem traktować jako zapłatę za wykonywane świadczenie na rzecz drugiej strony, co wypełnia wskazaną przesłankę uznania za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy. Należy zwrócić uwagę, że w przypadku opisanym we wniosku możemy wskazać konkretnego beneficjenta tej usługi – klienta, który w zamian za zgodę na odstąpienie od zakupu wyrobów - zostanie zobowiązany do wypłaty ustalonej w porozumieniu kwoty.

W związku z powyższym czynności, za które otrzymacie Państwo określone kwoty od klienta z tytułu obciążenia go kosztami materiałów, komponentów i wyprodukowanych wyrobów, gdy będzie to związane z rezygnacją z zamówienia i zakończeniem współpracy, będą się mieścić w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy jako odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy i w konsekwencji będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT.

Państwa stanowisko uznałem za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwa do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. 2651 ze zm.).